Cookies

papa kan toveren

vaderwegkunst1
animatie op basis van wikipedia-afbeelding gnu

Een plaatje uit de impress-presentatie (zoiets al powerpoint maar dan niet van de firma klein-zacht) bij mijn lezing over vaderschap en kunst.

Hoe je kunst kunt gebruiken om de verloren relaties terug te verbeelden en terug te veroveren. Een geslaagde lezing in het Havenkwartier in Deventer bij de manifestatie Een prognose voor de toekomst.

Vóór mij was een dame die het had over de ellende die varkensouders wordt aangedaan als hun kinderen bij ze weg worden gehouden. Vaak een onderschat probleem. Ik ben het daar helemaal mee eens.  Soms lijkt het erop dat vaders nog minder zijn dan varkens. Maar wel mogen ze van de heer Ed Spruijt door het stof kruipen als ze de in de klem komen.

Jammer dat je dit gemist hebt. Maar je kunt me nog altijd bij je in de buurt uitnodigen.

dossier over verbeelding van vaderschap

(R)Echt

lezing over ouderverstotingssyndroom in Echt
lezing over ouderverstotingssyndroom in Echt

Echt Recht en Eigen Kracht zijn de namen waaronder in Nederland de Maori-wijsheid ten aanzien van het oplossen van familie en andere problemen worden toegepast.

De essentie is om zoveel mogelijk familie en vrienden te betrekken bij het oplossen van problemen. In het jaar 2000 bezocht ik Nieuw Zeeland waar al eerder deze methode was overgenomen uit de Maori-cultuur. Ik maakte daar kennis met een aantal mensen die actief waren in het organiseren van deze zogeheten Family Group Conferences.In dat jaar verscheen er ook een artikel van mij hierover in het blad perspectief van de Nederlandse Kinderbescherming.

In het boek Verpasseerd ouderschap schreef Erik van der Waal er een artikel over. Met name over de manier waarop deze herstelmethode tegenover het afbraakbeleid van de kinderbescherming kan worden geplaatst. Herstel van familierelaties.

Bij mijn lezing over het ouderverstotingssyndroom in het Limburgse plaatsje Echt bevond Erik van der Waal zich ook onder de toehoorders. Hij kreeg zo de gelegenheid om het nog een keer uit te leggen. Ik was erg blij met deze positieve oplossingsgerichte aanvulling op mijn verhaal.

Verder markeerde deze lezing de groeiende publieke belangstelling voor het onderwerp. Ik merk dit ook in de media. De laatste maanden heb ik veel telefoontjes van journalisten gehad die wat over het syndroom willen berichten. Maar ze schrikken meestal nogal terug als duidelijk wordt dat de impact van het herkennen van ouderverstotingssyndroom tegelijk een kritiek is op het disfunctioneren van de rechterlijke macht.

Echt recht is vaak niet daar waar “echte” rechters zijn.

artikel over Family-groupconferences in Perspectief

artikel over Family-groupconferences in de Keten

Wal-Nood

walnoten“Het is maar goed dat die boom geen au kan roepen”. Met mijn zoon walnoten geraapt. En daarna nog met een stok gooiend geprobeerd er nog wat extra uit te krijgen. Een langskomende mevrouw vond dat wel zielig voor de boom. “Ze vallen er ook vanzelf wel uit!”

Walnootboom in Nood. Dit herinnerde me aan mijn expositie Nood-verband in museum Kruysenhuijs, alweer jaren geleden, en aan drijvende walnootdopjes die als scheepjes kant en wal verbinden en raken. Een verband voor jarenlange trauma’s

de expositie destijds

Vangen…we krijgen onze kinderen terug!!

