Cookies

Vluchten kan niet meer

“Ik kan met mijn kinderen hier geen leven opbouwen. Daarom wil ik weg”
Heb ik het hier over een Syrische vluchteling? Het had gekund. Maar het gaat hier om uit Nederland vluchtende ouders, vaak vaders maar ook moeders. Op de vlucht voor jeugdzorg, op de vlucht voor de liegende en bedriegende bedrijfstak familierecht, maar je kunt het ook lezen of horen bij andere activisten die al gevlucht zíjn uit Nederland. Ik ga geen naam noemen maar als u goed op internet kijkt zou het u kunnen opvallen dat er 10 maanden celstraf uitgedeeld wordt bijvoorbeeld omdat de hoofdredacteur van het NOS-journaal zich belasterd voelt. Die veroordeelde houdt zich schuil in het buitenland.
Vluchten helpt niet meer en daarom plegen er ook veel mensen zelfmoord. de ultieme vlucht die nog wel lijkt te kunnen. Denk aan de vader van Julian en Ruben een paar jaar geleden. Maar er schijnen honderden mensen te zijn die zich van kant maken door onbegrijpelijke rechterlijke beslissingen. In Nederland, in het Westen. En niet doordat rechters ook wel eens fouten maken, maar vooral omdat er structureel wat mis is met onze rechtsstaat.
Daartegenover staan dus de mensen die hier naar toe willen vluchten omdat ze in hun eigen land te maken hebben met onderdrukking en bombardementen. Ook voor hun kan vluchten hoe langer hoe minder. Er staat prikkeldraad in de weg. Muren. Ik wil de ene vluchteling niet met de andere vergelijken, laat staan het ene als erger neerzetten dan het ander. En ik vind dat we mensen uit liefde altijd moeten opvangen. Maar we zullen allemaal hoe dan ook de rotzooi in eigen omgeving moeten opruimen. Je zult zien dat dat ook zijn doorwerking heeft op andere landen. Nu geven we vooral allerlei verkeerde voorbeelden. Als het westen nu ingrijpt elders is dat omdat we goede vriendjes willen zijn met de USA, om de oliedollars, om de macht, om de arrogantie van ons eigen gelijk, om de kortzichtigheid van onze christelijke dubbelmoraal, om het verbergen van ons ongelijk. En soms dus ook weer helemaal bij onszelf, ons eigen ik. Ik bij mezelf ook, hoe moeilijk ook.
Omstandigheden zullen er immers altijd zijn, goede en slechte, en het feit van de omstandigheden, de goede en de slechte, moet men aanvaarden, wat niet belemmert dat men zijn leven er aan kan wijden de slechte te verbeteren. Maar men moet weten uit welke motieven men die strijd voert en men moet beginnen bij zichzelf, iedere dag opnieuw bij zichzelf.” (Etty Hillesum)
Maar niets is zo moeilijk als het aanpakken van het onrecht dicht bij huis. Dicht bij de wortel. Waarom geen opstand tegen het juridische en ambtelijke apparaat. Of op zijn minst dat kwaad blootleggen. We zijn een NEP=parlementaire democratie met een parlement dat zich in de luren laat leggen door de werkelijke machthebbers. Maar ze vertegenwoordigen in zekere zin natuurlijk ook een volk dat zich in de luren laat leggen. Gedwongen weliswaar, onder de knoet weliswaar. Maar toch. En dit zeg ik dus niet omdat ik wat met Wilders (NEP-parlement) heb. Ik ben nog steeds SP-er, hoewel ik wel veel tegen Quik-Schuit heb (ha ze is sinds kort weg uit de Eerste kamer).
Vluchten kan niet meer?
Zonder datze het op dezelfde manier benoemen, vond ik de onderstaande video van een Wognumse koorversie van de klassieker van Frans Halsema en Jenny Arean een goede verbeelding van bovenstaande. Vooral de beelden dus. Fight or flight?
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=7PirbesfDpM&w=560&h=315]
Zelf heb ik natuurlijk wel het een en ander blootgelegd over het functioneren van het juridisch apparaat