Cookies

neologismen om elkaar te begrijpen

Ouderverstotingssyndroom, loyaliteitsmisbruik, vaderschapsdiscriminatie, statusquo-ouders……….
Ik heb wel wat met het zoeken van woorden die zo precies mogelijk omschrijven wat er te zeggen valt. Soms vind ik die woorden in andere talen. Maar het is uiteraard van belang om zoveel mogelijk belangrijke verschijnselen ook in het Nederlands te benoemen. Een van de eerste neologismen die ik in het kader van familierecht en vaderschap bedacht was het woord vaderschapsdiscriminatie. Ik vind het al terug in een versie van mijn bundel “Dit zijn geen broodjes aap, officiële documenten geven een doorkijkje op loyaliteitsmisbruik en vaderschapsdiscriminatie ” uit 1997. Waarschijnlijk stond het woord ook al op de kaft van eerdere versies. Ik ben niet altijd consequent geweest. Zo heb ik ooit een plaatje gemaakt wat lijkt op dat hieronder, maar dan met het woord vaderdiscriminatie. Dit gebeurde onder invloed van kritiek die beweerde dat discriminatie naar persoonsaanduidingen moeten verwijzen. Vader is een persoon, vaderschap niet, al verwijst het wel naar het bestaan van twee personen; vader en kind. Overigens zag ik deze week op Wikipedia dat ook de term zwangerschapsdiscriminatie inmiddels zijn weg heeft gevonden. Wellicht ben ik dus ook voor de helft verantwoordelijk voor dát neologisme.
vaderschapsdiscriminatie
22 jaar vaderschapsdiscriminatie benoemd, het heeft niet veel geholpen maar het woord is wel  al enigszins ingeburgerd zag ik vandaag toen ik het googelde. Op wikipedia werd het lemma vaderschapsdiscriminatie verwijderd, niet alleen omdat het een neologisme is, dat was meer een smoes, maar vanwege de etterige houding van deze encyclopedie naar mannen en vaders. Gisteren heb ik het lemma toegevoegd aan een aardigere variant van een internet-encyclopedie, Wikisage,  en voor mijn eigen sites heb ik de letteranimatie hierboven gemaakt.
Oh ja even for the record. de woorden in de eerste regel van dit blok heb ik allemaal zelf in de wereld gezet, en ook zelf bedacht met uitzondering van het woord loyaliteitsmisbruik dat door wijlen Leo Weerdenburg is bedacht.
 

Vaderschapsdiscriminatie; lezing

Dik twintig  jaar geleden schreef ik voor de eerste opzet van het boek Gemist Vaderschap een hoofdstuk over vaderschapsdiscriminatie. Ja dus toen vond ik die term al uit. De term leidde een tijd lang een trots bestaan op de Nederlandse Wikipedia totdat hij werd verwijderd omdat ik een eigengemaakte term zou promoten. Per saldo werd het hele artikel inclusief het beruchte discriminerende formulier van de rechtbank Arnhem van de hele Wikipedia verwijderd. Mij werd verweten dat ik vaderactivist ben. Moederactivisme werd uiteraard juist gestimuleerd met gesubsidieerde projecten waarvoor de censor van het lemma vaderschapsdiscriminatie werd aangesteld als betaalde medewerker.
Screenshot_wikipedia lemma discriminatie
Maandag aanstaande geef ik in de bibliotheek Enschede een lezing over vaderschapsdiscriminatie waarbij niet alleen de discriminatie van de discriminatie van vaderschap aan de orde komt maar ook praktische voorbeelden en bovenal een aanzet om het probleem aan te pakken. Ik zit nu nog druk in de voorbereiding maar het belooft een interessante lezing te worden.
vaderdiscriminatie mindertekst
Het is de bedoeling dat we in de komende tijd meer discriminatiezaken gaan melden bij de anti-discriminatiecentra. We hopen daarmee niet alleen een aantal zaken te winnen bij het College voor de Rechten van de Mens maar ook om via een zwartboek structureel aandacht te geven aan het probleem.
Zelf ga ik ook een kwestie aanbrengen. Ja welke van de vele? Zelf leef ik al 25 jaar, ach wat zeg ik, misschien al heel mijn leven, onder een regime van vaderschapsdiscriminatie. Niet alleen op persoonlijk vlak, maar vooral als activist, schrijver en kunstenaar. Een punt daaruit ben  ik druk aan het aanpakken samen met het anti-discriminatiemeldpunt Deventer. Het gaat om de manier waarop de instelling voor geestelijke gezondheidszorg Pro Persona het voor elkaar kreeg om mijn dochter na weer een lange tijd goed contact, weer tegen mij op te zetten. Het toppunt was dat de klacht daarover werd behandeld door een gecommitteerd lid van een vrouwenbelangenvereniging (Soroptimisten) waar ik zowel persoonlijk als maatschappelijk eerder herhaaldelijk mee in aanvaring kwam. Deze mevrouw vond samen met twee andere vrouwelijke klachtencommissieleden dat het de therapeuten in kwestie de facto vrij stond om te doen wat ze deden omdat alles onder de noemer therapie gebeurt in die instelling niet vatbaar is voor een klacht van een deelnemer aan die therapie. De directie van Pro Persona vond dat ze aan een mineure klacht die wel gegrond was verklaard ook niets hoefden te doen omdat systeemtherapeuten zich alleen begeleidend opstellen en dus, trek ik de lijn door, eigenlijk niet gedaan konden hebben wat ze wel deden. Ja ik  vat het (te kort) samen.
Afin over dat laatste zal ik u aanstaande maandag niet zoveel meer vertellen wel over andere voorbeelden en algemeen maatschappelijke aanvaringen. Komt!!
Maandag 15 oktober 19 uur rondgang langs mijn expositie en aansluitend 20 uur lezing in de openbare bibliotheek Enschede. Meer…..
Voor de aardigheid nog mijn opzetje van het artikel van meer dan 20 jaar geleden.
Beluister mij maandag aanstaande op RCM-Twente https://1twente.nl/radio/luister/

