Cookies

Opening Expositie door Bas Levering

nieuw verband def2Even alvast voor mijn volgers. Mijn expositie ‘Nieuw Verba/ond’ is sinds gisteren open, maar de officiële opening is zondagmiddag 14 januari. De opening geschiedt door Bas Levering, hoofdredacteur van het blad Pedagogiek in Praktijk en er zijn een paar muzikale acts. Vader en dochter Yves en Anouchka, kwartet On Children en Marjoline ( Variant op ‘Pappa’ van Stef Bos). Een paar woorden van Patrick ( vande lange mars naar Den Haag) en misschien van Roelant.
Verder ben ik druk in de weer om nog een lezing halverwege de loop van de expositie te organiseren.
De tijd is inmiddels bekend: 13.30 (inloop vanaf 13.00 uur). Als u wilt komen graag verplicht aanmelden via het contactformulier tenzij u een persoonlijke uitnodiging heeft.

De openingstijden van de expositie zijn: woensdag, zaterdag, zondag 13-16 uur Roggestraat 3

Nadere informatie:

 

Zaterdag Sandra zien 1969

Ik ben druk met de laatste loodjes bij de voorbereiding van mijn expositie over vaderdiscriminatie. Op de looplijst zet ik naast de gegevens van de kunstwerken ook een citaat.  Een citaat van Frans Halsema staat er al sinds vorige expo op. Hij komt uit dit liedje.

Hieruit blijk weer een keer dat ik vaak wat te weinig pessimistisch ben. Ik heb het de laatste tijd vaak op het onrecht dat zich al 4 decennia in deze heftigheid voordoet. Dit liedje is al bijna 5 decennia oud. Vaderschapsdiscriminatie is overigens al eeuwen oud volgens mij.
Gegevens over mijn expo inclusief straks de expolijst met citaten.

Ouderverstoting, een praktisch filosofisch gesprek


Er valt een hoop te bloggen dezer dagen. Ik heb te weinig tijd om hier tekst bij te maken maar dat had interviewer Leo al gedaan. op: https://denk-wijzer.nu/wat-is-ons-grootste-probleem/. let op de tekst daar oa gaat over zijn case, niet over mij en het zijn zijn gedachten die overigens op veel punten de mijne raken.
In het gesprek hebben we onder andere verkend welke impact ouderverstoting heeft vanuit de vier basisemoties; bang, bedroefd, boos en blij. Al onderzoekende bleken er nog meer emoties een rol van betekenis te spelen. Niet alleen een leuk, maar vooral ook een zinvol gesprek.
Leo schreef het artikel Wat is ons grootste probleem? dat op praktische filosofische wijze onderzoekt hoe het speelveld van mens en overheid in elkaar zit. Toegespitst op de mens die zijn kind liefheeft. Leo waagt zich eraan het monster in de ogen te kijken door zijn emoties te beschouwen die hijzelf bij het gemis van zijn kinderen ervaart. Zie: op: https://denk-wijzer.nu/wat-is-ons-grootste-probleem/.
Ik ben Leo erg dankbaar voor dit mooie gesprek en de mooie manier waarop hij dit gesprek heeft gemonteerd (dit is maar een heel klein deel van het hele gesprek) . Misschien hebben jullie er ook wat aan. Misschien is het de moeite waard om dit breed te delen?
 

Op bezoek bij prinses Laurentien

Ik raakte iets bijzonders toen ik de prinses b ij het aanbieden van mijn laatste boek ongeveer het volgende zei (ik heb niet voorgelezen maar uit mijn hoofd gesproken):
Het doet me veel deugd dat u hier leiding wilt geven aan deze vergadering. Ik denk dat u als persoon de verbeelding bent van waar wij voor staan, blijvend ouderschap voor beide ouders. U koos er zelf voor om uw verbondenheid met uw ouders in uw voornaam vast te leggen. Laurens van uw vader en Jantien van uw moeder. Hiermee drukt u uit wat alle kinderen in hun hart voelen; een basale verbondenheid met de mensen waaruit ze zijn geboren. U bent voor ons een voorbeeld van ouderschap of beter misschien kindschap.
Ik niet denk dat u, mochten uw ouders zouden zijn gaan scheiden u uw nieuwe naam weer uit elkaar had getrokken. U voelt wat dat doet.

