Cookies

Verstoten moeders

Moeders zonder kinderen ziet er nog beroerder uit dan vaders zonder kinderen? Beeld Donald de Leest. Gaat dit om een vader of een moeder?

Ik heb beloofd wat te schrijven voor en over verstoten moeders. Morgen komt er een kadertje met mijn opvattingen over ouderverstotingssyndroom in het Algemeen Dagblad. En ondanks dat het verhaal ernaast over een moeder gaat heb ik het toch ook weer veel over vaders (nee dus; juist dat is geschrapt door het AD). Ik wil met deze bijdrage bekrachtigen dat iedere moeder contact en zorg moet behouden met en voor haar kinderen, net als elke vader. Dat is wat kinderen nodig hebben. En de westerse samenleving gaat daar waanzinnig mee om.

Sinds een paar jaar laten verstoten moeders danig van zich horen. Komt dat omdat er meer verstoten moeders zijn gekomen? Ja, iets meer vermoed ik dan 10 jaar geleden toen je het als vader wel helemaal kon schudden. Maar niet zoveel meer dat het het toenemende geluid kan verklaren. Er spelen ook de volgende factoren een rol:

– Vrouwen zoeken makkelijker hulp en krijgen die ook makkelijker. Neem alleen al het aantal vrouwen dat mij belt om hulp. Zowel vanuit een voormalige kindslachtofferpositie als vanuit verstoten ouderschap. Het is blijkbaar heel makkelijk om als vrouw ergens aan te kloppen. En dat gebeurt bij mij ook ondanks dat ik juist gespecialiseerd ben in vaderschap.
– Vaders worden niet begrepen als ze willen duidelijk maken dat ze van hun kinderen houden. Dus rep je er ook maar niet over, laat staan dat je laat blijken dat je in die liefde wordt gefrustreerd. Pas trouwens nog een prachtig filmpje gezien van een vader (Jan Rot) die een liedje zingt met zijn kind. Als je niet snapt wat vaderliefde is moet je dat filmpje zien. Bij dat filmpje moest ik ook heel erg denken aan een lezing van Femmie Juffer over veilig hechtingsgedrag. Maar daarover een andere keer.
-Vaders worden niet begrepen als ze uitleggen wat voor secundaire uitsluitingsperikelen ze meemaken.Bijvoorbeeld dat je per definitie te kwaad bent, gevaarlijk bent, het wel allemaal fout zult bedoelen, tegen gelijkwaardigheid voor vrouwen zou zijn, dat je zomaar mag worden opgesloten, uitgescholden, geen recht hebt op informatie over je kind. Lees de rest van mijn blogjes.Uit onderzoek blijkt dat vaders vaak zo diep in de misère zitten dat je gewoon niets meer van ze hoort. Ze behoren bij de non-respons van veel onderzoeken.
– Ouderverstoting is een proces waarbij soms allebei de ouders verstoting programmeren. De achterstandpositie van vaders, vaderdiscriminatie maakt dat vaders vaak alleen kunnen winnen door zich extreem op te stellen. Soms is er sprake van een reactie op acties van de moeder. De waardering van de maatschappij voor vaderschap en ook de zelfwaardering van vaders is denk ik gestegen de afgelopen jaren. Vaders laten zich niet altijd meer uit het veld slaan. Dat betekent soms dat ze preëmptief reageren op wat ze te wachten zou kunnen staan of bij onraad eieren voor hun geld kiezen. Dit leidt vaak tot omdraaiing van de machtsverhoudingen. Bekend zijn de zogenaamde ‘ontvoeringen’ door vaders, die in zekere zin ook een ultimum remedium zijn. Hoe gretig er dan naar moeders wordt geluisterd weten we nog van de kwestie Sara en Ammar. Er werd zelfs een minister ingezet om de kinderen naar de moeder te krijgen en de beloofde omgang met de vader werd daarna gewoon (weer) niet nagekomen. (zie PS hieronder)