Expositie vaderschapsdiscriminatie Enschede

nieuw verband enschede opening
Programma opening expositie openbare bieb Enschede 6 oktober 14.30
– intro Joep (joepzander.nl)
– praktijkverhaal over vaderschapsdiscriminatie door Ivo Vrijkotte
– Achtergronden over discriminatie in het algemeen en vaderschapsdiscriminatie in het bijzonder door Marten Verheijen van artikel1 Twente
– gelegenheidskwartet et On Children ( Kahlil Gibran)
– Muzikaal optreden van Marjoline Kampinga ( Zinzing.nl)
zie voor laatste nieuws

vaders ook fysiek aanwezig!?

Vaders wees fysiek aanwezig! Niet alleen voor je kinderen maar ook in discussie en solidariteit!

rb-utrecht
Fathers for Justice op de rechtbank Utrecht

In een discussie met mijn medeorganisator van de miniconferentie van aanstaande zondag over vaderschap en vaderschapsdiscriminatie bespraken we de mogelijkheid om weer alles op video op te nemen. Bij mij is het een soort automatische reflex om alles op te nemen zodat het een nog breder publiek kan krijgen dan alleen de fysiek aanwezigen.
In de discussie hechtte mijn medeorganisator eraan om het juist niet op te nemen. “Mensen moeten maar de moeite nemen om zelf aanwezig te zijn en mee te doen”  Ik moest ineens denken aan mijn weerzin tegen al die individuele vaders achter hun schermpje die tegenwoordig niet meer achter hun bureau vandaan te branden zijn en was het van de weeromstuit met hem eens. Laten we het een keer gewoon niet opnemen. In beweging komen is belangrijk voor vaders. Uit je isolatie komen. En misschien moet die fysieke bewegingen wel groter worden zodat er weer eens op bruggen geklommen kan worden (Fathers4justice) of er een rechtbank kan worden bezet.
Dus: kom zélf naar de mini-conferentie over vaderschapsdiscriminatie en de geschiedenis van vaderschap aanstaande zondag 8 april 10.30 in Deventer!!

mini-conferentie 2: geschiedenis van vaderschap en vaderschapsdiscriminatie

het grote gat middenin

Tussen de expositie van Joep Zander in het Etty Hillesum Centrum in Deventer zal op 8 april 10.30 uur een miniconferentie worden gehouden over vaderschapsdiscriminatie. Vaderschapsdiscriminatie is ook het thema van de tentoonstelling die Joep heeft in het Etty Hillesum Centrum dat tevens dient als discriminatiemeldpunt. Sprekers zijn Raymond Loohuis (bedrijfskundige en specialist op het gebied van man-zijn en vaderschap), Joep Zander, pedagoog (expert op het gebied van ouderverstoting, pedagogiek recht en vaderschap) en Güliz Tomruk-Kisi (coördinator van het meldpunt discriminatie Deventer). Het programma wordt aangekleed met een muzikale noot door Yves Pessy.

