Zelf werd ik in deze zaak als deskundige gevraagd, maar dat werd door rechter Taalman afgewezen onder andere omdat ik teveel kritiek heb op de rechterlijke macht. Ook bij wraking en in hoger beroep hield die onzin stand. Merkwaardigerwijs hoorde ik later van een van de rechters die verantwoordelijk waren, dat deze uitspraak zeer voor cassatie vatbaar is. En ja dat is nu dus ook gebeurd. De zaak ligt nu bij de Hoge Raad en Ivo’s advocaat heeft er flink werk van gemaakt.
Een van de hoofdlijnen van de cassatie is dat juist de besluiten van de rechters in eerste en tweede instantie laten zien dat het over zaken ging waar een deskundige zeker wel zijn licht op had kunnen laten schijnen, wat de uitspraak had kunnen beinvloeden. Echter beweerden de lagere rechters dat het ook niet veel had kunnen uitmaken. Het feit dat ik mijn mond dicht zou moeten houden over de situatie van de rechterlijke macht lijkt niet meer erg de aandacht te hebben.
Een belangrijk punt is de spagaat waarin een vader in casu Ivo zit als er enerzijds wettelijk van hem wordt verlangs voor zijn kinderen te zorgen en anderzijds hem dit strafrechterlijk wordt verweten. Het strafrechtartikel waar het over gaat heet belaging. Al bij de behandeling van deze wet maakte de initiatiefnemer van deze wet, Boris Ditrich (D66) onder druk van ondere andere mij zelf (zie televisieoptreden) duidelijk dat de wet niet bedoeld is om vaders die naar hun kinderen omkijken te bestraffen. Van kennis van dit stuk wetsgeschiedenis hebben de rechters tot nu toe geen blijk gegeven. Het lijkt me dat van een overtreding van het strafrecht dan ook geen enkele sprake is.
Op bovengenoemd punt, en ook bijvoorbeeld het gebrek aan weging van mensenrechtenverdragen schiet het verder uitstekende cassatieverzoek mijns inziens tekort. Maar ik moet zeggen, ik ben geen cassatieadvocaat.
Jaartje geleden, geen antwoord behalve ontvangstbevestiging.
Op 07-04-2020 om 10:40 schreef Joep Zander aan Oost-Nederland@om.nl
Geachte dames, heren,
In 2015 was ik door de rechtbank Gelderland te Arnhem, rechter Lous van Son, per beschikking en tegen mijn zin, ingeschakeld als rechtbankdeskundige, pedagoog*. Het verdere verloop daarvan werd gekarakteriseerd door mijns inziens meerdere strafrechtelijke handelingen van de kant van de betrokken rechter en haar griffier. Ik heb destijds er vanaf gezien hier direct aangifte van te doen omdat ik geen vertrouwen meer heb in de afwikkeling van dit soort aangiftes (tegen justitiële functionarissen).
Blijkbaar heerst ook in dit soort zaken een overweldigende angstcultuur.
Onlangs maande een strafrechtadvocaat mij terloops dat ik als burger de plicht heb om aangifte te doen van strafbare feiten. Tegen ambtenaren geldt dat nog meer dan tegen gewone burgers, immers is de strafmaat in die gevallen niet voor niets vaak hoger. Ik wist dit al, maar het zette mij wederom aan het denken.
Zodoende schrijf ik u in ieder geval deze mail om hierbij aan te geven dat ik aangifte doe tegen Mevrouw Mr. van Son en haar griffier Mevrouw Sluijters. Relevant is te vermelden dat een andere functionaris van de rechtbank zich schriftelijk verontschuldigde voor het gebeuren en alsnog de betaling van mijn honorarium voor de op last van de griffier gestopte werkzaamheden, ging regelen.
Indien u bereid bent mij een reactie te sturen die openingen biedt voor een serieuze afhandeling van deze zaak dan ben ik bereid om verder er tijd in te steken om deze zaak nog een keer helemaal samen met u op een rij te krijgen. De kwesties zijn nog niet verjaard lijkt me. Onder andere gaat het om valsheid in geschrifte, laster en smaad, machtsmisbruik, maar er is meer aan de hand dat ik in overleg met u verder zou kunnen formuleren.
Graag ontvang ik van een bevestiging van ontvangst van deze aangifte.
