Cookies

Belangen, Verraad, Weerstand of Complotten? De vaderbeweging en zo.

Judas heeft spijt Rembrandt ((c)wikipedia Arkesteijn)

Een aantal namen van personen en organisaties zijn afgekort of gefictionaliseerd. Ik moet toegeven dat dit deels gebeurt uit angst voor het agressief manipulatieve gedrag van deze “belangen”-clubs. Recente schandalen over manipulatie in diverse organisaties geven me aanleiding om hierover toch meer naar buiten te brengen in de hoop dat er wat aan wordt gedaan.

Onlangs vroeg iemand me of mensen als Spruijt, Groenhuijsen of instituten als de Rechterlijke macht dan nooit iets ondernemen tegen de, overigens terechte, aantijgingen die ik tegen ze inbreng. Ik leg dan meestal uit dat die lui daar hun handen niet vuil aan maken. Ze maken mij het leven stiekem onmogelijk, maar het aanvallen laten ze over aan diverse aangeschurkte clubs die in naam opkomen voor vaders en kinderen, maar in feite corrumperen met de powers that be.

De ergste dingen die je als vaderactivist mee kunt maken zijn de dolken in je rug. Daarom houden ook maar zo weinig vaders het vol om actief te zijn in de vaderbeweging en wat daar verder voor doorgaat. Na een vreselijk gevecht, al dan niet met succes, om de verzorgingsrelatie met hun kinderen in stand te houden moeten ze het opnemen tegen bazige hotemetoten in vaderclubs als Dollydads en het dadacentrum.

deel dagvaardiging dadacentrum

Ik heb er velen zien afhaken. Ik denk aan ene Gert die met liefde en passie de nieuwsbrief Dolledads  in elkaar zette, maar die eruit werd geknikkerd toen hij niet deed wat de (toenmalige) voorzitter van hem vroeg, het camoufleren van de cijfers m.b.t. het aantal vaders dat zijn kinderen niet kan zien (destijds gebaseerd op onderzoek van Griffiths en Hekman dat veel hoger uitkwam dan het bestuur van Dollydads voor mogelijk hield; sic!). Ook de net aangetreden hoofdredacteur Rob van Altena werd er uitgemieterd. Rob van Altena is niet de eerste de beste. Hij heeft daarvoor en daarna heel veel geschreven en gedaan voor de vaderbeweging. En ja ook zelf was ik het mikpunt met een dreiging van kort geding van het bestuur van de stichting Dollydads Zeven jaar later werd er mij door een van de bestuursleden indirect excuus voor aangeboden (we maken ook wel eens fouten).

Het is vreselijk om zo, met al die conflicten, ook de schijn tegen je te krijgen dat je persoonlijk altijd conflicten hebt. Ik kan het prima vinden met mijn vele vrienden en met mijn beide kinderen en de moeder van mijn zoon ik heb jaren zonder conflicten belangrijke maatschappelijke organisaties geleid (Landelijke Stichting Strijdmuziek, Stichting Gigant Apeldoorn). ook binnen de Vaderbeweging heb ik belangrijke clubs getrokken zoals de samenwerkingswerkgroep familierecht en het comite ‘Stop omgangsonrecht’ dat na enkele bezettingen onderhandelingen voerde met de directie van de Raad voor de Kinderbescherming, Politici en rechtersorganisaties.

De Kinderbescherming heb ik als mishandelaar tegen mij zien optreden. De Raad voor de Kinderbescherming dacht met een excuus het weer goed met mij te kunnen maken. Maar clubs die menen aan te moeten schurken tegen hun subsidiebronnen en dus de zilverlingen belangrijker te vinden dan solidariteit komen op een of andere manier altijd weer in aanvaring met mij. Bij mij staat eendracht maakt macht voorop. Niet eendracht met rechters en kinderbeschermers. Maar eendracht als ouders, als vaders, als activisten. En aangezien de achterban al vaak is weggepest zoals ik hierboven uitleg, sta ik er vaak alleen voor. Dat pesten en treiteren richt zich dan al gauw op mij. Het werkt zeer traumatiserend, maar ik probeer me niet van de weg af te laten brengen en probeer mijn wonden te tonen al ben ik soms radeloos.