Het discrimineren van vaders is het meest zichtbaar tijdens en na een scheiding en is nog steeds een van de belangrijkste maatschappelijke taboes. Het erkennen hiervan is de eerste stap op weg naar oplossing en gelijkwaardig ouderschap in de praktijk. De effecten van gemist vaderschap zijn enorm en slaan dus vroeg of laat terug op de hele maatschappij. Zo weten wij bijvoorbeeld dat kinderen die opgroeien zonder hun vader later meer economische en psychisch- sociale problemen krijgen dan kinderen waarbij een vader in beeld is. Dit laatste treft vooral jongens.

Wordt vaderschapsdiscriminatie gedreven vanuit een nog steeds wijd verbreid en diepgeworteld moederschapsideaal? Tijdens deze conferentie gaan we dieper in op de verschillende aspecten van vaderschapsdiscriminatie. We gaan het hebben over recente geschiedenis van vaderschapsdiscriminatie. Dus over rechtbankformulieren, manvijandige overwegingen van kinderbeschermers, discriminerende onderzoeken en selectieve hulpverlening waaraan vaders blootgesteld worden en die hen radeloos maken. Om het onderwerp in een perspectief te plaatsen gaan we dieper in op de ontstaansgeschiedenis van vaderschapsdiscriminatie en waarom deze op grote schaal en in diverse vormen plaatsvindt. Tevens bespreken we waarom vaders als groep niet op veel aandacht van de politiek kunnen rekenen of deze zich nu op het links progressieve of rechts conservatieve eind van het politieke spectrum bevinden. Daarom proberen we tijdens deze conferentie een antwoord op de vraag te vinden hoe jonge vaders zichzelf en hun kinderen het beste kunnen beschermen tegen vaderschapdiscriminatie of beter, hoe zij hierop kunnen anticiperen. Daarnaast discussiëren we over de vraag wat vaders kunnen doen die op dit moment te maken hebben met discriminerende praktijken en desondanks voor hun belang en die van hun kinderen blijven opkomen. Specifiek bespreken we de manier waarop tot nu toe werd omgegaan met meldingen van discriminatie van vaders en wat daaraan kan worden veranderd. We zullen een praktische aanzet geven met een frisse melding.

Goed geformuleerde discriminatiemeldingen zijn (ook vooraf) welkom.

De toegang is vrij maar een vrijwillige bijdrage wordt op prijs gesteld

Etty Hillesum centrum Roggestraat 3 Deventer (5 minuten lopen van station Deventer)

Programma

10 uur inloop en koffie

10.30 Güliz (evt met Twentse collega); hoe zit discriminatie in elkaar toegespitst op vaderdiscriminatie en meldings (opname)bereidheid

10.55 korte Vragen aan Güliz

11.00 Raymond; een systemische kijk op vaderschapdiscriminatie, haar geschiedenis en toekomst vaderschap

11.25 korte vragen aan Raymond

11.30 optreden Yves en Anoushka

11.40 Joep ; vaderschapsdiscriminatie in de praktijk van de laatste decennia

12.00 korte vragen aan Joep

12.05 pauze

12.25 discussie/ workshop als er voldoende belangstelling is in 2 groepen

13.00 plenaire discussie, schetsen van concrete aanpak

13.30 einde met wijntje en nootje

Aanmelden gewenst via contactformulier

En ja hoor. Manzijn krijgt in open office een rode streep en vrouwzijn niet, zag ik bij het opmaken van dit bericht.
een al 20 jaar oud stuk van mij over vaderschapsdiscriminatie; nog steeds actueel
Artikel Mannen zijn meer dan Kanonnenvlees in oa BN de Stem
Vaderdagtrofee m/v voor Jan Steen

Zaterdag Sandra zien 1969

Ik ben druk met de laatste loodjes bij de voorbereiding van mijn expositie over vaderdiscriminatie. Op de looplijst zet ik naast de gegevens van de kunstwerken ook een citaat.  Een citaat van Frans Halsema staat er al sinds vorige expo op. Hij komt uit dit liedje.