Let op: De status van de wrakingszitting is mij onduidelijk. Of het nog fysiek plaatsvind vraag ik me af. Dus zelf naar de wrakingszitting komen is misschien weinig zinvol. Ik hoop later nog gegevens te publiceren over de skype-toegankelijkheid van de zitting. De advocaat van Ivo moet wegens klachten thuis blijven en zal dus zeker niet live aanwezig zijn maar wel op skype. Corona tsja.
Morgen is de wrakingszitting over de onafhankelijkheid van de Overijsselse rechter Taalman. Zie ook mijn vorige blog. Het wordt toch een fysieke zitting en wel in mijn “geliefde” rechtbank Zwolle. Om 11 uur. Deze zitting is openbaar.
De wraking gaat voor het grootste deel over de argumenten waarmee Taalman mij afwees als onafhankelijk deskundige. In haar eigen verweer in deze wraking herhaalt ze grotendeels opnieuw wat ze ook in de zitting beweerde. Ik zou te kritisch zijn naar de rechterlijke macht. Ze noemt daarbij de volgende dingen die ze uit mijn blogs bij elkaar heeft gescharreld:
“In het beleid van justitie is zorgend vaderschap een afwijking” ‘façades van rechtbanken roepen bij mij (…) traumaervaringen op” ‘fysiek en psychisch geweld van rechters, gerechtspolizisten en hun aanhang” ‘de corrupte rechterlijke macht en het zieke justitiële systeem” “de rechterlijke macht heeft zich (.) tot een dictatuur verheven waar je u tegen zegt” “Ik noem die huidige staat van de rechtsstaat een rechtersdictatuur. een onrechtsstaat dus. En dat leidt uiteraard tot allerlei onrecht in de concrete rechtspraktijk.”
Ze heeft zich dus in het geheel niet verdiept in door mij geschreven wetenschappelijke artikelen en andere publicaties waarin ik dat alles uitvoerig onderbouw. Die uitspraak over rechtersdictatuur voegt ze pas in haar verweer toe maar geeft wel heel mooi de clou aan waar dit om draait. Ik beweer dat Nederland een rechtersdictatuur is, en Taalman bevestigt dat door te doen waarmee dictaturen zich altijd bij uitstek onderscheiden, namelijk kritische geluiden tot zwijgen brengen. En Taalman doet dat met de zelfde vanzelfsprekendheid waarmee elke dictatuur dat doet, alsof het heel normaal is. In een democratie daarentegen laat je dergelijke geluiden dus juist wel aan het woord komen.
Taalman is zelf overigens niet te beroerd om haar meningen in de pers te ventileren. Ze mag haar eigen opvattingen wel eens op zichzelf toepassen. En dat geld voor meer opvattingen in bijvoorbeeld dit stuk van haar: https://www.mr-online.nl/mr-van-de-week-sylvia-taalman-over-de-enkelband/ . Wat zou haar vader hier van denken, vroeg ik me na het lezen van haar stuk af.
In de zaak van Ivo Vrijkotte waarin de wraking is gedaan was het van groot belang om duidelijk te maken dat de besluiten van de familierechters juist veel leed veroorzaken voor de betrokken kinderen. die kritiek moet mogelijk zijn maar is het dus niet. Dat wist ik al, maar het heeft nog nooit zo duidelijk op tafel gelegen.
Overigens repeteert Taalman in haar verweer ook beweringen van anderen (ik zou in opdracht van Ivo een verjaardagskaartje aan een kind hebben gestuurd) die niet juist zijn, wat haar gebrek aan onafhankelijkheid nogmaals bevestigt.
De angst dat er met de komende, mogelijk verplichte, vaccinatie heimelijk oneigenlijke doelen kunnen worden beoogd lijkt me ineens wat minder een te ver gaande uhhh complottheorie. Toen ik onderstaand filmpje bekeek dacht ik eerst nog dat het misschien wel een beetje uit context was of zo.
Toen bedacht ik me dat dit een beetje vergelijkbaar was met verplichte sterilisatie uhh voortdurende anti-conceptie (o.a voor mensen in een moeilijke leefsituatie) die in 2016 in Rotterdam werd voorgesteld. Toen ik mijn blog daarover opzocht schrok ik nogal want het was Hugo de Jonge, toen nog wethouder van Rotterdam, die dit samen met Hoogleraar annex rechter Paul Vlaardingerbroek voorstelde. Deze Hugo de Jonge is nu minister van Volksgezondheid en vicepremier en dus verantwoordelijk voor iets anders wat er, mogelijk ook verplicht, aankomt, vaccinatie. Iemand die zichzelf waarschijnlijk tot de übermenschen rekent moet je dit soort touwtjes niet in handen geven. Maar dat is al gebeurd. Dus daarom zullen we heel erg moeten opletten en op tijd in actie moeten komen. Dit vooral omdat ook deze zelfde minister het volk heeft opgeroepen zijn beleid niet meer zo goed te volgen. We moeten volgens hem niet meer zo erg op de cijfertjes van Corona letten. Oh ja en WOB-verzoeken kunnen ook niet meer. Let op mensen!!!!