Dat leverde aan beide kanten een traantje en een hug op.

bij laurentien
Links André Rouvoet rechts op de foto prinses Laurentien

Ik heb al de nodige persoonlijke verslagen van deze bijeenkomst over ouderverstoting langs zien komen en voor mijn eigen blog houd ik het dan ook maar persoonlijk en vrij kort. Behalve bovenstaande was ik erg blij dat ik even zo dicht bij het staatshoofd in de buurt kon melden dat ik mijzelf beschouw als civil-mort dan wel outlaw. Laurentien knikte toen ik vroeg of ze begreep wat ik bedoelde. Verder heb ik nog netjes in de discussie zakelijk gerefereerd aan iemand waar ik het qua tekst wel mee eens was maar verder voelde ik het eventueel schudden van zijn hand als vervelend en verraderlijk, dus dat heb ik maar niet gedaan. ja zucht. Ook binnen de beweging dienen we ons integer te gedragen. Uitsluiten, denigreren, geen waarheidsvinding, ‘loslaten het komt vanzelf wel weer goed’ waar kennen we dat ook al weer van? Juist! Als we dat zelf niet beter doen zal het nooit wat worden.
PS aanvulling: oorspronkelijk wilde ik het boek bij het begin aanbieden. Maar prima dat het aan het einde gebeuren. Het voorlezen van het tweede stukje van mijn verhaal heb ik toen maar even gelaten. Velen hadden al uitvoerig uitgelegd hoe zeer het justitie en rechters zelf zijn die ouderverstoting programmeren. maar voor U:

Toch worden er in dit land jaarlijks tienduizenden kinderen gescheiden van een of beide ouders. Onder het oog van het portret van uw familieleden wordt door justitie en rechterlijke macht het hakblok ingezet met de uitdaging aan de ouders om hun kind daarop te leggen waarna in tegenstelling tot wat Salomon ooit deed de bijl werkelijk wordt gebruikt om het kind op te delen in een verborgen identiteit van de ene ouder en een angstidentiteit met de zogenaamd zorgende maar vaak programmerende ouder.

onzalig cashfeest

cashfeest
En toen wilde ik hem doorscheuren. Bijna onmogelijk (rode lap plastic) Gelukkig moedigt zo’n rode lap mij aan als ware ik een stier in de arena. Ik heb mijn toorn er even flink ingelegd en toen was ie doormidden zoals op de foto hierboven te zien is. Ook positief: eindelijk die ongevraagde poststroom van 3 loterijen tegelijk laten blokkeren. Moet u ook doen!! Heb ik die helpdeskster toch nog, ‘ja ú wens ik wél, een vrolijk kerstfeest’ toegewenst. Zalig wilde ik er nog niet direct van maken. Ik kreeg ook een vrolijk kerstfeest terug. Dus dat valt nog weer mee dat ze niet de opdracht hebben om in stijl van hun campagne terug te wensen.
Alvast een zalig kerstfeest toegewenst lieve bloglezers en lezeressen! En mocht u mee blijven loten denk dan bij het winnen eens aan kerst in plaats van cash.

Nieuw verband

nieuw verband def2

Expositie Joep Zander in Etty Hillesum Centrum

Vanaf kerst is er een nieuwe expositie van de Deventer Beeldend kunstenaar Joep Zander te zien in het Etty Hillesum Centrum.

Pedagoog en kunstenaar Joep Zander is bekend van zijn acties en publicaties rond gemist vaderschap. Ook zijn kunst draait veelal rond dit thema. Het schilderij Pappa? werd besproken in de Eerste Kamer en hij maakte het beeldje vaderdagtrofee m/v dat jaarlijks wordt uitgereikt.

