Die rechter zei toen, ‘ja u moet ook geen contact opnemen met Joep Zander’
Ik kende dit soort manipulatie al. Zelf werd me ooit aangeraden om vooral geen contact op te nemen met de Stichting Dwaze Vaders. Dat was in de tijd dat ze nog niet zo braaf ingepast en aangepapt waren als nu. Er waren zelfs kinderbeschermers die dat, bijvoorbeeld in de zaak van Jan Dijkstra, durfden op te schrijven.
De smaak van dit soort uitspraken is: Als u dat toch doet bent u een querulant, want u heeft contact met een querulant. En querulanten hebben dus een afwijking, en die kunnen maar beter hun kinderen niet meer zien, dat is heel slecht voor die kinderen.
Ik weet er dus alles van, maar het is toch weer heel confronterend om te horen hoe mensen tegen elkaar, tegen mij, worden uitgespeeld. En te horen hoe mensen dus in de knel raken tussen de wens hun kinderen te zien en hun mond open te doen en hulp te zoeken bij iets anders dan jeugdzorgers, rechters en angehauchte clubs, die eigenlijk totaal onbetrouwbaar zijn, maar die je dan in hemelsnaam toch maar moet proberen te vertrouwen.
En het is ook vervolgens even nadenken of je het in je blog weer gaat hebben over dat soort manipulaties. Misschien raak ik daarmee die kinderen van die mij onbekende ouder. Dit is kenmerkend voor de dilemma’s waar we in gevangen raken. En inderdaad kies ik ervoor om dit verhaal wel op te schrijven, maar de traceerbaarheid te verminderen. Hoewel ik eigenlijk kennis neem van ernstige strafbare feiten, kan ik daar niets mee doen. En al zou ik aangifte doen. de kans dat ik daarom zelf wordt opgesloten is groter dan de kans dat er wat gebeurt aan de misdaad waar ik mee aan kom zetten. Ik kan ouders dan ook niet altijd aanmoedigen om aangifte te doen tegen rechters en jeugdzorgers, kinderbeschermers. En dat is wrang in een rechtstaat.
En dat hele STASI-achtige gemanipuleer is volgens mij ook een van de belangrijke oorzaken dat, ondanks de grote onvrede, er te weinig mensen op het Malieveld verschenen. Het kan ook zomaar zijn dat een hoop mensen mijn blog niet eens meer durven te bezoeken. Enzo.
En dat gaat dus al decennia zo door. En het wordt niet minder. En dat baart me heel grote zorgen.
Ik was tevreden dat ik mijn toespraak bijna zo uit het blote hoofd kon doen. Dat komt natuurlijk veel beter over dan als je alles van papier opleest. Mocht u het Malieveld gisteren letterlijk dan wel overdrachtelijk niet hebben kunnen vinden dan kunt u hier de voorbereide tekst en de beeldregistratie van mijn optreden terugkijken. Dankzij een moedige journalist stond ik vandaag ook nog behoorlijk uitgebreid in de Stentor.