Kortom het klimaat voor moeders in distress is minder beroerd dan voor vaders, ze worden meestal geloof-d, ge-loof-d en begrepen.
Dat alles wil dus niet zeggen dat ik de kwestie van verstoten moeders maar even terzijde leg. Alle moeders die mij hierover gebeld hebben weten dat ik hierop serieus reageer. Ook hier geldt het adagium van Joke Smit: “Waar steeds opnieuw wordt nagegaan wie zwak zijn en wie sterk”. Voor moeders die hun kinderen niet zien zijn er dingen erger dan voor vaders. Vaders kunnen nog quasi stoer zeggen dat ze ‘loslaten’ wat door velen wordt beschouwd als een daad van vredelievendheid. Maar moeders zonder kinderen daar kun je nietmakkelijk stoer mee wegkomen. Wat we dus vooral goed moeten gaan begrijpen is dat vaders en moeders allebei zielsveel van hun kinderen houden en dat kinderen die onvoorwaardelijke liefde en opvoedingsverantwoordelijkheid nodig hebben.

PS: Het AD had een aantal specifieke opmerkingen van mij, waarover met de betreffende journalist overeenstemming was, geschrapt. Vooral waar de opmerkingen genderspecifiek waren.  De originele geaccordeerde tekst staat hier.. Begrepen dat er gekort moest worden ivm overval in Deurne.  Inmiddels ben ik met het AD overeengekomen om een aanvulling te schrijven die vrijdag 11-4-2014 is geplaatst.Weer met fouten.! Lees: http://joepzander.wordpress.com/2014/04/13/normaal-afdwingbaar/

PS2: Ik lees dit alles 3 jaar later nog eens over en merk mijn eigen worsteling met het punt dat soms beide ouders verstoting programmeren. Uiteindelijk is de finale act van verstoting om het kind bij de andere ouder weg te houden, omgang niet na te komen, gezamenlijk gezag te verbreken. Het is heel moeilijk voor een verstoten ouder om met dat proces om te gaan en de verstotende ouder nog te waarderen als ouder. Het kan wel. Maar als het niet lukt kun je dat nog niet direct tot programmeren bestempelen. Wel wederzijdse verstotingsprogrammering wordt het als beide ouders afwisselend het kind niet naar de andere ouder willen laten gaan. Maar laten we vooral ook niet vergeten dat ouderverstoting een maatschappelijk proces is. Ik worstel nog met de verhouding tussen misdragingen van ouders en het wangedrag van rechters, jeugdzorg en kinderbescherming. Zie ook een verhaal van Karen Woodall.

Verdwenen vaders, verziekte kinderen en de kinderhandel in de jaren vijftig

sonja
1998 Van links naar rechts Sonja Barend, Riet Monteyne, Joep Zander en op de rug schrijfster Lydia Rood

Zestien jaar geleden trad ik op in de talkshow van Sonja Barend (B&W). Ook Riet Monteyne was daar te gast. Allebei hadden we een paar jaar ervoor een hongerstaking achter de rug. Riet om de mogelijkheid te openen haar vader te vinden. Ik om toegang te krijgen tot mijn dochter en vice versa.  Riet hield de hongerstaking op het terrein van Moederheil, een jeugdzorginrichting bij Breda. Ze kreeg voor elkaar dat kinderen toegang kregen tot de gegevens over hun vader.

De maatschappelijke impact van haar actie is groot geweest.

Een aantal jaren geleden vernam ik uit de, nog steeds ongepubliceerde, autobiografie van wijlen Professor Hoefnagels dat hij indertijd had gewerkt bij een voogdijraad waar de kinderen uit Moederheil bleken te worden verhandeld. Ze werden verkocht aan koppels die er voor betaalden aan een raadssecretaris, die zijn eigen portemonnee er mee spekte. De zaak werd ontdekt, maar is naar mijn weten in de vergetelheid geraakt of misschien ook toen wel buiten de media gebleven. Hoefnagels beklaagt zich erover dat de structurele schuld van het ministerie buiten beschouwing werd gelaten bij het strafrechtelijk onderzoek.

Hoefnagels rept van meer misstanden. Zo waren daar de bloedspoeddossiers die juist niet met spoed ter hand werden genomen om zo altijd wat kommer en kwel bij de hand te hebben om het ministerie argumenten te leveren om meer geld en een statusupgrading te vragen. Hoefnagels verhaalt van een kindje dat hij, onwetend van de bedoeling van deze bloedspoeddossiers naar het ziekenhuis bracht omdat het in een primitief bedje in stront en pies een zwaar doorgelopen ruggetje had opgelopen.

