Cookies

Dossier Nulde

Joepblog over de recente ontwikkelingen 2017

Over het in stukken gesneden meisje van Nulde. Achtergronden opinie en links. Vaderbetrokkenheid.

  •  “Tot nu toe hebben het familierecht en de rechtspraak in Nederland gefaald in het creëren van oplossingen die recht doen aan het belang van vaders voor kinderen. De Nederlandse Staat hield zelfs de vader van het meisje van Nulde actief weg bij zijn dochter en schiep daarmee mede de ruimte voor de moord op haar. Vergelijkbare situaties zagen we in de zaken van Savanna, Damaris en Daniël uit Tolbert, het Maasmeisje Gessica en de 5-jarige Metehan uit Apeldoorn.”
    Scheiden doet lijden is te voorkomen    Joep Zander en Wim Orbons. In onder andere het Financieel Dagblad5 april 2007

Mijn eigen visie kunt u verder vinden op: http://vaderseenzorg.nl/rikkers.html en http://vaderseenzorg.nl/nulde.html.

We zullen ook nooit de nog oudere gevallen vergeten van dood door weghouden van de vader. Bijvoorbeeld Petertje Hoytink beschreven door Tjerk Bakker (blz 199 ev).
Lees ook Andre Vergeer op boublog over het meisje van Nulde

Video-opname televisie-optreden van de vader van meisje van Nulde
————————————————————————————————————————————————————————————————–

Onderstaand overzicht is overgenomen van: http://web.archive.org/web/20021206095310/http://www.angmar.nl/~angelique/Rowena Rikkens.htm (de oorspronkelijke site was uit de lucht) Ik geef dit door voor wat het waard is.

Helaas, dit is de werkelijkheid.

DOSSIER  ROWENA EN ROCHELLE

HOE HIELP DE KINDERBESCHERMING IN 14 MAANDEN TWEE KINDEREN OM ZEEP.

DISFUNCTIONEREN  KINDERBESCHERMING DORDRECHT EN DIRECTIE ZUID WEST IN OPTIMA FORMA.

Hoewel Nederland het Verdrag inzake de Rechten van het Kind heeft geratificeerd blijkt dat de Kinderbescherming Dordrecht dit verdrag wel heel eenzijdig uitlegt

Wat er aan vooraf ging

Martin Huisman, vader van Rochelle en Rowena Rikkers had na de scheiding normaal contact met zijn kinderen.  Moeder Wanda had een nieuwe vriend met de naam Mike.  Sinds het aantreden van Mike verliepen de contacten tussen Martin en Wanda stroef.
In de maanden april en mei heeft Martin zijn dochter Rowena enige weken in huis gehad. Het ging niet zo goed tussen Mike en Rowena.  In die periode constateerde Martin dat zijn dochter erg bang was voor Mike. Rowena vertelde dat ze geslagen werd door Mike en regelmatig werd opgesloten.

Wat doe je in zo’n situatie?  Natuurlijk, dan  bel je met de Kinderbescherming.

Martin maakte zich als vader zorgen om zijn dochter en belde met de daartoe aangewezen instantie. De Raad voor de Kinderbescherming! Hij vertelde aan een raadsonderzoekster/intaker zijn verhaal, zijn oprechte zorgen. Helaas, Martin kreeg het standaard verhaal wat iedere vader in Nederland te horen krijgt wanneer hij zich na echtscheiding zorgen maakte over zijn kinderen.  Mijnheer, een kind van 4 jaar kunnen we niet serieus nemen, kunnen we niet geloven. Het is een civiel probleem. Dat moet u maar met moeder oplossen.  Ja, zo vergaat het jaarlijks vele vaders die oprecht zorgen hebben over hun kinderen. Zo worden zij heengezonden door een organisatie die zegt kinderen te beschermen.