De Vaderdagtrofee m/v werd in 2007 ingesteld door een aantal ouderorganisaties. Het Vader Kennis Centrum nam het op zich de uitreiking te organiseren. Er zijn diverse conflicten over geweest. Zie hiervoor. Na een conflict in 2014 werd het volgende afgesproken: “Vader Kennis Centrum zal vanaf 2015 jaarlijks rondom Vaderdag, de Vaderdagtrofee m/v uitreiken. In dit verband is de benoeming van een hoogleraar op een deeltijd leerstoel aan de universiteit van Amsterdam afgewacht. Vanaf dat moment zal het door Zander ontworpen beeld als wisseltrofee worden uitgereikt (dat tot op heden werd geschonken om te behouden) en er zal een nieuw ontwerp van een andere kunstenaar worden geschonken om als beeldje te behouden.”
“Het symposium van 2017 is pas 15 juni 2018 gehouden en Vera Bergkamp heeft de vaderdag trofee gewonnen, daar is genoeg over gepubliceerd geweest;” Bestuurslid B aan mij 28-03-19
“Ik staak deze discussie aangezien het tot niets leidt en heb geen zin in dit soort geneuzel.” Bestuurslid B aan mij 29-3-19
Ik kan alleen vaststellen dat de Stichting zich aan deze afspraken houdt, dus ik snap de het hele mail verkeer niet van Zander als van u en het verwijt dat de Stichting nalatig zou zijn geweest. (Bestuurslid B aan bemiddelaar 7-4-19)
In 2017 is er dus geen beeldje uitgereikt. In 2015 is het beeldje vaderdagtrofee m/v ook al niet uitgereikt en in 2019 zijn ze dat bij het VKC ook niet van plan lees ik. Of ze het de in 2018 wel hebben gedaan (gaat het hier echt om het beeldje en onder de correcte naam?) is niet met een foto o.i.d. aangetoond.
“Alle gasten die aankomen moeten worden ontvangen als Christus zelf, want Hij zal eens zeggen: “Ik kwam als gast en gij hebt Mij opgenomen”. (kloosterregel van Benedictus gebaseerd op Matheus 25)
updates: (alles onderaan) 6-6-2019 verschijningsdatum persbericht AFP zie onderaan. 11-6 onderaan: Karl Zero 2014, tekstuele toevoeging 15-6: extra commentaar december 2019 februari 2020 update de Ark en Jean Vanier 2024 gesprek met ND journalist
Vandaag werd bekend dat enkele broeders van Taizé in het verleden jongeren hebben misbruikt. Dat heeft de communauteit van Taizé zelf in een bericht de wereld in doen gaan. In dat bericht schrijven ze onder andere dat ze pas in 2010 de eerste berichten over misbruik kregen. Dit lijkt me niet waar. Immers in 2007 bracht het Franse nationale persbureau AFP naar buiten dat de vermoede moordenares van de leider van het Taizeklooster frére Roger aangaf dat ze frére Roger met een mes bedreigde omdat ze op geen andere manier blijkbaar onder de aandacht kon brengen dat er seksueel misbruik plaatsvond door de broeders. Dit werd overigens opgetekend uit de mond van haar advocaat.
Hoe je ook over de betreffende Roemeense vrouw Luminita Solcan denkt, en haar daad ( ze is overigens nooit veroordeeld) valt niet goed te keuren, dit signaal had zeker ook serieus moeten worden genomen (ze heeft eigenlijk vergeefs aan de kloosterdeur geklopt. zie citaat boven aan deze blog). De Taize-broeders pleegden haar te vergeven”met de woorden van Jezus-Cristus “Vergeef hen ze weten niet wat ze doen”, wat dus nu als een projectie kan worden beschouwd. Het staat immers inmiddels dus vast dat ze zelf niet wisten of wilden weten wat ze deden. Luminita werd echter voor paranoïde en schizofreen versleten en opgeborgen in de psychiatrie, de moord werd verder niet meer onderzocht en de waarheid wordt dus nog steeds onder de mat geveegd. Om met de kop van het Taize-bericht te spreken: er zal nog heel hard aan de waarheid moeten worden gewerkt! Vergeef iedereen maar vergeet niet.
