Opgedragen aan Corine de Ruiter en de Universiteit Maastricht.
Universiteit Maastricht dreigt weer met juridische stappen tegen aan de orde stellen misstanden bij sociaal wetenschappelijk onderzoek
(16:30 Added English text below)
(23.45 added links to uploads Ivo Vrijkotte documents procedure and corrected article ECRM: 6.1, by the way article 3 is also important in this case)
(11-10 minor corrections and additions, improvement English text)
(12-10 added jurisprudence ECHR 6.1 and remarks on genderbias De Ruiter in PS1 and 2 )
(18-10 toevoeging verweer Corine de Ruiter)
( 21-10 niet ontvankelijk LOWI)
Ik wilde hier eigenlijk verslag doen van de opening van mijn expositie afgelopen zaterdag, maar ik wil voor iets urgenters uw aandacht vragen. Mij uitlatingen over de Universiteit Maastricht hebben de bevestiging van zichzelf opgeleverd. Wederom begint de universiteit Maastricht te dreigen met maatregelen, tegen mijn persoon, zoals eerder al tegen Ivo Vrijkotte. Het gaat om de volgende uitlatingen:
“Hoe komt het dat ze zo bang zijn om de Ruiter echt aan te pakken? Ivo en ik weten dat
wel. De Ruiter is gespecialiseerd in een bijzonder soort geweld, coercief geweld (coersive controlling violence). Niet in de zin dat ze er zo goed over kan theoretiseren maar omdat ze dat graag zelf met verve inzet. Zo bedreigde ze Ivo met smaad en lasterprocedures met de Universiteit als slaghout. De universiteit werd door deze bedreiging over te nemen gecorrumpeerd aan het geweld van de Ruiter.
Inmiddels sprak ik met verschillende wetenschappers die doodsbang zijn voor de Ruiter. Mijns inziens komt dat ook door haar truc om alles wat man is weg te zetten als gevaarlijk tuig tenzij ze het met haar eens zijn. Anders zijn het allemaal gevaarlijke vadergroepjes en old-boys-networks. En als mannen ergens bang voor zijn dan is het wel om van vrouwonvriendelijkheid beschuldigd te worden.”
Tevens zou ik onrechtmatig een besluit van het college van bestuur van die Universiteit hebben gepubliceerd. Ik zie echter totaal niet in waarom een klachtbesluit wetenschappelijke integriteit geheim zou moeten blijven. Niet alleen is dat maatschappelijk ongewenst, ik voel me ook absoluut niet gebonden aan klachtreglementen van de Universiteit Maastricht, ik heb daar nooit voor getekend. Bovendien is openbaarheid van rechterlijke uitspraken volgens mij mutatis mutandis volgens Europees recht (zie onderaan de Nederlandse tekst op dit blog) van toepassing op klachtbehandelingen, zeker waar die het publieke belang raken.
Ik heb dan ook onmiddellijk een antwoord gestuurd aan het college van bestuur van de Universiteit waarin ik om opheldering vraag.
Geacht college,
Ik reageer alvast primair op de door u aan mij per mail verzonden brief.
Ten aanzien van mijn uitlatingen: U bevestigt met uw mail precies wat ik u verwijt. U gebruikt dreigementen om u af te schermen tegen gefundeerde kritiek. Het is niet de eerste keer dat u dat doet. Ook naar de heer Vrijkotte heeft u zich, bij monde van uw klachtpunt, in dezelfde zin uitgelaten.
De bottomline is uw standpunt dat de facto inhoudt dat sociaal-wetenschappelijk onderzoek volgens u niet aan bepaalde minimumeisen hoeft te voldoen.
Verder zou ik graag van u willen vernemen waarom ik mij aan uw reglementen zou moeten houden, ik heb mij daar op generlei wijze aan gecommitteerd.
Ik zie uw antwoord gaarne zo snel mogelijk tegemoet, uiterlijk binnen een week, daarna zal ik mij beraden op verdere al dan niet juridische stappen tegen u.
met vriendelijke groet
Joep Zander
Scan brief J. Zander
Inmiddels is overigens de klacht doorgezet naar de landelijke commissie Wetenschappelijke integriteit (niet ontvankelijk verklaard).
Ivo Vrijkotte, klager in kwestie, steunt het hierboven uitgedragen standpunt.