Ik word wel eens boos, maar ik vind ook dat boosheid terecht kan zijn en vooral gericht moet worden geventileerd. Het feit dat ik nu al weer jaren ernstig overhoop lig met het het dadacentrum, die herhaalde malen weigerde om haar afspraken na te komen, zie ik dan ook meer als een reden om mij nog scherper op te stellen naar onze schijnrechtstaat. Maar dit levert uiteraard een dilemma op, de clubs die meer willen aanschurken bij staatsgestuurde kindermisbruikers (zie bijvoorbeeld cie Samson daarover) zien er daardoor nog meer reden in om (op vaak onbehoorlijke manier) afstand te nemen van mij. Hiermee profileren zij zich in een judasrol. Verraad, waar eigenlijk Judas als een heilige tegen afsteekt. Zoals hierboven te zien had hij spijt en smeet het geld terug voor de voeten van degenen die hem hadden getracht om te kopen. Een geod voorbeeld wellicht? Heel frustrerend vond ik wat dat betreft ooit de rol van een betaald medewerker van de mannenhulpafdeling van Transact (later Movisie). Maar daarover een andere keer verder.

Schermafdruk_gv onenigheid
Boven: in het boek Gemist vaderschap bespreek ik een getuigenis van een voormalige voorzitter van het AKJ. Hieruit blijkt hoe de overheid probeert de gelederen uit elkaar te drijven.
onenigheid 2
Het ging dus om voorzitter Haanstra. In het gesprek dat ik hierover met hem had vond hij dat deze gang van zaken ook volstrekt normaal was.

De judasrol is van alle tijden. Het is een archetype dat we al in de bijbel aantreffen. Uiteraard want daar gaat het letterlijk over Judas die voor wat subsidie, sorry zilverlingen Jezus verraadt aan de verraders (zeg maar aan een soort joodse raad avant la lettre). Wat kunnen we uit de verhalen over de judasrol leren? Geeft de bijbel daarvoor een richtsnoer, geven andere denkers (ik denk aan Rene Girard) daar richtlijnen voor die de moeite waard zijn?

Binnen emanciperende bewegingen zie je het verschijnsel meer voorkomen. Denk aan de krabbenmandmetafoor dat ik vooral van de vrouwenbeweging ken. Misschien is het wel een vorm van automutilatie.

Mijn opvatting is dat je de conflicten met broeders low-profile moet houden totdat het niet anders meer kan. Het vervelende is echter, moet ik zelf zeggen, dat dat er zelden toe leidt dat het probleem wordt opgelost. Het wegvloeien van een probleem is goed mogelijk als het een incident betreft. Maar judasrollen zijn geen incidenten. De stichting Dollydads heb ik, nadat ik hun dreigbrief uitgebreid op internet publiceerde, destijds verder gewoon links laten liggen. Ik ben verder gegaan op de weg die er ook zonder hun bleek te bestaan. Maar het Dadacentrum begon daadwerkelijk een Kort-Geding tegen mij. Dus ja dan gaat het vanzelf naar buiten. En dan neem ik ook geen blad meer voor de mond. Ze kunnen niet goed tegen kritiek, hebben niet alleen vele afspraken telkens weer geschonden, vele brieven van mij onbeantwoord gelaten en ze geven dus ook geen antwoord op de kritiek. En per saldo is het erg zonde van de tijd en de energie om die in dit soort gevechten te stoppen. Het gaat misschien ook niet om de namen, die kunnen wisselen, het gaat me om het mechanisme, het judasprincipe. If you can’t beat them join them. Pas vond ik daar in een gesprek een positieve variant op: If you can’t beat them make them join you.

Nog even terugkerend naar het begin van dit lange verhaal wil ik me enigszins distantiëren van de mogelijke veronderstelling dat dit allemaal een doordacht complot is. Maar er is wel een belang. Mensen als ikzelf die potentieel zaken scherp aan de kaak stellen komen in conflict met belangen van corrupte organisaties die zich daar als vanzelf op allerlei manieren tegen verweren. Door pogingen mij in te palmen, door mijn omgeving te beïnvloeden. Dat gebeurt. soms valt dat aan te tonen, meestal niet. Als je het een enkele keer aantoont mag je veronderstellen dat het veel meer gebeurt. Kijk naar de verborgen praktijken van de STASI en wat ook hier altijd aan infiltranten en informanten is ingezet tegen activisten van diverse groeperingen. Veel daarvan is dus later wel boven tafel gekomen.
En uiteindelijk worden er natuurlijk bij ons corrupte ministerie van justitie wel plannen gebrouwen om burgerbewegingen ‘in goede banen te leiden’. De beoordeling van wat goed is?

