Cookies

Vader in hoogste boom

In Twente is een vader in geweer gekomen tegen de jeugdzorg die hem en de moeder de kinderen afpakte. Iedere ouder zal door dergelijke acties van jeugdzorg in de boom gejaagd worden, alleen zal het meestal overdrachtelijk blijven. Deze vader zocht letterlijk ook de hoogste boom in de buurt op. Of hij gelijk heeft? Op zijn minst ten dele. De methodes van jeugdzorg zijn eigenlijk zelden netjes. Nette mensen werken daar weinig, en anders maar heel kort.
Honderden ouders en kinderen worden op alle mogelijke manieren vermorzeld tussen de bureaucratische tentakels. En de gemiddelde burger wordt in een soort waan gebracht dat er dan wel iets mis zou zijn met die man. En verdomd je weet maar nooit. Maar heel vaak is er met dit soort ouders niets verkeerds aan de hand. Soms komen ze niet meer uit hun woorden, zoals te horen op de geluidsopname die Radio Oost met behulp van een hoogwerker registreerde. Heel goed om het dan maar in daden te gieten.

Toen ik het bericht hoorde was ik net bezig het dossier censuur van Pappa.nl.nu weer een beetje op orde te brengen. Kwam dat even goed uit; Tv-oost wilde me vanavond graag ongecensureerd in hun programma Wandelgangen.

De uitzending van TV-Oost met mij terugkijken
berichtgeving RTV-OOST
dossier censuur

De dubbele bodem van de dubbele moraal

engel met een verbrande vleugel

De sfeer waar in je proeft dat mensen wat anders doen dan ze pretenderen hoog te houden. Priesters en andere vertrouwensfiguren, die kinderen misbruiken, slaan. Niet alleen dat soort daden van fysiek misbruik zelf, maar de sfeer en houding dat het er natúúrlijk helemaal niet om ging om te doen wat je zegt. Dat je maar een slemiel bent als je dat wel probeert. Dat is de onderliggende kloe van deze viezigheid.

Die meester die door de juf in de tweede klas als het dreigbeeld werd voorgehouden, want wee je gebeente werd je met zijn rietje op je blote kont geslagen in het schoonmaakhok van de school. Dat hok was een duister kamertje naast het heilighartbeeld. Een keer moest ik mee. Ik geloof dat er mij toen niets gebeurd is. Maar het beeld zit er goed in. En voordat dit een erg manonvriendelijk stukje dreigt te worden wijs ik er nog maar eens op dat de voor mij meest vertrouwde persoon de juf van klas 2 was. Juist díe leverde mij uit aan een sadist.

Erg pregnant werd die dubbele moraal bij de verkennerij (scouting) waar je ook nog een belofte moest afleggen op een moraal die als dubbele moraal bedoeld was. Zelf richtte ik toen maar een eigen klub op die daardoor wel wat rigide was in de uitvoering van de regels. Dat krijg je dan.

Ooit werkte ik als groepsopvoeder in een internaat waar ik de bedompte sfeer van de dubbele moraal voelde rondzweven. Waar kinderen volgens een structuurmodel werden opgevoed, dus vrij autoritair, door een instituut dat de regeltjes helemaal niet zo nauw neemt. Uiteraard liepen die jongens in die groep voortdurend weg. En zelf ben ik daar ook snel weer weggegaan. Toen een jaar of tien geleden allerlei verhalen de ronde gingen over seksueel misbruik door paters in tehuizen moest ik vaak aan dat internaat denken, waar ik maar een klein half jaar had gewerkt. Zou…… Ik praatte er met een vroegere collega over, die ik in Deventer nog wel eens tegenkom. Of hij wel ooit iets had gemerkt. Er waren toch jongetjes die op vrij vreemde momenten bij de pater-directeur moesten komen. Hij kon er niets van bevestigen. Dus het bleef bij een vage indruk.
Vandaag lees ik in de NRC dat er uit die periode bij het Wezeveld in Twello wél een melding is van misbruik.

De dubbele moraal heeft echter ook nog een dubbele bodem. Nu zijn geestelijken bloot komen liggen. Die geestelijken fungeerden vaak als kinderbeschermers. In die hoek zullen we nog veel verder moeten zoeken. Niet alleen seksuéél misbruik door kinderbeschermers, maar allerhande kindermishandeling door kinderbeschermers en andere justitiebonzen. De ergste dingen komen niet het eerst, maar het laatst, aan het licht. Goed dat we nu die paters flink aanpakken, maar daar moet het niet bij blijven. Nog steeds willen we niet echt zien wat er in het hier en nu nog steeds gebeurt. Door de mensen die, misschien nog wel meer dan religieuzen pretenderen de moraal hoog te hebben, maar in feite de broek laag laten zakken.

Je kunt proberen daar aangifte van te doen. Maar niemand zal het interesseren. Net zo min als het dertig jaar geleden iemand had geïnteresseerd als je aangifte had gedaan van alles, dat nu wel ineens de vraag oproept waarom toen niemand aangifte deed. Als geen ander weet ik uit ervaring dat aangifte in dit soort gevallen leidt tot vervolging van degene die aangifte doet.

