Cookies

Het werk van mijn vader

Zo zag het er ongeveer uit
Zo zag het er ongeveer uit. wikipedia GNU bewerkt

Als ik aan het werk van mijn vader denk dan moet ik, sorry pa, toch vaak denken aan een schoorsteen waar onversneden stikstofdioxide uitkwam. Een lange sliert hele donkere rook, die dag en nacht de lucht boven de westelijke mijnstreek bezwangerde. Daar zagen wij als kinderen dan vaak een aanleiding in om pa te kapittelen. Als vader kun je het niet snel goed doen. Dat bleek ook hieruit weer. Je wordt sinds de industriële revolutie geacht de kost te verdienen voor je gezin en in plaats van dank krijg je stank. Of is het toch stank voor stank?
Inmiddels zijn de staatsmijnen, inmiddels DSM, bevrijd van dat soort bezwangerde luchten. Maar het probleem is geloof ik vooral meer ondergronds gegaan. Niet ondergronds bij DSM, want daar is de ondergrondse arbeid al lang opgeheven. Maar figuurlijk wel ondergronds in Wolfsburg. De VW-fraude kan net zoveel luchtvervuiling hebben opgeleverd als die NO2 schoorsteen, of wie weet wel meer. Maar het probleem zit diep verstopt in digitale sjoemelschoorsteentjes. Als er bruine rook uit al die Volkswagens was gekomen,dan hadden we het wel geweten. Maar de ellende is in witte rook verstopt. Maar ook daar werkten vaders voor vrouw en kinderen. Ik ga daar niets van goed praten, maar er waren vast veel werknemers die een beetje medeschuldig zijn. Modale mannen met modale gezinnen. Ok inmiddels ook hoe langer hoe meer moeders natuurlijk.
En dan vader ikzelf. Hoe kun je als pedagoog nog je brood verdienen zonder je te corrumperen. Ik zou het niet weten. Ik heb een tijdje jeugd en kinderwerk gedaan en begeleid in buurthuizen. Daar kon je toentertijd nog wel van zeggen dat het vooral zinnig was. Het is nu m.i bijna onmogelijk om in Nederland op een eerlijke manier als pedagoog je werk te doen. de ruimte voor een alternatief was misschien kleiner dan die voor mijn vader. Dat klinkt ruig, en ok mijn zicht is enigszins beperkt tot het veld dat raakt aan jeugdzorg en familierecht. Toch denk ik dat de regels, gebruiken en normen grotendeels door dat veld worden bepaald. En overigens is het ook binnen de wetenschap niet goed pluis als het gaat om betrouwbare wetenschappelijke normen. Zeker in de sociale wetenschappen. Dat merk ik ook als promovendus.
Voor mannelijke pedagogen is het nog een graadje moeilijker dan voor vrouwen. Er melden zich tegenwoordig dan ook geen mannelijke studenten meer aan op mijn afdeling pedagogiek bij de UvA. En de laatste mannen zijn wegens vooroordelen de kinderopvang uitgevlucht.
Hoe is dat voor mijn kinderen? Nou ja van dat vaderschap zelf, heb ik in ieder geval wel een punt gemaakt. en daar pluk ik met mijn kinderen ook de vruchten van.
Hoe moeilijk het is om op een eerlijke manier te verdienen als je je als pedagoog in het familierecht beweegt. (met binnenkort dossierupdate correspondentie rechtbank)
 
 
 

Radicalisering en hechtscheiding

oliev langpoot2 alias...
Anti-radicalist: geen rook geen vuur, het is niks en het wordt niks