Het credo van de Raad in dergelijke zaken is standaard  “ er is strijd” zonder uit te willen zoeken wat er aan de hand is. Je komt vaak briefjes in Raadsdossiers tegen met de tekst  “ in wiens belang zou vader hier zitten ?”  Per definitie, een vader zou wil iets zeggen wat niet waar is.  Makkelijk, het werk daar is kinderlijk eenvoudig en ons baantje zullen we zelf wel beschermen.

De raad voor de Kinderbescherming is bestuursorgaan en moet, indien die vader aan het verkeerde loket aanklopt, hen doorzenden naar de juiste instantie. Ach, wat zou die vader nu echt te klagen hebben. De maatschappelijk werkster van de Kinderbescherming Dordrecht ging weer snel door met andere zaken.

Contact met de politie.

Daar sta je dan. Machteloos. Martin belde nog even met de politie Dordrecht maar ook die deed niets. Nee, stel je voor. Opkomen voor de Rechten van het Kind, boeven vangen, meer blauw op straat.  Nu, dat blauw op straat kwam er, maar wel enkele maanden later bij Strand Nulde!!

Kinderlijkje gevonden

In augustus 2002 werd Justitie en waarschijnlijk ook de ingedutte kinderbescherming wakker. Kinderen hadden een lijkje gevonden. Het was een rompje van een meisje van een jaar of 6. Heel Nederland op zijn kop. Het lijkje kreeg al snel een naam. “ Het Meisje van Nulde”.  Een paar dagen later was het weer raak. Nu vonden ze een hoofdje. Verschrikkelijk. De oren, de ogen, de lippen, de haren, alles was eraf.

Vele vaders die door toedoen van de Kinderbescherming hun kinderen niet mogen zien waren bang dat het misschien hun kind was. Vooral wanneer de Kinderbescherming heel makkelijk op verzoek van een moeder het verblijfadres van de kinderen geheim houdt.  Dit gebeurde ook mijnheer H. Niet dat hij als vader wat gedaan zou hebben. Neen, gewoon omdat moeder dat wil. Ter voorkoming dat vader door krijgt dat de kinderen bij moeder niet op hun plaats zijn. Gewoon verstoppertje spelen onder leiding van de Kinderbescherming. Makkelijker kan het niet en als je als vader dan een kaartje naar je kinderen wil sturen, maar deze afgeeft bij de Raad, blijkt dat de Raad deze niet aan de kinderen geeft. Deze vader kreeg als antwoord. De Raad is geen postbode. Dat is de positie van een vader binnen de Kinderbescherming.

Het verloop van het Meisje van Nulde:

Het Meisje van Nulde bleef de media bezighouden. Justitie deed onderzoeken op scholen. Vroegen aan scholen of er misschien een kind niet terug was gekomen van vakantie.  Kosten nog moeite werd gespaard. Justitie liet in Engeland een hoofdje namaken. Trots toonde Justitie een aftreksel van het hoofd van het Meisje van Nulde.  BINGO.  De juf van een school herkende het hoofdje. Het kon wel eens het hoofd van Rowena Rikkers zijn.  De recherche ging op pad. Martin Huisman werkte mee aan een DNA onderzoek en helaas op 19 november 2001 werd duidelijk dat het Meisje van Nulde zijn dochter Rowena was.  Maar waar was Rochelle. In allerijl ging Justitie op zoek. Misschien maakte de Kinderbescherming Dordrecht zich nu ook zorgen. Misschien, want waarschijnlijk dacht men nu. O, dit is een strafrechtelijk probleem, en de raadsonderzoekers gingen door met andere zaken.  Een typische houding van een ambtelijke organisatie. Waarschijnlijk had ze het drukker met het schrijven van een mooi rapport om een vader het recht op omgang te onthouden, de verzinsels van een gescheiden moeder gestalte te geven. Dat is het echte werk. Stel je voor, naar een vader luisteren. In wiens belang zou hij bellen!  Dat is de werkwijze van deze justitiele draaimolen.

Gelukkig, Rochelle gevonden.