Wij worden gedwongen loyaal te zijn aan idioten die geen vertrouwen en zeker geen loyaliteit waard zijn.

Dit blog zou iets met vaderschap te maken moeten hebben? Pater omnipotentum? Eigenlijk het tegenovergestelde van vaderschap dat juist een duiding zou moeten zijn van gezag. En gezag is juist gebaseerd op een samenstel van integriteit en overtuigingskracht.

persoonlijk en politiek verhaal van Peter Tromp
misbruikkaart van NRC
poging tot aangifte, leidend tot vervolging van de aangever
later toegevoegd: dit was vlak voordat ik daar kwam werken

mannen van mina

dolle mina logo

Vrouwen kregen voor de bezetting van het Maagdenhuis een lagere boete dan mannen. Dat vonden de mannen uit het oogpunt van vrouwenemancipatie erg ongewenst. En dat was eigenlijk het startpunt van de beweging Dolle Mina.

De veertigste verjaardag van het ontstaan van de emancipatiebeweging Dolle Mina wordt in de media nog steeds gevierd. In de aflevering van afgelopen vrijdag van Andere tijden werd de belangrijke , zo niet funderende rol van mannen bij het ontstaan van de beweging belicht.

Het aardige aan het maagdenhuisfeitje vind ik dat het hier ging om het afschaffen van een soort positieve discriminatie. In de huidige vrouwenbeweging gebeurt meestal het omgekeerde. Vergelijk het gelijktrekken van de boetes met de boetes die mannen betalen eens met het juist weer instellen van een lagere straf voor vrouwen die thuis geweld gebruiken in Spanje. Iets wat hier in Nederland defacto ook ongeveer gebeurt, maar dan implicieter.

Een andere belangrijke les die we uit die geschiedenis kunnen leren is dat de rol van de verlichte personen uit de onderdrukkende groep altijd cruciaal is bij het opheffen van discriminatie. Friedrich Engels was een van de eerste mannelijke voorvechters van vrouwenbevrijding. In de tijd van de apartheid waren een aantal blanken actief in de anti-apartheidsstrijd. Een vergelijkbare rol hadden mensen als Marx in de klassenstrijd. Het is wel moeilijk met dat punt om te gaan.  De  tweede-golf vrouwen losten dat op door na een tijdje mannen uit de beweging te werken; “we kunnen het toch beter zelf doen”. Ik vraag me af of ze daar goed mee hebben gedaan.

De vaderbeweging heeft ook, gelukkig, te maken met steun uit de vrouwenhoek. Anders dan bij de vrouwenbeweging is het hier gebleven bij steun van een aantal individuele vrouwen. Alle organisaties van vrouwen keren zich nog steeds met veel bombari tegen alles wat mannen beweegt. Soms kunnen we leren van de geschiedenis.

De aflevering van  andere tijden
Mijn vorige blog over de verjaardag van Dolle Mina
Meer over de geschiedenis van vrouwen en mannen en emancipatie in het boek Verpasseerd Ouderschap

bron maagdenhuis:
Hoe dol was Dolle Mina?: een geschiedenis van de Dolle Mina’s in Vlaanderen Door Katrijn De Smit blz 23

http://www.opzij.nl/WAD-Mediabank-pagina/De-mannen-van-Dolle-Mina.htm

gefileerd

Toch met genoegen gekeken. Naar Pauw en Witteman. Hoe de jongens een keer onegeneerd Cisca Dresselhuis haar plaats wezen; als vergankelijke zuurpruim.

Zie verder de blog hieronder.

De opvoedingsverantwoordelijkheid van Wouter Bos.

……. ouderschap, waar het om vaders ging als een betrekkelijk irrrelevante pedagogische factor kon worden neergezet zonder wezenlijk verzet vanuit de opvoedingswetenschappen ….

Ergens in die zin, midden in een ingewikkeld wetenschappelijk artikel over vaderschap, onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid en ouderverstoting, zat ik te schuiven met woorden en gedachten, toen een journalist van Metro me belde om te horen wat ík daar nou van vond van Bos en Eurlings. Het duurde even voordat ik door had dat ook Wouter Bos zijn politieke loopbaan een flinke duw opzij had gegeven om aan zijn andere verantwoordelijkheid, vader van een gezin met 3 jonge kinderen, toe te komen.

Dat is precies eigenlijk wat ik bedoel met onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid.  Maar dan in de praktijk. Je hebt kinderen of je hebt ze niet. En als je ze hebt zijn ze net zo zeer op de vader aangewezen als op de moeder. Goed gezien van Wouter dus. Veel stemmen, vooral uit verbitterde feministische kringen menen echter dat je als vader per definitie niets goed doet. Dus dit zou ook wel weer niet deugen. Tante Cisca Dresselhuis door de bocht in het journaal.

Ach ja uiteraard kunnen ook ander motieven een rol spelen, maar voorop staat toch dat er een geweldig punt is gemaakt van vaderschap. En daar kan ik als vader alleen maar blij mee zijn.

Gaat Camiel nou ook kindertjes krijgen trouwens?