Het zal er wel niet echt van komen,  maar het idee is er. We krijgen als ouders de verantwoordelijkheid voor onze kinderen terug. Dat schijnt Rouvoet letterlijk te hebben verteld volgens het NRC.  Had hij dan al toegegeven dat hij ons die verantwoordelijkheid af had genomen? En heeft hij daar al excuses voor aangeboden? En nu… mogen wij nu het hem allemaal als soep door de vingers glijdt de troep komen opruimen die hij heeft aangericht? En ergo; gáát hij die verantwoordelijkheid wel terugleggen waar hij hoort. En ook, werken die rechters die ons onze kinderen uit handen trokken daaraan mee?
artikel NRC: Rouvoet: “voed kinderen weer zelf op”

Dries en de afdrijving

Dries van Agt is  me vooral bijgebleven van de rellen rond abortuskliniek Bloemenhove. Hij wilde deze sluiten. Gisteren was hij bij Pauw en Witteman om zijn steun aan het Palestijnse volk uit te leggen. In zijn politieke loopbaan had hij vaak voor Israël gekozen en hij heeft daar al weer een hele tijd spijt van. Spijt die hij nu in de vorm van een boek heeft gegoten.

Ik ben in het algemeen zeer onder de indruk van mensen die kritisch naar hun eigen verleden kijken en daar ook iets mee doen.

Bij mij hangt nu de vraag hoe Dries van Agt naar zijn eigen anti-abortusverleden zou moeten kijken. Ik was zelf in de tijd van die acties voor Bloemenhove vrij reflexmatig voor abortus en ook voor de feministische eisen voor volstrekte autonomie in de vrouwelijke besluitvorming. Moederlijke besluitvorming eigenlijk, maar zo werd het meestal niet genoemd om het sentiment dat het een beginnend kind is te onderdrukken vermoed ik.

Ik ben niet beland bij een totale 180 graden omzwaai. Maar ik kijk er wel inmiddels anders tegenaan. Abortus moet soms kunnen en vòòr het feminisme leidde het absolute abortusverbod tot veel misstanden. Maar het idee dat abortus een kwestie is waar mannen niets mee te maken hebben verwerp ik inmiddels hartgrondig. Vader en moeder ben je zeker al vanaf de conceptie, misschien zelfs wel vanaf het moment dat er een bedoeling is om een kind te maken.  Dat is mijns inziens ook het goede moment om een ouderschapsplan te maken. Het is trouwens ook de wens van het feminisme dat vaders zich verantwoordelijk voelen voor de conceptie. Zoals meer bij het feminisme voorkomt werd die verantwoordelijkheid in de praktijk maar naar één kant uitgelegd.  Wel plichten maar geen rechten voor mannen. Hoe je je als man in godsnaam dan verantwoordelijk moet voelen voor je kinderen is mij een raadsel gebleken.

Het zou goed zijn als vriend van Agt dit punt nog eens zou belichten. Was zijn tegenstand tegen Bloemenhove een dogmatisch katholieke reactie, of had het ook elementen in zich van gezamenlijk gedragen ouderschap. En hoe ziet hij dat nu?

Dit brengt me bij een van de dragers van het feminisme, Anja Meulenbelt. Nog géén 180 graden draai. Voor de Palestijnse kwestie hoeft dat ook niet, dat heeft ze altijd al gezien zoals Dries nu. Maar met betrekking tot die abortuskwestie, zou ze al aan een klein draaitje toe mogen zijn. Ik zie dat ze de laatste tijd nog weinig aan het woord komt in emancipatiezaken. Zo zag ik een nummer van het SP-kaderblad voorbij komen dat het thema Emancipatie belichtte zonder een stukje van haar prominente lid Meulenbelt.  Een teken aan de wand misschien. Met oude aartsvijand, nieuwe bondgenoot Dries als voorbeeld misschien?

Het onderwerp Israël heeft met vrouwen gemeen dat het onderwerp als vanzelf wordt geassocieerd met slachtofferschap. En dat is geen fictie natuurlijk. Maar slachtofferschap mag nooit legitimeren tot wandaden.

meer over de Bloemenhove-akties

de verklaring van Langeac (gezamenlijk beslissen)

De draak die kindertjes eet 2

Paul Vlaardingerbroek 12 jaar geleden in gesprek met zijn voormalige pupil, passlachtoffer Mylene
Paul Vlaardingerbroek 12 jaar geleden in gesprek met zijn voormalige pupil, passlachtoffer Mylene

„Het is makkelijk om een appèl te doen op hun rijke vader, maar de provincies moeten het probleem oplossen. Telkens bijspringen met geld werkt corrumptief.” Een uitspraak van Professor Paul Vlaardingerbroek over de wachtlijsten in de jeugdzorg.