Zander heeft een citaat van Etty Hillesum al 20 jaar als een van zijn persoonlijke lijfspreuken op zijn site staan. In zijn expositie wil hij ook aansluiten bij de anti-discriminatie-functie van het Etty Hillesum Centrum. Vaderschapsdiscriminatie.

Vaders worden, volgens Zander, al minstens sinds halverwege de negentiende eeuw gediscrimineerd.

Een van de sterkste voorbeelden daarvan was een formulier van de rechtbank Arnhem dat Zander in 1994 ontdekte waarop bleek te zijn voorgedrukt dat moeders de voogdij zouden krijgen (en vaders een omgangsregeling). Volgens Zander is er nog weinig veranderd.

De emancipatie van vaderschap heeft het afgelopen decennium flinke stappen vooruit gemaakt, maar de repressie tegen vaders is volgens hem nog dik aanwezig.

De expositie van voornamelijk schilderijen wordt gekenmerkt door krachtige lijnen en kleuren.

De expositie is open vanaf 27 december 2017 maar de officiële opening zal vanwege de feestdagen pas plaatsvinden op 14 januari 2018. De opening zal gepaard gaan met muziekoptredens en korte lezingen rond het thema.

De openingstijden zijn: woensdag, zaterdag, zondag 13-16 uur Roggestraat 3

Nadere informatie: Joep Zander en Etty Hillesum Centrum

U kunt bellen met Joep Zander: 0570-621784 of 0629073291

 

Niet te stuiten

“Eigenlijk is het gewoon staatsterreur” en  “Dit kun je geen democratie meer noemen”  Het zouden uitspraken van mijzelf kunnen zijn, maar in een breed activistisch overleg om het woord vechtscheiding maar ook de praktijk die ermee wordt aangeduid de wereld uit te krijgen werden dit soort kwalificaties zeer breed gedeeld. Ik heb het gevoel dat we als ouders, vaders met name, weer een beetje uit de lethargie kruipen die ons had bevangen na het neerslaan van de Fathers4Justice-opstand. Met neerslaan bedoel ik dan de operaties van de staat om enerzijds steeds meer repressie toe te passen op ouders, kinderen en burgers in het algemeen en anderzijds de beweging in te pakken (repressieve tolerantie). De dames en heren bij justitie kunnen hun borst nat maken.
Ik moet steeds denken aan een, in dit licht op het eerste gezicht wat merkwaardige strofe, van een lied van Bob Dylan. The times they are changing. Daarin komt het volgende tekst voor:
Come mothers and fathers
Throughout the land
And don’t criticize
What you can’t understand
Your sons and your daughters
Are beyond your command
Your old road is
Rapidly agin’
Please get out of the new one
If you can’t lend your hand
For the times they are a-changin’.
Het lied komt uit de tijd dat de jonge generatie van de sixties zich onderworpen voelde aan de generatie voor hun. Een verzet dat tot zekere hoogte terecht was. Maar alras werd het zo geïnterpreteerd dat de bloedbanden door JAC’s Release en dergelijke per kind stuk voor stuk maar helemaal moesten worden doorgesneden. En van die obsessie zijn velen aan de linkerzijde van het politieke spectrum, waartoe ik ook behoor, nooit meer helemaal bevrijd. En dat heeft mede bijgedragen aan het ontwikkelen van een staatsterreur richting ouders en dus ook kinderen. Kinderen zijn nog steeds  ‘beyond your command’ maar je moet ze een hand kunnen geven (lend your hand). Dat juist wordt ons onmogelijk gemaakt. Stuitend.
Binnenkort zal ik me werpen op een geheel nieuwe versie van dit couplet waarbij ook de ouders wordt aanbevolen zich ‘beyond command’ van deze staatsdictatuur te begeven. Tot zo lang doen we het nog even met Dylan.

Niet te stuiten;
The line it is drawn
The curse it is cast
The slow one now
Will later be fast
As the present now
Will later be past
The order is
Rapidly fadin’
And the first one now
Will later be last
For the times they are a-changin’.