Af en toe heb ik van die momenten dat ik van gekkigheid niet meer weet welke tekst ik het eerst af moet maken. Welk blog me het meest voor op mijn tong ligt.
Ik popel om de oproep tot gedwongen deradicaliseren van Ronald van Raak (SP) nog eens goed te counteren vooral in samenhang met een artikel in het AD waaruit blijkt dat ik radicaliseer. Ik geloof namelijk in allerlei ‘complottheorieën’ (waaronder die ene, nee die andere over 9/11)………….Maar weer niet in die van van Raak en UvA (foutje AD) VU-wetenschapper van Prooijen in het AD. Wie moet er straks allemaal deradicaliseren? Marx? Marijnissen, Jezus? of doen we Opstelten nog even?  Ik heb me alvast vrijwillig aangemeld bij Ronald. Dit nadat ik me gedwongen voelde me af te melden als SP-lid.
Afin zie mijn eigen reacties onder mijn vorige blog.
Maar eigenlijk wilde ik het graag met u hebben over het gevaarlijke woord vechtscheiding en mijn alternatief hechtscheiding. Wordt dat de complottheorie over de moedermaffia?, de Zwarte togen? de communicatiedeskundigen? de jeugdzorgontzorging? Ach weet u, ik geef liever mechanismes aan, mij zult u het niet zo snel een complot horen noemen. In sommige gevallen kom je daar echter niet meer omheen. Zoals dat complotteren van de presidenten van de Nederlandse rechtbanken tegen de grondwettelijke openbaarheid van uitspraken op een vergadering in 1997.
Volgende keer meer over hechtscheiding dus als er niet iets anders tussen komt.
Oh ja nog even. In het AD-artikel komt ook de stichting Skepsis voor die vindt (zie mijn blog over complottheorien) dat de theorieen van de USA-regering over het 9/11 complot wel kloppen omdat de voorzitter van de belangrijkste opponenten daarvan een theoloog is (Er zijn duizenden architecten en ingenieurs lid van die club).
ps1: ah ik zie dat het woord hechtscheiding al door anderen is gebruikt. Maar in een andere betekenis dan ik van plan was. Ik zag het als probleemduiding (verduisteren;  van de hechting, scheiden van ouder en kind) Enkele advocaten gebruiken het als duiding voor een mooie vorm van scheiden. Aj dat wordt dus nog even moeilijk met mijn zogenaamde neologisme.

Allah on our side

Elke oorlogsverklaring van het westen begint met een ‘God on our side’ Dat is niet anders dan de Allahoe akbar van de andere kant. En met God of met Allah heeft het beide niet zoveel te maken. Geloof ik.

Ik koos deze mooie en geïllustreerde versie van het lied van Dylan. Heeft u zich al eens gerealiseerd hoeveel vaders we aan deze oorlogen verloren?  Misschien wel veel meer nog dan aan de hechtscheidingsoorlog. ( Over dit woord zeer binnenkort meer).
PS1 Ik heb, onder andere in verband met hun omgang met jihadterrorisme, mijn lidmaatschap van de SP opgezegd. Zie mijn eigen reactie hieronder.

De gedachten zijn vrij

Een vader die zijn mond moet houden anders krijgt hij zijn kinderen niet meer te zien. Daar komt het op neer. Om die reden werkte ik mee aan de, door de desbetreffende vader, verzochte anonimisering van een reactie onder mijn blog uit augustus. ‘De gedachten zijn vrij’. Cynischer heb ik het nog niet meegemaakt op mijn blog. Al eerder vorige maand haalde ik op verzoek de naam weg van de vader die zich jaren geleden in brand stak voor de Kinderbescherming Almelo. Zijn dochter meende dat ze met die verwijdering haar vader respect zou betuigen. Ik stel me openlijk de vraag of ik nog wel mee moet werken aan dit soort anonimiseringen. Immers de mogelijkheid van anonimisering speelt de chantage mogelijk in de hand. Kinderrechters, moeders kunnen dit alleen maar van vaders eisen omdat het kan. Het geval van die brandende vader stond ook al in mijn boek Gemist Vaderschap. Moeten die nu allemaal op de brandstapel? Nee natuurlijk.
En dan deze week maar weer braaf luisteren naar al die wereldleiders over de verdediging van onze vermeende westerse waarden. bah!