Het begint door te dringen. We hebben het hier al vaak genoemd. De jeugdzorg, de draak, trekt geld aan om hun eigen bureaucratie op te tuigen, om allerlei volstrekt onnodige ingrepen te plegen, er ondertussen een hoop nodige na te laten. En dat alles poeslief gelardeerd met een beroep op “het belang van het kind”. Terwijl ze kinderen verslinden. Leest u het nog maar eens allemaal na onder de tag jeugdzorg op dit blog.

Ik zou aan Paul zijn uitspraak toe willen voegen: “Inderdaad geen groter beroep op vadertje staat, maar ook niet op moedertje staat”. Denkt u daar maar eens over na.

Wel meer beroep op vaders en moeders in plaats van op jeugdzorg. Wie voed wie ook al weer op?

Hulde, deze keer, voor Paul Vlaardingerbroek die als weinig anderen bekend is (als ex voogdijmederker) met de praktijk van dat werk.

Nou de drakenbestrijders van de politiek nog.

de categorie jeugdzorg op dit blog
artikel in NRC met Vlaardingerbroek

Uit-Kramer

gebroken vrouw

Sommige advocaten zijn echte bijters, ze doen whatever om hun louche zaakje te winnen. En dan bedoel ik niet alleen hun case maar ook een of ander, door een verouderd vrouweninstituut voorgeschreven,  “ideaal” dat eigenlijk niet beter kan worden omschreven als “hoe maak ik alle mannen die na tweeëneenhalve golf feminisme hun bek nog durven open te trekken, volstrekt met de grond gelijk”. Andere quasi-feministen zijn hier al behandeld.

Mw mr I. M. B. (Berna) Kramer, een dame van de werkgroep vrouw en recht cq Clara Wichmaninstituut probeerde mij een paar jaar geleden live op de radio naar de afvalbak te werken door op te merken in mijn richting: Dan zal er wel wat mis zijn met u (omdat mij door de staat (etc) mijn  opvoedingsrelatie met mijn dochter werd afgenomen).

Onlangs werd ik geconfronteerd met een advocate met dezelfde initialen die mij als derde partij, in een klacht tegen een psychologe, voor ongeveer hetzelfde uitmaakte.  Ze beweerde tevens, wars van de feiten, dat ik geen pedagogische opleiding zou hebben.  De betreffende psychologe had mijn boeken  genoemd in haar klachtantwoord.

Verder werd, alsof het niets is,  Prof. Richard Gardner in dezelfde tekst voor pedofiel uitgemaakt.

Aangezien er geen andere advocaten te vinden zijn met dezelfde idealen en initialen zou het heel goed dezelfde Kramer kunnen zijn.  Gewapend met haar (mobiele) telefoonnummer wist ik haar te bereiken bij een overstap op Kennedy airport (als ik het goed verstond). Ze ontkende reflexmatig. Maar dat trok ze weer in op het eind van het nogal vervelende gesprek: “Ik doe geen uitspraken over klachtenprocedures” en “Ik wil weten van wie u dat mobiele nummer heeft, want ik wil niet op mijn vakantie worden lastiggevallen. Op het gevaar af dat ook ik ergens word aangeklaagd voor het diagnosticeren van een ernstige psychische kwaal wil ik toch wel stellen dat de verschijnselen bij deze dame me sterk doen denken aan een aantal van de gevolgen die optreden bij volwassenen die als kind een vorm van ouderverstotingssyndroom hebben opgelopen. Als dat zo is verdient ze enig mededogen.

Mevr. Mr. I.M.B.K  klaagde de genoemde psycholoog aan voor het feit dat díe het gewaagd had bij een kind te constateren dat een aantal dingen haar aan ouderverstotingssyndroom deden denken. Sommige ontkenners Kramen misschien zelf het levende bewijs uit.

De radiouitzending met Joep Zander en Berna Kramer
De kinderbescherming erkent haar onrechtvaardige gedrag naar mij wel