Cookies

Liever een meisje

De Wageningse politieke folkgroep De Maatjes zong tientallen jaren geleden, midden in de tweede feministische golf, het lied “De man die als vrouw geboren had willen worden; een vertaling van het lied ¨Green Fields of France” van Eric Bogle (en ook bekend van de Furey Brothers). De titel was zoals je kunt zien nogal vrij vertaald. Maar destemeer veelzeggend. Het lied gaat over de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. Van de mannen in de loopgraven. Want als er iets verschrikkelijk was tussen 14 en 18 dan dat toch wel. En het was iets dat mánnen overkwam.

En als je dan zo op internet bezig bent krijg je eerst tranen in je ogen van die versies plus soldatenplaatjes bij het lied Greenfiels of France. Maar dan krijg je ineens een cynische combinatie voorgeschoteld door You Tube. Somme plus scheiden met VFAS. "Scheiden? de scheidingsadvocaten van de VFAS helpen u verder!" En van uw partner en portemonnee af. zoiets. In ieder geval werd ik ineens van verdrietig heel boos.
Op internet bezig zijnde krijg je eerst tranen in je ogen van al die soldatenplaatjes bij het lied Greenfields of France. Maar dan ineens een cynische combinatie, voorgeschoteld door You Tube.  Slagveld Somme plus scheiden met VFAS. “Scheiden? de scheidingsadvocaten van de VFAS helpen u verder!” En van uw partner en portemonnee af. zoiets. In ieder geval werd ik ineens van verdrietig heel boos.

VN columnist Stephan Sanders schreef zo’n anderhalf jaar geleden: “Het gezinsleven zoals het nu bestaat, is voor het grootste deel een vrouwenwens die gehonoreerd is. Hij de buitendienst, zij de binnendienst, schreef Kool-Smit. Maar het is allang zo dat zij een beetje de buitendienst, en de volledige binnenmacht heeft. Want wat er met het echte buitendienstgeld gebeurt, van de man, wordt binnenshuis beslist, en wel door haar.
Ik geloof niet in homotrots, jongens, dat weten jullie – maar ruilen hoef ik ook niet.”

Stephan voelde zich duidelijk niet alleen gediscrimineerd als homo, maar zag ook de voordelen. Wat Stephan volgens mij even over sloeg is de dubbel moeilijke positie van homo-vaders. Hij weet daar wel alles van en heeft daarover eerder geschreven. Zijn partner kwam ik vorige week nog tegen. Ook een gemist vader.

Eigenlijk is het wonderlijk hoe mannen zich al eeuwen zo wonderlijk herstellen uit de diepe wonden die fysiek en geestelijk geslagen worden. Af en toe willen we, in navolging van De Maatjes, verzuchten; ach was ik maar vrouw of was ik maar homo. Tegenwoordig bestaat de mogelijkheid om je om te laten bouwen en misschien kun je ook een andere seksuele voorkeur kiezen.

Volgens Nathanson en Young (zie onder) heeft de man nog maar weinig keuzes voor een identiteit. Zij achten vooral de feministisch angehauchte en de criminele identiteit voor een man een haalbare kaart.

Fijn om te weten. Ik denk dat er nog wel alternatieven zijn. Bijvoorbeeld de activistische.

Op You tube zijn veel versies te vinden van het lied Greenfields of France. Ik koos eerst voor een Duitse versie van Hannes Wader. Bij geen van de versies kon ik mijn tranen bedwingen. maar die van de Furey Brothers vond ik nog beter. En hij zit als eerste op een afspeellijst. Dus u kunt vanzelf door laten spelen.
Hieronder nog de door mij ingezongen Nederlandse versie:

En jawel er is toch een Nederlandse versie online als je heel goed zoekt. https://www.youtube.com/watch?v=V1keoRe7lcI cursor op op 7.40 De titel is daar 14-18. deze is van Wolverlei. De maatjes hebben die nog iets aangepast (waaronder blijkbaar de titel).

