Cookies

de draak die kindertjes eet

draakHisch Ballin ken ik nog van dat rechterscongres waar hij tot mijn aangename schrik in zijn inleiding als voorzitter van het congres uitvoerig citeerde uit mijn congresbijdrage namens de cliëntenorganisaties. Dus je zou zeggen hij weet beter. Wat beter? Dat de staat niet de oplossing is van alle problemen. Dat als het belang van het kind door de staat wordt bepaald kinderen onder het mom van zorg bij hun ouders worden weggehaald of in ieder geval zonder enige scrupules bij hun vader vandaan. En waar gaan die kinderen naar toe. Naar erbarmerlijk slecht functionerende jeugdzorgprofi’s (prof-essionals-profi-teurs), naar jeugdgevangenissen waar ze niet thuishoren. Opgezadeld met loodzware kinddossiers die ongetwijfeld net zo doorelkaargehusseld worden als elders bij die overarogante en betweterige overheidsclubs die zich niet meer om feiten en argumenten bekommeren.

Het is het oude kindersprookje van de draak die kindertjes eet. De staat dat zijn wij niet meer. De staat meet zich Orwelliaanse, stalinistiese proporties aan. Als het aan Hirsch Ballin ligt wordt het nog makkelijker om kinderen een beetje tot helemaal onder toezicht te stellen en uit huis te plaatsen.

Deze week kwam ik nog een reactie tegen van de Raad voor de Kinderbescherming op een door hun verloren klachtprocedure. Ze hadden volgens de Klachtencommissie in ieder geval even naar de moeder haar argumenten moeten luisteren. Maar geen nood , dat is in de toekomst met de nieuwe normen die meer gericht zijn op het veronderstelde belang van het kind in plaats van dat van de ouder niet meer nodig. Ze waren daar alvast een beetje op vooruit gelopen, maar een kniesoor die daarop let was de boodschap van deze kinderbeschermingshotemetoot.

een schilderij dat zijn werk gaat doen

uitreiking vaderdagtrofee m/v 2007 aan SP-ers Krista van Velzen en Harry van BommelAlsof ik een kind de wereld in stuur. Mijn schilderij als vader(dag) trofee. Het is niet alleen een aardigheidje voor de winnende SP. Dit schilderij gaat de kijker iets duidelijk maken.

Niet dat ik dat allemaal kan uitleggen, en dat heb ik dan ook niet gedaan. Mijn werk als schilder is af. Harry van Bommel en Krista van Velzen namen het schilderij met verve in ontvangst ( zie hiernaast de foto van Mark Schneiders).

Genomineerde Groen-Linksers en VVD-ers waren er nergens te bekennen, dus maar even goed dat juist de SP de prijs heeft gewonnen. Wel slordig dat juist de nacht ervoor SP-senator Quik-Schuijt eventjes de vloer aanveegde met het gelijkwaardig-ouderschaps-standpunt van haar collega’s in de Tweede Kamer. Als we de Blok aan het been-prijs nog ter beschikking hadden had QS een mooie kans gemaakt.

vaderdagtrofee
artikel in spits
blok aan het been prijs
mijn toespraak bij de uitreiking

moeders en voetbaloorlog

“Oog om oog”, want van de scheids moeten we het niet hebben, verordonneert de coach van de tegenpartij in de pauze zijn team. Het was een wonder dat hij het er nog uit kreeg, want hij had al 25 minuten zijn keel schor staan schreeuwen in een ononderbroken stroom van hels kabaal. “Maak ze af” schreeuwt iemand anders van de kant af.

Ik heb het niet over de laatste wedstrijd van ADO tegen FC Utrecht, maar over een pupillenwedstrijd in de E-klasse. Degene die “maak ze af” bleef schreeuwen bleek de moeder van de coach. Toen ik er langs de lijn voorzichtig iets over meldde, mengde een andere moeder (niet van de coach, noch van de moeder van de coach, maar van een van de kinderen van de andere partij) zich er in. “Dat is jouw mening”, Oog om oog, dat moet gewoon kunnen dus…..
Gelukkig liepen er ook nog veel verstandige ouders rond. Of ik daar zelf bij hoorde laat ik in het midden, want ik liet me flink opnaaien door een typ dat vond dat ik een slechte verliezersmentaliteit heb, en of ik thuis wellicht onder de plak zat. Haar man zou ik niet graag willen zijn.

De oorlog begint al vroeg. Op een ongenadige manier worden kinderen soms tegen elkaar opgezweept.

