Cookies

Gevangenis voor het kijken naar het voetballen van je kinderen; steun Ivo

update 31-5 18.10 : Ivo loopt in afwachting van het proces nu vrij rond. artikel Tubantia ( nee we zijn dus niet van de stichting Dwaze Vaders)
meer in het volgende blog
———————-
Zo’n 25 jaar geleden noteerde een raadsrapport over een liefdevolle Friese vader die omkeek naar zijn kinderen (bij het voetbalveld onder andere)  het volgende:
“De heer X weet dat hij zijn ex-vrouw het beste kan raken door contact te zoeken met zijn kinderen. Het lijkt erop dat hij niets ervaart van de ellende die hij daarmee aanricht. Het lijkt ook alsof zijn kinderen niet meer van belang zijn. De heer X is een man met normale verstandelijke vermogens, die in staat geacht moet worden om de gevolgen van zijn daden te overzien. “( jeugdbescherming Friesland geciteerd in het boek Gemist vaderschap van Joep Zander en Emiel Smulders)

Gisteren belde Ivo Vrijkotte mij vanuit de politiecel in Oldenzaal met de mededeling dat hij door de politie was opgepakt omdat hij naar het voetballen van zijn kinderen aan het kijken was. Want er is nog maar weinig veranderd de laatste tientallen jaren. Het is misschien wel erger geworden. Genoemde Friese actieve Dwaze Vader (ook bekend van diverse acties bij rechtbanken) is nooit strafrechtelijk vervolgd. Hij werd “alleen maar” als gek weggezet, nu wordt Ivo als crimineel weggezet. De wetten over stalking hebben dit inmiddels veel gemakkelijker gemaakt.
Vorige week sprak ik Ivo hier nog over omdat de politie hem  een soort aanwijzing (contactverbod?)  had gegeven. Ik stuurde hem onder andere onderstaand filmpje over het invoeren van de Anti-stalkingswet.

zie ook: dossier vaders/daders-stalking
Ivo ken ik als een integer en persoon die je bovendien niet zomaar opzij zet.  Ik verwacht dat hij de vraag of hij het weer zou doen wel eens met ja zou kunnen beantwoorden. Alles bij elkaar vraag ik me af of hij snel vrijkomt. Daarom heb ik met Patrick Damhuis samen het initiatief genomen om morgen, vrijdag 31 mei een kleine vreedzame demonstratie te houden op een nader aan te duiden plaats en tijdstip. Graag aanmelden bij mij (06-29073291 of bij Patrick (zie facebook).
Laat Ivo niet alleen ZITTEN!!!
je kind willen zien is geen stalking; deze kaart was onderdeel van de acties tegen de ongenuanceerde elementen van de anti-stalkingswet
zie ook: http://stoppasfamiliedrama.blogspot.com/2019/05/freevrijkotte-ivo-al-twee-nachten-in-de.html

Geel tegen zwart op bevrijdingsdag

ZWART

Het passeren van het gerechtshol Arnhem kan ik niet in stilte voorbij laten gaan. De plek waar ik herhaaldelijk als vader werd beledigd, geschoffeerd, waar we met een stuk of dertig vaders ons binnen in de hal vastketenden, waar het beruchte discriminerende formulier werd geproduceerd waarop vaders al bij voorbaat voorgedrukt de voogdij (gezag) werd ontzegd. De rechtbank waar ik met toestemming van de dienstdoende rechter optrad als raadsman voor vader Peter (zeer tegen de zin van de advocate van tegenpartij). De rechtbank die toestemming gaf tot inzage in een groot aantal uitspraken maar zich daarin liet overrulen door een clubje illegitiem georganiseerde rechtbankpresidenten. De rechtbank waar, tegen de zin van de kunstenaar een salomonsbeeld meters hoog buiten zicht werd gehouden maar die het beeld na de kritiek in mijn (ons) boek ‘Het ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context” op een veel zichtbaardere plek zette.

ontsmetting met joep
Ontsmettingseenheid van F4J bij het Arnhemse gerechtsgebouw.

De rechtbank waar ik met Fathers4Justice mee deed aan een decontaminatie-unit. De rechtbank met rechter van Son, die mij inschakelde als deskundige , maar daar halverwege het proces ineens mee stopte en toen valselijk beweerde dat ik was gestopt. Een brief van een medewerkster van de familieunit die mij volledig gelijk gaf in mijn irritatie hierover. Die rechtbank, dat gerechtshof  wil je niet onbecommentarieerd passeren , zeker niet als onderdeel van een grote groep gele hesjes. Dus ik riep wat kwade kreten in die richting. Kreten die geen nuance toonden en dat kan ook niet in die context. Maar als je goed op een rijtje zet wat mijn ervaringen zijn in dit gerechtsgebouw dat kan ik niet ontkennen dat daar ook goede tussen zitten. Er is iets merkwaardigs aan de hand. Het lijkt wel of er 2 heftig elkaar bestrijdende bewegingen zijn binnen dat gebouw, dat er ook nog mensen zijn die zich met tegenzin laten inperken door de dwang van bovenaf. De vice-president Hooft Graafland die ooit aanvankelijk inzage toeliet (“anders is het nietig”) in rechterlijke uitspraken is op dramatische wijze (ik citeer hier rechter van Son) van het toneel verdwenen. “Ook omgekomen bij een roei-ongeluk? vraag je je dan stiekem af, want oh ja er was ook nog iets met die Demmink-zaak en het Arnhemse gerecht.
De Gele Hesjes zijn de enige grote sociale beweging die fundamentele önderbouwde kritiek op het functioneren van de rechtstaat toelaat. Ten bewijze daarvan hieronder de toespraak van volhardend rechtzoekend vader Erik Groenendijk bij de demonstratie van afgelopen zondag, bevrijdingsdag in Arnhem. Geel tegen de zwarte togacriminaliteit. Een brug verder.

