Cookies

gelijkwaardig ouderschap is de toekomst

kapitein3
een kapitein en twee drenkelingen

In Zembla zag ik een paar dagen geleden de roep om één kapitein op het schip van scheiding. Een ouder het gezag en de ander een omgangsregeling.  Daarbij wilde men (oa rechter Lous van Son) weer terug naar de jaren 80 en negentig alsof het toen allemaal zo goed ging met scheiding. Alsof als één ouder het gezag heeft de omgangsregeling van de andere ouder níet meer wordt afgenomen. Totaal gebrek aan historisch inzicht, gebrek aan fatsoenlijke wetenschap. Vooral dat laatste denk ik. Geheel ten onrechte wordt er door wetenschappers als Spruijt beweerd dat gelijkwaardig ouderschap de grote boosdoener zou zijn. Gelijkwaardig ouderschap is in zijn vooronderstelling de toestand zoals die na 1998 in Nederland zou zijn  ingetreden door de wetswijziging (23714, ik ken het nummer nog uit mijn hoofd). Dit is echter geenszins het geval. Na 1998 werd er juist door de rechterlijke macht een verdeling in hoofd- en nevenverblijf ingevoerd die op dezelfde manier ging werken als de verdeling gezag en toeziende voogdij.  Overigens pleit het ook niet voor de historische kennis van de onderzoeksjournalisten van Zembla dat ze vertelden dat er voor 1998 helemáál geen gezamenlijk gezag was. Ik ben zelf het levende voorbeeld van iemand die dat al in 1987 aanging.  En daarna weer werd afgenomen ja…..en toen de omgangsregeling ook. Een bijna “logisch” vervolg,

Ik zie in Zembla en andere programma´s dat het betoog wordt ondersteund door verhalen van kinderen die in de lijn worden gezet met de geconstrueerde rode draad van het programma. Soms denk ik tot mijn schrik dat  zich hier iets afspeelt dat we ook vaak op micro-schaal zien.  In deze Zembla-uitzending leek het echt even of kinderen tegen vaders en de grote idealen van vaderschap werden ingezet.

Ik was met het programma in gesprek omdat ze aanvankelijk een fragment van mij uit een eerder programma wilden gebruiken. Ik heb ze toen nog gesuggereerd Ruud Luchtenveld te interviewen over de manier waarop zijn wetsontwerp enkele jaren geleden door een rechterslobby in de Eerste Kamer werd neergesabeld. Wel geïnterviewd, niet uitgezonden. Kritiek op de Rechterlijke Macht wil in dit land niet meer door de beugel.

Als je kinderen werkelijk wat wilt laten vertellen moet je met ze in gesprek gaan lijkt me.  Ik deed dat zelf een dikke tien jaar geleden in het vara-programma Jongeren-lagerhuis. Zie hieronder een compilatie daarvan.

Een kapitein op een schip zou goed kunnen  zijn, als het dan maar de goede kapitein is, de wijste van de ouders die bewezen heeft in het conflict niet aan het kind te gaan trekken. Hoefnagels noemde dat paradoxale toewijzing. Ik plaatste dat eerder in de context van de interpretatie van het salomonsoordeel.  Overigens zou dit alleen moeten gebeuren als gelijkwaardig ouderschap niet werkt omdat het conflict wordt voortgezet.

Het is stuitend om te zien hoe de maatschappij en vooral rechters telkens zo dwars op het salomonsoordeel kunnen vonnissen. Denken ze dan echt dat conflicten de lucht uitgaan als je steeds de ergste herrieschopper gelijk geeft. Natuurlijk niet. Dat bevordert juist het conflict.

Het schip van ouderschap is gebaat bij een goede taakverdeling of wellicht af en toe elkaar afwisselende roergangers maar niet bij het overboord kieperen van ouders en kinderen.

 

over het salomonsoordeel
over gelijkwaardig ouderschap