Wonderlijk gezicht is dat veel andere media over deze Wende dan geen váders aan het woord laten maar bij voorkeur een aantal verdachte emancipatietypes die eigenlijk het vaderschap nooit hebben willen zien. Laten we maar hopen dat de beslissing van Emiel en Wouter autonoom is genomen, los van de politieke context en ook een béetje los van hun vrouwen (die druk met elkaar hebben ge-sms-t naar het schijnt).  Dresselhuis vanavond bij Pauw en Witteman. Ik ga maar niet kijken denk ik.

Voor een grondige analyse bij ik-vader

rondjes schaatsen

Met Joshua en zijn klas schaatsen in de Scheg. Rondjes voor Haïti. Hé jij daar, uit de generatie van Kees Verkerk, riep een van de dienstdoende schaatsmeesters mij te hulp. Het komt niet veel voor dat men mij te oud schat. Maar deze keer werd het mogelijk veroorzaakt doordat ik een wollen muts op had die ik nog van een van mijn ouders heb geërfd. Daar zie je ze nu niet meer mee. Mijn vader heeft er nog een keer mee in de krant gestaan. Wollen trui, wollen sjaal, wollen muts en wollen wanten. Dat was toen zelfs al uit de mode. Nou maar hopen dat die schaatsmeester niet dacht dat ík Joshua’s opa was.

familieverlatingen

Als je de alimentatie niet betaalt dan heet dat in België familieverlating. En dat is onder die titel strafbaar. Ook het niet nakomen van omgangsrecht is strafbaar. Maar dat valt onder een ander titel.

België staat bekend om mooi woordgebruik, met  soms bijzonder beeldende of juist ontnuchterende doorkijkjes. Om van het laatste een voorbeeld te geven wil ik u het woord droogkuis eens laten proeven. Droog-kuis

Het woord familieverlating geeft een doorkijk naar de merkwaardige zogenaamd traditionele verhoudingen waarin de man slechts dient als spermadonor en betaalvader. Als juridisch en financieel ornament. En dan is het woord ornament bepaald nog veel te mooi gezegd voor deze banaliteit.

Juist omdat de betekenis van het psychisch en opvoedkundige in de steek laten eraan ontbreekt is hier de vader vies mee weggezet. Hij kan zijn gezin alleen financiéél verlaten. Voor de rest doet hij er niet toe. En dus ook niet als hij helemaal niet van plan was zijn kinderen emotioneel en sociaal in de steek te laten.

De kinderen die deze maatschappelijk ingebedde nonsens te voelen krijgen missen hun vader echter, graven zich in en komen misschien wel nooit meer boven. En als ze boven water komen moeten ze op zoek naar een vader die misschien wel letterlijk dan toch wel figuurlijk onder de grond ligt.Ik heb dit weekend teveel vaders gehoord die opgeven. Maar gelukkig geven sommige kinderen niet op. En dat blijft boeien.

Verlating is een van die woorden die in het kader van vaderschap een heel specifieke lading hebben. Vaders verlaten per definitie (heet het) hun kinderen, ook als ze door de moeder het huis uit geflikkerd zijn. Moeders verlaten “nooit” hun kinderen want ze trekken ze altijd achter zich aan, vaak bij de vader weg die dan zogenaamd de kinderen verlaten heeft. Ik pleit niet dat moeders meer verlaten, maar een beetje meer overlaten is misschien een goed idee.

Dit was het laatste blog in de trilogie in het kader van een aantal bezoeken aan België. Als u ze alle drie op een rijtje wilt:  België

mannen pakken

De wet heet in Nederland gelijk te zijn voor iedereen. In de praktijk is zij voor mannen veel harder dan voor vrouwen.

Filosoof Ger Groot heeft al eerder zijn nek uitgestoken over mannenzaken. Hij doet dat met verve, maar wel met enig defaitisme. Ooit was hij, met mij, de enige die publiekelijk struikelde over de uitspraak van Femke Halsema waarin ze opriep om mannen te discrimineren. Volgens hem waren mannen al teveel gewend om in de hoek getrapt te worden om hier nog op te reageren.

Nu belicht hij in Trouw de problemen die een kennis van hem ondervindt met het behoud van het contact met zijn kinderen.

De Nederlandse rechter raadde hem aan zich er maar bij neer te leggen: ’Wij kunnen niets voor U doen.’

Hij wist ook nog iets dat ik niet wist maar wel erg kwaad over kan worden. In Spanje worden mannen per definitie zwaarder gestraft bij huiselijk geweld dan vrouwen. Het feit dat je een man bent is een verzwarende factor. Daarbij vergeleken is Nederland nog niets.  Hier worden  alleen maar stelselmatig de cijfers vervalst zodat het lijkt of vooral vrouwen slachtoffer zijn. Met enige moeite kon ik op internet iets over vinden over de Spaanse situatie.

Het staat in België in de krant
Dossier Huiselijk geweld
Over die discriminerende uitspraak van Femke

Het artikel in Trouw is voor abonnees te vinden door in de digitale krant van vandaag te kijken en evt te klikken voor een downloadbare versie van het artikel.