Opmerkelijke toevoeging dd juni 2022: Inmiddels hebben twee leden van het Vader Kennis Centrum een lintje gekregen voor hun manipulatieve praktijken. Waarom denkt u dat ze dat hebben gekregen?

Update 2022-24  Bestuurslid Bas van het Hof deelt in november 2022 midden in een groot publiek luidkeels mee dat hij mij “gaat bellen”. Ik reageer “Dan moet je dat wel doen Bas” Ja hoor antwoord hij. Na een jaar niets te hebben vernomen informeer ik eens via via. En ja Bas zal binnen 14 dagen reageren. Maar wederom niets. Na nog een paar rondes niets besluit ik zelf een mail te sturen. Ik krijg daarop het antwoord dat hij dusdanig gedemotiveerd is dat hij helemaal niets meer wil en dus ook geen gesprek met mij, ook al vind hij het zelf ook verkeerd dat dus valse toezeggingen heeft gedaan.  Ik schrijf nog terug of het klopt dat hij nog steeds vicevoorzitter van het Vader Kennis Centrum is. Geen antwoord.

gemist vaderschap hoofdstuk geschiedenis

Over verstand gevoel emotie en verraad

Niet de IJzeren Hak maar de vaderdagtrofeem/v was decennia later het struikelblok in de samenwerking.

nb:

Het afwijzen van strijd voor mensenrechten door het Vader Kennis Centrum:

Hoe voorzitter Peter Tromp strijd afwees. Tekst Rob van Altena in verband met een brief over een door hem gevoerde klachtenprocedure tegen Dr Römkens die nogal vreemd omgaat met onderzoek naar huiselijk geweld. Aangezien ik wijlen Rob van Altena letterlijk aanhaal zal ik hier geen tekstinbreuken op maken ook onderstaande video laat wat dat betreft de blote werkelijkheid zien.

“7 november 2011: De heer Tromp wilde niets met deze brief doen. Het was weer strijd, zei hij. En het Vaderkenniscentrum wil nu juist de nadruk leggen op dat wat vaders voor kinderen kunnen betekenen. In hetzelfde gesprek herhaalde hij nog eens een eerder succes, behaald door het PEF in Portugal. Waar het feminisme een anti-PAS congres hield dat door een minister steunend zou worden toegesproken. Dat laatste had men met succes verhinderd. Waarom dat minder strijd zou zijn, werd niet uitgelegd. Jammer van een gemiste kans. Het gevoel blijft dat ook hier de ene vader het nu eenmaal altijd weer beter wil weten dan de andere. De pest van de vaderbeweging.”

In onderstaande video legt de voorzitter/directeur van het Vader Kennis Centrum uit dat het wel afgelopen mag zijn met acties zoals die tot dan toe werden gevoerd door vaders in bijvoorbeeld Fathers for Justice. (start schakelt gelijk naar dat punt). Macaber is dat deze zaak waarover hier de optimistische vlag werd gezwaaid in werkelijkheid helemaal niet goed afliep. Het zou kunnen dat er hierdoor wat mensen waren die zich in de steek gelaten voelden.

terug van weggeweest

Peter Brons bij Knevel en van de Brink, met op de achtergrond de vaderdagtrofee m/v
Peter Brons bij Knevel en van de Brink, met op de achtergrond de vaderdagtrofee m/v

Vandaag werd in het kerkje van Jorwert in Fryslân het schilderij vaderdagtrofee m/v aan mij terug overgedragen. Een mooie plek op een mooi moment met een schraal zonnetje op de achtergrond. Het schilderij diende 6 jaar lang als wisseltrofee. Achterop het schilderij staan de namen van de volgende winnaars:
2007 SP-fractie Tweede Kamer: vanwege amendement gelijkwaardig ouderschap.