Gelukkig is dit een uitzondering. Als vader die zelf nooit voetbalde is het me opgevallen wat voor een goed werk er in al die duizenden voetbalclubs verricht wordt. Het is een geweldig opvoedingspotentieel. Gelukkig was er bij bovenstaande wedstrijd dan ook nog een verstandige scheidsrechter, die hoewel hij ook al het nodige over zich heen had gekregen, nog een goed gesprek met de coach wist aan te knopen over zijn opvoedkundige taak. Goed dat de Sire de rotte kanten helpt aan te pakken.

Maar een ding weer, als les ook uit bovenstaande. Het zijn verdomd ook moeders die de zaak verzieken. Gezien de foto van de campagne (de film is beter) alweer een vaderdiscriminerende campagne van de Sire. En die Limburgse vaders (zie link) die zo kritisch zijn op hun eigen geslacht dan? Nou ja naar jezelf kijken is eigenlijk nooit verkeerd.

Limburgse vaders
sirecampagne; geef kinderen hun spel terug
over discriminerende campagnes

vaderdag begint 20 november

de vaderdagtrofeeHet lijkt een beetje merkwaardig een vaderdagtrofee m/v op de dag van de rechten van het kind uit te reiken. Maar daarmee ga je twee problemen te lijf.

Ten eerste is het belang van een vader natuurlijk niet anders dan dat van een kind. Vaderschap is een relatie. Een relatie die het verdient om er te zijn. Net als de relatie moeder-kind. Het belang van een relatie, zeker een ouder-kind-relatie is ongeveer de kern van menselijkheid.

Ten tweede is het een beetje mager om op slechts een dag het vaderschap te vieren. Het vaderschap dient dagelijks gevierd te worden. Elke dag dat je als vader met je kind bent. Maar ook elke dag, en dat kunnen er veel zijn, dat je niet bij je kind bent. Hoewel dat vieren in dat laatste, veelvoorkomende, geval ook een aanklacht zal zijn. Tegenwoordig worden er weken van de spiritualiteit, het mishandelde kind enzovoorts gehouden. Vaderschap is minstens belangrijk genoeg voor een dik semester (van november tot juni) elk jaar weer. Doet zich nogmaals de vraag voor; waarom dat andere semester niet. Ach laten we dat dan het semester van het moederschap maken. Dan hebben we daarmee duidelijk gemaakt waar het om gaat; beide ouders even belangrijk voor het kind, gelijkwaardig verdeelde zorg. Het hele jaar door en elk jaar weer. wanneer beginnen we?

vaderdagtrofee m/v

buitensluiting

Wij doen niet meer aan jodenvervolging. We vervolgen niet, we discrimineren niet. We trekken alle kasten open als dat wel gebeurt….Behalve als het over vaders gaat. Ze hebben geen gele ster, maar wel een piemeltje voor het geval niet snel genoeg op het gezicht af kan worden vastgesteld of het een vader of een moeder betreft. Niemand kan het helpen met een piemeltje geboren te worden. Sommigen zouden willen dat ze een vrouw waren.

Als vader kun onterecht worden vervolgd of worden buitengesloten. Het huisverbod voor vaders die als lastig worden ervaren, ligt eraan te komen.

Buitensluiten is ook: zeggen dat je je er niet mee bemoeit als twee ouders over elkaar heen buitelen, maar ondertussen een van de twee buitensluiten. Dat doen niet alleen rechters en kinderbeschermers, dat doen ook allerlei maatschappelijke instituten. Het is een cynische manier. Maar een manier die veel voorkomt bijvoorbeeld bij scholen. Hieronder noemde ik al mijn ervaringen met de Vrije school waar sommige vaders gewoon uit de gemeenschap van ouders worden gestoten, liefst met geweld en zonder er woorden aan vuil te maken. Ik uitte toen al het sterke vermoeden dat Vrije Scholen wat dat betreft nog erger zijn dan andere scholen. Vandaag kreeg ik weer een wrang verhaal te horen over een Waldorfschule, zeg maar vrije school, in Duitsland, waar hysterische ouders een vader vals probeerden buiten te houden.

Hoewel er, moet ik zeggen, ook veel dingen verbeterd zijn de afgelopen jaren kun je je als vader op veel plekken outsider voelen, waar je als ouder insider zou moeten zijn.