Zie ook documenten in deze
Andere blogs over de kwestie
PS1: Europees recht over openbaarheid klachtbehandeling:
De jurisprudentie waar ik op doelde is oud, maar toch. het gaat om 26 juni 1986 nr7/1984/79/123-126 Marle-Netherlands over de uitleg van het begrip dispute/contestation. Afin misschien is dit al door een andere uitspraak ingehaald. ( de uitspraak is uiteraard terug te vinden op HUDOChttp://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-62146
PS2: Nu lees ik (Annemarie vM) dit op jouw(Corine de Ruiter) website:
“Dwingende controle (ook wel intieme terreur genoemd) wordt meestal gepleegd door de mannelijke partner. Het geweld (lichamelijk, maar soms ook alleen bedreiging en manipulatie) wordt als instrument ingezet om macht over de ander te houden. De dominante partner uit deze macht en controle alleen in de relatie met de ex-partner; daarbuiten maakt hij vaak een rustige, aangepaste indruk.” Gepleegd door de mannelijke partner…….Dat begrijp ik dus niet! Volgens mij heb ik toch duidelijk gehoord dat dit juist door de vrouwelijke partner plaats vindt; controle! Zeker niet fysieke overmacht, maar juist psychische controle.
Misschien heb ik het verkeerd gehoord? Zou jij mij kunnen uitleggen hoe ik dit moet zien? Het valt mij namelijk op dat de man elke keer weer als de agressor wordt weggezet, terwijl juist bij ouderverstoting, een resultante van high conflict scheiding, het toch in 80% de vrouw is. Profiel is HBO denk vermogen of hoger, jeugdtrauma en dus kinderen inzetten als pion.
——————————————————————–
In my best English: (sorry for the possible mistakes; please inform me, will be improved) (till now only published on this blog)
Repression by Maastricht University
Dear foreign connections (linkedin and others)
I ask for your support against the threatenings I experience from the (Dutch) University of Maastricht. As scientist I support a complaint on scientific integrity against forensic psychologist prof Corine de Ruiter. In the course of that complaint the complainer and me were threatened by juridical measures against us because we published about the misconducts of Corine de Ruiter. The University states that because of the fact that we did some effort to formulate the complaints and sended our complaints, of course, to the University, we are supposed to keep that complaint and the results and so on secret.
Our complaints included two main points:
– De Ruiter did a research with a 10% response without any non-response analysis. Based on that ‘research’ she stated that other ideas then that proposed by herself and her co-author were myths. The word Myths even appeared in the title of an article she published about this research.
– De Ruiter used a very small selection of literature and did not do many attempts to compare her own point of view (called a scientific result) with other research.
As a result of the complaint the University admitted the complaint components but in a way that they were regarded as minor points that couldn’t result in a formal rightness of our complaint. The complainer decided to bring the complaint to the national Dutch committee on scientific integrity.
In a comment on that and the original threatenings we accused the University of Maastricht of cowardness and both prof de Ruiter and the University of coercive controlling violence. Coercive controlling violence is a specialism of prof Corine de Ruiter, at least she is quite skillfull in addressing that to others.
Because bringing this to justice in a country in which the judiciary is not so very keen in being transparent in the way art 6.1 of the European Convention of Human Rights demands, I feel very threatened by the behavior of the University of Maastricht and I ask all my English connection to send a letter to the University to ask for dealing in an integer way with complaints which they themselves agree. Ask for transparency and for measures against violation of scientific codes.
Please adress your support for academic freedom and freedom of speech to the secretariat of the Executive Board of Maastricht University: miranda.klingenstijn@maastrichtuniversity.nl
Decision on complaint against Corine de Ruiter (in Dutch sorry, try Google translate)
other documents in this case
My Blogs on the subject Corine de Ruiter in a normal chronological order (old to new)
Deskundigen bevooroordeeld tegen vaders = social experts against fathers
af-sprake-loos The misandric behaviour of social experts
Heeft de Raad voor Kinderbescherming nog een noodrem? Corine de Ruiter and her connections to Child-protection
Tv-oost serie Dwaze Vaders the public discussion with Corine de Ruiter
Hoe prof. Corine de Ruiter ook wetenschappelijk onderzoek selectief bij elkaar shopt. Science shopping by Corine de Ruiter
“Coercive control” door hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter Coervive control as a behaviour of Corine de Ruiter
Universiteit Maastricht: intimidaties in plaats van argumenten Maastricht University threatens complainers
Klagen over klachten die klagen over klachten die klagen over klachten compaining about complaining
Ingehouden tik op de vingers voor Corine de Ruiter, Universiteit Maastricht laf? minor correction of major mistakes of De Ruiter
Universiteit Maastricht dreigt weer met juridische stappen tegen aan de orde stellen misstanden bij sociaal wetenschappelijk onderzoek. University Maastricht threatens complainers again.
