Cookies

Discreditionair of discriminatoir?

vaderdiscriminatie mindertekst
Kunt u lezen, onderscheiden wat hier staat? Als u hier klikt weet u het wel.

‘De wetgeving over gelijkwaardig ouderschap dient natuurlijk niet te absoluut te worden toegepast’ vertelde mijn gespreksgenoot in een lange discussie over de positie van vaders en moeders en de houding van andere wetenschappers dan wij (U weet wel; ik hoef niet elke keer alle namen te noemen toch). Er dient volgens mijn gesprekspartner discretionaire ruimte te zijn.

Het begrip discretionair was ik al eens eerder tegengekomen in mijn leven als, een beetje juridisch gespecialiseerd, pedagoog. Het wijst meestal op de ruimte die de rechter in ons rechtssysteem heeft om binnen de marges van de wet maatwerk te leveren met zijn oordeel. Ik herinner me het vooral van de procedure bij het Europese Hof voor (of tegen?) de Rechten van de Mens. Je moet de nationale rechter enige ruimte blijven gunnen vanuit dat internationale gremium gedacht. En het begrip doet me ook denken aan de discussie over taakstraffen met het gelijk van Lilian Helder die als PVV-miep werd geacht geen verstand te hebben van statistiek, maar dat wel bleek te hebben.Ik kan me niet meer herinneren of de term discretionair daar viel, maar de eigenstandigheid van het rechterlijk oordeel speelde een grote rol in de discussie. Ook het begrip discriminatie was dus ruimschoots van toepassing, maar dan op het gedrag van betweterige Kamerleden naar een PVV-er (nee nee zelf ben ik SP-er). Zie hieronder de link naar mijn eerdere blog hierover.

Maar terug naar mijn discussie op de universiteit in Amsterdam. “Die discretionaire ruimte van de rechter mag geen ruimte geven voor discriminatie”, reageerde ik vrij spontaan naar mijn gesprekspartner. In tweede instantie ontdekten we de merkwaardige, maar liefst 5 letters omvattende alliteratie in deze wijsheid. De merkwaardige praktijk is natuurlijk dat als het om vaders gaat de grenzen die het recht stelt niet alleen ruim worden genomen, maar juist al te vaak worden overschreden door een beroepsgroep waarvan we veronderstellen dat ze zich als geen ander aan de wet conformeert, rechters namelijk. Formulieren van rechtbanken en uitspraken van rechters maken dat maar al te duidelijk. Al te duidelijk schrijf ik. Maar dat is voor mij wellicht zo, voor anderen is vaderdiscriminatie of vaderschapsdiscriminatie helemaal niet zo duidelijk te onderscheiden. De discriminatie van vaderschapsdiscriminatie noem ik dat dan maar. Het inspireerde mij een jaar of tien geleden tot bijgaand plaatje, maar dan in een wat herkenbaardere vorm (als u klikt op het plaatje). In dit plaatje combineer ik de algemeen gekende betekenis van discriminatie (art 1 grondwet), met de algemenere betekenis; het maken van onderscheid. Kunnen we de letters onderscheiden van de achtergrond als we een deel van de letters weghalen. En willen we dat plaatje wel herkennen bedoel ik dan impliciet. Willen we vaderdiscriminatie herkennen?

Regelmatig doe ik pogingen om duidelijk te maken wat discriminatie eigenlijk is. Dan denk ik met voorbeelden, van Quik-Schuijt haar uitspraken tot formulieren van rechtbanken, meer dan genoeg materiaal in handen te hebben. Maar er wordt vaak wat schouderophalend gereageerd met de bedoeling mij te verlokken om het ook maar gewoon lachend achter me te laten als zijnde een paar domme opmerkingen van mensen die zichzelf eigenlijk lopen te beledigen. Ja zeker lachen kan nooit kwaad. Lachen doe je het liefst zelfs tot je met je hoofd in de guillotine hangt. Ik weet niet of ik dat zou kunnen, maar ik meen het echt. Maar het als een soort losse incidenten zien… nee dat zijn het namelijk niet. Maar als je dat begint uit te leggen wordt je in verdachte hokjes gepropt, anarchist, libertair, complotdenker, doemdenker, gevaarlijke vaderactivist, misandrist en meer van dat fraais.

