Cookies

reclame reductie

bewerkt Go-Ahead-shirtje. Op deze viel de reclame overigens nog mee. Er zijn er met vier verschillende soorten reclames en daar schijnt ook mee gespeeld te worden.

Toen ik de leeftijd van mijn zoon had kreeg ik van mijn vader wel eens de overgebleven oude multomappen van zijn werk. Met reclame erop. Op een gegeven moment had ik daar genoeg van. Ik wilde mij op school niet vertonen met dat soort mappen en ging op zoek naar een map zonder reclame. Uiteindelijk bleek dat heel moeilijk, omdat ik er een beetje rigide in was. Heel vaak bleek er ergens in een hoekje toch een merknaam te staan.

Sinds mijn puberteit zijn de zaken helemaal omgedraaid. Het is popie om een dikke naam op je kleding te dragen en de mappen zijn al lang niet meer interessant voor reclame. Zo zie ik mijn zoon in een shirt rondlopen vol met reclame, naast een minuscuul Go-Ahead-logo. “Zo betalen ze je daarvoor?” vroeg ik.  Dat was een beetje hard natuurlijk.

Maar dan steun ik wel Go Ahead, was de attente reactie. Het was een aanleiding voor een interessante discussie, en bijbehorende internetspeurtocht over geld en voetbal. Hoeveel procent van de inkomsten van clubs bestaat uit commercie? Ongeveer 30 procent bleek het gemiddelde bij topclubs. Zelf wordt ik horendol van de steeds opdringerigere reclames om ons heen. Vandaar dat speciale shirtje hier rechts.

Deventer-Apeldoorn

Volgende week gaat mijn zoon Joshua met zijn verjaardagsvrienden en vriendinnen ( ja ook de dames gaan mee) naar de voetbalwedstrijd Go Ahead Eagles tegen Cambuur Leeuwarden. Dat belooft spannend te worden want ze zijn tweede en derde in de eerste divisie. Dat de Eagles niet meer nummer een zijn hebben ze te wijten aan het gelijkspel dat ze gisterenavond in de derby tegen AGOVV uit Apeldoorn speelden.

Vandaag moest mijn zoon (Sportclub Deventer) ook tegen Apeldoorn (CSV) . Deze derby liep voor Deventer beter af, 7-2 maar liefst, tegen een toch geduchte tegenstander. En als trotse vader vertel ik er graag bij dat mijn zoon twee keer scoorde, waarvan een keer vanuit een achterhoedepositie. Verder trapte hij nog een hoekschop zo mooi voor dat die er door een teamgenoot werd ingetrapt. Op het eind moest hij wel met een lichte blessure het veld ruimen.

Ik hoop dat de Eagles er komende vrijdag wat van maken. Want de 4 keer dat ik tot nu toe met mijn zoon naar de Eagles ging was er geen fluit aan. Maar misschien komt dat omdat ik het tien keer zo leuk vind om bij mijn zoon zelf aan de zijlijn te staan. Veel spannender ook en er vallen meer doelpunten. Maar afin, ook als Go Ahead niet goed speelt gaan we er toch een mooi (verjaardags)feestje van maken.

woede

geplet kwaad
geplet kwaad

Glenn op tv. Glenn is voetballer en woedend dat hij het contact met zijn zoon geminimaliseerd ziet.
Vandaag discussie over do’s en don’ts rond ouderverstoting. Advies van medeauteur om vooral niet kwaad te worden. Mijn idee is dat al die vaders die zich lopen in te houden ook een dubbele boodschap verspreiden en zichzelf te gronde laten richten. Soms lijk je toch niet anders te kunnen en moet je inslikken en inschikken.
Aan die momenten terugdenkend ben ik geïrriteerd. Ik zie me nog braaf een handje geven aan die Vrouw-en-Recht-adept die meende te moeten opmerken dat als ik mijn kind niet mag zien er dan dus wel wat met mij aan de hand is. Of die schooldirecteur die wel accepteert dat vaders met fysiek geweld de school worden uitgewerkt, maar niet tot een gewoon gesprek bereid is.
Maar ik ben voor gerichte woede. Geen haat zoals een reageerder op mijn blog meende te hebben. Toorn is het woord dat ik in het boek Gemist Vaderschap ervoor gebruikte. Toorn mag er zijn. Vertoornd mag je zijn. Dat is een gepaste reactie als je zomaar de relatie met je kind wordt ontnomen.

Of voetballer Genn het beste voorbeeld is voor gedrag van vaders waag ik overigens voorzichtig te betwijfelen. Al waag ik ook ernstig te betwijfelen of hij terecht voor stalking van zijn ex veroordeeld is en dat soort grappen.

Meestal staat stalken van je ex voor het proberen te zien van je kinderen.  We hebben het al meer geschreven; het enig dat je in dit soort zaken zeker weet is dat de rechter niet deugt.  En die rechter heeft dan de schijn mee en de veroordeelde de schijn tegen. Dat is jammer.

