Cookies

Gedeeld vaderschap (Mannenactiviteiten 2)

(Let op dit verhaal begint wat cynisch maar eindigt tamelijk gelukkig.)

Ach laat ik er een keer gewoon naar binnen stappen. Mannencentrum Salomon op een hete dag in juni, vandaag dus. Als er iets in ons land hoge drempels heeft dan zijn het wel welzijnsinstellingen. In ieder geval voor mijn gevoel. Ik ben zelf welzijnswerker geweest en toen stapte ik altijd met een verlicht gevoel zomaar over de drempel.  Maar als potentieel onderwerp van bemoeienis ligt dat soms anders. Maar zeker bemoeienis kan ook heel goed zijn. Dat vond ik vroeger als welzijnswerker ook al.

In de tuin stond al een man de bloemetjes bij te houden en twee trappen op binnen werd er gekookt. Ik probeerde wat te vragen over het mannencentrum, maar erg veel respons was er niet. Koffie? Vroeg ik. Ja dat was er nog ergens. Even later kwam de coördinator binnen stappen. Leuk dat je er bent; zullen we daar even gaan praten wijzend naar een apart lokaal.

Zo gezegd zo gedaan. Hij legde me wat uit over mannencentrum Salomon en het belang ervan dat mannen wat doen voor de samenleving. Vanuit zijn eigen ervaring wist hij hoe goed het werkt als je je inzet in deze maatschappij. Ik merkte op dat ik niet het gevoel heb dat dat altijd wordt gewaardeerd. Waardering voor mijn komst naar het centrum was er wel en ik werd ook direct aan tafel genood om een hapje mee te eten. Daar raakte ik in gesprek met een vader die zo goed als geen contact meer heeft met zijn 4 kinderen ver weg in Pakistan. Nadat hij mij zijn verwondingen toonde, vertelde ik natuurlijk ook wat over de lasten en lusten van mijn vaderschap.

Dat is wat ik bedoel zei ik in het vervolggesprek met Zekria. Vader zijn als kans en als wond. Daar zou het over kunnen gaan hier. Vaderschap is wat mannen bindt, raakt en verwondt. Ok en daar gaan we iets mee doen. Vervolgens kreeg ik wat te horen over zijn eigen vaderschap. Precies ook de wonden en kansen.Dat zie ik dan graag in jullie activiteiten terug , in jullie programma.

Ik hoop dat ik ze ook echt veel steun geven aan deze activiteit. Dat ik het niet alleen hoef te trekken. We gaan het verder exploreren.

Per saldo dan toch wel goed dat het bestaat Salomon.

Mannenactiviteiten

Hierboven ziet u het activiteitenschema van Mannencentrum Salomon te Deventer. Zo trof ik het vandaag aan op hun goed verstopte website. Op dit schema kunt u zien waaraan u vorige en eervorige maand had kunnen deelnemen. Het zou goed uitkomen als u vrouw bent vooral als u op empowerment uit bent. De markeringen zijn van mij.

Vaderdag

Wensly met oudste dochter

Er valt veel te klagen maar ook veel te winnen op zo’n mooie dag. Vaderschap is alive and kicking. Op straten, op pleinen en in de harten van moeders, kinderen, opa’s oma’s en gelukkig ook steeds meer vaders zelf. Een prachtig voorbeeld vind ik genomineerde Wensly Francisco die de vaderdagtrofee m/v net niet won.Een prachtig positief rolmodel iemand met een opvatting en een persoonlijke inzet voor zijn kinderen maar ook voor zijn eigen gemiste vaderschap.

Toen ik hem de hand drukte zei hij: “Ach ik bén ook niet zo’n netwerker. Dat is niet zo mijn ding.” Jammer  (van wat?) toch denk ik dan. Maar wat dan ook heel goed is dat hij net zo stralend blijft uitstralen wat hij is. Een vader in hart en nieren.