Riet Monteyne wist hier als ik het goed zie niets van. Of heeft ze wel vermoedens gehad? Toen ik haar er later op wilde wijzen was ze niet meer bereikbaar. Waarschijnlijk lag ze toen al op haar ziekbed. Inmiddels is ze overleden. Er valt over Riet Monteyne nog veel meer te vertellen. Er is in dit verhaal een link tussen verdwenen vaders en de kommer en kwel van kinderen. Hoe die verbindingen meer precies liepen zou ik alsnog graag willen weten. En dat graag in het licht van de huidige (nou ja)  kinderseksinkoopschandalen. Niet onwaarschijnlijk dat pedoseks destijds ook een aspect was bij de aankoop van kindertjes.

Ik moest aan deze kruisende verhalen denken toen ik het artikel las van de hoofdredacteur van Elseviers weekblad Joustra die vermanend de vinger hief over het naar zijn oordeel te licht aannemen van pedoseksschandalen. Hij memoreerde een geval uit de dertiger jaren dat ons te denken zou moeten geven. Het gaat dan om de hoge ambtenaar Ries die volgens Joustra ten onrechte werd beschuldigd door een straatjongen.

In die tijden hadden we nog geen Micha Kat, of wie weet wel, maar weten wij dat niet meer. Want een eventuele klokkenluider in die tijd had niet de beschikking over internetsites, twitter, sms en ook bijna geen telefoon. Het kan dus ook best zijn dat die straatjongen gewoon niet het gelijk heeft gekregen wat hij misschien wel had. Aan de zaak Demmink kun je zien hoe moeilijk het nog steeds is om de waarheid boven tafel te krijgen. Was het vroeger beter of slechter ? We zien slechts een paar duistere echo’s en we kunnen bevroeden dat het niet onmogelijk is dat ook toen hoge heren elkaar al afdekten. Maar uiteraard kan het ook waar zijn dat Ries slachtoffer was van homo-discriminatie. Ook bij Demmink wordt dat door sommigen verondersteld (onder andere in Vrij Nederland).

Om de authenticiteit van het gebruik van uitlatingen van Hoefnagels aannemelijk te maken heb ik een paar stukken uit zijn biografie on line gezet. Het is niet mijn intentie om daarmee auteursrechten te schenden. Deze keuze wordt ver eist door een redelijke belangenafweging en is m.i de intentie van wijlen Peter Hoefnagels klik hier.
Over de zaak van Leo Ries valt uiteraard weer veel meer te vertellen. Ook daar speelden veronderstellingen van politieke intriges, ook daar ging het om een ambtenaar die volgens velen excellente kwaliteiten had. Er was destijds wél sprake van ernstige  discriminatie van homo’s. De chanteerbaarheid van homoseksuelen in die tijd kan een rol hebben gespeeld. Dat zie je m.i decennia later ook rond het misbruik van kinderen in de kerk. Omdat men van de kerk niet homo mocht zijn waren katholieke ambtsdragers die dat wel waren, al snel chantabel en wellicht daardoor geneigd om pedoseksuele misstanden niet effectief te bestrijden. Per saldo zullen we de kwestie Demmink natuurlijk vooral op zijn eigen merites moeten beoordelen zonder de waakzaamheid voor misvattingen te verliezen. Ik heb het eerder geschreven, extreem machtsmisbruik is bij justitie schering en inslag. Ook de Nationale ombudsman heeft daar al op gewezen. Binnen dat kader kan iemand ook slachtoffer worden van de mede door hemzelf gecreëerde  ongeloofwaardigheid van het justitiële apparaat. In die zin is Demmink links of rechtsom schuldig. Maar vooralsnog vind ik dat er veel redenen zijn om te veronderstellen dat hij zich schuldig heeft gemaakt aan misbruik van kinderen.

Is er een land waar mannen willen wonen?

prop Nederland
Wat is dit voor land? Willen we daar wonen?

Fred de Brouwer wilde niet meer wonen in dit land, maar zijn vlucht heeft hem niet gebaat. Micha Kat schreef vorige week dat dit geen land is waar je zo nog kunt wonen (inmiddels heeft hij die nogal dramatische blog geloof ik verwijderd). Zelf vind ik dit ook geen land waar ik nog wil wonen.