Hieruit blijk weer een keer dat ik vaak wat te weinig pessimistisch ben. Ik heb het de laatste tijd vaak op het onrecht dat zich al 4 decennia in deze heftigheid voordoet. Dit liedje is al bijna 5 decennia oud. Vaderschapsdiscriminatie is overigens al eeuwen oud volgens mij.
Gegevens over mijn expo inclusief straks de expolijst met citaten.

omgangsontzegging per impliciet vonnis

‘De omgang is deze vader ontzegd zegt u? Heb ik iets gemist mevrouw Hopmans, in welke beschikking staat dat kunt u het gelijk even voor mij opzoeken want ik vind het echt vervelend als ik iets heb gemist?’ ‘Uhh uhh even zoeken of nee dat hoeft eigenlijk niet meneer Zander (de aangestelde rechtbankdeskundige) die vader is de omgang impliciet per vonnis ontzegd.’  ‘U ben jurist mevrouw Hopmans? ‘
Deze kindcurator, Mevrouw Hopmans is morgen panellid op een landelijk congres over waarheidsvinding. En dan vraag ik me, als destijds door de rechtbank aangestelde deskundige, af wat er nou te zeggen valt over bovenstaande anekdote in verband met waarheid en leugen?
Om te beginnen bestaan impliciete vonnissen natuurlijk niet. Het ene woord (impliciet) is regelrecht in strijd met het andere (vonnis). Een contradictio in terminis heet zoiets. Voor een advocaat is zo’n uitspraak dus eigenlijk koeterwaals. Maar niet voor advocaat Hopmans. En de sociale werkelijkheid was en is helaas weer wel dat deze vader geen omgang heeft en dat de betreffende rechter dat gewoon voor elkaar heeft gekregen tegen elke wet en regel in. Ook is het waar dat Hopmans dit zelf ook mede heeft georganiseerd onder het mom dat we lief en aardig moeten blijven voor de betreffende moeder die elke regeling en elk recht aan haar laars lapte.  Nou ja ok lief en aardig mag van mij, maar dan toch vooral in de betekenis van liefdevol en aardig grenzen stellen. En u begrijpt, kindcurator Hopmans bedoelde dat het grenzen stellen dat ik probeerde niet lief en aardig was. Niet omdat ik niet lief en aardig was  maar omdat ik tegen de moeder zei dat ze zich aan de regelingen had te houden.  Dus was ik nou lief en/of aardig? Wat is de waarheid? Waarschijnlijk is de waarheid dat Hopmans met haar leugens ‘impliciet vonnis’en expliciete waanzin de moeder al geheel op het verkeerde spoor had gezet. Dus ergens zou je ook weer kunnen beweren dat er wel impliciet gevonnist is. Maar dan niet het woord vonnis in de juridische betekenis maar in de betekenis van oordeel. En oordeel dan in de zin van vooroordeel zonder enige juridische betekenis maar met een klaarblijkelijke werking op de praktijk van omgangsontzegging.

formulierarnhem
Voorgedrukt formulier rechtbank Vooroordelen worden door rechters systematisch toegepast. Dat was in de rechtbank Arnhem in 1994 het geval en is in de rechtbank Arnhem nog steeds het geval.

Er wordt heel wat soft heen en weer gepraat over waarheidsvinding in het familierecht. dat het wat anders zou zijn dan strafrechtelijke waarheidsvinding (Prinsen).  Ja  kan. Wat mij betreft zou het echter al een stuk schelen als we mensen als Hopmans en rechter Lous van Son strafrechtelijk zouden kunnen vervolgen voor liegen, bedriegen, manipuleren, machtsmisbruik, kindermishandeling, meineed en smaad. Dat vage gekeuvel hoeft voor mij niet. Ook hier moeten grenzen gesteld worden.
De naam Hopmans heb ik in mijn eerdere blogs over mijn ervaringen binnen de bedrijfstak familierecht vaak weggelaten. Als persoon wilde ik haar een beetje uit de wind houden. Nu ze op deze manier in een congres een beetje de deskundige wil spelen vind ik het tijd worden om  haar naam groot luid en duidelijk te koppelen aan de door haar geproduceerde waanzin over impliciete vonnissen en nog zo het een en ander. Opmerkelijk ook dat juist zo’n kindcurator ergens naar voren wordt geschoven, is zij het voorbeeld voor die hele groep? Hebben ze niets beters op de schappen?