2008 Jan Steen: Vadermilitairen zelfde verlofrecht als Moedermilitairen.

2009 Peter Brons: Strafvervolging en veroordeling moeder voor niet nakomen omgangsregeling.

2010 Glen Helberg en Orville Breeveld: opkomen voor Caribisch vaderschap.
trofee achterkant

2011 Ken Thomson en Benjamin Wondergem: Samen opkomen voor kind van Ken.

2012 Perihan Utlu: ontwikkelen vaderschapscursus

Voor mij vormt deze terugkomst weer een markering van een einde van een tijdperk

Oorlogspropaganda met kinderen en vadercensuur

Ik heb een tijd volgehouden om op deze blog niet te publiceren over de toenemende oorlogsinspanning in de wereld. Dit blog gaat immers over vaderschap. Maar uiteraard gaat oorlog ook over vaderschap. En zeker ook over gemist vaderschap. Ik kan mij herinneren dat ik ooit een schokkende demografische grafiek onder ogen kreeg waarin je ‘mooi’ kon zien wanneer de grote oorlogen plaatsvonden. Daar zag je namelijk een ontzettende dip in het geboorteoverschot van mannen. Op een of andere manier is het beangstigend om te zien hoe deze oorlogen de demografie hebben beïnvloed. Maar uiteraard is dat pas de eerste gedachte. Daar achter ga je je dan weer voorstellen hoe al die miljoenen zijn omgekomen, hoe daar ook telkens weer kinderen waren die hun vader moesten missen. Hoe dit invloed had op de verbinding tussen vaders en kinderen in het algemeen.

Afin ik ga het dus toch heel kort over de huidige oorlogsdreiging hebben. Propaganda en censuur zijn een onlosmakelijk onderdeel van de aanloop naar een oorlog. Het enge is dat we dat nu juist de laatste maanden in alle hevigheid zien gebeuren. De valse en/of eenzijdige berichtgeving rond de MH17-beschieting is daar een goed voorbeeld van.Ik beveel u onderstaand filmpje aan om daar in een paar minuten grip op te krijgen. Let op! Hier komt ie:

Opvallend is dat bij de propaganda altijd misbruik wordt gemaakt van het sentiment over kinderen. Ook in dit filmpje worden de kinderen misbruikt om propaganda te voeren (middels knuffels) Het lijkt Spruijt wel. En daar kom ik bij een essentie. Propaganda en censuur is al decennia lang een middel om ouders tegen elkaar en vooral alles en nog wat tegen vaders op te hitsen. Daar maakt Spruijt zeker onderdeel van uit. Dat we dit hebben laten gebeuren schiep gewenning aan en voorwaarden voor deze censuur en vooral gewenning aan het ontwijken van de ellende waar je aan bloot gesteld wordt als je daar iets tegen wilt ondernemen.

Opmerkelijk genoeg gaan er momenteel geruchten dat het ergens tegen mij juridische stappen worden voorbereid om dingen van mijn blog te verwijderen. Niet door de heer Spruijt, Sonneveld, Quik-Schuijt of dergelijke nee. Het schijnt dat het Vader Kennis Centrum dit karweitje voor de dames en heren wil opknappen. Misschien gaat het nog maar om een kleinigheidje, maar het kan evenzogoed wel de voorloper zijn van veel meer.

Voor meer antidotum voor de westerse propaganda verwijs ik u graag naar mijn favoriete internetplek voor dit soort zaken. Waarbij aangetekend dat ik ook Poetin graag kritisch en sceptisch wil volgen en mevrouw Bou een wat merkwaardig standpunt heeft over vaderschap.

Ik raad u in het algemeen aan om belangrijke berichten die u leest op internet, filmpjes plaatjes zoveel mogelijk te downloaden en op een aparte schijf op te slaan en die te verstoppen op een plek waarvan u zich kunt voorstellen dat er in de tweede wereldoorlog radio’s werden verstopt om naar Radio Oranje te luisteren. U denkt dat ik overdrijf. Ja zo gaat dat, ook dat is een deel van de propaganda. Tot het te laat is.

dossier vaders en censuur

eerdere blog over de eerste wereldoorlog en mannen

Elsevier over de overeenkomst waarmee het MH17 onderzoek geheim


wordt gehouden

PS (schilderij is inmiddels terug): Inmiddels heeft het bestuur van het Vader Kennis Centrum medegedeeld dat ze inderdaad mijn schilderij vaderdagtrofee m/v onder zich heeft. Dat ze dat moeten teruggeven. Maar ook wonderlijk genoeg dat ze dat niet doen zolang ik niet een contract teken waarin allerlei andere eisen staan (waaronder censuur op deze site). En ik mag dat geen verduistering althans eigendomsdelict noemen.