Rationeel is het niet zo moeilijk uit te leggen, maar de cognitieve dissonantie straalt je tegemoet. Het denkelastiek van mijn toehoorders haalt het dan gewoon niet. Per saldo wordt je dan natuurlijk voor gek versleten. Nou ja toch wel een beetje. In ieder geval niet helemaal meer serieus genomen. En dan…. Ja vult u maar in. Maar afin ondertussen schrijf ik gewoon door. En wonder boven wonder sommige boeken die ik schrijf halen druk na druk. Ja Verpasseerd Ouderschap is binnenkort ook weer verkriijgbaar. Maar voor het onderwerp vaderschapsdiscriminatie kunt u eigenlijk beter het boek Gemist Vaderschap lezen. In de uitverkoop zo lang de voorraad strekt.

PVV en de statistiek (ach ja en dan had je ook nog Fred Lambert op Wikipedia die vond dat ik niks van statistiek snap; heb ik wat weg van Lilian?)
interessant interview met een wetenschapper hierover
Boek Gemist Vaderschap

ps: dat woord discreditionair in de kop is een neologisme dat ik natuurlijk alleen in de kop gebruikte en iets anders dan discretionair in de tekst zelf. Een nadenkertje!!

Een korte geschiedenisles over vaderschapsdiscriminatie

Het lemma vaderschapsdiscriminatie is al weer een tijd verdwenen van wikipedia. Niet omdat vaderschapsdiscriminatie zelf is verdwenen, integendeel. Het verdwijnen van dit lemma is juist eerder teken van totaal onbegrip over de mogelijkheid dat vaders wellicht zouden kunnen worden gediscrimineerd.
In het (al een jaar of 6 bestaande) lemma was ook een deel van een historisch formulier van de rechtbank Arnhem zichtbaar waaruit bleek dat je in ieder geval in 1994 bij de rechtbank Arnhem (idem Zwolle en wie weet nog meer en nog steeds) weinig kansen had als vader. Niet alleen van rechters, maar ook van wikipedia moet je het als vader nog steeds niet hebben. Ook op het algemene lemma discriminatie bleek dit museumstuk over evident onrecht snel verwijderd. Op wikipedia heerst inmiddels het idee dat ik vooral geen off-wiki aandacht mag vragen voor het on-wiki-gebeuren. U begrijpt, ik heb me altijd al laten intimideren door kinderbeschermers en kinderrechters. Dus gaat u vooral niet op wikipedia kijken wat u eraan kunt doen.


Fragment van een formulier van de rechtbank Arnhem uit 1994, een historisch voorbeeld van vaderschapsdiscriminatie. De voorgedrukte tekst op het formulier gaat er vooraf van uit dat de moeder de voogdij krijgt. Ik ontving dit formulier (kladformulier griffie) als Raadsman voor vader Peter de Jong. Het gebruik van dit plaatje wordt zwaar bestreden door de pseudonieme wikipediabewerker Theobald Tiger vanwege het veronderstelde feit dat het hier zou gaan om een preoccupatie van mij terwijl het gaat om een preoccupatie van de betreffende rechtbank. zie ook bericht volkskrant; zie ook: Walburg Harry, Tijd voor je kind ; kiezen voor vaderschap nieuwe stijl, blz 37 Utrecht 1997 ISBN 90 215 9244 4 Kosmos- Z&K. Of beluister hoe Frenk van der Linden hierover Joep Zander interviewt En dit waren dan nog de bronnen onder verantwoordelijkheid van derden. Zelf heb ik ook herhaaldelijk (ook gereviewd) gepubliceerd over dit fenomeen

Engelstalig wetenschappelijk artikel over vaderschapsdiscriminatie; oa over dit formulier
Mocht u toch zo onverstandig zijn te willen weten wat er on-wiki gebeurt; Misschien wilt u dit formulier, met alle bronnen terugplaatsen op wikipedia. Bijvoorbeeld onder het lemma discriminatie; oeioeioei.
Het hele formulier

Pappa?

In 1997 zonden honderden ouders op initiatief van het Comité Ouders Blijven Ouders deze kaarten naar het parlement. Tot tweemaal toe werd deze actiekaart door Eerste Kamer leden omhoog gehouden tijdens de behandeling van wetsontwerp 23714. Dit plaatje hoort blijkbaar niet thuis op het lemma pappa. Maar op het (slechte) lemma gezamenlijk gezag blijkbaar ook niet.