In Spanje werden moeder Wanda en haar vriend Mike aangehouden. Rochelle, ja die moest even in een kindertehuis.  Nu was de Officier van Justitie alert en vroeg om een kinderbeschermende maatregel, een VOTS.  Ineens was de Kinderbescherming Dordrecht wakker. De echte alarm bel, die van de Officier van Justitie, was gaan rinkelen. Mevrouw Boix, raadsonderzoekster en praktijkleidster mevrouw drs.P van Dijk stonden ineens in de startblokken. De Kinderbescherming moest een kind gaan redden.  Ze hadden geluk, ze hoefden nu nog maar voor één kind in actie te komen. Het andere kind was helaas door het “beleid” binnen de Raad al vermoord.  Een civiele zaak, een kind van 4 jaar kunnen we niet geloven.  Het zal je maar gezegd worden.

Weinig menselijk zo’n raadsonderzoek:

Direct aan de slag. Vader Huisman die de laatste weken genoeg had meegemaakt werd opgetrommeld voor een Raadsonderzoek. Het klinkt allemaal heel gewichtig maar in feite stelt zo’n onderzoek niets voor. Een opstelletje, niet meer dan het niveau van 5e klas HAVO.  Niemand vroeg zich af “ mijnheer Huisman, hoe voelt u zich, kunt u het wel aan”.  Neen, werk aan de winkel, een kind redden.  Een menselijke organisatie zou zich afvragen “kan die mijnheer Huisman dit wel aan, deze man heeft net de resten van zijn dochter begraven”. Neen, stel je voor, die vader heeft geen gevoel, daar praat je niet over.  Wij, Kinderbescherming Nederland BV moeten een kind redden.  Gelukkig, we hebben er nog maar één te redden want die ander, ja  die wilden we niet geloven !  Een echte deskundige werd ingeschakeld.

Mevrouw van Dijk belde naar diverse bureaus. Die zagen van dit onderzoek af. Dus weer aan de bel en ja hoor. Wolters te Bilthoven had tijd.  Veel geld betaalde de Kinderbescherming voor de inschakeling van prof.dr. Wolters.
Of deze man echt zo betrouwbaar was, ja, hulpverleners, kinderbeschermers en andere geitenharen sokken lui lezen een lijfblad, de Volkskrant. Daar was in 1997 een zeer uitvoerig artikel gepubliceerd over die prof.dr. Wolters. Deze man had een stevige tuchtrechtelijk dreun gekregen van het College van Toezicht van het NIP. Een voorwaardelijke schorsing en een berisping. Dit, gelet op zijn ondeskundige geklungel.  Neen, dan blijken kinderbeschermers in het algemeen te lijden aan een ernstige vorm van vergeetachtigheid. Wolters, die is echt deskundig (?).

Belang van Rochelle, wat is dat.

Rochelle, want daar ging het toch om, hoe was het daar mee.  U denkt toch niet dat mevrouw Boix daar aan dacht. Ze was net geplaatst in een pleeggezin. Dat is altijd beter voor een kind dan bij de echte vader. De eerste diskwalificatie was er al. Rochelle zat net op de basisschool was nog geen 4 jaar maar wist ook niet dat haar zus dood was.  Martin Huisman had dit bewust niet verteld aan haar. Hij wist dat Rochelle niet wist dat Rowena vermoord was en dacht dat het verstandiger was om dit te vertellen wanneer hij deskundige hulp voor Rochelle had geregeld. Een verstandige zet.  Die vader Martin was dus op verantwoorde wijze bij zijn dochter betrokken.

Hoe deskundig was Wolters.

Helaas, de door de Kinderbescherming ingeschakelde prof.dr. Wolters, de autoriteit op het gebied van traumatisering, in welke vorm dat dan ook moge zijn, wist het direct.  Hij moest Rochelle gaan vertellen dat Rowena dood was. Leuk, moet je van die juf van de Kinderbescherming naar een vreemde kerel, moet je testen gaan maken en zegt die kerel ook nog eens dat je zus dood is.