Ik wens alle lezers van dit blog een fijne vaderdag. Misschien wens ik jullie wel dat jullie dit blog pas morgen lezen want dan hebben jullie vandaag met je kind buiten rond gehangen misschien. Of ook als je je kind niet ziet dit toch omgezet in een mooie wandeltocht. Maar een reactie mag ook wel hoor. natuurlijk.

nominatierapport Wensly Francisco met toelichting

ps: (toevoeging 22-6-2012)Dat Wensly eigenlijk juist wel een goede netwerker is is te begrijpen uit zijn herhaaldelijke, en gehonoreerde verzoeken om vooral ook zijn producent en regisseur Frank van Osch in het zonlicht te zetten in de nominatietekst. En ik wil daar zelf nog wel een keer aan toevoegen: zonder Frank was het niet gelukt, Frank heeft gezorgd voor de voortgang voortzetting, regiebijdrages en nog veel meer wat wij ons van een afstand niet eens kunnen voorstellen. Want de film en tv wereld is een keiharde bussiness. Zonder goede producent kom je nergens. Zonder goede producent ben je aan de goden overgeleverd. Dank je Frank, heel veel dank, het kan niet vaak genoeg worden gezegd.  zelf heb ik ook veel ervaring opgedaan met televisieproducenten die zozeer een hekel aan zichzelf hebben dat ze ook andere vaders niet normaal aan het woord willen laten. Zo niet Frank van Osch. Dus nog een keer; veel dank Frank. Ook voor je regiewerk trouwens; indrukwekkend!

Wel wat minder goed nieuws over de netwerkkwaliteiten van Frank van Osch; hij is vergeten Wensly te noemen in de aftiteling van die andere drie films: idee: Wensly Francisco.

wel zijn en vadercentra

Welzijnswerk was ooit bedoeld om mensen te helpen zich te verweren, mensen te ondersteunen die zich verweren, mensen kracht te geven, mensen een aangename omgeving te bezorgen.

Ik ben zelf ooit welzijnswerker geweest. Ook toen was het al een moeilijke positie tussen overheid en gebruikers en werd de subsidie door de overheid wel als middel gebruikt om wat al te principiële opsteling van buurthuiswerkers en opbouwwerkers te temperen. In de vakbond en daarbuiten heb ik heel wat afgekaart over die moeilijke positie.

Vadercentra zijn vanaf de eerste initiatieven bevochten door mannen aan de basis van de samenleving. Ja, ik was er daar een van. Toen was het bijna onmogelijk om steun te krijgen. Het Julianafonds ( nu Oranjefonds) meende dat ‘vaderschap slechts een klein deel uitmaakt van de opvoeding’. Transact (later opgegaan in Movisie) bleek niet erg volhardend in haar steun voor het initiatief.

Dankzij Anita Schwab, een zeer verdienstelijk welzijnswerkster, kwam er in het Haagse Laakkwartier een florerend vadercentrum. Het Oranjefonds sprong ineens wel bij en na een paar jaar kwam minister Plasterk met een grote zak geld. Toen was Movisie er weer als de kippen bij om allerlei initiatieven te “ondersteunen” want voor begeleiding was ook veel geld beschikbaar gesteld. En zo zag je in allerlei plaatsen vadercentra van de grond komen die vooral gedreven werden door de lust van welzijnsmolochen om geld binnen te halen. Zo zag ik in Deventer ineens een mannencentrum ontstaan waaraan weinig inhoudelijke grondslag of basis viel te ontdekken behalve wat bijelkaar geplakt welzijnsjargon. Alles onder begeleiding van Movisie  dat zich tot dan toe meestal op vrouwen-en moederzaken profileerde of cursussen organiseerde om mannen hun lesje te leren (huiselijk geweld).  Zo kon het gebeuren dat enige tijd in Amersfoort twee vadercentra-initiatieven naast elkaar bestonden. Een onder hoede van het welzijnswerk en Movisie, en een andere die vooral werd gedreven door enkele vaders tegengewerkt door die plaatselijke welzijnsorganisatie. Je kunt raden wie er met het grote geld vandoor ging.

Ook binnen de vaderbeweging zijn er mensen die menen dat deze vorm van angehauchte machtsvorming moet. Zo denk ik er niet over. Macht is goed als het niet gecorrumpeerd is, anders is het een ondergraving van macht van gewone mensen en wordt het omgekeerde bereikt van wat welzijnswerk ooit beoogde.

over de geschiedenis van vadercentra

over mannencentrum salomon

Mrs Zander

mijn genderswitch

Mrs. J Zander. Dat krijg je ervan als je je interesseert voor het nieuws over emancipatie van, in dit geval, E-Quality. Dan is deze adressering de gedwongen genderwissel. Het wordt eigenlijk ondenkbaar gevonden dat mannen zich interesseren voor een organisatie die zich bezig houdt met emancipatie, gezin en diversiteit. Oh nee het woord gezin is eraf gevallen en diversiteit ook. Sinds de nieuwe fusie is er een heel andere wind gaan waaien onder leiding van Prof. Römkens, die in haar introductiebrief van de nieuwe organisatie uitlegt dat het voortaan gewoon weer over vrouwen-emancipatie moet gaan.