De afgelopen dagen de verleiding niet kunnen weerstaan me weer eens met Wikipedia te bemoeien. BE-MOEI-EN. Ik wordt er moe van.Ik voel me daar  alleen staan en kwetsbaar. Ik probeer er transparant te zijn. Ik verstop me dus niet achter een pseudoniem. Gebruikers die zich wel achter een pseudoniem verschuilen kunnen mij daarom aanvallen op mijn vermeend activisme. wat hun drijft valt niet te achterhalen. Ik ben echter meer dan activist, ik ben een goede encyclopedist, wetenschapper en nog meer. En ja af en toe zal er wel wat mijn betrokkenheid terug te lezen zijn. Dan zou dat verbeterd kunnen worden.

Maar als nog steeds maar een enkele loslopende activist zich druk maakt over vaderschapsdiscriminatie hoeft Wikipedia er niets over te melden. Zelfs als er een keer wel wat te melden valt.  Dat beweert een van mijn geachte opponenten.

Een van de historische feiten die te melden vielen en die nu gaat worden verwijderd is het plaatje hier rechts. Tot tweemaal toe werd deze actiekaart door Eerste Kamer leden omhoog gehouden tijdens de behandeling van  wetsontwerp 23714 (ik weet het nummer nog steeds uit mijn hoofd).

Een ander historisch feit was het formulier van de rechtbank Arnhem waarop vaders bij voorbaat geen voogdij (lees gezag) konden krijgen. Dat was nogal wat! Ook op de nominatie om te verdwijnen van wikipedia nadat het er al jarenlang opstond. En geen medestander die helpt om de argumenten aan te voeren.

Fragment van een formulier van de rechtbank Arnhem uit 1994, een historisch voorbeeld van vaderschapsdiscriminatie. De voorgedrukte tekst op het formulier gaat er vooraf van uit dat de moeder de voogdij krijgt. klik op afbeelding voor hele formulier.

Argumenten die overigens niet eens worden gehoord als het de geachte opponenten niet uitkomt. Gewoon roepen dat ik er geen verstand van heb lijkt voldoende.

Iedereen kan zich in de discussie mengen. Alleen kan ik het niet. Wat is dat toch voor n waanzin. Zoveel vaders hebben dit meegemaakt, maken dit mee. En je hoort er niets meer van. Ik weet waarom dat is. Ik snap alles. Maar ik voel me verdomd alleen op dit soort momenten.

Vaderschapsdiscriminatie

“Op een mooie pinksterdag” is volgens filosoof Ger Groot het aangrijpendste Nederlandse vaderlied. Het is het lied van “Vader is een nul en vaders is een hypocriet” en ’Vader is er enkel en alleen maar voor de centen/en de rest is flauwekul.’ Vaders hebben zich volgens Ger te laks gedragen onder de overheersende moedercultuur.

Een prachtig artikel van Ger Groot in de Trouw van afgelopen weekend rakelt stof op. Het artikel is een mooie bewerking van een lezing die Ger hield bij het symposium bij de uitreiking van de vorige vaderdagtrofee. Het geeft goed aan hoe moeilijk de positie van vaders is en hoe ze links en rechts als overbodig worden beschouwd, en hoe onterecht dat is.

Zelf gaf ik op het zelfde symposium ook een lezing, direkt na Ger nog wel. Daarin benadrukte ik de repressieve aspecten, de ontvadering, de vaderdiscriminatie. Als ik daar ter plekke een liedje aan had gekoppeld dan was dat wellicht Medea geweest van Joop Visser.

Hij kan z’n vader niet meer zien
Hij kan z’n vader niet meer horen
Hij kan z’n vader wel vergeten
Hij heeft z’n vader al verloren
Omdat z’n vader plundert
Omdat z’n vader moordt
En omdat z’n vader niet meer van ‘m houdt
Omdat z’n vader slecht is
Omdat z’n vader weg is
En gewoon omdat z’n moeder met een anders is getrouwd

Wat ook Ger dus vergeet is de bikkelharde vaderschapsdiscriminatie waarbij wetenschappers om het hardst roepen dat vaders er niet toe doen, extreem-feministen dat vaderschap slecht is en in de praktijk in elk gevecht het onder die condities onmogelijk blijkt om een onvoorwaardelijk vaderschap uit te oefenen. Of je nou feministisch aangepast bent of niet. Of je de helft van de zorg deed of niet.