Ja inmiddels de muziek van “Er is een land waar vrouwen, mannen, mensen, willen wonen opgehaald van het IISG. De tekst raakte mij deze week dubbel. Ik was geëmotioneerd achter dat leeszaaltafeltje in Amsterdam. Wat mijn land is geen land waar ik wil wonen. En het was ook voor Fred de Brouwer geen land waar hij wilde wonen weten we van hem. Daarom verhuisde hij naar Thailand. Daar is deze befaamde Demmink-onderzoeksjournalist eind vorige week overreden na een achtervolging (naar informatie van zijn naasten)  en daaraan overleden. De dader reed gewoon door.
Ik ken meer mannen die hun heil elders hebben gezocht, die zijn gevlucht uit dit land. Het doet me denken aan een ander lied “Andre die dass Land so sehr nicht liebten” eventueel in de versie met mijn eigen tekst, want daar raakt het waarom ik eigenlijk niet in dit land wil wonen. Het lied van Joke Smit is dus uitstekend in staat om als uitlaatklep te dienen voor mijn gevoel van 20 jaar (en eigenlijk langer)  uitgesloten zijn van elke redelijke discussie, omdat de machtsvraag belangrijker is. Een macht waar ik hoe langer hoe meer kritiek op kreeg en dus blijkbaar ook een macht die mij vaak uitsloot.  Macht die mij in zekere zin ook vaak verstrikte. Macht is in dit verband geen persoonlijk dictatorschap waar ik tegen bots. Hoewel Demmink er veel van weg heeft. Macht is vaak een monsters met vele tentakels een draak met eindeloos veel koppen die weer aangroeien als je ze er af slaat. Het gaat ook om de inherente idiotie waar dit soort machtsmisbuik toe leidt. En macht heerst over kinderen onder het mom van belang van het kind. En dat is de ultieme perversiteit die pedoseksueel misbruik als ultiem gevolg heeft. Kinderen kopen en verkopen. Maar het is niet alleen het pedoseksuele misbruik, het is ook het institutionele misbruik door Jeugdzorg Nederland. Het is de perversiteit die maakt dat het beschermen van Demmink landsbelang schijnt te lijken. Want owee als alles uitkomt. Dan gaat onze hele staat misschien wel ten onder. Wat moeten we met een land zonder Justitie, zonder rechters? En zo raken we van kwaad tot immer weer erger.

Kortom het lied van Joke Smit mag ons lijflied worden, ook van mannen. In het vervolg op mijn vorige blogs; ook het IISG had de originele partituur niet. Wel andere interessante versies. Maar inmiddels heb ik de partituur in de versie en het handschrift van Ruud Bos. En u raadt het vast al, het was alweer een man die het lied persoonlijk had gearchiveerd (dank je Jeroen) . Vrouweninstituut Atria inmiddels uitgelegd dat ze de partituur met tekst eigenlijk ingelijst achter zich op de muur hadden moeten hebben hangen. Dat ze achteloos om gaan met het laatste wat mij en wellicht nog wat anderen nog verbindt met het feminisme.

In dit blog legde ik weer de verbinding tussen de kwestie Demmink, de vaderkwestie, misbruik van kinderen. Belangrijk is ook het algehele verband tussen de Demmink kwestie en de hele jeugdzorg/kinderbescherming quasi-belang-van-het-kind-instituties. Ik heb daarover nog wat toegevoegd aan andere blogs van mij over Demmink. Maar er valt nog veel meer bij elkaar te puzzelen. Ook over de geschiedenis van dit probleem, en het verband met al dan niet gekend vaderschap (Riet Monteyne, moederheil)

Meer over de dood van Fred de Brouwer in het KN
Meer over de dood van Fred de Brouwer in de Telegraaf

 

Je kunt beter achterlopen

Joke Smit GNU van Wikipedia

Ik was nog zo positief begonnen op wereldvrouwendag, een paar dagen geleden, iets leuks zeggen en doen over het feminisme……Maar ik moet helaas toch een vrolijke maar zeer kritische noot aan het verhaal toevoegen.