Hierbij de letterlijke bepalingen uit het contract:

– “Dat het gebruik van het schilderij als Vaderdagtrofee een wisseltrofee-karakter heeft, d.w.z. dat de jaarlijkse winnaar de trofee slechts in bruikleen krijgt voor de periode van het jaar waarin hij/zij de prijs heeft gewonnen en totdat dezelfde trofee opnieuw aan een nieuwe winnaar zal worden uitgereikt” en “Dat het schilderij door Joep Zander onder condities van dit reglement voor onbepaalde tijd en zolang als dat gebruik voor dit doel duurt zonder extra kosten, anders dan de nu in 2007 te maken onkosten, beschikbaar wordt gesteld,”

De rechtvaardige rechters en de vaderdagtrofee

Over de verdwijning van betekenisvolle schilderijen

paneel rechtvaardige rechters ( ©  wikipedia)

Waarom is juist het paneel van de rechtvaardige rechters uit het polyptiek Lam Gods 80 jaar geleden uit de kathedraal van Gent verdwenen? Het is vast wel eens ergens aan de orde gekomen in de vele literatuur die over deze verdwijning bestaat. Maar als het paneel er al niet uit wás, zou het wellicht een goed idee zijn om het er alsnog uit te halen totdat het begrip “rechtvaardige rechters” niet meer een soort contradictio in terminis zou zijn.

Zou er ook zoiets aan de hand zijn met het schilderij vaderdagtrofee m/v dat ik ergens in 2007 schilderde voor een conglomeraat van vaderorganisaties waaronder Fathers for Justice, en jarenlang dienst deed als vaderdagtrofee m/v totdat het Vaderkenniscentrum de, door haar met gretigheid opgenomen verplichtingen, in deze niet meer nakwam en het hele idee vaderdagtrofee overboord gooide. Dat is althans alles wat ik er als verantwoordelijk kunstenaar van heb meegekregen.

In 2012 werd het schilderij voor het laatst uitgereikt aan Perihan Utlu, die daarmee werd beloond voor het feit dat ze een cursus voor vaders had opgezet. Inmiddels stonden er achter op het schilderij de namen van maar liefst 7 andere winnaars van de trofee. Dat waren achtereenvolgend de Tweede Kamer fractie van de SP, Militair vlieger Jan Steen, Vader Peter Brons, Glenn Helbergen samen met Orville Breeveld, Benjamin Wondergem samen met Ken Thompson. In 2013 weigerde het Vaderkenniscentrum, een toch flink door de Bernhard van Leerfoundation gefinancierde organisatie, om de vaderdagtrofee m/v uit te reiken.

Het verdwijnen van het schilderij zou natuurlijk ook een inhoudelijke betekenis kunnen hebben, misschien dat iemand het uit het archief van het Vaderkenniscentrum gejat heeft omdat ze daar misschien volgens hem helemaal niet meer de bedoeling hebben om iets speciaal voor vaders te doen?

laatste uitreiking

In hun korte doelstelling is het woord vaderschap immers helemaal verdwenen. Zeker is dat het schilderij mijn eigendom is en in bruikleen bij het Vaderkenniscentrum berust voor zo lang er jaarlijks een trofee wordt uitgereikt. Dat is dus niet meer het geval. Het bestuur van het vaderkenniscentrum lijkt inmiddels niet meer te weten waar het schilderij zich bevindt. Het spookt inmiddels van de verhalen. Waarom houdt het bestuur van het Vaderkenniscentrum haar kaken op elkaar, waarom wordt het schilderij niet opgespoord?

De vaderdagtrofee m/v

Zou de bekende vaderactivist A.V de trofee in veiligheid hebben gebracht omdat als het Vaderkenniscentrum haar zin krijgt (preferentiële overlegpartner van de overheid) hij (en ik) verder wel onze mond kunnen houden? Heeft een van de voormalige winnaars het schilderij thuis hangen wegens doorslaand succes? Ligt het misschien naast het paneel van de Rechtvaardige rechters in een of andere kluis in België omdat de thematiek met elkaar te doen heeft? Voor mij iets om misschien vooralsnog vooral trots op te zijn. Soms toont een diefstal meer de waarde van een schilderij dan een verkoop. Maar hij moet wel boven water komen! Misschien hangt hij wel stiekem in een museum zoals ik wel eerder meemaakte met een schilderij van mij. Wie zal het zeggen? Nou u misschien? Graag uw reacties vermoedens, sporen, getuigenissen!

