Cookies

voor mijn volgers

Geplaatst op

een schreeuw

Een schreeuw om vrijheid. Cry freedom; een film tegen apartheid. In de film worden kinderen misbruikt om ouders onder druk te zetten. Kinderen krijgen via een mooi T-shirtje zwavelzuur( oid) op hun gezicht. Een trucje van de agenten van de apartheid. Dat doen we hier niet. Ze zetten daar ook mensen zonder vorm van aanklacht in de gevangenis. Dat doen we hier niet.

Wel dus. Kinderen worden tegen hun ouders opgezet. Niet zozeer door de andere ouder maar door instanties. Instanties die niet functioneren, maar wel steeds meer geld krijgen. En nog sneller ingrijpen tegen ouders, lees ik vandaag jawel. Terwijl juist het ingrijpen van de overheid de slachtoffers als Savanna schept.

Mannen die binnenkort zonder aanklacht hun huis uit worden gezet zonder verweer. Omdat ze geweld zouden hebben gebruikt. Idem dito trouwens voor opgesloten vermeende terroristen. Ook mensen van Father4 Justice worden vervolgd.
Soms denk ik dat ik niet mag vergelijken. Maar het is onontkoombaar. Hoe gruwelijk het toen ook was. We mogen nooit denken dat we hier wel in de perfecte democratie leven. Die illusie is trouwens een verzwarende omstandigheid voor het beleven van het onrecht.

Geplaatst op

vervangende vaders

vader met kindHet roert me om te zien met welk enthousiasme remplacant-vaders soms het verloren vaderschap van hun remplacant-kind oppakken. Van mij zou het eigenlijk in de meeste gevallen niet moeten. Biologische vaders hebben het beste uitgangspunt om een onvoorwaardelijke commitment aan te gaan. Op die manier kijk ik terug op de film Finding Forrester die zaterdag op de Belg te zien was. Een oude man die met vaderlijk (on) genoegen en liefde een deel van de opvoeding van de jongen Jamal op zich neemt die het zonder vader had moeten stellen. Waarom hij zijn vader niet ziet daar horen we dan overigens weer weinig over. Al te gewoon in de zwarte gemeenschappen daar, vrees ik. Als ik het lemma op de Nederlandse Wikipedia over de film wat bijwerk vergeet ik nog pardoes de vaderloosheid te vermelden. Buitenlandse wikipedialemma’s reppen daar overigens ook niet over. Ben ik wel NPOV (Wikipediaans voor neutraal)?

Geplaatst op

samenwonen hachelijke onderneming

Zouden er veel mannen zijn die helemaal niet meer willen samenwonen met vrouwen? Dat vroeg ik me af naar aanleiding van een enque die ik gevraagd werd in te vullen over het beleid rond huiselijk geweld. Ik signaleer een gevaar in verband met de komende wettelijke mogelijkheden tot uithuisplaatsing van veronderstelde daders van huiselijk geweld. Vrouwen zijn bijna net zo vaak als mannen daders. Ze zullen echter niet worden aangepakt omdat het bestaan van vrouwelijke daders in de politiek en praktijk van alledag simpelweg wordt ontkend.
En zou het dan ook zo zijn dat meer kinderen slachtoffer worden van vrouwen die ondertussen doorgaan met het mishandelen van kinderen. Omdat die mannen inmiddels op valse projectieve aangifte van de vrouw uit huis zijn gezet en zij dus vrij spel hebben naar de kinderen? Volgens alle onderzoeken die ik ken zijn het meestal vrouwen die in het gezin kinderen mishandelen.

Geplaatst op

vaders zijn meer dan kanonnenvlees

Vandaag was het gemarchandeer met dieren weer flink aan de orde bij Krista van Velzen. Maar gisteren zorgde ze voor iets unieks in de parlementaire geschiedenis. het gemarchandeer met vaders werd aan de orde gesteld. Vaders zijn net zo onmisbaar als moeders voor kinderen. En als moeders voor kinderen tot 4 jaar vrijgesteld worden van uitzending op militaire missie dan vaders dus ook. Van de Knaap was het er wel mee eens maar vond het een zaak van de vakbonden. En dat is nog maaréén element van ongelijke behandeling van vaders. Er valt nog een hoop werk te doen voor de SP-fractie. Maar het begin is er. Misschien een papa-bevrijdingsfront? Niet meer opgesloten tussen alimentatie en miezerige omgangsregelingen of helemaal niets. Wel lullig dat er dan net op dezelfde dag veel te doen is om een vader die zijn dochter vermoordde.


Mijn artikel Mannen zijn meer dan kanonnenvlees Samen met Wim Orbons in het Friesch dagblad, Reformatorisch dagblad en BN de Stem,

Geplaatst op

straatkinderen

Voor het station betaalde fondswerfster voor een of ander kinderfonds voor straatkinderen in Zuid Amerika. In mijn mailbox een mailtje van een 13-jarig meisje dat zich zorgen maakt over haar vriendinnetje dat door haar moeder mishandeld wordt en uit wanhoop 8 paracetamols slikt. Allemaal omdat ze op haar vader lijkt die ze niet mag zien. En waar zou je zo iemand dan naar door moeten verwijzen? Naar haar vader liefst ja. Maar…. Wat helpt beter 5 euro voor dat fonds of fundamenteel het denken over kinderen veranderen te beginnen in Nederland. Dat heeft vast ook een goede invloed op de rest van de wereld.

 

Geplaatst op

solidariteit tussen de generaties

Ik pinkte een traantje weg toen Jan Marijnissen sprak over solidariteit tussen generaties. Aanleiding was de aanval op de WAO. Maar toen het ging over kinderen die voor ouderen zorgen en ouders voor kinderen, leek het een verwijzing naar het principe van gelijkwaardig ouderschap. Dat principe wordt inmiddels door de SP ondersteund, zie hiervoor mijn verslag van het SP-congres. Mijn congresgevoel hangt aan een zware slinger. Een gevoel van solidariteit, hier voel ik me op mijn plaats, waardoor ik zelfs met respect naar Anja Meulenbelt kijk, die tijdens het congres al druk bezig is met haar laptop en fototoestel om haar weblog zo snel mogelijk te vullen. Anderzijds de angst dat mensen hier het opkomen voor vaderschap toch zien als reactionair. Dat ik een outlaw ben, en toch een beetje een outcast. Ik begrijp mezelf hierin. Maar ook vreemd als ik mezelf daar een praatje zie maken met de diverse politieke vertegenwoordigers.

Geplaatst op

Het graf van Donner; een akelige droom

Ik droom dat ik bij het graf sta van Donner. Ik wil net gaan lezen wanner hij zijn politieke dood gestorven is. Staat zijn zerk volgeschreven met allemaal artikelnummertjes 253a 371. Aj dat is zijn wetsontwerp. Gebeiteld in steen alsof het de stenen tafelen is. Onuitwisbaar en onvermijdelijk. Maar gelukkig wordt ik weer wakker, en u hopelijk ook. Want het wetsontwerp over ouderschap van Donner is erg slecht, een achteruitgang, de codificatie van de malafide en querelerende praktijk van de Nederlandse rechterlijke macht. Het onderscheidt in hoofd en bijverblijf. Nu juist wat gelijkwaardig ouderschap niet is.
Deze week druk mee geweest omdat het volgende week op de kameragenda staat. Dat geeft de druk aan die er door mensen als Pater v.d. Meer (CDA) wordt uitgeoefend om dit wangedrocht er nog even door te drukken. Er zou eigenlijk een heel nieuw wetsvoorstel moeten komen.