Dat positieve discriminatie tot een averechts effect kán leiden, dat is bekend. Maar dat je stelselmatig en bewust achterstand construeert om je zo op achterstand te kunnen beroepen…. Toch moet ik die conclusie trekken na mijn laatste ervaringen rond Atria, Wikipedia en het prachtige lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen”

U hebt kunnen lezen dat ik dit lied opnieuw poogde te zingen vanaf mijn eigen kladtekst met akkoorden. Dat ik dacht dat Atria misschien wel wat beters zou kunnen hebben in het Internationale vrouwenarchief.  Dat het er eerst niet naar uitzag en toen wel. Ik zet mijn verhaal hieronder voort:

De uitgeschreven melodie heb ik inmiddels ontvangen. Helaas zonder akkoorden……Mmmm en volgens mij in de verkeerde toonsoort, in ieder geval een andere dan waar Cobi Schreijer m inzong. Ik zie net dat het wel in het archief zit van de landelijke Stichting Strijdmuziek, waarvan ik notabene de eerste voorzitter was, en redacteur van de muziekuitgaves. Dus nog een keer mijn eigen archief stevig doorgespit. Niet gevonden. De versie bij het IISG waar het betreffende archief is ondergebracht vermeldt een 3 stemmige versie!!!! En nog wel van Frans van der Meel, degene die ook de muziek maakte voor het Wiegeliedied der omgangsgerechtigde vaders.

Een leuke les in het vervolg van mijn opmerkingen over het GLAM-Atria project. Joke Smit schreef dus de tekst voor dit lied. Een vrouw. Ruud Bos (man) was zo vriendelijk er een muziekje bij te schrijven. Frans van der Meel (man) schreef er een arrangement bij. Joep Zander (man) richtte een leuke stichting op waarin dat verzameld werd. Bas Tummers (man) nam als archiefverantwoordelijke van deze stichting het initiatief om het archief voor het nageslacht veilig te stellen. En als ik het goed heb zit er een man op het IISG die dat dan weer netjes archiveerde. Even later corrigeert Joep Zander (ja ik ben geloof ik man) in 2005 op Wikipedia het lemma Cobi Schreijer. Er stond namelijk ”Er is een land van Joke Smit” inplaats van ¨Er is een land waar vrouwen willen wonen” De dik gesubsidieerde vrouweninstelling Atria komt nu op mijn verzoek niet verder dan een vaag kladje, blijkbaar in die vorm gebruikt op de begrafenis van Joke Smit.
Achterstand van feministische info in Wikipedia of anderszins? Nee; het enige is dat vrouwen er zelf niets voor hoeven te doen om voorop te lopen. Mannen doen het werk voor ze. En dan wordt het feit dat vrouwen daar niets voor doen tot een achterstand benoemd waarvoor als oplossing wordt bedacht dat nog meer mannen (2 wikipedia GLAM-medewerkers) nog meer vrouwendingetjes moeten archiveren en encyclopediseren ( neologisme ja ik weet het). Zodat de achterstand van vrouwendeelname nog groter wordt, zodat ze door kunnen gaan met klagen over de achterstand van vrouwelijke editors op wikipedia, zodat er nog meer vrouwelijke lemma’s worden geproduceerd door mannen, zodat de achterstand nog groter wordt. Ondertussen vertikt het IISG het om mannen en vaderzaken te archiveren, en Wikipedia om mannen en vaderzaken te encyclopediseren en wordt die aardige man uit de historie hierboven, ik zei de gek, op Wikipedia geblokkeerd omdat hij dit soort kwesties aan de orde stelt. Zo zit het dus. Zo dus nu ga ik proberen of Atria het arrangement even ophaalt (om hun achterstand in te halen) bij het IISG en dan aan mij stuurt zonder opnieuw kosten in rekening te brengen.

Blog op vrouwendag over het lied, plus mijn slechte opname ervan
Blog over het opvragen bij Atria

Over de Gendergap (Engels)