In de blogs over de klachtprocedure tegen Hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter heb ik geprobeerd om waar ik kan ook te verwijzen naar haar eigen verdediging op onze stellingen en eerdere berispingen.
Wij verwijten haar onder andere te weinig te verwijzen naar onderzoek dat iets anders beweert dan wat zij graag aanneemt. Ik vind het van belang dat ik ook zelf zoveel mogelijk verwijs naar andere standpunten dan die van ons zelf. Overigens is een blog geen wetenschappelijk artikel en geldt daarvoor dus een andere norm. Een blog hoeft niet genuanceerd te zijn, maar ik wil in dit geval graag aan een hogere standaard voldoen. Dus als ik repliek van De Ruiter tegenkom link ik dat graag.
Zo ontdekte ik een paar weken geleden dat Adri van Montfoort een stevige kritiek had geschreven op hetzelfde artikel op basis waarvan Ivo Vrijkotte een klacht indiende tegen De Ruiter. Maar ook ontdekte ik dat De Ruiter daar een antwoord op heeft gegeven. Deze polemiek gaat vooral over de inhoudelijke kwesties, hoeveelheid valse beschuldigingen en definities ervan. Heel interessant. Wij hadden het daar ook over maar van Montfoort gaat er veel dieper op in. Ivo heeft, met mijn hulp, van de Universiteit van Maastricht vooral een voorzichtig gelijk gekregen over de onderzoeksmethodologische kwesties (non respons en literatuurbreedte).
– artikel van Montfoort
– reactie De Ruiter
Ik was al een paar maanden geleden in contact getreden met het tijdschrift in kwestie (Family and Law) om ook een artikel te schrijven. Daar ga ik ook aan proberen te beginnen ondanks de onrust. Het zal me erg benieuwen of een kritiek die ook de review van het betreffende blad raakt geplaatst gaat worden.
Ik kwam ook een verdediging tegen van de Ruiter over de kwestie van een eerdere berisping door het NIP. Hier gaat De Ruiter onder andere uitgebreid in op het verschil tussen forensische psychologie en therapeutische psychologie en beweert ze dat er onwaarheden staan in rechtbankverslagen. Dat laatste is iets wat me aan het denken zet, want dat is natuurlijk wat vaders heel vaak tegenkomen. Corine pleit voor waarheidsvinding, maar eerlijk gezegd heb ik niet de indruk dat ze daar zelf erg aan toekomt. Eigenlijk is alles een beetje drijfzand lijkt het wel. Psychologische toevoegingen die aan het onrecht niets veranderen maar een Orwelliaanse staat creëren zeg ik dan in gedachtenis aan Professor Hoefnagels ( ‘Het huwelijk, a comedy of errors’ 1992).
Maar afin laat ik deze keer Corine de Ruiter zelf even aan het woord laten.
Ook in de klachtprocedure bij de universiteit Maastricht heeft ze de kans gehad zich te verdedigen, maar de universiteit wil dan liever weer niet dat we het daarover hebben.
Ingehouden tik op de vingers voor Corine de Ruiter, Universiteit Maastricht laf?
WOMENS OLD NETWORK
‘Wel adviseert de commissie om bij eventueel toekomstig onderzoek dat gelijksoortig van opzet is, maatregelen te nemen om om eventuele response bias te corrigeren om op deze manier de inhoudelijke discussie over de uitkomsten van het onderzoek niet te vertroebelen.’
‘De onderbouwing met eerder empirisch onderzoek en theoretische onderbouwing is beperkt. Empirisch onderzoek is vaak gedateerd ( d.w.z: In veel gevallen vaak tien of meer jaar oud). Mij komt voor dat in dat opzicht meer en meer recente literatuur gebruikt had kunnen worden)’
Deze standpunten (van de klachtencommissie en een extern deskundige) die ik, met fout, letterlijk heb geciteerd neemt het College van Bestuur van de Maastricht University over, maar desalniettemin verklaart ze de klacht van Ivo Vrijkotte over precies deze punten ongegrond.