Zelfmoordvaders en "professor" Spruijt

De heer Spruitjes-de Wijs
De heer Spruitjes-de Wijs. Elke overeenkomst met bestaande personen is toeval

Door het stof gaan dat deed die vader uiteindelijk. Hij beet in het stoffige zand van het strand nadat hij een kogel door zijn kop had geschoten. Daarmee had hij dus voldaan aan de opdracht van mijnheer Spruijt aan vaders. ‘ga desnoods door het stof’ (Spruijt liet dat voor het eerst noteren in ‘Een nieuwe start’)
Gisterenavond Eenvandaag over het boek van Ton Lankreijer over de zelfmoord van een vader. Vlak nadat deze vader duidelijk was gemaakt dat hij het contact met zijn kind wel op zijn buik kon schrijven maakte hij er een eind aan. Uiteraard wist ook de redactie van Eenvandaag weer niets beters te bedenken dan om Ed Spruijt aan te rukken, die voor de gelegenheid tot professor (het staat althans nog niet in zijn linkedinprofiel)  werd omgedoopt.
Spruijt gebruikte weer eens een idee van de vaderbeweging (Verklaring van Langeac 1999) om het geheel uitgekleed en ontkracht aan het publiek te presenteren.  ‘Maak voor de geboorte afspraken over de opvoeding’.
Ik heb al eerder in een artikel in een repliek op Spruijt in het blad Pedagogiek in Praktijk aangegeven dat ook de sociale wetenschappen, als ze onzorgvuldig worden uitgeoefend, zoals bij Spruijt absoluut het geval is, doden op zijn geweten kan hebben. Dit soort wanpraktijken worden, in het geval van Spruijt, ook beloond met valse adoratie, valse loyaliteit en een  medaille.
Justitie heeft een site geopend om burgers goede ideeën te laten bedenken om de scheidingsellende te beëindigen. Maar echt goede ideeën zijn uiteraard niet welkom. Zoals “Spruijt eruit”.  De tegenpool van dat eindeloos ophemelen van Spruijt is niet alleen de ondergang van vaders maar meer ook nog van vaderactivisten en integere wetenschappers zoals ik. Integere sociale wetenschap, zeker in het aandachtsgebied scheiding, bestaat eigenlijk niet meer en kan niet meer. Zelf heb ik het dan ook inmiddels opgegeven om mijn promotietraject op de UvA af te maken. Voor een titel moet ik integere wetenschap inleveren. Zo lijkt het. Maar ik voel me ook door het heersende discours over vaders en de scheiding van hun kinderen heel ver naar de rand geduwd. Ik kan alleen nog maar overleven door me als outlaw te profileren. Ik ben niet van plan door het stof te gaan namelijk, en al helemaal niet met een kogel door mijn hoofd. Maar een dr-titel in Nederland; misschien maar beter niet ook.
Eenvandaag
Dossier Ed Spruijt
Afspraken maken voor de geboorte
 
 

vaderdiscriminatie

formulierarnhemIk heb de pagina over vaderdiscriminatie pas uitgebreid bewerkt. Een historisch verhaal over  vaderdiscriminatie door rechtbanken. Waarom ze nog steeds relevant zijn.  Alles over vaderdiscriminerende formulieren
En ik wens u alvast een goed 2016
Zonder angst en beven.
Hoop doet leven.
Misschien kom ik nog met een mooie animatie…..

Dat kan niet waar zijn

“Dat kan niet waar zijn” is geloof ik ook een titel van een televisieprogramma. Maar het niveau van ongelooflijkheid in dat programma is niet vergelijkbaar met het probleem waar ik het vandaag met u over wil hebben.

Als je aan mensen wilt uitleggen dat we hier vaderschapsdiscriminatie kennen en de rechtsstaat wat minder, dan zet je een koude douche open boven dat wat mensen als het warme bed van de samenleving ervaren.