Renée Römkens is degene van de nogal valse onderzoeken waaruit zou moeten blijken dat het eigenlijk altijd mannen zijn die zich schuldig maken aan huiselijk geweld.

Uitgerekend een (andere) dame van deze organisatie, Saskia de Hoog, komt op het komende vaderdagsymposium in Amsterdam uitleggen hoe vaders moeten worden ondersteund als opvoeder. Ik ben voor uitwisseling en discussie maar is het nu wel het moment om iemand van deze organisatie als eerste spreekster aan het woord te laten. Laat die damesorganisaties ons nou eerst een keer gewoon toestaan vader te zijn, de autonomie van dat vaderschap te respecteren en ons vooral daarin te steunen.

Soms lijkt het wel of vaderschap altijd eerst langs moeders moet lopen en discussie over vaderschap langs moederorganisaties. Een verhouding geplaatst als een lijn in plaats van een driehoek.

If you can’t beat them

Wij vaders worden al jaren lang geslagen. En flink raak ook. Als wij worden mishandeld, geestelijk , maar ook lichamelijk wordt dat ontkend. Zeer bruut ontkend, omgedraaid. Dit gebeurt door “wetenschappers” als Professor Römkens. Laat nou uitgerekend deze vrouw directeur worden van de nieuwe samenvoeging van de instituten E-Quality en Alettta. Daarbij neemt ze klip en klaar, in haar introductiebrief, afstand van het jarenlange beleid van E-Quality om emancipatie wat breder te zien dan vrouwenemancipatie alleen. Niet dat het ooit veel voorstelde, maar toch… En laat nou juist op dat moment het VaderKennisCentrum een van de andere topmensen van die club, Saskia de Hoog,  ook niet zo bekend om haar goede doordenkertjes over vaderschap het eerste woord voeren op het vaderdagsymposium. Ik ben vóór een dialoog. Maar als eerste aan het woord, na zo’n bedenkelijke beleidswijziging, na het aanstellen van zo’n directeur? Ik vind dat een vreemd signaal. Al decennia  wordt de vaderbeweging gekenmerkt door het laten vallen van activisten in eigen gelederen te behoeve van samenwerken met mensen die het niet verdienen om mee samen te werken. De enige weg uit ons dal is solidariteit. Deze coalities breken ons. Sommige vaders zullen zich geslagen voelen en ook voor de zoveelste keer vérslagen. If you can’t beat them let them beat you……………?

in de kop lijkt het nog aardig, maar lees de tekst. De kop is nu al ontmaskerd als de schone schijn. klik voor vergroting

ps: Dat Mrs in de adressering. Eerst dacht ik laat ik daar nou gewoon maar om glimlachen. Dat soort dingen, maar dan omgekeerd, overkwam vrouwen vroeger ook vaak. Aan de andere kant past het wel in het betoog.
Meer over Saskia de Hoog

stoere omafietsen

fiets van echte oma

zadelhoesje

“Stoere omafietsen met vele extra`s zoals een bakkersrek, ouderwetse dingdong bel en uiteraard de bekende klapstandaard” zo luidt de reclame van een grote fietsenwinkel. Voor het begin van Joshua’s eerste middelbare schooljaar was het beeld nog dat er een echte stoere jongensfiets moest komen. Maar ineens werd bij alle partijen duidelijk dat de echte mode omafietsen met bakkersrekken is. Een nieuwe vorm van unisex-fietsen. Niet met zo’n stang halverwege, nee gewoon oma, maar wel met stoer bakkersrek. In Joshua’s geval ook nog een keer echt oma, dus echt van oma geërfd bedoel ik. En om op te vallen goud geschilderd.

Overigens niet helemaal ongevaarlijk die zware bakkersrekken op het stuur. Ik heb er al een paar builen mee zien vallen.

Ik dacht me géén buil te hoeven vallen aan een echt unisex(?) bloemerig zadelhoesje. Dacht ik dus… Wat is dat nou pap? Wat is er dan mis mee zoonlief? Nou die bloemetjes dat lijken wel die van mamma’s fiets! Helemaal kunnen en willen we de sekse-verschillen niet afschaffen. Maar er zit wel elastiek in.
Misschien zelf maar even een mooi stoer mannelijk patroontje op de zadelhoes schilderen…..