Vaderdiscriminatie is niet alleen een woord maar ook een gevoel. Maatschappelijke buitensluiting.

wiens belang is van het kind?

het belang van het kind; schilderij van Joep Het lemma “belang van het kind” in wikipedia wordt geschreven. Eindelijk is iemand (Wouter) de uitdaging aangegaan. Het enige belang dat te omschrijven vált is “wat ánderen dénken dat het belang van het kind is”. Moeders, rechters, kinderbeschermers ……….. of misschien ook vaders? Kortom een hele klus om dan toch iets zinvols op te schrijven. Want dat is dan toch weer nodig omdat het begrip wél algemeen gebruikt wordt. Het staat er wel maar het is het niet. Kinderen hebben wel belangen, maar wie zegt ze?

belang van het kind op wikipedia

belang van het kind op papa.nl.nu

De rechtbank Zutphen wil haar kritikaster kwijt


Jan Hop bestrijdt met een grote hoeveelheid procedures, namens gedupeerden, het machtsmisbruik van de monopoliebedrijfstak familierecht. Het is dan ook een wonder dat er nu een rechtbank opstaat die zegt dat hij méér aangiftes, méér hoger beroepen en klachtprocedures moet voeren. Ze willen hem desalniettemin weigeren als procesvertegenwoordiger.

De rechtbank Zutphen, waar vader Jan Hop ooit zelf klant was, voelt als geen ander de hete adem van deze fabuleuze autodidactische procesvertegenwoordiger in zijn nek. Ze hadden daar genoeg van al zijn aantijgingen tegen rechters en voogdijmedewerkers. Corrupt, vals, bedrieger, stasipraktijken, razzia. Het vervelende voor hun is dat Jan die aantijgingen aan hun, allemaal perfect kan staven. En meestal doet hij ook aangifte als het om strafbare feiten gaat. Ook tegen rechters. Een groot probleem daarbij is dat veel politiebureaus dit soort aangiften simpelweg weigeren op te nemen. Zelf ben ik een keer een politiebureau uitgekogeld omdat ik aangifte wilde doen tegen de Raad voor de Kinderbescherming. En in plaats dat die agenten vervolgd werden werd ik vervolgd ( in eerste instantie veroordeeld in beroep vrijgesproken). Ook Jan verhaalde weer van zo’n politiebureau.

Nou die paar aangiftes en klachten die nog niet waren gedaan moest Jan dan maar snel gaan doen vond men. Dat beweerde men althans in de procedure tegen Jan waarin zij hem het recht wilden ontzeggen als procesvertenwoordiger op te treden.

Afijn, alles bijelkaar een mooie gelegenheid voor Jan om zijn verhaal nog eens in de grote samenhang, voor publiek, neer te zetten. Jan bedankte de rechters daarvoor en ook rechters deden hun best om vriendelijk te blijven; dat spelletje hebben ze op hun communicatiecursus wel geleerd. Desalniettemin is het nettoproduct van deze vertoning waarschijnlijk dat alleen nog maar advocaten als procesvertegenwoordiger worden toegelaten. Advocaten die bang zijn om hun mond open te trekken als ze een rechter zien. Laat staan dat ze durven te wraken. Iedereen is bang voor de rechterlijke macht. Er is geen gezag maar intimidatie en gebrek aan democratische controle.

een uitgebreider verslag op de website papa.nl.nu
de site van Jan Hop
mijn aangifte in Zwolle

lesbo’s contra vaders

Ik heb vaak vaderactivisten op de vingers getikt die onverhoeds sneerden naar flikkers en potten (ik gebruik die woorden hier als geuzennaam). Ik vond altijd dat dat een wat onderbuikachtige, homofobe, reactie, gebaseerd op angst voor het herkennen van homofiele elementen in je eigen persoonlijkheid, verlies aan mannelijkheid. Ik wees erop dat er binnen de homobeweging ook sprake is van discriminatie van homoseksuele vaders (zie onderstaande link). Als de reactie speciaal tegen potten was gericht zag ik daarin dikwijls ook een element van onterecht gevoelde miskenning als mannelijke partner.

Helaas moet ik onderkennen dat er elementen ontstaan bij de lesbische emancipatie die regelrecht strijden met de redelijke acceptatie van vaderschap. De commissie die onder leiding van PvdA ex-bewindsvrouw Ella Kalsbeek voorstelde om het ouderschap van lesbische moeders op te waarderen ten koste van vaders (die kunnen dan misschien een omgangsregeling krijgen) wil de erkenningsregeling in de wet zo veranderen dat alle vrouwen kinderen kunnen erkennen van andere vrouwen. Vaders hebben ondertussen nog steeds niet het recht om hun eigen biologische kinderen te erkennen. En dat alles onder het mom van gelijkheid voor de wet.

homodiscriminatie

volkskrant: misschien een omgangsregeling