……. ouderschap, waar het om vaders ging als een betrekkelijk irrrelevante pedagogische factor kon worden neergezet zonder wezenlijk verzet vanuit de opvoedingswetenschappen ….
Ergens in die zin, midden in een ingewikkeld wetenschappelijk artikel over vaderschap, onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid en ouderverstoting, zat ik te schuiven met woorden en gedachten, toen een journalist van Metro me belde om te horen wat ík daar nou van vond van Bos en Eurlings. Het duurde even voordat ik door had dat ook Wouter Bos zijn politieke loopbaan een flinke duw opzij had gegeven om aan zijn andere verantwoordelijkheid, vader van een gezin met 3 jonge kinderen, toe te komen.
Dat is precies eigenlijk wat ik bedoel met onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid. Maar dan in de praktijk. Je hebt kinderen of je hebt ze niet. En als je ze hebt zijn ze net zo zeer op de vader aangewezen als op de moeder. Goed gezien van Wouter dus. Veel stemmen, vooral uit verbitterde feministische kringen menen echter dat je als vader per definitie niets goed doet. Dus dit zou ook wel weer niet deugen. Tante Cisca Dresselhuis door de bocht in het journaal.
Ach ja uiteraard kunnen ook ander motieven een rol spelen, maar voorop staat toch dat er een geweldig punt is gemaakt van vaderschap. En daar kan ik als vader alleen maar blij mee zijn.
Gaat Camiel nou ook kindertjes krijgen trouwens?
Wonderlijk gezicht is dat veel andere media over deze Wende dan geen váders aan het woord laten maar bij voorkeur een aantal verdachte emancipatietypes die eigenlijk het vaderschap nooit hebben willen zien. Laten we maar hopen dat de beslissing van Emiel en Wouter autonoom is genomen, los van de politieke context en ook een béetje los van hun vrouwen (die druk met elkaar hebben ge-sms-t naar het schijnt). Dresselhuis vanavond bij Pauw en Witteman. Ik ga maar niet kijken denk ik.