Rowena zat net op de basisschool echter Wolters rapporteerde dat zij slecht presteerde in de opdrachtsituatie. Zorgelijk. De Kinderbescherming leest zo’n rapport zeer gretig, maar in feite was dat niet zo zorgelijk. Kinderen gaan pas in het einde van groep 2 begin groep 3 iets presteren in een opdrachtsituatie. Neen, voor Rochelle werd de lat wat hoger gelegd.

Rapport Wolters geheim:

Het uiteindelijke rapport mocht Huisman niet lezen. Prof.dr. Wolters verzocht zijn vrienden bij de Kinderbescherming het rapport geheim te houden. Achteraf bleek dat Wolters ook meerdere keren dit had verzocht aan mr Monique Moolenburgh-Pelser, kinderrechter te Dordrecht.  Dus een Wolters die opdracht kreeg van de Kinderbescherming belde achter de rug van een ieder direct naar de kinderrechter. Dat hoeft U als burger niet te doen want dan is dat Rechtersvolk onbereikbaar. Zo hoort dat trouwens ook. Helaas, de rechtspleging in Kinderbeschermingsland lijkt meer op het Rad van Avontuur waar nu Rochelle als Joker was ingezet.

Opstel van de kinderbescherming:

Mevrouw Boix schreef haar opstel. Een paar stevige trappen richting Martin Huisman. Ja want zo’n vader moeten we toch snel diskwalificeren. De Kinderbescherming nam het rapport van Wolters en zijn conclusies tot de hare. Rochelle was een ernstig getraumatiseerd kind. Zij had alles gezien.
Zij was getuige van de moord.   Nu geloofde men een kind van 4 jaar ineens wel, terwijl het de Raad was die in mei 2001 nog riep “ een kind van vier jaar kunnen we niet geloven”.  Beleid of die zelfde letters in een andere volgorde.

De Raad wist niet hoe hard ze moesten lopen naar de Kinderrechter. Een verzoekschrift tot een ondertoezichtstelling, een verzoekschrift tot machtiging uithuisplaatsing. De papierwinkel draaide op de Spui Boulevard op hoge toeren. Mevrouw Boix schreef haar rapportje, hier en daar een sneer richting Huisman en de conclusie van Wolters als druppel die de emmer moest laten overlopen.

Het toneelstuk van de kinderrechter.

Om Wolters zijn rapport te mogen gebruiken in de rechtzitting, een soort toneelspel dat in Nederland wordt opgevoerd wanneer we kinderen bij hun ouders willen laten wegroven, hadden we een handige en creatieve kinderrechter. Samen met Wolters aan de telefoon namen zij onder het genot van een kopje thee het rapport door en bepaalden samen wat er wel en niet door Huisman en zijn advocaat gelezen mocht worden.  Zo’n kinderrechter Moolenburgh verlaagt zich dan tot een freubel juf die met plak en knip werk essentiële onderdelen uit zo’n zogenaamd deskundige rapport onleesbaar maakt. Later blijkt dat het rapport van Wolters een morbide fabeltjes krant is.

De klachten indienen bij de Directie Kinderbescherming:

Al snel blijkt dat zaken niet kloppen. Wolters zijn onderzoek staat ter discussie. Er worden klachten ingediend bij directeur Gerard van Egmond. Echter in plaats van ingrijpen komt de logge organisatie traag op gang. Echt zoden aan de dijk zet zo’n klachtregeling niet. Het maakt onderdeel uit van het toneelstuk.

De rechtszitting.

De Premiere, als moeder de gans zit mevrouw mr Moolenburgh als voorzitter van de Meervoudige Kamer de zogenaamde terechtzitting voor.  Advocaten mogen om de show compleet te maken nog iets zeggen. De persvoorlichter van de Kinderbescherming, mr. Cees Murre staat op de gang snel voor de camera’s een persverklaring voor te lezen. Tuurlijk, zo kinderrechter doet toch wel wat wij willen.  Rochelle is ernstig getraumatiseerd, ze moet naar een therapeutisch pleeggezin. Dat vertelde de heer Murre in de camera.
De Rechtbank besliste conform. Zo gaat het altijd in Nederland. Feitelijk hoef je als burger niet eens voor de Kinderrechter te verschijnen, het scheelt een hoop geld en luisteren doen ze daar toch niet. 