Autoritatief vaderschap wordt als paternalistisch dominant en dus slecht weggezet. Als je daarvoor gáát liep je de laatste decennia een flink risico dat je vrouw opstapte met alle nare gevolgen van dien. In bijna de helft van de gevallen kon je het contact met je kinderen wel schudden. Maar ook de aangepaste mannen/vaders werden op den duur als compleet overbodig de hoek in geveegd. Vaderzijn bestond niet of was slecht. En autonoom vaderschap al helemaal niet. En die tijd is nog lang niet voorbij.

Natuurlijk ben ik het met Ger eens dat mannen zich wat minder slap op moeten stellen. Maar hij zou zich moeten beseffen dat kinderen een machtsmiddel tegen vaders zijn geworden. Dat klinkt heel erg en dat is het ook. Als maatschappij kijken we liever niet in die beerput van conflicten die zich rond kinderen afspelen. “Ze zullen het wel allebei schuld zijn”, en “waar rook is is vuur”.

Als er dan toch vuur is, laten we dat vuur in onze stem in onze harten spreken, laten we die toorn verkondigen. Laten we een einde maken aan vaderschapsdiscriminatie.

Het artikel van Gert
muziek bij vaderschap
Medea van Joop Visser; hele tekst

nominaties

Juryvergadering van de Vaderdagtrofee m/v. Inderdaad, de keuze is niet makkelijk en iedereen was onder de indruk van de nominaties. En nee, ik ga  niet verder uit de school klappen.

Ik ga zelfs niet vertellen over welke uitdrukking in een nominatieverslag we een tijd hebben gediscussieerd. Het goed benoemen, nomineren dus eigenlijk, van een verschijnsel kan een aantal vragen oproepen.

Ik wil de gelegenheid aangrijpen om een lans te breken voor het gebruik van begrippen die een brug vormen tussen rationele  weergaves enerzijds met emoties en ervaringen anderzijds. Ervaringen van vaders in dit geval.

De neiging bestaat om in teksten terug te vallen op droge omschrijvingen onder de noemer dat de lezer zelf wel de conclusies kan trekken. Soms is dat juist. In een encyclopedie als Wikipedia vind ik het altijd een mooie uitdaging om dingen droog te vertellen. Dan komen ze in die context ook goed over. Vooral als de feiten spreken.

Iedere tekst heeft zo zijn eigen karakter. Een boek kan zich bijvoorbeeld wat stelliger uitspreken. Af en toe kan een conclusie een emotionele component hebben. Voor een blog geldt dat in nog hogere mate.

Het verhullen van de emotionele kant kan een blokkade vormen voor het zich realiseren van de feiten. Veel vaderschapsfeiten zijn niet te bevatten, zelfs voor vaders, zeker ook voor slachtoffervaders. Het erkennen van emoties opent de poort naar de feiten. Een woord als vaderdiaspora bijvoorbeeld, doet een beroep op emoties ondanks dat het ook droog feitelijk iets betekent dat daarmee in lijn ligt. Ook zonder emotie heeft het woord betekenis. Maar het woord opent de emotie die ermee gepaard gaat. Het uitelkaar raken, de verbinding kwijt raken. En dat en masse!

Zoiets geldt ook voor het woord vaderschapsdiscriminatie. het klinkt emotioneel, maar geeft iets feitelijks aan (daarom staat het ook wel in wikipedia). Een woord als genderracisme als een soort synoniem voor vaderschapsdiscriminatie slaat daarentegen de plank mis. Op de eerste plaats betekent dat iets anders en is het dan op zijn best een specificatie van het begrip vaderschapsdiscriminatie of  (sic!) juist vrouwendiscriminatie.

Weggerukt. Vader weggerukt uit het leven van zijn zoon. Een voorbeeld van een woord dat op zich zou kunnen worden verzakelijkt. Maar moet dat dan ook?

Woorden met een emotionele component moeten gebruikt kunnen worden, als ze ook een inhoudelijke component hebben. Zeker in teksten die nodig zijn om iets op te peppen. Vaderschap kan zeker zo ’n oppepper gebruiken.

Voor mensen die bij de uitreiking van de vaderdagtrofee willen zijn op 18 juni

Ontvoerende moeders

ontvoering door de dood in Erlkönig

Merkte ik vorige week in goed gezelschap nog op dat Trouw toch wel erg anti-vaders lijkt, wordt het deze week gelijk gelogenstraft. Hoewel… Het heeft wel érg lang geduurd voordat ze het door hadden dat moeders vaker kinderen ontvoeren dan vaders. Maar nu staat het dan ook groot als hoofdartikel op de voorpagina.