let op! link hersteld!19-3-2012 Vrij Nederland Stephan Sanders: Vrouwen hebben het feministisch onbehagen overgenomen, maar niet de feministische oplossing. Vrij Nederland
Misandry and Emptiness: Masculine Identity in a Toxic Cultural Environment; Paul Nathanson, Katherine K. Young
Het filmpje waaruit bovenstaande screenprint is genomen

sorry

Door een poging een contactformulier te maken voor mijn weblog hebben mijn vaste volgers waarschijnlijk net een wat zinloos bericht ontvangen. Daarvoor excuses aan mijn volgers.

Als u het erg jammer vond niet alweer een nieuw bericht van mij te kunnen lezen, kunt u altijd nog een paar keer op de knop “willekeurig bericht” klikken op mijn blog (http://joepzander.wordpress.com/?random). U krijgt dan een van de ongeveer 400 overige miniaturen (blogs). Soms best interessant.

Mijn blogs zijn inmiddels zo’n 100.000 keer (ja dat mag zeker ook nog veel meer!) bekeken plus mensen die de tekst via mail ontvangen. En ik heb het nog niet over de vele bezoeken aan mijn site http://joepzander.nl en de nestor onder de vadersites ( die ik nog steeds met enige steun van Rob van Altena onderhoud): http://vaderseenzorg.nl

En by the way; als u toch nog even tijd heeft lees dan het pleidooi van advocate Adele  vd Plas inzake de artikel-12 procedure vervolging voormalig Secretaris Generaal Joris Demmink. Over sorry gesproken; Een sorry van alle betrokken ministers zal in deze zaak denk ik niet voldoende zijn.

pleitnotities van der Plas

gelijkwaardig ouderschap is de toekomst

kapitein3
een kapitein en twee drenkelingen

In Zembla zag ik een paar dagen geleden de roep om één kapitein op het schip van scheiding. Een ouder het gezag en de ander een omgangsregeling.  Daarbij wilde men (oa rechter Lous van Son) weer terug naar de jaren 80 en negentig alsof het toen allemaal zo goed ging met scheiding. Alsof als één ouder het gezag heeft de omgangsregeling van de andere ouder níet meer wordt afgenomen. Totaal gebrek aan historisch inzicht, gebrek aan fatsoenlijke wetenschap. Vooral dat laatste denk ik. Geheel ten onrechte wordt er door wetenschappers als Spruijt beweerd dat gelijkwaardig ouderschap de grote boosdoener zou zijn. Gelijkwaardig ouderschap is in zijn vooronderstelling de toestand zoals die na 1998 in Nederland zou zijn  ingetreden door de wetswijziging (23714, ik ken het nummer nog uit mijn hoofd). Dit is echter geenszins het geval. Na 1998 werd er juist door de rechterlijke macht een verdeling in hoofd- en nevenverblijf ingevoerd die op dezelfde manier ging werken als de verdeling gezag en toeziende voogdij.  Overigens pleit het ook niet voor de historische kennis van de onderzoeksjournalisten van Zembla dat ze vertelden dat er voor 1998 helemáál geen gezamenlijk gezag was. Ik ben zelf het levende voorbeeld van iemand die dat al in 1987 aanging.  En daarna weer werd afgenomen ja…..en toen de omgangsregeling ook. Een bijna “logisch” vervolg,

Ik zie in Zembla en andere programma´s dat het betoog wordt ondersteund door verhalen van kinderen die in de lijn worden gezet met de geconstrueerde rode draad van het programma. Soms denk ik tot mijn schrik dat  zich hier iets afspeelt dat we ook vaak op micro-schaal zien.  In deze Zembla-uitzending leek het echt even of kinderen tegen vaders en de grote idealen van vaderschap werden ingezet.