Rochelle, want daar ging het toch om ?

Rochelle zat nog steeds in het pleeggezin van haar tante.  Gelukkig, het ging wel goed met Rochelle.  Direct na de uitspraak van de rechter werd de omgangsregeling van Martin door de Stichting Jeugdzorg drastisch gewijzigd. Eerst mocht hij Rochelle 1 dag per week zien maar dat moest terug naar 1 middag per 2 weken. Dat is beter voor het kind. Kinderen in pleeggezinnen moeten hun eigen ouders maar snel vergeten. Dat schijnt in Kinderbeschermingsland beter te zijn. Dat leer je in de opleiding op de (a) sociale academie.

Dus Rochelle was eerst haar moeder al kwijt geraakt, hoorde toen nog even snel dat haar zus dood was en nu mocht ze haar vader bijna niet meer zien. Neen, daar knap je als kleuter van 4 jaar niet van op. Maar al die geleerde mensen van de kinderbescherming weten het toch beter.

Op 29 april 2002 was het ineens de gezinsvoogd die iets op papier zette. Rochelle moest naar een ander pleeggezin. Een crisisopvang gezin. Het gezin bleek niet eens erkend te zijn, niet gescreend te zijn, geen ervaring te hebben.  De Directeur van de Kinderbescherming, drs Gerard van Egmond werd gebeld. Hij werd op de hoogte gebracht van deze waanzinnige gedachten van Jeugdzorg. Neen, als directeur deed hij niets, dat was zijn taak niet. Precies het zelfde wat die club in mei 2001 deed gebeurde nu weer. Verstoppertje spelen achter regels en beleid. Kijkt u eens goed naar dat woord beleid. Deze zelfde letters in een andere volgorde geeft het woord DEBIEL.  Het is te gek voor woorden dat een instantie als de raad voor de Kinderbescherming zich verschuilt achter regels terwijl er belangen van kinderen op het spel staan. O ja, dat waren we vergeten. Er was nog maar het belang van één kind te dienen. Dat belang van het andere kind was vorig jaar al aan de orde geweest. Dat belang wilde de Raad niet dienen.

Vader Martin maakte zich weer zorgen, maar luisteren, helaas !

Martin maakte zich zorgen over die verplaatsing naar dat pleeggezin. Een Kort-Geding, een zitting bij de kinderrechter. Neen Martin zijn zorgen werden niet serieus genomen. Kinderrechter Monique Moolenburgh wist het beter. Hop, we binden Rochelle een label om met het volgende adres. Daar ga je dan als meisje van 4 jaar.  Dag basisschool, dag pleeggezin, dag vriendjes. Hop naar een nieuw niet erkend en onervaren gezin.

Neen, een vader mag zich dan geen zorgen maken. Die is lastig. Staat de uitvoering van de OTS in de weg. BELEID, of diezelfde letters in een andere volgorde.

De fabeltjes krant van Wolters:

Inmiddels is via een omweg wel het rapport van Wolters boven tafel gekomen. Na bestudering blijkt het volgende.  Kinderrechter Monique Moolenburgh heeft samen met Wolters de rapportage doorgenomen en zeer belangrijke delen uit de rapportage gehaald. Dit onder de dooddoener, privacy. Helaas, het betroffen hier essentiële onderzoeksmethodieken. De wijze waarop Wolters zogenaamd zijn bevindingen had gedaan. Niets Wolters, gewoon pleegmoeder die zonder Wolters gesprekken had gehad met Rochelle.  Weet u nog. Die Rochelle die niet eens wist dat haar zus dood was wist ineens wat er allemaal met Rowena was gebeurt. Zogenaamd schokkende details, helaas niet meer dan het niveau van de Prive.  Rochelle zou alles verteld hebben. Dat Rowena met een mes haar hoofd was afgesneden. Dat daarna alles eraf was gehaald. Vreselijk.  Die Wolters toch, wat knap dat deze man dat allemaal kon onderzoeken. Larie koek. Wolters schreef een morbide fabeltjes krant.  Rowena was al dood. Direct na haar dood is zij ingevroren geweest in de vriezer en in die toestand in stukken gezaagd.  Daar waren Rochelle en haar moeder niet eens bij.   Dat is de werkelijkheid!   Helaas directeur van Egmond stelt dat de rapportage en werkwijze van Wolters niet onder zijn verantwoordelijkheid valt. Hoe bedoelt u, mijnheer van Egmond, Uw organisatie heeft toch Wolters dit onderzoek opgedragen, neen, zo moet u dat niet zien. Een hoop ambtelijk gelul en snel weer achter de regels van het “BELEID” of die andere volgorde. Verantwoordelijkheden nemen, neen, dat is te veel gevraagd van dit logge en kindonvriendelijke overheidsapparaat.