Meer over de trofee

De voormalige wikipediapagina van de vaderdagtrofee m/v (verwijderd door de wikipediacensuur)

Het Wikipedialemma over de rechtvaardige rechters

Aanvankelijk vond ik het niet goed voor de vaderbewegingen om onderling teveel kritiek te geven. Met dit blog nam ik flink afstand van dat standpunt omdat het allemaal te erg was geworden. Daarna kwam ik in de volgende fase; ze zoeken het ook maar allemaal uit. Ik heb geen zin om nog te investeren in een beweging met zoveel malversaties. (zie mijn volgende blogs) En ja ik ga alles ooit uitgebreid verantwoorden.

Inmiddels is het schilderij gelocaliseerd en is afgesproken dat het schilderij terug komt naar mij. (Zie later blog) Ik ben nog steeds in voor een goede bruikleenbestemming ervoor Bij voorkeur uiteraard een nog op te richten vadermuseum.

krachtdadig

kijk aan; laten we daar nou eens een raadsrapport over schrijven
kijk aan; laten we daar nou eens een raadsrapport over schrijven

Het ziet er zo anders uit dan mannen op zo’n gemiddelde dwaze-vader-demonstratie. Niet zo treurig. Meer zelfvertrouwen, zelfbewustzijn. Ik had het met Rob van Altena over een NRC-foto bij het bericht van de bezetting van de Raad voor de kinderbahhh te Zutphen op vaderdag 2000.
Vanwege mogelijke copyrightproblemen kan ik hier deze foto niet laten zien. Ik vond snel daarna wel een andere foto die dezelfde sfeer uitstraalde. Een groep oostelijke Dwaze Vaders biedt de Zwolse unitmanager Mr M een spiegel aan (ongeveer 1996). Om zelf eens in te kijken hoe het ermee stond. Met hemzelf en zijn insteek. Om over zijn doodsteken nog maar te zwijgen.

Op de foto zijn onder andere Herman Schiphorst en Jan Hop herkenbaar. De laatste is nog steeds actief, evenals mijzelf. U ziet mij er ook tussendoorkijken.

Dit soort acties bouwen aan de solidariteit. Je ziet ze tegenwoordig niet veel meeer. Vaders voelen zich gedwongen zich stil te houden. En sommige “vader”clubs steken liever een pluim in de reet van een topjuf bij movisie die wat aan vadercentra zou hebben gedaan (maar wat precies blijft in het duister). Of laten pseudowetenschapper Spruijt aan het woord zonder gedegen tegenwoord. Wie de schoen past trekke hem aan. “If you can’t beat them, join them” is vaak het motto. Dat leidt vaak tot afgezakte gezichten, niet tot zelfvertrouwen en waarschijnlijk ook niet tot verandering.

ps. Gerald Tros, ook op de foto, is niet echt oostelijk te nomen. Interregionale solidariteit zal ik maar zeggen.

zorgen

hartsconflictDe zorgkosten voor gescheiden mensen zijn 48% hoger dan voor de gemiddelde Nederlander. Dat baart zorgen. Maar misschien dat er vooral zorgen worden gebaard. Ik bedoel daarmee; is het de kwestie dat het scheiden tot last leidt of zijn het de problemen over de contacten met de in het huwelijk e.d. gebaarde kinderen die voor zorgen zorgen.

De meeste instellingen maken weinig onderscheid tussen die twee. Voor de WAO is de bestaande probleemcategorie bijvoorbeeld scheiding. Problemen opgelopen door het missen en moeten vechten voor je kinderen bestaan statistisch daardoor eigenlijk niet.

Ondertussen is er dus een behoorlijke zorgconsumptie die desalniettemin niet kan voorkomen dat er ook een lagere levensverwachting is voor mannen in het algemeen , voor gescheiden mensen in het bijzonder, en voor gescheiden mannen nog extra. Waarschijnlijk dus vooral problemen die te maken hebben met contacten met de kinderen.

In het rapport hierover wordt gerept over overconsumptie van zorg. Ook overconsumptie van suïcide en automutilatie misschien, merkte Peter Tromp net op toen we er een kort gesprekje over hadden. Voor een uitgebreide analyse van het rapport moet je trouwens ook bij hem zijn.

analyse van Peter Tromp (Vaderkenniscentrum)