Cookies

Verplaatsing site “Het zál vaders een zorg zijn”

Ik gebruik even mijn blog om een belangrijke url-verandering te melden van de site “Het zál vaders een zorg zijn”.
De site zal voortaan te vinden zijn onder de directe domeinnaam http://vaderseenzorg.nl. De oude plek http://home.tiscali.nl/~csnel/jz/dwaas.html (voorheen ook http://home-1.worldonline.nl/~csnel/jz/dwaas.html) is ons plotseling ontvallen; vaderseenzorg.nl dus voortaan. Ik vraag al mijn lezers vriendelijk om hier rekening mee te houden. De, al lang bestaande redirects papa.nl.nu en papa.nl.nu ziijn aangepast aan het nieuwe adres en werken dus als gebruikelijk.

Mensen die deze site al kenden, maar vooral zij die hem nog niet kenden wil ik het nogmaals aanbevelen.
Om het verkeer naar de nieuwe URL weer op gang te krijgen is het misschien ook leuk als jullie hier en daar nog eens een kijkje nemen.

Interessante plekken op deze, al 15 jaar oude site, Nederlands oudste site over vaderschap:

Het dossier beeld en geluid met een mooie verzameling kunst ( muziek, film, beeldend, poezie) over vaderschap.
Het dossier ouderverstoting met films, boekbesprekingen, artikelen
Archiefpagina’s met nieuws uit het vorige decennium
Dossier over het verdwenen grondrecht op openbaarheid van uitspraken
bevooroordeeldheid van wetenschap ten aanzien van vaderschap
– Een rijke en up-to-date verzameling van internationale internetlinks over vaderschap
dossier vaderliteratuur

schilderijen op speldjes

beeldGisteren en vandaag atelierroute. Afsluiting van anderhalve maand kunstdrukte voor mij. Een voorpaginaartikel in de Deventer Post over mijn schilderactiviteiten met kinderen en de vaderdagtrofee opende het weekend. Op de foto hiernaast kopieversie van de prachtige coverfoto van Rene Geerars.

Het was weer een drukte. Veel gepraat over vaders. Deze keer met het nieuwe beeldje (kunstenaarsexemplaar) in mijn hand. En kinderen die schilderijtjes op buttons maakten natuurlijk.

het voorpaginaartikel

boegbeeld

beeldje vaderdagtrofee m/v Joep Zander

Vader en jurylid Henk Hanssen draaide zíjn laatste, en tevens het állerlaatste  presentatieplaatje van de conferentie het reusachtige scherm op in collegezaal A van de Universiteit van Amsterdam.
En alsof we het hadden afgesproken verscheen Henk daar met zijn kind omhooggedragen de ogen op elkaar gericht in beeld. Alsof ik het bééldje van de vaderdagtrofee naar zijn foto had gemodelleerd, wat niet waar is. Of alsof hij zijn foto daar had gezet omdat ik dat stiekem met hem had afgesproken, wat zo mogelijk nog minder waar is. Het resultaat was in ieder geval dat het beeld van Henk bleef staan tijdens de uitreiking en zo de verbeelding van de vaderdagtrofee verdubbelde.

Dit maakte duidelijk dat dit inderdaad op zijn minst één van de archetypische beelden is van vaderschap. Vader draagt zijn kind de ruimte in, hij houdt het niet tegen zich aan, maar nog wel even vast, het kind voelt al dat het ook losgelaten zal worden, dat de vrijheid roept.

In mijn beeld is het kind geboren uit het hart van de vader, waar de sporen nog van te zien zijn, alsof vaders baarmoeder op een andere plek zit dan die van de moeder. Loslaten kost ook vaders moeite. En nog meer moeite als het kind midden in de opvoeding van de vader wordt weggerukt. Ontvadering.

Afin, zoals altijd kan ik dit schrijven nádat ik het beeld gemaakt had. Wist ík veel waar ik aan begon. Nou ja, in mijn tenen.

Als Peter Tromp het beeldje aanbiedt aan de winnaars Glenn Helberg en Orville Breeveld zie ik het in zijn hand smelten. De koesterende en bezeerde hand van een vader die zijn kind had willen vasthouden waar nu een beeldje word gedragen. Dat zie ik  erin.

Een gedragen beeld, een boegbeeld misschien dat het cliché wenst te overstijgen. Hoewel het letterlijk de eerste afdruk van het cliché (de rubberen mal) is.

Boycotten?

inquisitie, linkspraak of toch rechtspraak?
inquisitie, linkspraak of toch rechtspraak?

Iets veranderen is moeilijk. Als het gaat om kinderen in ouderverstoting is het wel erg noodzakelijk dát het familierechtsysteem verandert. Programmerende ouders en hun kinderen leren al decennia dat asociaal gedrag loont. Als je als ouder gewoon niet meewerkt aan procedures, als je gewoon géén gesprekken voert met bureau jeugdzorg dan loop je een goede kans dat je weliswaar geen gezag hebt en in theorie 60 uur werkstraf moet doen, maar dat de kinderen gewoon exclusief bij je kunnen blijven. En dat dan diezelfde werkstraf om die reden (zorg voor kinderen) eindeloos kan worden uitgesteld.

