(laatste update: 20-2 met links en gegevens kindermishandeling door vrouwen)
Kinderen mishandeld, verwarloosd door de moeder. Vader staat, hopeloos buiten spel, alarm te slaan.
Het is niet de eerste keer dat het gebeurt, ook niet de eerste keer dat er maatschappelijke opwinding over ontstaat. We hadden onder andere in de negentiger jaren de zaak van Petertje, die uitvoerig is beschreven door Tjerk Bakker; de zaak Savanna die vooral aanleiding was om meer en meer jeugdzorgers aan te stellen zodat er nog meer vaders kunnen worden buitengesloten en niet te vergeten de zaak van het meisje van Nulde.
Het is een zeer goed onderbouwd feit dat kinderen minder mishandeld worden als ze nog in het zicht van twee ouders zijn en dat juist moeders een gevaar vormen voor kinderen. Maar allerlei instanties proberen ons voortdurend op het verkeerde been te zetten en vaders voor te stellen als een groot gevaar voor het kind. Als je als vader, of nieuwe partner van vader melding maakt van kindermishandeling wordt er vaak juist gezegd dat je te dicht bij staat om objectief te kunnen melden. Terwijl juist die nabijheid dus van cruciaal belang is om mishandeling te voorkomen.
Een tijdje geleden nam ik op vrij primitieve wijze nog een stukje op van het optreden van de vader van het meisje van Nulde bij rondom 10. Ja ik weet het, mijn bureau was weer even niet zo opgeruimd. Misschien is er ergens nog een betere versie te vinden, ik hoor het graag.
Sharleyne en haar vader
Dossier Nulde, met verdere verwijzingen
De kwestie Savanna
Over de sekseverdeling kindermishandeling:
De AMK’s melden (nota Privé-geweld, publieke zaak, 2002) dat bij één geweldpleger in het gezin, dat in 35% van de gevallen de moeder is en in 14% de vader. Bij twee plegers is het tien keer zo vaak moeder en nieuwe vriend (7%) als vader en nieuwe vriendin (0,7%).
Hoeveel kinderen worden er in Nederland mishandeld? De AMK’s krijgen ruim 20.000 meldingen per jaar. Schattingen als 50.000-80.000 (Willems, C.Hoefnagels) berusten op extrapolatie van verhoudingsgetallen uit de Verenigde Staten, waar kinderen eveneens veel vaker worden mishandeld door de moeder (58%) dan door de vader (16%) of door allebei (13%). De percentages zijn van Farrell (Wat mannen niet zeggen, 2001).
(Rob van Altena: http://vaderseenzorg.nl/hg.html#rob)
Opgemerkt moet worden dat du moment dat dit een aantal vaders dit is opgevallen de AMK’s de cijfers, met dit opvallende verschil tussen vaders en moeders, simpelweg niet meer publiceerden. Het rapport 2001, waarin de cijfers nog wel stonden, is niet alleen van internet verdwenen, maar ook van archive.org. Gelukkig had ik hem zelf nog bewaard!
PS: Verwarloosd in de eerste zin, moet natuurlijk verwaarloosd zijn, maar het is wel een mooie verschrijving, dus ik laat het staan!
Feminodebilisering
In 1994 gaf Tjerk Bakker, toenmalig voorzitter van de stichting Dwaze Vaders het boekje “Omgangsonrecht, de Nederlandse situatie”, uit. Hoewel ik erg blij was met het boekje viel ik wel een beetje over termen als politibielen. Met deze term werd door Tjerk een bepaald dominant voorkomend soort politici aangeduid. Inmiddels is het in Nederland gebruikelijker geworden om dit soort zware termen te gebruiken. Hoe graag zou Tjerk het woord feminodebilisering hebben gebruikt, of zoiets. Want op het feminisme had hij het bepaald minder dan ik. Inmiddels heeft Ephimenco, in Trouw, de draad van Tjerk weer opgepakt; feminodebilisering. En terécht wil ik deze keer volmondig zeggen. Ik ben vóór bevrijdend feminisme. En goed bevrijdend feminisme is ook bevrijdend voor mannen. Maar waar Opzij nu weer mee bezig is. Een pratende kut op de voorpagina die pijn lijdt, want platgeneukt.
Iets agressievere seks (hier bedoel ik het woord agressief heel breed) kán weer de laatste jaren. Het kan omdat beide partners hier af en toe behoefte aan kunnen hebben. Vrouwen, mannen. Niet alleen vrouwen worden platgeneukt, maar ook mannen. Ellen ten Damme heeft daar zelfs een politiek statement van gemaakt. In haar liedje Plattgefickt legt ze uit dat ze haar man zo lang zal platneuken totdat hij fysiek niet meer in staat is naar de Busch-oorlogen in Irak en evt Iran te gaan. Vrouwen voor Vrede nieuwe stijl. Da’s weer eens wat anders dan slachtofferfeminisme van Opzij. Hup de beuk erin. Handen aan het bed.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=w-DrEkJbzUk&hl=en&fs=1]