Goh wat staan we hier mooi tussen de bloemetjes dacht ik nog net voordat het kwade gezicht van een ranger van het nationale natuurpark Vanoise opdook.
Hoewel vele aanvaringen met de ordehandhaving rijk, zijn mijn bekeuringen nog op een hand te tellen (een keer fietspad niet gezien, 3 keer snelheidsovertredinkje en een keer een beetje over een doorgetrokken streep). Nu niet meer dus. Het werd een bon voor onrechtmatig bivakkeren.
Met mijn zoon voor de derde keer op trektocht. Vanuit Italië, Gran Paradiso naar Frankrijk, Vanoise, en weer terug. Veelal probeerden we vrij te kamperen, maar dat was dus wat moeilijker dan op onze vorige trektochten. Vooral de fysieke en juridische grenzen van het nationaal park Vanoise speelden ons daarbij parten. Aan de Italiaanse kant van het park stonden bijvoorbeeld geen bordjes om te waarschuwen dat wij beschermd gebied binnentrokken, dit in scherpe tegenstelling tot de eigen Franse kant.
Maar we hadden een hele mooie 15-daagse trektocht op geheel eigen kracht door een wondermooi gebied, afgesloten met een terugkeer in het Romeinse Rijk via de Hannibalroute.