Ik wil graag uitleggen waarom het zo verdomd  moeilijk is om de werkelijkheid en de waarheid in de ogen te kijken als die wat verder van ons bed af staan. Centrale begrippen hierin zijn cognitieve dissonantie en cognitieve afstand.
Cognitieve dissonantie is het verschijnsel dat als je iets hoort of waarneemt dat afwijkt van wat je altijd al hebt gedacht, dat in strijd is met je kennis en handelen tot dan toe, je daardoor dissonantie ervaart. En dissonantie is onprettig, roept angst en onzekerheid op. Daar is de menselijke geest niet op gesteld. We willen graag onze gedachten en waarnemingen overzichtelijk houden. We proberen tot consonantie te komen. Soms kan dat door het reorganiseren van een wereld en mensbeeld. Maar vaak gebeurt dat door het wegschuiven of vals interpreteren van nieuwe waarnemingen. Volgens sommige wetenschappers kun je stellen dat er een maximale afstand is tussen eigen beeld (cognitie) en het andere beeld, wil het begrepen worden. Dat is schrikken, want dat betekent dat sommige afwijkende ervaringen en cognities gewoon simpelweg niet door zullen kúnnen dringen bij de waarnemer. De rek van het elastiek is beperkt, zou je kunnen zeggen. We kunnen erg ons best doen, met goede argumenten, maar dan houdt het toch een keer op. We kunnen er niet bij, het kan niet waar zijn. Ergo de boodschapper heeft een tik, is een complottheoreticus of is te negatief. Er zijn veel middelen om de vreemde cognities buiten de deur te houden. Als ze maar ver genoeg van dagelijkse ervaring afstaan, dan gaan ze wellicht werken als een zwart gat, u weet wel een verschijnsel uit de astrofysica. Uit een zwart gat komt geen licht naar buiten, door de overgrote massa blijft het licht gevangen in het zwarte gat.

In overdrachtelijke zin kan dat ook. Wat er gebeurt in de bedrijfstak familierecht is voor velen eigenlijk niet waarneembaar, ook omdat het door zogenaamde privacy gescheiden, maar wel tamelijk identieke, processen gaat. Misschien willen we nog het feit waarnemen dat er rechtbanken en wetten zijn die heel letterlijk vaders op het tweede plan zetten, maar eigenlijk blijft het vaak bij die geïsoleerde waarnemingen. Deze waarnemingen integreren tot een samenhangend stelsel van cognities, zoals vaderschapsdiscriminatie, rechtersdictatuur, nee daar wilt u toch maar liever niet aan. Als u er wel aan wilt heeft u waarschijnlijk een paar eigen ervaringen die het zicht op de feiten onvermijdelijk maken, gepaard aan de kracht om de daaraan verbonden reconstructie van de werkelijkheid toe te laten.

Afin, ik verg veel van u in dit blog. Misschien dat de psychologen in bijgaand uitgesneden filmdeel het verschijnsel beter weten uit te leggen dan ik. In dat filmpje gaat het overigens niet om vaderschap en rechtsstaat, maar om een cognitie die samenhangt met de 9/11-gebeurtenissen. Wat u ook van die gebeurtenissen mag denken; het verhaal van deze psychologen is algemener toepasbaar. Eigenlijk is 9/11 nog een vrij simpel verhaal in vergelijking met de cognitiesets rond vaderschap. Het is ook niet toevallig dat ik nog geen vergelijkbaar filmpje heb gezien waar zoiets wordt uitgelegd rond vaderschap. Zelfs mensen die het persoonlijk hebben ervaren voelen zich alleen staan, houden daarom vaak hun mond of keren zich zelfs vanuit die positie tegen de boodschapper.

Afin, voordat dit blog veel te lang en ingewikkeld wordt….. Ik ben benieuwd of dit een beetje te volgen was. Ik hoor graag jullie commentaar en zal dit blog waarschijnlijk nog een aantal keren aanpassen.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=YW6mJOqRDI4&w=560&h=315]

Het filmpje is ingesteld om te beginnen bij de uitleg over cognitieve dissonantie; als dat in uw browser niet werkt: 1:54:40

PS: Leon Festinger, de grondlegger van de theorieen over cognitieve dissonantie gebruikte als eerste voorbeeld een niet-conventionele groep die de waarheid (einde van de wereld kwam niet) niet onder ogen wilde zien door de hang naar cognitieve consontantie. Dit werpt het licht op de, te onderkennen mogelijkheid, dat ook vele  niet-conventionele complottheorieen zijn doorgeschoten. In die zin zal de wetenschappelijke methode ook altijd gevolgd moeten worden verificatie en falsificatie.