Cookies

De wereld ontbeert hechting

plaatje van Jacob Vos
plaatje van Jacob Vos

Psychiater Dirk De Wachter vindt dat de hele wereld aan borderline lijdt. Leegte en relatieinstabiliteit alom. Het is meer een kwaal van de wereld dan van het individu. De Wachter blijkt een nieuwe adept van de anti-psychiatrie waar ooit Szasz en Foudraine groot in werden. Vooral de breuk tussen kinderen en vaders, de symbiotische verhouding met hun opvoeders (het moederlijke?) draagt bij tot een dol draaiende wereld. Meer identiteit, meer hechting, meer traditie, meer hiërarchie en vooral meer zingeving zullen ons verder moeten helpen. Borderline schiet naar tien procent prevalentie in de bevolking, ADHD mag er ook wezen en lijkt een ziekte die samenhangt met vaderloosheid. Nu voegen we steeds nieuwe psychiatrische ziektes toe aan de lijst. DSM 5 komt in mei uit met een weer langere lijst, ondanks dat ouderverstotingssyndroom er niet aan is toegevoegd. Juist erkenning van dat laatste was voor een deel een antwoord geweest binnen De Wachters vakgebied op de misdaad loyaliteitsmisbruik die op voet van oorlog staat met een veilige hechting. Ik ben benieuwd of De Wachter voor opname van PAS/PAD in DSM-V is Toch ervaar ik het ook zelf als een spanningsveld om in een lobby actief te zijn voor het opnemen van PAS/PAD (ouderverstoting) in DSM-5 terwijl ik tegen psychiatrisering ben. Ik probeer in de discussie dan ook steeds de maatschappelijke component te benadrukken. Het is de maatschappij die ouderverstoting genereert. Eergisteren sprak ik er nog over met antropoloog Dirck van Bekkum die op diezelfde lijn zit. We moeten weer met de familie optrekken en de staat binnen de lijnen manen. Nog een opgaaf voor de volgers van dit blog die graag wijzen op borderlinesymptomen bij moeders die hun kinderen opeigenen. Leg het niet alleen bij ouders neer, maar kijk met Dirk de Wachter naar de maatschappelijke component. Vaders en moeders hebben in deze maatschappij hechtingsproblemen opgelopen. We zullen die dwaze structuren erachter in de kraag moeten grijpen. Niet de mensen die er de dupe van zijn. Moeder-Kind-Vader.

Vrij Nederland interviewt Dirk de Wachter
Mijn Engelse artikel over de maatschappelijke kant van Ouderverstotingssyndroom

de plek van salomon

bordje salomonVandaag wandelde ik met mijn dochter (jawel!) langs de rechtbank Arnhem. Een goed moment om terug te denken aan de keren dat ik daar o.a voor haar aanwezig was. Als raadsman voor vader Peter terwijl twintig vaders zich in de hal met kettingen aan de hekken klonken, tv, radio kranten. Er staat nog een opname op internet.

In hetzelfde jaar het formulier waarop vaders per definitie geen voogdij (lees gezag) kregen, maar wel moeten betalen en eventueel een omgangsregeling krijgen.

De keer dat ik het met Jan Hop voor elkaar kreeg om eindelijk eens een serie uitspraken in te kunnen zien. Maar dat van illegale hogere linke rechtershand werd teruggedraaid.

Toen in Hoger beroep een Raadsheer de moeder vroeg of ze zou meewerken aan een omgangsregeling en die daar toen een zeer radicaal afwijzend antwoord opgaf. Wat blijkbaar nou juist de reden was om de omgangsregeling af te wijzen. Regelrecht tegen een redelijke opvatting van het salomonsoordeel in die de meest eisende ouder ongelijk zou moeten geven.

Maar dan toch ook de verplaatsing van het salomonsoordeel van de zijkant van het gebouw naar de ingang onder druk van de opmerkingen daarover in ons boek “Het ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context” Ik zag nu voor het eerst dat de verplaatsingsredenen, die de rechtbank me al een keer had medegedeeld ook op een bordje eronder terug te vinden zijn.

Ze hebben eigenlijk op dit bordje hun eerdere ongelijk toegegeven. Soms zit het mee met die rechters. Meestal tegen.

Bezettingsactie Arnhem
Het beeld van Schaller over het salomonsoordeel

het beeld van Schaller op zijn nieuwe plek

Vrouwelijke inschikkelijkheid

“De angst van mannen om hun kinderen te verliezen als zij door hun vrouw worden verlaten, leidt niet zelden tot een welhaast vrouwelijke inschikkelijkheid bij mannen.”

Ik ben al langer een fan van Dorien Pessers. Maar deze uitspraak van haar raakt me diep. Dit raakt de essentie van de ultieme manipulatie die maakt dat mannen vaak maar twee kanten op kunnen. Inschikken of vechten. Met allebei zo zijn nadelen. Ik heb er na veel inschikken uiteindelijk voor gekozen om te vechten. Met enig succes.

Maar het is moeilijk vechten voor iets wat in feite heel intiem is, wat je eigen kwetsuren raakt. Het gemiste vaderschap is immers iets dat is overgedragen tussen generaties.

Aan een en ander wordt aandacht besteed op een conferentie “De afwezige vader bestaat niet” Een aansprekend programma. Jammer dat ook ex-kinderrechter Quik-Schuijt daar optreedt, die zich enkele malen keihard tegen vaders heeft uitgesproken.Vrouwelijke inschikkelijkheid?

De conferentie website

ps: Dorien Pessers komt helaas niet. Wel zal er een flink aantal exemplaren van het boek Gemist Vaderschap worden uitgedeeld.

ZEN en de kunst van het archiveren

Het doel van de ZEN-BOOGSCHUTTER is hij zelf.
Echter niet daar maar hier.
En niet voor of na het schot.
Maar op de rug daarvan.

(is van Dick Raaijmakers; De Methode)

Zo deze spreuk vond ik vandaag op een werkstuk voor de kunstacademie uit 1993 of zo.
Ik was namelijk bezig met het opruimen van mijn archief.

He klassieke beeld deed zich voor te kiezen uit ruimte voor mijn zoon of voor mijn archief.

U begrijpt waar het naar toe gaat.

En deze van mijzelf: “Inbeeldingen leiden tot verbeeldingen. Breng naar buiten wat je naar binnen brengt, naar binnen wat je naar buiten brengt”.

Aangezien het IISG nog steeds niet aan de vaderbeweging toekomt zal er vrees ik een hoop de papierbak ingaan. Zo staat het dus ervoor met de vaderbeweging.

Denk u nog even na over deze spreuken. En als u iets aan die archieftoestand wil doen?
U weet me te vinden.