Ik was met het programma in gesprek omdat ze aanvankelijk een fragment van mij uit een eerder programma wilden gebruiken. Ik heb ze toen nog gesuggereerd Ruud Luchtenveld te interviewen over de manier waarop zijn wetsontwerp enkele jaren geleden door een rechterslobby in de Eerste Kamer werd neergesabeld. Wel geïnterviewd, niet uitgezonden. Kritiek op de Rechterlijke Macht wil in dit land niet meer door de beugel.

Als je kinderen werkelijk wat wilt laten vertellen moet je met ze in gesprek gaan lijkt me.  Ik deed dat zelf een dikke tien jaar geleden in het vara-programma Jongeren-lagerhuis. Zie hieronder een compilatie daarvan.

Een kapitein op een schip zou goed kunnen  zijn, als het dan maar de goede kapitein is, de wijste van de ouders die bewezen heeft in het conflict niet aan het kind te gaan trekken. Hoefnagels noemde dat paradoxale toewijzing. Ik plaatste dat eerder in de context van de interpretatie van het salomonsoordeel.  Overigens zou dit alleen moeten gebeuren als gelijkwaardig ouderschap niet werkt omdat het conflict wordt voortgezet.

Het is stuitend om te zien hoe de maatschappij en vooral rechters telkens zo dwars op het salomonsoordeel kunnen vonnissen. Denken ze dan echt dat conflicten de lucht uitgaan als je steeds de ergste herrieschopper gelijk geeft. Natuurlijk niet. Dat bevordert juist het conflict.

Het schip van ouderschap is gebaat bij een goede taakverdeling of wellicht af en toe elkaar afwisselende roergangers maar niet bij het overboord kieperen van ouders en kinderen.

 

over het salomonsoordeel
over gelijkwaardig ouderschap

Vaders en homo´s op de bijbelse hoop

familierechtbedrijf-divorce-industry

Alle kritiek die ik heb op de Katholieke en andere kerken kan niet verhelen dat ik op een opzienbarende wijze steun vond bij Katholieke en andere Christelijke instellingen. Nadat ik er al aan gewend was dat ieder stuk dat je schrijft voor een krant moet worden gladgestreken door de politiek correcte moraal was het een opluchting toen het Katholiek Nieuwsblad in 2001 een erg scherpe tekst van mij over het falen van de rechterlijke macht publiceerde.

Het is ook het Katholiek Nieuwsblad dat nog steeds consequent de kwestie Joris Demmink volgt en becommentarieert. Dus niet alleen maar incidenteel en af en toe. En zo is het ook de Amerikaanse christelijke universitair hoofddocent (associate professor) Stephen Baskerville die al jaren de vaderbeweging voorziet van degelijke analyses over het familierechtbedrijf (divorce-industry) en het belang van familiebanden. Daarbij maakt hij wel eens opmerkingen die je goed moet lezen voordat je ze werkelijk begrijpt. Je moet bijvoorbeeld goed begrijpen dat Islamisme wat anders is dan de Islam als religie. Ook maakt hij wel eens opmerkingen die wat mij betreft over de streep gaan. Maar ook dan hoeven ze nog niet integraal de prullebak in. Als hij ageert tegen de seksepolitiek van feminisme en homoseksualisme wil dat niet zeggen dat hij een vrouwen/homohater is. Waar hij een verband legt tussen de diverse ´ismes´ wil dat nog niet zeggen dat hij ontkent dat er naast een verband tussen de opkomst van het fascisme en homobeweging niet ook en vooral onder Hitler een extreme vervolging van homo´s plaatsvond (overigens ging het  na Hitler gewoon door met die vervolging in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Jodenvervolging) .

Waarom reageren al zijn tegenstanders zo kort door de bocht. Wel dat kan ik eenvoudig uitleggen. Toen ik de vorige zin opschreef voelde ik hoe zeer ik bevreesd ben in één hokje te worden gezet met homohaters en homofoben. Terwijl ik juist heel erg en nog steeds voor homorechten pleit, en ook alle persoonlijke aspecten daarvan graag onder ogen wil zien. Daar heb ik ook over geschreven. Hetzelfde geldt voor vrouwenrechten. Dus de angst voor dat hokje maakt misschien dat andere mensen extremer en minder wetenschappelijk ageren dan redelijk is. Als ik niet in hokje A wil dan zal ik om dat duidelijk te maken hokje B moeten kiezen. Daarmee komt dus de  vrijheid van academische meningsuiting in het geding.