Enige compensatie voor de voorpaginakop van enkele jaren geleden waar vaders werd aangezegd dat ze nergens voor nodig zijn (interview Tamar Fischer).

De mediahype op de hand van de moeder van Sara en Amar die met een door de staat gelegaliseerde ontvoering de kinderen bij de vader weghaalde, daarna tegen haar toezeggingen in geen enkele omgangsregeling uitvoerde en zelfs het eenhoofdig gezag eiste, ligt nog vers in het geheugen.

En zo nog veel meer. Op mijn mail naar Trouw met verwijzing naar mijn blog, een stukje hieronder, over het toch maar niet plaatsen van een stuk over het boek “De jungle van de jeugdzorg” heb ik trouwens nog niets gehoord. Het pleit is daar dus vast nog niet helemaal beslecht.

Misschien moeten ze bij Trouw eens wat sites lezen als papa.nl.nu waar al jaren wordt uitgelegd hoe dat staat met ontvoeringen, maar ook met jeugdzorg, kinderbescherming, recht, vaderschapsdiscriminatie enz.

het papa.nl.nu-dosssier kinderontvoeringen
Deel trouw-artikel
Over de anti-vader-artikelen in Trouw

vaders wíllen niet

Dit is de versie van het boek die ik ooit las en Joshua onlangs ook
Dit is de versie van het boek die ik ooit las en Joshua onlangs ook

“Er is geen vader” dat stond in de boekbespreking van mijn 11-jarige zoon over het boek “De kinderen van de grote Fjield”. Het boek bevat een op de werkelijkheid gebaseerd verhaal van een moeder met kinderen in het noodjaar 1868. Ze moeten, na de dood van hun moeder, op stap om, in barre omstandigheden, voedsel en onderdak te zoeken .

“Hoezó is er geen vader, kinderen hebben eigenlijk altíjd wel een vader?” vraag ik. “Nou ja hij wilde niet voor zijn kinderen zorgen.
“Staat dat in dat boek?”

Gelukkig kent mijn zoon mijn bevlogen verhouding met het begrip vaderschap en is hij net zozeer op de waarheid uit als ik. Dus hij ging het nakijken in het boek.
De werkelijkheid bleek dat de vader was omgekomen toen hij, ten behoeve van moeder en kinderen het brandhout voor de haard aan het kappen was. Hij kreeg daarbij de boom op zijn hoofd.

De verhouding tussen fictie en werkelijkheid over vaders kan nauwelijks compacter beschreven worden dan met deze anekdote. In de hedendaagse sociale werkelijkheid liggen de vooroordelen over vaders voor het oprapen. Ook op scholen. De relatie met de werkelijkheid is vaak ver te zoeken.

Vaders zijn in die maatschappelijke fictie de verlaters, ze laten hun kinderen in de steek, maken er een puinhoop van, willen geen verantwoordelijkheid nemen, maar maken wel heibel met de moeder. De zorg uitgedrukt in hun arbeid (bomen kappen) wordt niet als zorg meegeteld. De fictie was niet het boek maar de huidige maatschappelijke context.

Maar ik ben trots op mijn zoon dat we door deze mist heen de weg hebben gevonden. Iederéén heeft een neiging in vooroordelen te trappen omdat ze het soms zo makkelijk maken om een situatie snel (verkeerd dus) te beoordelen.

De kloe is om deze vooroordelen bloot te leggen. En dat hebben we gedaan. Ik weet niet hoe 45 jaar geleden zich in mijn hoofd een beeld vormde bij het lezen van dit boek. Inmiddels weet ik er in ieder geval alles van af. Nu jullie nog.

taalstrijd

gelijkwaardige oudersDe strijd der seksen wordt voor een deel via metaforen gevoerd. In een eerdere weblog had ik geschreven over de recensie van een boek van Ann Meskens. Daarin protesteerde ik tegen de zin: dat een mens zijn leven “wezenlijk begint als kind van een moeder”. Ik had ook op de Trouw site daarover gereageerd. Op die laatste plek is ook een repliek verschenen van Ann Meskens. Dit stel ik natuurlijk zeer op prijs. Zij vindt onder andere dat het een beetje flauw is ( als ik het zo mag samenvatten) om over een metafoor te struikelen. Ik heb op de site van Trouw ook weer geantwoord. leest u het vooral daar, maar als het er nog niet staat kunt u het ook hier nalezen:

vraag en antwoord bij het artikel van Meskens op de Trouw-site mmm mijn reactie is weggehaald
hier staat mijn repliek ook