Klachtencommissie Kinderbescherming.

Dan nog even naar de Klachtencommissie. Dat is dan zo’n onafhankelijke club waar je kan klagen over die Raad. Ja, veel te laat, zet meestal geen zoden aan de dijk.
Mr Bax. Luhrmann, een kinderrechter uit Rotterdam is voorzitter. Ineens tot schrik verschijnt er een nieuw aspirant lid.
Even de ogen uitwrijven, dat was toch de oude adjunct directeur van de Kinderbescherming Den Haag, die daarna hoofd juridische zaken werd van het Landelijk bureau en wegens de VUT er uitging. Ja, mr. Tony Versteeg was ineens opgestaan en lid geworden van de zogenaamde onafhankelijke klachtencommissie. Een stunt, daar zitten ouders nu echt op te wachten. Een oud medewerker van de Kinderbescherming lid van de zogenaamde onafhankelijke klachtencommissie.  Zo neemt Justitie ouders dus steeds bij de neus. Die voorzitter had weinig trek in de zaak. Gewoon vergeten een deel van de klachten te behandelen. De interesse was meetbaar. – 10 !  Natuurlijk, weer zo’n klagende vader die een klacht indiende tegen dat zogenaamde systeem.

Rochelle moet naar de psychiatrie

Eind juni. Paniek in de tent. Jeugdzorg verzoekt de kinderrechter om Rochelle op te laten sluiten in een kinderpsychiatrisch ziekenhuis. Ze zou zich snijden, automutilatie, ernstig pathalogisch gedrag. Vreemd, hoe zou dat kunnen komen ? Zou het te maken kunnen hebben met de wisseling van gezin naar gezin. Zou het wel kloppen wat Jeugdzorg schreef.

Eén zaak was helder.  Rochelle deed het begin mei goed. Zo floreerde maar nu, 27 juni 2002 was de zaak zo zorgelijk dat ze opgenomen moest worden.
Weer werd de directeur van de Kinderbescherming gebeld. De maat was vol. Rochelle had nog steeds geen deskundige hulp gekregen terwijl zij in begin februari 2002 al te horen had gekregen dat haar zus dood was.  Neen, getuige van de moord was ze niet. Dat had die Wolters zelf verzonnen, maar toch, ze heeft wel recht op professionele begeleiding om dit verdriet te verwerken.

Neen, u begrijpt het allemaal verkeerd. Als ouders doe je het nooit goed in de ogen van de Kinderbescherming maar wanneer de zaak door die zelfde kinderbescherming wordt overgedragen aan een gezinsvoogd sluit men ineens de ogen. Dan is alles toegestaan.
Erger nog. De raad wil niet eens optreden tegen een gezinsvoogd en zijn organisatie wanneer een kind zoals Rochelle verwaarloosd wordt. Stel je voor, opkomen voor het belang van een kind, neen, dat doen we alleen wanneer we ouders een loer kunnen draaien, ouders kunnen pakken op hun verantwoordelijkheden maar niet wanneer het collega’s betreft.

