Cookies

Vader gaat verhalen

De kinderbescherming ligt slecht bij de eerste lijnszorg. Dat bleek een tiental jaren geleden uit onderzoek. Maar ongetwijfeld is daar weinig aan veranderd. Als dan ook de vader van de hoofdpersoon (beiden huisarts) in het boek “en de kinderen dan…” opmerkt dat je van die club niets te verwachten hebt dan maakt hij een goed punt. Jammer dat dat niet in dit maatschappelijk kader wordt gezet.

Schrijver Victor Barlo scheef niet alleen het verhaal; hij probeerde ook zijn verhaal te hálen. Dat laatste lukte minder.

Ik schreef een recensie over het interessante boek van ex-huisarts Victor Barlo na het in een flink tempo te hebben gelezen. Waarom dit boek de moeite waard is kun je verder hier lezen:recensie

Zwavelstokjes

meisje met aansteker en vaderEr was eens een meisje en dat heette Lisa. Haar moeder was arm en haar vader had ze al lang niet meer gezien. Haar moeder moest hard werken bij vreemde mensen om hun brood te verdienen. Haar vader was weggelopen vertelde haar moeder. Af en toe moest ze “pappa zeggen” tegen een vreemde meneer.
Lisa dacht dat haar eigen vader haar niet meer wilde zien. Zelfs de juffrouw van haar school wist niets over haar echte vader. Lisa was daar heel verdrietig over en was hem al bijna helemaal vergeten.

Zo begint mijn kerstverhaal, een variant op het meisje met de zwavelstokjes. Wie het helemaal wil lezen klikke hier
In mijn verhaal komt ook een kassajufrouw voor die Mies heet. Hoewel ik bij het schrijven van het verhaal voortdurend de Supermarkt op de hoek in mijn hoofd had, wist ik tot voor kort niet dat daar echt een kassajuffrouw werkt die de toch niet erg gebruikelijke naam Mies heeft. Ik zag het net op het bonnetje. Afin ik wens Mies net als mijn lezers een verlicht kerstfeest en een flitsend nieuw jaar.
Overigens is het geen toeval dat ook de school van het meisje een rol speelt in dit verhaal.

zie ook: meer over scholen en vaders
een heel extreme slechte-vader versie

kippen en hanen

Een beetje haan kan wel dertig kippen aan. De baas zijn, zo u wilt. Maar als je als student met dertig kippen en maar een paar hanen in een hbo-klas zit kun je het er maar moeilijk mee hebben.
Toen ik een aantal dagen geleden op de Hogeschool van Amsterdam op bezoek was maakte iemand mij attent op het volkskrantartikel met het bijzondere kop: Niet meer met drie jongens tussen dertig kippen. Dit is een gepromoveerd citaat van een student van de hogeschool Utrecht. “Opmerkelijk voor de Volkskrant die toch zo bekend staat als feministisch angehaucht” gaf mijn zegsman als zijn mening.
Toen ik van de week op zoek ging naar een digitale versie van het artikel bleek de kop op de site van de volkskrant inmiddels geneutraliseerd tot “Nooit meer alleen tussen de meiden”. Voelden enkele studentes zich beledigd of was het een politieke correcte censor die toesloeg?

De genoemde hogeschool experimenteert met speciale jongensklassen, met een meisjesminderheid. Wat maakt jongens gelukkiger in een jongensklas? Dat ze niet meer betutteld worden. Want van betutteling worden ze lui. Concurrentie, niet met zijn vijven achter één computer. De paar meiden tussen de vele hanen zijn ook tevreden. Minder geroddel, gemoedelijker.

Het is goed dat er aan de verschillende onderwijsculturen van jongens en meisjes aandacht wordt geschonken. Door feminisering van de onderwijscultuur dreigen jongens achterop te komen. Niettemin zou ik niet uit het oog willen verliezen dat er ook jongens zijn die de wat meer feminiene sfeer kunnen waarderen. En andersom er dus ook meiden zijn die het wat meer hanige wel zien zitten. Leerzame momenten voor studenten van een maatschappelijk-werk opleiding. Af en toe wisselen dus.

Ondertussen prijs ik mij dus gelukkig dat ik op de terugweg van Amsterdam in de trein een verweesd gedrúkt exemplaar van de volkskrant van 3 december tegenkwam. Nu kan ik toch ook de oorspronkelijke koptekst nog archiveren.

De tweede versie van het volkskrantartikeltot: Nooit meer alleen tussen de meiden

Een moeder voor Bowlby

Op een dag kwam de jonge Bowlby er achter wat hij gemist had in een moeder die het grootste deel van zijn verzorging en opvoeding aan een kindermeisje overliet (dat later weer verdween). Hechting. En daar heeft hij een punt van gemaakt. Onder andere met een lijvig rapport (1951) aan de Wereldgezondheidsorganisatie onder de titel Maternal Care and Mental Health. Hiermee maakte hij duidelijk dat je kinderen niet zonder consequenties voor hun geestelijk welzijn van hun primaire hechtingsfiguur kunt scheiden. Kinderen zijn níet zozeer aan moeders gehecht omdat daar het éten vandaan komt, maar omdat ze er een veiligheid in ervaren die cruciaal is. En snel voegde hij er achter aan dat dat natuurlijk niet perse alleen om moeders hoeft te gaan, maar ook andere primaire zorgers. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Bowlby door de hechting los te koppelen van de borstvoeding de kansen voor vaderschap heeft geopend en daarmee een begin van een einde heeft gemaakt aan de zogenaamde Tender years presumption.
En juist ook váders kunnen zich erop beroepen dat het verbreken van de veilige hechting met hun kind desastreus kan zijn.
Helaas wemelt het in kinderbeschermingsland van mensen die juist vinden dat Bowlby de gróndlegger is van de Tender years presumption en dat hij het onweerlegbare bewijs zou hebben geleverd dat je kinderen vooral bij de moeders moet laten. En dit verhaal werd onlangs weer eens dik aangezet in het Tijdschrift voor Jeugd en Familierecht met een artikel van voormalig kinderbeschermer Pieter Vermeulen.
En ja hoor, al die rechters en advocaten in ons land gaan weer los met dat verhaal.
De vader van Bowlby? Daar vraagt u wat. Aan die kant van de familielijn zit nogal wat Gemist Vaderschap. Maar graag ga ik er nog een keer over verder. Wie weet wel in genoemd tijdschrift. [youtube=http://www.youtube.com/watch?v=SMTIlXavtqU&hl=en_US&fs=1&]

Discussie tussen mij en, onder andere Pieter Vermeulen, op TV B&W
Lemma over Bowlby in Wikipedia

Ik moet in een blog wat kort van stof blijven en realiseer me dat ik daarmee een hoop nuances te kort doen. Dit terwijl het voor andere lezers misschien alweer een beetje zware stuff is. Indien u werk wilt maken van dit verhaal zou het goed zijn als u nog eens verder kijkt en googelt op fathers, Bowlby en attachment