En voor het overige wijs ik u er nog maar eens op dat de stukjes in mijn weblogs kort en krachtig zijn, maar dat dat niet betekent dat er geen nadere argumenten voor zijn. Meestal neem ik daartoe links op. die verwijzen naar eigen en andermans stukken (andervrouws, vooruit)

mijn reactie (weer gevonden op archive.org:

Ingediend door joepzander op din, 15/01/2008 – 15:41.

Drieeenheid

Zo, niet te geloven. Dus die Ann Meskens preekt het gelijk van de ander en de open blik, maar baseert zich op de meest gesloten en bevooroordeelde waarneming over kinderen die ik ken. Namelijk dat een mens zijn leven “wezenlijk begint als kind van een moeder”. “en dat is een tweeenheid” voegt de recensent daar nog aan toe.

Een mens begint wezenlijk als kind van een vader en moeder. namelijk. En dat is een triade. In essentie en vanaf het allerprilste begin nou juist precies.

Joep Zander
——————————-
En Meskens antwoord:

bovenstaande opmerkingen
Ingediend door Ann Meskens zelf (Bezoeker) op woe, 16/01/2008 – 21:45.

Om allereerst even de vloedgolf van boze vaders in te dijken:

in mijn boek staat duidelijk dat dit alles bij uitbreiding ook voor de vaders geldt. En dit zowel heel concreet, van bij het begin in het leven, en zeker wanneer ik dit beeld metaforisch en voorbeeldig gebruik, in de meer filosofische betekenis dus. (Wanneer ik bijvoorbeeld een woord als moedertaal had gebruikt, wil ik daarom toch niet zeggen dat de vaders hun kinderen niet leren spreken.)

(Het geeft toch te denken. Er worden honderden ‘mannelijke’ beelden gebruikt in de filosofie en af en toe een ‘vrouwelijke’, en kijk wat er gebeurt. De opmerkingen van de kwade mannen lijken erg op die van vele zogenaamde politiek correct vrouwen die zich gedurig beledigd voelen door al die mannelijke filosofen en verhit en opgewonden naast de kwestie praten. Man en vrouw zijn hier helaas nagenoeg gelijk. Wat blijft: dat wij nog steeds de kinderen dragen en baren en dat dit genoeg is om die moeder-kind relatie als begin en beginsel van leven te beschouwen. Wat ook blijft, dat geef ik grif toe: dat mannen ze eerst verwekken en in het verdere leven soms zelfs betere ‘moederdieren’ blijken te zijn.

Verder.

Dit beeld van het ‘moederdier’ onstond vooral door het oefenen in ‘omkeringen’, eens kijken wat er gebeurt als je klassieke, vaststaande, zogenaamd vanzelfsprekende vaststellingen even omdraait, bijvoorbeeld, de vaststelling ‘De mens is voor de mens als een wolf’, van Hobbes of de redelijkheid als het typische menselijke tgo het dier, etc. Ik stel in de inleiding van mijn boek deze filosofische uitspraak van Hobbes tegenover het literaire verhaal van Mowgli, een vertelling waar wolven niet eens als wolven tegenover elkaar staan als het gaat om moeder- en vaderwolf en de welpjes.

Ik schrijf ook omdat ik het gebied van waaruit begrip en verstaan en dialoog vertrekt, graag wat verbreed wil zien en ik geloof dat het louter oefenen in andere standpunten mogelijk helpt. Net zoals het opschorten van het oordeel, een klassieke filosofische werkwijze, kan bijdragen. Dat zou nu kunnen helpen want zonder adempauze kan ik uw berichten niet anders noemen dan loutere hink-stap-sprong-taal om een snelle woede te ventileren zonder eerst te bekijken of te bedenken waarover het gaat.

Wie het artikel twee keer leest, ziet bijvoorbeeld dat het niet eens over man/vrouw gaat maar over het verstaan van de andere en over nog zoveel meer.Wie bijvoorbeeld eerst mijn boek openslaat vooraleer mij neer te sabelen als een ‘manonvriendelijke’ filosofe, ziet mogelijk een veel bredere context.