Jeugdzorg schrijft een mooi rapport een verzoek aan de rechtbank en hop het Rad van Avontuur het toneelstukje onder de bezielende leiding van mr Monique Moolenburgh krijgt zijn vervolg.  Jeugdzorg doet melding van alle zorgen. De advocaten kunnen aantonen dat het anders ligt. Weer de show, het schijnproces en de zaak is eigenlijk duidelijk. Huisman had voor dat geld beter met vakantie kunnen gaan dan een proces te voeren!  Klakkeloos geloven kinderrechters de onzin van Jeugdzorg. Zeker onzin.

De kinderbescherming wordt gevraagd om ter zitting te verschijnen. De advocaat van Martin schreef een keurige brief. Neen, directeur Gerard van Egmond speelde met zijn club ineens weer verstoppertje. U, e.a. rechter, wanneer u ons roept, dan komen wij. Anders niet hoor. Stel je voor, kiezen voor het belang van Rochelle, neen, verschuilen achter de regeltjes die zeer eenzijdig worden uitgelegd.  De Kinderbescherming in volle onzin.  Een failliete organisatie niet meer en niet minder.

Want hoe zorgelijk het ook zou zijn, Rochelle werd weer bij kop en kont gepakt door de jeugdbeschermers en pardoes bij Opa en Oma geplaatst. Niemand vroeg zich af of dat wel kon. Hoe kan je zo’n ernstig getraumatiseerd kind na 6 weken ineens weer bij Opa en Oma plaatsen. Niemand krijgt argwaan. Gelukkig. De huisarts heeft wel kunnen waarnemen dat er niets met Rochelle aan de hand is. Dat zij normaal gedrag vertoonde. Deze man heeft Rochelle dus de laatste week meerdere malen gezien. Ook Martin heeft zij dochter gezien. Ze had geen wonden, er was niets aan de hand. Jeugdzorg kreeg haar zin.  De directeur van de Kinderbescherming werd blauw gebeld. Geen, tijd, vergadering, mijnheer van Egmond is in bespreking, hij zit de hele dag vol. Neen, niemand had nu tijd om de belangen van Rochelle te behartigen. Druk, druk, druk en beleid, beleid.  EEN DEBIELE ORGANISATIE   Het nederlandse schijnproces had haar rol weer gespeeld. Rochelle mag verder de afgerond in geholpen worden en mag worden opgesloten in een inrichting. Makkelijk want daar hoef je als kinderbescherming helemaal niet meer naar te kijken.

Na 14 maanden heeft de Kinderbescherming van Dordrecht de zaak af. Twee kinderen Rikkers om zeep.  Rowena in stukken en Rochelle stuk in het kinderpsychiatrisch ziekenhuis.

Wanneer de auteur in februari 2002 eens belde naar het Hoofdkantoor van de Kinderbescherming in Utrecht en zaken aan de orde probeerde te stellen kreeg hij te horen “ als je denkt dat het niet goed gaat, moet je dat maar melden. Helaas, na deze melding weigerde iedereen op algemene missers in te gaan.

Kinderbescherming, misschien heeft de LPF gelijk, als er toch een berg ambtenaren uitmoeten, dan is er één organisatie die hoog op de nominatie staat. De adressen zijn hen bekend.

======================================================

Zie ook de recentere blogs:

De kwestie Savanna
De kwestie Sharleyne

zie ook de samenvatting van panorama

8 antwoorden op “Dossier Nulde”

  1. Ik ben vreselijk geschrokken nu ik dit lees en eerlijk gezegd heb ik altijd vraagtekens bij overheidsinstanties omdat ze er gewoon zitten om de regels te volgen, hun vaste baan te behouden en zeer arrogant zijn. Ben dit gaan lezen nav bericht vader Huisman ‘niet tevreden met excuus’.

    1. Dag Carniel. Het zou mi al heel wat zijn als overheidsinstanties regels volgen. Ook daamee ben je er niet, maar dan weet je waar je aan toe bent. Maar wat ze doen is willekeur toepassen en vooral daarin eigen belang volgen enb zeker niet het belang van burgers laat staan kinderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.