PS: Ja het kan niet op. Voor het geval er oplettende mensen zijn bij het Wikipedia-Glam project die hebben ontdekt dat er onderzoeken zijn over de inhoudelijke achterstand van vrouweninfo op Wikipedia. Ik heb een kort literatuuronderzoekje gedaan en beargumenteerd wat voor conclusies je wel en niet kunt trekken uit de genoemde onderzoeken. De achterstand betreft zeker niet de feministische thema’s die wel de hoofdmoot vormen van het GLAM-Atria project. Mijn algemene conclusie is in overeenstemming met bovenstaande anekdote. Mijn notitie hierover houd ik nog even binnen. De bezochte literatuur:
Aragón, P., Kaltenbrunner, A., Laniado, D., & Volkovich, Y. (2012). Biographical Social Networks on Wikipedia – A cross-cultural study of links that made history. arXiv:1204.3799 [physics]. Retrieved from http://arxiv.org/abs/1204.3799
Glott, Ruediger; Schmidt, Phillipp; Ghosh, Rishab. (2010). “Wikipedia Survey – Overview of Results”. Wikipedia Study. UNU-MERIT.
Hill, B. M., & Shaw, A. (2013). The Wikipedia Gender Gap Revisited: Characterizing Survey Response Bias with Propensity Score Estimation. PLOS ONE, 8(6). doi:10.1371/journal.pone.0065782
Joep Zander. (n.d.). Joep Zander/sorops. In Wikipedia. Retrieved from https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Joep_Zander/sorops&oldid=33260823
Lam, S. K., Uduwage, A., Sen, S. W., Musicant, D. R., L. Terveen, & Riedl, J. (2011). WP:Clubhouse? An Exploration of Wikipedia’s Gender Imbalance. WikiSym. Retrieved from http://works.bepress.com/shilad_sen/7
Reagle, J., & Rhue, L. (2011). Gender Bias in Wikipedia and Britannica. International Journal of Communication, 5(0), 21.
usability | Sue Gardner’s Blog. (n.d.). Retrieved from http://suegardner.org/tag/usability/
Wikimedia Deutschland e.V. (2011). Alles über Wikipedia: und die Menschen hinter der grössten Enzyklopädie der Welt (1. Auflage.). Hamburg: Hoffmann und Campe.

PS2 foutje van mij verbeterd; het ging over het lemma Cobi Schreijer niet het lemma Joke Smit.

Xantippe, Aletta 41 Deventer

A Anton / Anna Afke
B Bernard Bauke
C Cornelis Claudius
D Dirk Durk
E Eduard Eeltsje
F Ferdinand Fedde
G Gerard Geart
H Hendrik Hindrik
I Isaäk Ids
J Jan Joast
K Karel Karst
L Lodewijk Liuwe
M Maria Marten
N Nico Nynke (of Nykle)
O Otto Okke
P Pieter Piter
Q Quotiënt Quirinius
R Rudolf Ruerd
S Simon Sytse (of Simen)
T Teunis Tys
U Utrecht Ulbe
V Victor Valerius
W Willem Willem
X Xantippe Xantipe
Y Ypsilon Ytsen
Z Zaandam Zacharias

Let op: Deze blog heeft een uitgebreid PS dat ik binnenkort naar een nieuw blog zal omzetten. Maar u mag er nu al om lachen.

Xantippe Anton zei ik tegen Aletta, de telefoniste van vrouwenkennisinstituut Atria om de letters in mijn postcode aan te duiden. Ik was blij dat ze mij de muziek van het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen” (vorige post) ging opsturen. Hoewel er een kleine teleurstelling was, ik zeg het maar eerlijk, dat ik nu niet die bijtende blog kon schrijven over het niet aanwezig zijn van die partituren bij Atria. Daar leek het eerder namelijk even op.

Toen ik op de vraag “Anton of Hendrik”? voor de volledigheid Xantippe Anton (XA) antwoordde voelde ik daarin al direct de neiging om mij politiek correct te gedragen, immers op zo’n manier was er weer genderbalans zeg maar.  Toen ik de hoorn had opgelegd zoefde ik even langs al mijn tot motieven en half-bewuste gedachten in het korte gesprekje. Hoe zou dat zitten met het telefoonalfabet vanuit vrouwenperspectief? En Xantippe was dan weliswaar samen met Anton op het eerste gezicht behoorlijk genderneutraliserend, maar op het tweede gezicht eigenlijk nog behoorlijk negatief naar vrouwen. In plaats van Anton had de telefoniste natuurlijk ook haar eigen naam kunnen profileren. Niet alleen een mooie vrouwennaam, maar bepaald feministisch verantwoord (Aletta Jacobs).