Ergens zag ik ook langskomen dat Baskerville ´erger is dan McCarthy´ (vervolger van communisten in de jaren 50). Als je nu de vorige alinea van mij terugleest kun je ook veronderstellen dat het misschien wel precies andersom is. Baskerville dreigt te worden buitengesloten. Hoewel moeilijk aan te tonen, denk ik dat de veronderstelling dat er wetenschappers met dit soort standpunten al een aantal keren zijn buitengesloten, klopt.

Nogmaals; ik heb ook een flinke dosis kritiek op Baskerville. Maar ik denk dat een open wetenschappelijke houding kan leiden tot een dialectische discussie. Waarbij in een confrontatie met zijn ideeën een nieuw inzicht, een synthese kan ontstaan.

Als je bijvoorbeeld doordenkt over dat bloedlinke punt van homoseksualiteit en facisme.  Volgens sommigen zouden homo-erotische aspecten onderdeel uitmaken van de opkomende fascistische organisaties. Zou het niet zo kunnen zijn dat de vervolging van homo´s een naar buiten gedraaide zelfbestrijding was.  Heel vaak, en m.i terecht heeft de homobeweging gesteld dat homo´s pesten goed een uitdrukking kan zijn van innerlijke onzekerheid  over de eigen seksuele identiteit. En waarom zoudat soort zaken zich ook niet weerspiegelen in maatschappelijke en politieke bewegingen. Dan is fascistische homohaat een uiting van zelfonderdrukking in de fascistoïde persoonlijkheid. Ik geef mijn theorie graag op voor een betere. Het gaat mij vooral om de noodzaak van wetenschappelijke discussie.

De facto worden vrouwen en mannen en ook  vrouwen en mannenbeweging tegen elkaar opgezet door het familierechtbedrijf. En idem worden lesbische rechten verworven over de rug van vaderrechten. Vaders hebben nog steeds geen wettelijk recht hun eigen kinderen te erkennen. Medemoeders zouden die rechten wel moeten krijgen. Ja het is ingewikkeld maar zoek het even op want dit is een blog en toevallig geen wetenschappelijk artikel. Ik pleit dus in een niet-wetenschappelijk artikel voor meer wetenschap. Ja ik weet het. Graag krijg ik de kans dat schot voor open doel nog een keer in te trappen.

En wat betreft christendom en andere religies; je kunt ze op een verdachte hoop gooien en/of je kunt er soms hoop aan ontlenen. Ik doe toch liever het laatste. Per saldo, onder behoud van ernstige kritiek op het reëel bestaande christendom. Christenisme zou Baskerville dat noemen? Of zou hij zover niet gaan in de kritische houding naar zijn eigen geloof?

Ik eindig bij een mooi, en voor zijn tegenstanders wellicht wat ontnuchterend, citaat van Stephen Baskerville.

´What we can do is to love the person while hating the evil they do – the message of Christianity, Islam, civil disobedience, creative non-violence, and every other humane doctrine. We can teach them what the Bible, Gandhi, and Martin Luther King all taught: that “unmerited suffering is redemptive.” We can teach them the one central principle of both religion and political action: that salvation requires sacrifice.´ (uit Fathers’ Rights Are Fathers’ Duties)

artikel en liedje van mij over homorechten en homohuwelijk

´Klagen over rechters´ een artikel van mij uit 2001 in het Katholiek Nieuwsblad

Nu met voetnoten!!!De tekst van de lezing van Baskerville

De reactie van Baskerville op de kritiek; discussie aan de hand van vragen studenten