Bijzonder dat het vertroebelen van de discussie het argument moet zijn om een non-response-analyse te maken alsof het niet zou gaan om een methodologische kwestie.
Het angstzweet moet van de bestuurders afgedropen zijn als je dit zo leest. Hoe komt het dat ze zo bang zijn om de Ruiter echt aan te pakken? Ivo en ik weten dat wel. De Ruiter is gespecialiseerd in een bijzonder soort geweld, coercief geweld (coersive controlling violence) . Niet in de zin dat ze er zo goed over kan theoretiseren maar omdat ze dat graag zelf met verve inzet. Zo bedreigde ze Ivo met smaad en lasterprocedures met de Universiteit als slaghout. De universiteit werd door deze bedreiging over te nemen gecorrumpeerd aan het geweld van de Ruiter.
Inmiddels sprak ik met verschillende wetenschappers die doodsbang zijn voor de Ruiter. Mijns inziens komt dat ook door haar truc om alles wat man is weg te zetten als gevaarlijk tuig tenzij ze het met haar eens zijn. Anders zijn het allemaal gevaarlijke vadergroepjes en old-boys-networks. En als mannen ergens bang voor zijn dan is het wel om van vrouwonvriendelijkheid beschuldigd te worden.
Wetenschappers die uit angst hun opmerkingen inslikken dat is de dood in de pot voor de wetenschap. Het sluit mooi aan bij de angstcultuur op justitie en de besmettelijke overdracht daarvan op sommige vaderorganisaties. Want Corine mag dan de impact van vaderclubs groots weergeven in feite stelt het allemaal weinig voor en zitten de echte vaders buiten deze organisaties zich radeloos af te vragen hoe ze zich nog kunnen organiseren als justitie elke keer weer met succes de verdeeldheid organiseert.
Ivo gaat nu voor de volgende fase, de klacht doorzetten naar het landelijke niveau: het Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit. En we zouden het zeer op prijs stellen als de de wetenschappers die hun kritiek anoniem ventileerden eens een keer hun nek uitsteken. We staan er als klokkenluiders nogal eenzaam voor.
Beslissing CvB_Maastricht University Klacht De Ruiter
De oorspronkelijke klacht
Alle blogs over deze kwestie
Over de integriteit van de ‘vaderorganisaties’
PS: het gebruik van de uitdrukking ‘Tik op de vingers’ is uiteraard overdrachtelijk bedoeld.
Klagen over klachten die klagen over klachten die klagen over klachten
Zucht ja…….
Elf maanden geleden begon Ivo Vrijkotte aan een klachtprocedure tegen de Maastrichtse hoogleraar Corine de Ruijter. De Ruiter werd gebrek aan wetenschappelijke integriteit verweten. In de loop van deze procedure heb ik mijn geliefde volgers af en toe op de hoogte gebracht van de ontwikkelingen die volgens mij kort zijn samen te vatten als een stapeling van coercive geweld (intimidatie, mensen tegen elkaar opzetten; zie eerdere blogs) van de kant van de Ruiter en de Universiteit Maastricht. Ik gebruik die term coercief geweld met nadruk omdat het een term is die deze hoogleraar graag zelf gebruikt om een vorm van huiselijk geweld aan te duiden. Ouderverstoting is ook coercief geweld, en op dat punt zijn we het trouwens eens. Met de details was ik wat zuinig want je moet zo’n klachtencommissie wel even rust gunnen om na te denken. Als daarna de boel maar openbaar wordt afgehandeld komen de details vanzelf wel op tafel. De zittingen in deze zaak werden 4 maanden geleden gehouden. Volgens de regels zou er nu al lang een uitspraak moeten liggen. De commissie deelde mede dat ze nog bezig zijn met wat extra onderzoek. En daar zijn we op zich niet tegen natuurlijk. Maar we willen nu wel graag weten wat er gebeurt.
Verder hebben we aangegeven dat we erg benieuwd zijn wat er uit het onderzoek is gekomen dat de Universiteit in 2015 ook al toezegde te houden naar de handel en wandel van deze hoogleraar in verband met eerder gegrond verklaarde klachten.
Onderstaande video biedt overigens ook wel interessant materiaal over het introspectieve vermogen van de Ruiter. En dit neem ik niet op om Wilders te verdedigen.
