Cookies

Ik zou zo gere willen leven

Een persoonlijke ont-boezeming

[youtube=http://youtu.be/G_4KWotZ3QE]

Walter de Buck is dood. Maar zijn liedje niet. Toen ik toevallig gisterenavond, nou ja 00.30 nacht, naar het Belgische journaal keek, zag ik de aankondiging. En ik zag een van zijn laatste optredens op de Gentse Fieste met het lied “‘k zou zo gere willen leven”. In een klap besefte ik me dat  als er één zanger is die mijn hart verwoordt, dat Walter moet zijn (geweest…?). Een keer deed hij dat vrij letterlijk door op mijn verzoek het lied Rosa-lief voor mijn dochter te zingen in een of ander Gents kot. Nou ja misschien was de titel Ach Rosalie, maar ook dat bleek een mooi persoonlijk statement.

Was het toevallig dat ik ook, uitgerekend gisteren, weer opnieuw linkte met de kameraad die ooit mijn toegang was tot Walter en de Gentse Fieste.  Was het toevallig dat dit alles mij bereikte in een moment dat ik het nodig had. Leve.

Midden in de nacht greep ik mijn gitaar en printte de tekst van het lied “Ik zou zo gere willen leven” en deed een poging, een rauwe poging, een liederlijke ontboezeming, een gebed, maar niet af. In bed schoten me ook de herinneringen aan andere liedjes door het hoofd: “zonder ons kunnen de rijken toch niet leven” (‘nog te doen’- status in mijn repertoiremap) en “het vliegerke” dat ik al van zijn jongs af aan met mijn zoon zong.

Vanochtend gooide ik een nieuwe, rauwe, versie van het refrein van Ik zou zo gere willen leven op video, youtube. Voor wat het waard is. Maar wellicht kijkt u liever hierboven naar de mooie versie van Walter de Buck op de laatste Gentse Fieste. Walter was, begrijp ik,  toen al ernstig ziek.

Een kerstboodschap.