Cookies

comfortzône in anderhalvemeterfaradaykooi

Al ruim voor de coronacrisis hadden we met drie kunstenaars comfortzône bedacht als titel voor ons kunstproject in het kader van de Deventer biënnale kunstenaarsexpositie De Staat Van. Hoe toepasselijk en dubbel het woord comfortzône ook al was voor de staat van onze Nederlandse staat en omliggende machten, dat het zo precies zou passen in deze nieuwe staat van alles was voor ons eigenlijk ook een verrassing.

De expositie in de Bergkerk is inmiddels een jaar uitgesteld, maar vandaag gebruikten we het Bergkerkplein in Deventer en de route er naar toe voor onze eigen buitenexpo. Het was veel bekijks voor deze anderhalvemeterkooi, onze eigen comfortzône maar ook weer niet echt. We hebben alles gefilmd en deze week kunt u het filmpje verwachten van deze expeditie-expositie. Nu alvast een foto van mij met op mijn hoofd mijn mond-neus-oor-oogkap-klepje in de kooi op het Bergkerkplein.

Morgen om 13 uur staat dit kunstwerk nog even op dezelfde plek fi om nog wat opnames te maken, maar u kunt het ook zelf nog even met eigen ogen zien. Als het meezit maken we er als hij nog een stadium verder is een tournee mee.

Wat moeten we dan met ons lichaam

Ik heb vaak verkondigd dat je elkaar niet hoeft aan te raken om zeer intens contact te hebben. Telepathie bestaat, als je kijkt naar een zwerm spreeuwen dan kun je slechts concluderen dan dat je dat niet met geluidscommunicatie of gebaar voor elkaar krijgt. Er is geen moment dat een van die honderden spreeuwen tegen elkaar aan vliegen terwijl ze, dicht op elkaar, de meest bijzondere bewegingen maken. De paar centimeter van die spreeuwen en dan die anderhalve meter van ons. ………

Maar waar heb je je lichaam voor als er niet kan raken of aangeraakt kan worden en ja ook als het niet ziek zou mogen worden en doodgaan? Ik kan het niet echt precies uitleggen daarvoor is onderstaand lied teveel uhh………… lied en geen verhandeling.

Dus het is wel mijn lockdowncrisislied. Op muziek van Marjoline, tekst van mij. Dit is de pianoversie. de gitaarversie staat al een tijdje op youtube.

beeld

De manier waarop het coronavirusje in beeld wordt gebracht is nogal uniform en uhm ja dus het leek me als kunstenaar aardig om eens iets anders te proberen. Inmiddels heb ik daar een animatie tje van gemaakt. Ik denk dat ik er daar meer van ga maken want dit is maar een eerste poging. Het is op het eind meer lockdown dan openup. Of juist weer niet……zegt u het maar.

Deelgezag vergroot niet zozeer de rechten van de ouders en secundaire opvoeders maar vooral de macht van de staat

Gisteren heb ik mijn visie op het wetsvoorstel deelgezag op geüpload naar de inspraaksite van de overheid. Overigens noemen ze dat proces zelf “downloaden”. Afin. Het is een kwestie met een lange geschiedenis waar ik zl eerder over heb geschreven op mijn blog. Hieronder mijn reactie:

Commentaar wet deelgezag

Bij deze maak ik gebruik van de mogelijkheid om in het kader van de consultatie mijn opvatting te geven over de genoemde wet.

De wet deelgezag is een wat cynische stap naar meer rechten voor secundaire opvoeders, terwijl nu vaders in de praktijk bijna geen enkel daadwerkelijk recht hebben op onder andere informatie over hun kinderen (ondanks de al 25 jaar in de wet vastgelegde rechten). Anderen krijgen dat informatierecht nu dus wel, hoewel te vrezen valt dat hun dat ook vaak weer zal worden afgenomen.

Er wordt weer een wet gecreëerd waarvan je je maar moet afvragen of die niet meer conflicten dan oplossingen oplevert. Waar een moeder zich nu verzet tegen informatievoorziening aan de andere ouder, zou dat negatieve gedrag ook best eens over kunnen gaan op de volgende en eventueel daaropvolgende stiefouder, deelgezagdrager. Immers vaak wordt het probleem van die moeder niet opgelost. Er worden theoretische rechten uitgedeeld die praktisch erg vaak niet worden gehandhaafd, wat dan wel weer leidt tot een eindeloze hoeveelheid frustrerende conflicten die vooral voor kinderen heel belastend zijn. Deze maatschappij gaat fundamenteel slecht om met dit soort zaken.

De wet is volgens velen, bijvoorbeeld Vera Bergkamp1, een aanzetje naar volledig meerouderschap. Met volledig meerouderschap wordt ouderschap verder losgeweekt van een natuurrecht tot een door de staat te vergeven recht waarmee de staat zich steeds meer begeeft op het terrein van privacy en familylife.

Het is opmerkelijk dat een vader als hij niet getrouwd is met de moeder nog steeds niet vanzelfsprekend aan een kind dat hij heeft verwekt is gekoppeld. Zou juist dit nu niet eens eerst moeten worden geregeld. Het COC bepleit al jaren ouderschap voor homoseksuele (met name lesbische) partners waar heterovaders en homovaders dat niet hebben. Met deze campagne wordt artikel 1 van de grondwet geschoffeerd en worden in feite de rechten van homo-vaders en moeders niet gediend.2

Ook grootouders hebben vanzelfsprekende rechten, ze worden nu echter gedegradeerd tot een mogelijke deelgezagouder. De vraag is of dat ook juridisch niet eerder een achteruitgang is.

Het is een geluk dat deze wet nog beperkt is in vergelijking met de oorspronkelijke plannen. Maar met de eventuele invoering van de wet deelgezag stevenen we af op nog veel meer macht van de staat over onze kinderen immers is het steeds weer de in dit opzicht zeer gebrekkige rechtstaat die van alles mag beslissen. Macht en gezag over kinderen wordt van nature gedragen door de ouders. Het natuurlijke bestaan, de natuurlijke rechtspersoonlijkheid van mensen en dus van ouders mag de staat zich niet toe-eigenen. Ons lichaam en onze kinderen, dat is het laatste dat we in handen mogen geven van de staat. De integriteit van ons lichaam is vergelijkbaar met die van onze meest intieme relaties.

Deventer 11 mei 2020

Joep Zander, pedagoog

joep@joepzander.nl 06-29073291

1 https://www.gaysite.nl/actueel/2019/07/kabinet-wil-nog-geen-meerouderschap

2 Zie ook: http://joepzander.nl/homo.htm https://blog.joepzander.nl/2007/11/01/lesbos-contra-vaders/

Grootouders zonder raamvisite

Ik schreef samen met Heleen Koppejan een artikel voor het Nederlands Dagblad

We zouden in coronatijd bijna vergeten dat er veel grootouders zijn die, in plaats van tegen een raam, tegen een leegte aankijken waarachter het bestaan van kleinkinderen slechts kan worden vermoed. Dat onrecht moet stoppen.

Op het Nederlands Dagblad: https://www.nd.nl/opinie/opinie/970036/grootouders-zonder-raamvisite

Voor mensen die geen ND-abonnement hebben is de tekst met een andere foto ook hier te vinden : https://blog.joepzander.nl/grootouders-zonder-raamvisite/