20 jaar herkenning ouderverstotingssyndroom

In deze mooie kerk sprak Richard Gardner 20 jaar geleden………Gisteren had ik een afspraak met Petra v.d. Hoeck die in België actief is op het gebied van ouderverstoting. Omdat Breda ergens in ons midden ligt spraken we daar af en tsja de Grote kerk is een mooi markant ontmoetingspunt. Pas op het laatste moment drong tot mij door dat dat precies de plek was waar ook weer bijna precies 20 jaar geleden Richard Gardner een toespraak hield voor een paar honderd justitieambtenaren, hulpverleners en ouders.

In 1998 stelde ik als adviseur van de Stichting Kind en Omgangsrecht voor om bij omgangsproblematiek meer te focussen op de positie van kinderen en om in het licht daarvan onze aandacht te richten op Parental Alienation Syndrome. (zie notulen). Dit leidde ertoe dat we samen met het Platform SCJF en het Ministerie van justitie Gardner naar Nederland lieten komen. waar hij op 24 juni 1999 een toespraak hield in de Grote Kerk van Breda.

Gesprek tussen mij en Richard Gardner in Breda  23 juni 1999

De avond ervoor mocht ik Richard Gardner nog persoonlijk spreken. Ik stelde hem wat vragen over de gendergerichtheid in zijn woord “Grootmoederswijsheid” wat hij in zijn grondleggende boek over PAS gebruikte.

We zijn nu twintig jaar later en in een uitgebreide ontmoeting passeert veel van de geschiedenis van de herkenning van ouderverstoting de revue. Van het eerste boek dat ik in 1999 samen met Rob van Altena uitbracht tot de onverkwikkelijke herrie waar we als beweging elke keer, als ware het onvermijdelijk, in verzeilen. Hoewel het makkelijk is om te verifiëren wat voor onwaarheden clubs als Vader Kennis Centrum ( notabene de opvolger van de eerder genoemde stichting Kind en Omgangsrecht) produceren moet ik toegeven vooralsnog in gebreke te blijven bij een aantal andere verhalen die ook overigens wat minder eenvoudig zijn te traceren al was het maar omdat ik in de afgelopen jaren heb geleerd dat je zelfs, of moet ik zeggen juist, rechterlijke uitspraken en schrijfsels niet kunt vertrouwen.

Voor dit gedoe heb ik een andere oplossing voor ogen dan Petra. Petra wil zich exclusiever blijven richten op voorlichting en getraumatiseerde ouders enigszins mijden.

Petra en ondergetekende op de plek waar eens Gardner zijn toespraak hield

Mijn doel is om juist getraumatiseerde ouders te leren dat als je je energie niet richt naar degenen die deze ongein aanrichten je inderdaad onvermijdelijk je energie op elkaar bot gaat vieren. Natuurlijk is er niets mis met voorlichting, en dat heb ik met 3 boeken en vele artikelen en lezingen over ouderverstoting ook gedaan sinds 1999. Maar daar kan het niet bij blijven. Petra en ik delen de weerzin tegen het plegen van karaktermoorden met de bekende narcisme en borderlinestempeltjes. Onze passie voor het horen van volwassen geworden kinderen van ouderverstoting delen we. Ik heb dat onder andere gedaan in mijn boek Moeder-Kind-Vader, een drieluik over ouderverstoting uit 2004. Petra is haar boek momenteel aan het schrijven.

Onze ontmoeting stond in het teken van het gebruik van kunst als een van de wegen naar herkenning. Voor de uitvoering van de plannen van Petra daarover is nog even tijd nodig. Het was een waardevolle ontmoeting met veel open eindjes en wellicht ook veel ( al dan niet) open wonden, mijn eigen verwondingen niet te na gesproken. 

Ik heb nog wat pagina’s met historische achtergronden bijgewerkt:

De speech van Gardner in 1999

In Memoriam Richard Gardner

 

Onze nepvrijheid op 4 en 5 mei

Onderstaand gelinkt blog is al weer 8 jaar geleden geschreven. Beseffen we ons wel wat we moeten gedenken, waar we voor moeten waken? Welke tirannie er te verdrijven valt in 2019. Of denken we liever niet teveel erover na en houden een paar minuten onze mond en daarna nog steeds?

Gelukkig is er dit jaar op 5 mei een demonstratie van de GeleHessers in Arnhem (14 u CS). Dat is het enige alternatief. Ga geen vrijheid vieren die er niet is. We leven in een rechtersdictatuur. Demonstreer mee!

Lees verder op: https://joepzander.wordpress.com/2011/05/09/4-en-5-mei/

Afbeelding kan het volgende bevatten: tekst