Laat ik mijn slechte gedachten over Atria en mezelf even loslaten overwoog ik en dook met flair in de bestaande Nederlandse en Friese telefoonalfabetten. Hee in het Fries was het voor de A heel goed geregeld Afke; toch eigenlijk ook een behoorlijk feministische vrouwelijke variant. Maar verder. niet best voor de vrouwen. Maria, Xantippe en optioneel ook nog Anna (hee!) als we ruim denken kunnen we Hendrik(je en Dirk(je) nog voor de helft meerekenen. Maar ja met verkleinuitgang.

In het Fries is het geloof ik een kleine slag beter, maar dat laat ik graag mijn Friese lezers en lezeressen precies uitzoeken.

Werk aan de winkel dames!

Zo en nou heb ik twee heel femivriendelijke blogs geschreven, mag ik het dan nu weer over mannen en vaderachterstanden hebben?

Dank U.

Mijn vorige blog over het lied “er is een land waar vrouwen willen wonen ( en mensen en kinderen en mannen)”

PS: Het uitgebreide PS dat hier stond Uitgebreid tot een nieuw blog hierboven

vrouwen van de wereld gefeliciteerd

beleden roos
Cobi Schreijer zette het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen” op haar plaat “plant een roos”

Wereldvrouwendag is in het verleden voor mij nogal eens aanleiding geweest om nog eens flink van leer te trekken over de misstanden die het feminisme naast een paar goede zaken, toch heeft aangericht.

Toen ik gisterenmiddag de nieuwe Google-Doodle voor de vrouwendag van vandaag zag wilde ik dat direct gaan aanpassen met mannentekentjes en andere mooie dingen. Tot me inviel dat ik ook gewoon vandaag eens extra aardig kon doen tegen al die vrouwen die ik in de afgelopen jaren er van langs heb gegeven omdat ze maar niet wilden zien dat vaders af en toe behoorlijk in het verdomhoekje zitten. Want het zijn natuurlijk op de eerste plaats ook vrouwelijke medemensen.  En verder aan de vrouwen die ik toch al aardig vond, daar ga ik vandaag nog wat aardiger tegen doen.En dan wilde ik dat gelijk maar voorzien van een mooi muziekje. Bijvoorbeeld “ik hou van alle vrouwen” gezongen door de Belgische groep Rum. Maar mooier is eigenlijk nog het lied “Er is een land waar vrouwen willen wonen”van Joke Smit. Dit lied staat al jaren op mijn inspiratiepagina. Dit lied is het mooiste wat ik van het feminisme mee heb genomen. Een lied waar ik gewoon achter sta. Nou ja, als het maar duidelijk is dat jongens misschien dan wel moeten worden bevrijd van de plícht tot flink en stoer doen, maar dat ze niet hoeven te worden bevrijd van het flink en stoer doen op zich, want dat is eigenlijk best af en toe wel een mooi jongetjesding. Ja het aardige van het lied is dat twee coupletten over vrouwen gaan, een over mannen en een over de mensen in het algemeen.

Ik zag ook net dat Anja Meulenbelt een half jaar geleden een blogje aan mijn favoriete vrouwenlied heeft gewijd. Het verbaast me elke keer weer hoe mensen die 80% hetzelfde denken zo tegenover elkaar kunnen komen te staan. Ik bedoel dus waarom praat zo’n vrouw niet gewoon met me? Volgens mij……nou ja… Zij linkt in haar blog naar de prachtige vertolking door Cobi Schreijer. Maar het wordt natuurlijk gewoon tijd dat ik als man dat lied opneem. Gezongen heb ik het wel eerder.

In de loop van deze dag heb ik zinnen uit dit lied toegewezen aan:

* Rietje Mees, rechter die me op een andere 8 maart het contact met mijn dochter ontzegde: Waar onrecht niet als een natuurgegeven wordt beschouwd.
* Anja Meulenbelt, die alles in zich heeft om wijs te zijn, wat een zoektocht: Waar rimpels niet de eenzaamheid voorspellen, maar paspoort zijn naar wijsheid, aanzien, ‘s werelds raadsvrouw zijn.
* XB: Die het liever over mensen heeft in plaats van mannen en vrouwen, maar zelf een prachtige vrouw is: Er is een land waar mensen willen wonen
* Edith S, mijn zingmaatje-diva:: Nou ja we gaan het hele lied nog een keer zingen toch?
* Aggie F, waarvan ik voor het eerst van dit lied hoorde en waar de accoorden vandaan komen: Waar moeder niet hetzelfde is als huisvrouw
* Gretha S: Waar vrouw-zijn niet betekent: tweederangs en bang en klein
* Gerda Dijksman, de politiefunctionaris met een vreemde passie over mannelijk geweld:Waar niemand wint ten koste van een ander
* Mevrouw Römkens, idem:Waarin geweld door niemand meer geduld wordt
* T B, was dat niet waar het over ging?: Waar steeds opnieuw wordt nagegaan wie zwak zijn en wie sterk
* Nanneke Quik Schuijt, in de hoop dat we gaan uitdragen dat mannen juist ook vaders zijnen daarom 100% nodig: Er is een land waar mannen willen wonen
* Liesbeth Groenhuijsen, dat liefde en verbondenheid meer telt: Waar vrouw en man elkaar niet hoeven haten, maar eindelijk bondgenoten kunnen zijn
* Rosa, dochter, ik wens haar flinke, maar ook kwetsbare toe: Waar jongens van de plicht tot flink en stoer doen zijn bevrijd
* Rosalie R: Waar angst en rouw niet weggemoffeld worden
* Joke Smit: Dat is het land waar mensen willen wonen, het land waar de saamhorigheid bestaat

Het is mij nog niet gelukt om alles op 8 maart voor elkaar te krijgen, vooral mijn opname is nog niet om over naar huis te schrijven. Ik had ze de nacht voor 8 september al opgenomen, maar het kan hopelijk beter. Moeilijke akkoorden en ook de melodie vergt de nodige aandacht. Mijn akkoordenschema heb ik van bovengenoemde Aggie. Maar ik twijfel of ze wel helemaal goed zijn doorgekomen. Dus graag tips?

Mijn voorlopige vertolking (versie 2) staat hier, ik ben dus nog niet tevreden: 

De hele tekst staat al minstens 10 jaar, maar ik dacht zelfs nog een paar jaartjes langer op mijn website

Eigenlijk ontbrak er nog een couplet aan het leid van Joke: Er is een land waar kinderen willen wonen ( overigens heeft ze het daar wel over)

Geheime richtlijnen jeugdzorg

richtlijnen schermafdruk richtlijnen inhoudZo, n kleine twintig jaar geleden werden er door de Raad voor de Kinderbescherming wel eens nieuwe richtlijnen (normenrapporten, WOPP S&O) ontwikkeld. Dan werd je daar als cliënten groep of als vertegenwoordiger daarvan nog wel eens bij betrokken. Bovendien was er in die richtlijnen ook nog wel eens wat zelfkritiek te bespeuren.

Nu is er op proef blijkbaar al een nieuwe concept-richtlijn scheiden ingevoerd door jeugdzorg terwijl die blijkbaar nog geheim is. Maar gelukkig was hij met enig zoeken nog boven water te halen. De richtlijn is als bijlage bij dit blog gevoegd. Evenals een invoeringsplan en het laatst vindbare jaarverslag van deze onderneming dat inmiddels net als die andere stukken ook off-line was gehaald, maar nog net met googlecache was terug te halen.

Uit de stukken blijkt ook dat er een erg intieme club met de kwestie bezig is geweest. Zeker geen kritische volgers van Jeugdzorg zo te zien. Kern vormen Ed Spruijt en Inge Valk en mensen van net Nederlands Jeugd Instituut. En natuurlijk mocht Mevrouw Groenhuijsen niet aan dit incrowd-clubje ontbreken. Afin allemaal mensen waarover u op deze mijn sites meer kunt terugvinden.

Ik kan niet genoeg waarschuwen voor de gevolgen van de manier waarop Ed Spruijt zijn macht gebruikt en de manier waarop de wetenschappelijke mores door hem een aantal keren met voeten werd getreden. Ik zette dit gebrek aan wetenschappelijke integriteit nog een keer voor u op een rij.

Hier staan de leden van de werkgroep
Richtlijnen Scheiding
Planning uitvoering  geheel jan14
jaarverslag richtlijnen (mmm deze pdf is mislukt; zie vooralsnog hier: http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:XQd2JVNo-HwJ:www.richtlijnenjeugdzorg.nl/richtlijnen/Downlaods/Jaarverslag_RLO_%25202012.pdf)
integriteit Spruijt