Dat hij het vriendje van zijn vrouw heeft geslagen erkent hij zelf bij (zie hieronder). Had hij beter niet kunnen doen. Wel kwaad worden, niet slaan. Van de andere zaken zei hij gisteren in een ander programma (De Jong) dat hij erin gepiepeld is.

meer over vader Glenn bij RTL boulevard
hoofdstuk over trauma’s bij vaders in Gemist Vaderschap
dossier rechterlijke macht

moeders en voetbaloorlog

“Oog om oog”, want van de scheids moeten we het niet hebben, verordonneert de coach van de tegenpartij in de pauze zijn team. Het was een wonder dat hij het er nog uit kreeg, want hij had al 25 minuten zijn keel schor staan schreeuwen in een ononderbroken stroom van hels kabaal. “Maak ze af” schreeuwt iemand anders van de kant af.

Ik heb het niet over de laatste wedstrijd van ADO tegen FC Utrecht, maar over een pupillenwedstrijd in de E-klasse. Degene die “maak ze af” bleef schreeuwen bleek de moeder van de coach. Toen ik er langs de lijn voorzichtig iets over meldde, mengde een andere moeder (niet van de coach, noch van de moeder van de coach, maar van een van de kinderen van de andere partij) zich er in. “Dat is jouw mening”, Oog om oog, dat moet gewoon kunnen dus…..
Gelukkig liepen er ook nog veel verstandige ouders rond. Of ik daar zelf bij hoorde laat ik in het midden, want ik liet me flink opnaaien door een typ dat vond dat ik een slechte verliezersmentaliteit heb, en of ik thuis wellicht onder de plak zat. Haar man zou ik niet graag willen zijn.

De oorlog begint al vroeg. Op een ongenadige manier worden kinderen soms tegen elkaar opgezweept.

Gelukkig is dit een uitzondering. Als vader die zelf nooit voetbalde is het me opgevallen wat voor een goed werk er in al die duizenden voetbalclubs verricht wordt. Het is een geweldig opvoedingspotentieel. Gelukkig was er bij bovenstaande wedstrijd dan ook nog een verstandige scheidsrechter, die hoewel hij ook al het nodige over zich heen had gekregen, nog een goed gesprek met de coach wist aan te knopen over zijn opvoedkundige taak. Goed dat de Sire de rotte kanten helpt aan te pakken.

Maar een ding weer, als les ook uit bovenstaande. Het zijn verdomd ook moeders die de zaak verzieken. Gezien de foto van de campagne (de film is beter) alweer een vaderdiscriminerende campagne van de Sire. En die Limburgse vaders (zie link) die zo kritisch zijn op hun eigen geslacht dan? Nou ja naar jezelf kijken is eigenlijk nooit verkeerd.

Limburgse vaders
sirecampagne; geef kinderen hun spel terug
over discriminerende campagnes

op de vrouw spelen

Helpen! roept de vrouwelijke coach van het dappere, exclusief vrouwelijke pupillenvoetbalteam naar haar meiden als een van hun in de knel komt. Ik maak me wijs dat ik die (weinig specifieke) aanwijzing bij de coaches van het team van mijn zoon nooit gehoord heb, en vraag me af of dat helpen wellicht iets is wat vrouwen hier leren. Nou vast niet, het zit er in die algemeenheid bij vrouwen beter in gestampt dan bij jongens. Het heeft ook niet mogen helpen. De jongens wonnen met 20-0. De leiding kwam onze jongens nog vragen, of het ook 18-0 mag worden (er was al wat onduidelijkheid), dat zou dan ook eervoller zijn voor de meiden. Ik kon daar wel in meevoelen. Maar de jongens waren bikkelhard. De scheidsrechter had 20 gezegd, en we moeten ook aan ons doelsaldo denken.

Bij de schaakbond denken ze over dat soort zaken anders. Terwijl er, anders dan bij het voetbal, weinig redenen zijn om aan te nemen dat vrouwen in aanleg minder goed kunnen schaken worden meiden daar flink positief gediscrimineerd. Toen ik een paar maanden geleden met mijn zoon meeging naar het nationale pupillentoernooi bleken daar diverse dames met meerdere bekers voor dezelfde prestatie te worden beloond. Immers als een meisje de beste bleek in haar leeftijdsklasse kreeg ze daarvoor een beker. Maar omdat ze daarmee ook meteen de beste meid was, kreeg ze daarvoor ook nog een beker.

Hoewel er wel minder meiden meededen bleek uit niets dat die het minder konden dan de heertjes. Zowel ik als mijn zoon waren daarover niet te spreken. Niet dat hij in een ander systeem wel een beker had bemachtigd, maar uit principe. En eigenlijk ook omdat het ons voor die meiden ook maar niets lijkt om zomaar twee bekers mee te krijgen om niets.

Ik wens de meiden van Diepenveen veel sterkte met de de keuze om als meisjeselftal aan de gemengde ( maar in meerderheid jongens) competitie deel te nemen. Ik prijs hun moed.

zie ook: http://joepzander.nl/ogv.htm