Lees de voorgaande blogs om een goed beeld te krijgen.
Wikipedia over coercive control. De term wordt vaak exclusief in verband gebracht met geweld door mannen tegen vrouwen. Op Wikipedia wordt het deze keer redelijk neutraal beschreven.
Brief aan Klachtencommissie Wetenschappelijke Integriteit_voortgang nader onderzoek
PS: In eerder blogs had ik het over twee eerdere gegrond verklaarde klachten tegen de Ruiter. Volgens de Volkskrant zijn het er drie. Ik neem aan dat dat laatste klopt. Sorry voor mijn eerder wat te optimistische informatie.
PS@: Ik zit nog wat te puzzelen met coercive control en coercief geweld. Zie ook de reacties
"Coercive control" door hoogleraar forensische psychologie Corine de Ruiter
“De benadering van het onderhavige casus door de psycholoog lijkt te zijn gekleurd
door vooronderstellingen en getuigt van datgene dat zij zegt te bestrijden: confirmation
bias. Het heeft er de schijn van dat zij de lezing van F., zoals die wordt ondersteund
door het logboek dat zij heeft bijgehouden, op voorhand voor waar heeft aangenomen uitgaande van de door de psycholoog in dit geschil bij voortduring benadrukte, grote statistische kans dat in vechtscheidingen sprake is van geweld of seksueel misbruik.” (CENTRAAL TUCHTCOLLEGE VOOR DE GEZONDHEIDSZORG Beslissing in de zaak onder nummer van: c2014.219 over Corine de Ruiter)
Morgen wordt Ivo Vrijkotte gehoord door de klachtencommissie integriteit van de Universiteit van Maastricht. Ik zal hem daarbij steunen.
De kernkwestie is of Corine de Ruiter al dan niet een aan tunnelvisie lijdt Deze tunnelvisie ook wel confirmation bias genoemd was in 2014 door het centraal tuchtcollege voor de gezondheidszorg in een ander geval al wel vastgesteld. Kijkt de Ruiter wel goed naar zichzelf of is ze projectief op zowel micro als macro niveau. Die tunnelvisie betreft dan zowel op macro als micro schaal het waarnemen van huiselijk geweld. Ik zal Corine niet beschuldigen van húiselijk geweld want zo intiem ben ik nooit met haar geweest al zat ik wel ongeveer naast haar in een overleg bij de directie van de Raad voor de Kinderbescherming, wel vind ik dat ze zich inmiddels flink schuldig maakt aan een vorm van geweld die ze zelf coercive violence noemt. Intimidatie en vage valse beschuldigingen aan mijn adres. Immers leidde het transparant openbaar maken van de klacht (van Ivo Vrijkotte) tegen haar tot een beschuldiging van smaad en laster waarbij ze de universiteit van Maastricht als slaghout gebruikte. Enfin dat leidde tot een klacht tegen het klachtpunt van de universiteit bij het college van bestuur van de universiteit. Daarna volgde er een bemiddelingspoging van de universiteit waar ze niet aan mee wenste te werken, bij nader inzien weer wel en toen bleek dat ik Ivo zou ondersteunen toch maar weer niet. Vervolgens ging de kwestie naar de klachtencommissie wetenschappelijke integriteit op universiteitsniveau. Deze kondigde aan klager en beklaagde apart te willen horen omdat gezamenlijk horen geen doel zou dienen. Vervolgens kaatsten wij terug dat het klachtenreglement een zwaarwegend argument voorschrijft. Toen was het verhaal dat ondergetekende ‘verbaal agressief bejegend’ gedrag naar de Ruijter zou hebben vertoond zonder te markeren om welke uitlatingen het precies zou gaan. Ivo en ondergetekenden protesteerde daarop met een briefje waarna vervolgens de klachtencommissie weer liet weten dat gezamenlijke behandeling geen doel dient. 1 dag voor de behandeling komt Corine de Ruiter met een uitgebreid verweerschrift. Met dit verweerschrift lijkt de tunnelvisie van Corine zich te vergroten in een draaitunnel. Een paar jaar geleden was ik een keer met mijn zoon in Noorwegen aan het wandelen en toen liften we terug naar de hut via een soort spiraaltunnel omhoog. Corine kunnen we daar inmiddels naar beneden zeilend aantreffen vrees ik.
Alles over de klacht
tuchtuitspraak over Corine de Ruiter
tuchtuitspraak 2