De bloedige ironie wil dat ik zelf de bureau’s jeugdzorg van een dusdanig ondermaatse kwaliteit vindt en de kinderrechters ook, dat ik om heel andere redenen dus, ook niet kan aanbevelen om er mee in zee te gaan. En zo maak ik een kringetje rond.  Gisteren was ik door een bureau jeugdzorg gevraagd om als deskundige mijn licht te laten schijnen op een zware ouderverstotingszaak. Crux was de vraag of het bureau zich wellicht een beetje teveel liet meeslingeren in het gevecht van de ouders,  dat het bureau zich liet gebruiken als slinger van de programmerende ouder of dat het bureau de ouders gebruikt om de kinderen te raken.  Ik neig, het klinkt ironisch, naar het laaste, maar heb goede hoop dat er misschien deze keer een beetje wat verandert.  Uiteraard moeizaam. want bureau’s jeugdzorg zijn bureaucratische moerassige organisaties die weinig ruimte laten voor verandering.

Ten principale ben ik het er dan ook mee eens dat dit soort instanties waarschijnlijk eerst met de vloer gelijk moeten worden gemaakt en dan opnieuw opgebouwd. De ellende van 40 jaar familierechtgeneuzel is te groot. Nu veranderen.

Dat is ook de oproep van de International Parents Alliance (Interpaal) waar ik in mijn vorige blog al op in ging. Lees de oproep. Een beetje een macaber toeval dat ik dan net bij de afroep van zo’n boycott toch met ze aan de slag ben. Tsja, praten moet toch maar.

Verder voor mijn trouwe volgers het volgende: De site papa.nl.nu kan het beste bereikt worden door de URL te gebruiken die de naam aangeeft. http://home.tiscali.nl/~csnel/jz/dwaas.html is vervangen door http://vaderseenzorg.nl. De redirect van papa.nl.nu werkt ook.

verwijzing

het zichtpunt bij de plas

Rustpuntenprojectverslag nummer 8
Vandaag is het rustpuntenkunstproject afgekomen. Toevoeging was vooral het verwijspunt in de verte bij de Linderveldplas. Maar afin; gaat u zelf kijken. Om het, van die afstand, te fotograferen was het net te ver weg.  Het oplossend vermogen van onze ogen is groter.

Dat denk ik in ieder geval. Toch nog een keer goed proberen. Als u hier nog een andere foto ziet verschijnen (maar dan dus van ver af) volgende week dan weet u dat het toch meeviel.

het hele project in blogs

Volkskrantartikel met dit project

nominaties

Juryvergadering van de Vaderdagtrofee m/v. Inderdaad, de keuze is niet makkelijk en iedereen was onder de indruk van de nominaties. En nee, ik ga  niet verder uit de school klappen.

Ik ga zelfs niet vertellen over welke uitdrukking in een nominatieverslag we een tijd hebben gediscussieerd. Het goed benoemen, nomineren dus eigenlijk, van een verschijnsel kan een aantal vragen oproepen.

Ik wil de gelegenheid aangrijpen om een lans te breken voor het gebruik van begrippen die een brug vormen tussen rationele  weergaves enerzijds met emoties en ervaringen anderzijds. Ervaringen van vaders in dit geval.

De neiging bestaat om in teksten terug te vallen op droge omschrijvingen onder de noemer dat de lezer zelf wel de conclusies kan trekken. Soms is dat juist. In een encyclopedie als Wikipedia vind ik het altijd een mooie uitdaging om dingen droog te vertellen. Dan komen ze in die context ook goed over. Vooral als de feiten spreken.

Iedere tekst heeft zo zijn eigen karakter. Een boek kan zich bijvoorbeeld wat stelliger uitspreken. Af en toe kan een conclusie een emotionele component hebben. Voor een blog geldt dat in nog hogere mate.

Het verhullen van de emotionele kant kan een blokkade vormen voor het zich realiseren van de feiten. Veel vaderschapsfeiten zijn niet te bevatten, zelfs voor vaders, zeker ook voor slachtoffervaders. Het erkennen van emoties opent de poort naar de feiten. Een woord als vaderdiaspora bijvoorbeeld, doet een beroep op emoties ondanks dat het ook droog feitelijk iets betekent dat daarmee in lijn ligt. Ook zonder emotie heeft het woord betekenis. Maar het woord opent de emotie die ermee gepaard gaat. Het uitelkaar raken, de verbinding kwijt raken. En dat en masse!

Zoiets geldt ook voor het woord vaderschapsdiscriminatie. het klinkt emotioneel, maar geeft iets feitelijks aan (daarom staat het ook wel in wikipedia). Een woord als genderracisme als een soort synoniem voor vaderschapsdiscriminatie slaat daarentegen de plank mis. Op de eerste plaats betekent dat iets anders en is het dan op zijn best een specificatie van het begrip vaderschapsdiscriminatie of  (sic!) juist vrouwendiscriminatie.

Weggerukt. Vader weggerukt uit het leven van zijn zoon. Een voorbeeld van een woord dat op zich zou kunnen worden verzakelijkt. Maar moet dat dan ook?

Woorden met een emotionele component moeten gebruikt kunnen worden, als ze ook een inhoudelijke component hebben. Zeker in teksten die nodig zijn om iets op te peppen. Vaderschap kan zeker zo ’n oppepper gebruiken.

Voor mensen die bij de uitreiking van de vaderdagtrofee willen zijn op 18 juni