Maar eigenlijk wilde ik enkel dit zeggen: wie zich wil oefenen in een andere communicatie dan het uiten van lichtgeraakte emotionele uitroepen, en dat geldt voor mannelijke en vrouwelijke lezers, zonder onderscheid, met hen stap ik graag in gesprek, anders behoud ik toch liever de vrijheid te zwijgen.

Ann Meskens

hier staat dus repliek ook

Kees de Hoog overleden

formulier rechtbank ArnhemHet is al verdorie bijna tien jaar geleden. Ik zat met, toen nog universitair docent, Kees de Hoog maar liefst 2 uur lang over vaderschap discussiëren. In een VPRO-radiouitzending met nog een paar andere inbrengers. Het was vooral dankzij zijn aanwezigheid dat dit inhoudelijk een van mijn mooiste mediaoptredens werd. Als hij niet alle mooie stellingen over het belang van vaderschap en de discriminatie van vaders had onderschreven en mede onderbouwd, dan had het vast allemaal niet zo’n indruk gemaakt op de luisteraar.

Hoogtepunt in die uitzending was een opmerking van een advocate die ook aan de uitzending deelnam. Dat het niet kon bestaan dat een rechtbank openlijk bij voorbaat voor moeders en tegen vadervoogdij zou kunnen kiezen. Nou ja het bestond wel dus; in Arnhem, in Zwolle. Gelukkig had ik het betreffende papier waaruit dat zonneklaar bleek bij me. Kees de Hoog heeft nog dikwijls mensen uit de vaderbeweging ondersteund bij het publiceren van stukken, vooral waar het actiepunt de echtscheidingscultuur betrof. Na de uitzending stuurde Kees mij een zeer uitgebreide catalogus gezinswetenschapppelijke literatuur. Kees werd later bevorderd tot hoogleraar gezinssociologie.

Kees de Hoog is dood. Toen ik hem, een half jaar geleden, voor het laatst belde en vroeg of het wel uitkwam, zei hij jíj mag me altijd bellen. Ik denk dat ik lang niet de enige was. Ik heb hem daarna niet meer gebeld. Maar ik had het graag nog een keer gedaan. Dat kan dus niet meer.

de radiouitzending bij de VPRO met Kees
persbericht universiteit Wageningen over het overlijden van Kees

superieur geslacht

vader, moeder, kinderwagenMevrouw Ann Meskens is een filosoof en heeft een boek geschreven. De grote lijn is dat filosofen teveel naar hun eigen gelijk kijken. Eigenlijk moet je op zoek zijn naar je ongelijk.

Nou dat komt goed uit want Meskens beweert in haar boek tevens dat dat een mens zijn leven “wezenlijk begint als kind van een moeder” De recensent van Trouw voegt daar aan toe “en dat is een twee-eenheid” .

Dus die Ann Meskens preekt het gelijk van de ander en de open blik, maar baseert zich op de meest gesloten en bevooroordeelde waarneming over kinderen die ik ken. Ze gaat uit van de alom superioriteit van de moeder-kind band. Dus zeg maar van de superioriteit van de moedervrouw. Moederschapsideologie ten top. Echt ONgelijk. In de grondwet staan discriminatie van ras en sekse broederlijk (dan wel gezusterlijk, laat ik vooral zelf spits blijven) naast elkaar. Superioriteit van sekse is dus echt niet veel minder erg dan superioriteit van een ras.

Het grote verschil is alleen dat dit kan en het ander niet. En dat in Trouw. Ik stel voor om een flinke campagne richting Trouw te starten, cq onze abonnementen als één man (één vrouw vooruit) op te zeggen.

Het is ook niet de eerste keer dat de, misschien overigens minst slechte krant van Nederland, ons mannen dit flikt. Hadden we niet ooit het bericht dat vaders nergens voor nodig zouden zijn. En laat nou elke keer dit soort verhalen ook nog door mannen, misschien wel vaders, worden opgetekend. Maar die zelfkastijding kennen we van alle bekende onderdrukte groepen in de geschiedenis.

Een mens begint wezenlijk als kind van een vader en moeder. En dat is een triade. fundamenteel.

“De wereld omhelzen” plus reacties (arcive.org). Mijn laatste repliek is alleen hier terug te vinden.

zie ook: vaders niet nodig volgens Trouw