Cookies

Herscheppen

blokkendoos
blokkendoos

IMG_20160820_174903IMG_20160820_175014
 
Saint-Martin-du-Canigou
De abdij (Wikipedia Von Engeser CC BY-SA 3.0)

Lopen door een uitdagend bouwwerk. Zo zag de laatste dag van de tiendaagse veldtocht met mijn zoon Joshua door de Spaanse en Franse Pyreneeën er uit. Links rechts voor en achter ons lagen de grote rotsblokken opgestapeld als ware er een blokkendoos omgekieperd. Of nee eigenlijk toch nog iets anders, iets onwaarschijnlijker, puntiger met vaak de grotere rotsblok boven op de kleinere. Een resultaat van God’s schepping of het resultaat van een langdurig proces van uitbarsten, slijten en kantelen. Dat sluit elkaar niet uit overigens. Hoe verder we hier door dit dal van de Canigou naar beneden liepen hoe meer ook de ménselijke herschepping in zicht kwam.
Aanvankelijke kleine stapeltjes stenen (steinmänchen, cairns) bedoeld om de weg te wijzen in dit doolhof van grootschalig puin, werden hoe langer hoe groter. We kwamen de abdij van St Martin du Canigou tegen waar net de klokken werden geluid voor de vespers. De abdij staat net zo roekeloos hoog op de rotsen als eerdere natuurlijke bouwwerken. Deze abdij zou je kunnen betitelen als een unieke daad van menselijke wil, maar ook als een eerbetoon aan de schepper. Helaas was mijn zoon niet in voor een bezoek aan het klooster zelf.
f000008
De abdij werd gebouwd, verviel tot een stenenhoop, en is nu weer opgebouwd

Op het pad verder naar beneden naar het dorp Castell (Catalaans) of Casteil (Frans) werden de cairns hoe langer hoe ingenieuzer. Het aardige aan de cairns is dat ze prima uitdrukken dat schepping en evolutie hetzelfde kan zijn. Cairns ontstaan evolutionair als steeds weer een voorbijganger een steen op de stenen van zijn voorgangers legt. Iedereen schept op het moment van toevoegen, maar het geheel wordt overgelaten aan voorgangers en opvolgers. Een schepping door evolutie met een gewilde betekenis die aan Genesis doet denken.
 
Ook Joshua werd hier weer gegrepen door scheppingsdrang. eerder die dag liet beving hem weer de oerHollandse drang het water te beheersen en beken te verleggen met dammetjes en alternatieve waterstromen. Nu probeerde hij om de bestaande bouwwerken nog uitdagender te maken. Zoals we dat ooit samen deden met legoblokjes. Architecturale scheppingsdrang die ik dus ook nog van mezelf, maar ook van mijn grootvader, Joshua’s overgrootvader ken. Architect was van beroep. Afin, over een paar maandjes is Joshua volwassen, maar ik hoop dat hij deze exploratie- en scheppingsdrang meeneemt naar zijn volgende levensfase.