Nog even wat persoonlijk commentaar: Ik vind het heel begrijpelijk dat slachtoffers kiezen voor het niet naar buiten brengen van hun eigen case (zie het bericht van de broeders) . Dit mag niet gebeuren vanwege angst voor smaad en lasterklachten, het is van belang de gang van zaken zelf wel naar buiten te brengen. Dát er misbruik heeft plaatsgevonden en hoe ernstig dat was. De structuren van. Daardoor hebben andere slachtoffers aanknopingspunten. Slachtoffers binden aan zwijgcontracten of intimidatie is ook erg fout. En overigens is het seksueel machtsmisbruik waarschijnlijk juist erg (geweest?) binnen het justitiesysteem en vooral de top. Daarom vindt ik de oplossing om standaard als communauteit overal maar aangifte van te doen niet altijd verstandig. En het voor gek houden van de boodschapster dat kan echt niet.
update december 2019. Inmiddels is er nog een nieuw geval van mogelijk seksueel misbruik door de communauteit van Taizé naar buiten gebracht. Omdat ik zelf vaak aanwezig ben bij het Oecumenisch Avondgebed Deventer die zich baseert op de tradities van Taizé en daar ook loyaliteit naar toont heb ik mij het afgelopen half jaar nogal ingespannen om daar duidelijk te krijgen dat het helemaal niet de goede kant op gaat in de communauteit van Taizé. Dit baseerde ik mede op het gebrek aan antwoord op een mailtje van mij aan de communauteit (terwijl ze wel op een link in die mail hebben geklikt naar dit blog). Uiteindelijk heeft de Deventer groep naar buiten gebracht dat ze tegen seksueel misbruik is en verdrietig is om wat er gebeurt. Dit lijkt me zo vanzelfsprekend (toch?) dat het een open deur is. Een duidelijk standpunt naar de communauteit blijft uit. Pogingen om de kwestie verder aan de orde te stellen lokten nogal wat vreemde groepsreacties uit. Als boodschapper voelde ik mij misschien wel net zo onbegrepen als Luminata zonder overigens ook maar de minste behoefte te hebben geweld te gebruiken. Voor mij is dit dan ook momenteel geen omgeving om te bidden en te mediteren.
update februari 2020: Ook in de kringen van de ARK-gemeenschap is nogal wat aan de orde over misbruik. Al heel lang geleden werd oprichter van de grondslag Philippe gekapitteld, sinds deze week ook zijn opvolger Jean Vanier. Maar de aanpak daar verschilt wel hemelsbreed met de aanpak in de Taizé-communauteit. Er is in de Ark serieus onafhankelijk onderzoek gedaan. zie: https://www.larche.org/documents/10181/2539004/Inquiry-Summary_Report-Final-2020_02_22-EN.pdf/ Hier zouden de Taizébroeders van kunnen leren.
Update juli 2024
Naar aanleiding van een bericht over weer wat religieuzen die schuldig bleken aan seksueel misbruik had ik een journalist (naam even in het midden) aan de mail en de telefoon over bovengenoemd blog. Deze vond dat Luminata al gek was voordat ze frêre Roger neerstak. Dat is natuurlijk precies wat ik ook in mijn blog beweer. Dat ze wellicht van het niet horen van haar klachten gek is geworden. De opmerking via haar advocaat over misbruik vond deze journalist niet serieus te nemen. Dan had ze dat ook in de rechtzaal moeten verklaren beweert hij. Ah begrijp ik dat u de rechtbankverslagen heeft? Nee dat heeft hij niet, zegt hij, maar dan had de pers er toch wel over bericht? Ik denk dat het proces achter gesloten deuren plaatsvond zeg ik. (en waarom zou de pers haar daar wel serieus nemen eigenlijk). Journalist zegt dat hij geen tijd heeft verder want hij moet werken aan een artikel over een Taizebroeder die wel is aangepakt, en breekt het gesprek af. Er kwam overigens in het gesprek hiervoor nog wel meer aan de orde. Zoals de vraag of je een verdachte wel als moordenaar kunt betitelen. Omdat ik zelf wel denk dat het steken heeft plaatsgevonden, liet ik dit even zitten. Maar een feit blijft dat er geen veroordeling is en dat het bijvoorbeeld ook doodslag of dergelijke (overmacht?) kan zijn geweest.
Ik merkte op dat we misschien even naar het grote plaatje kunnen kijken. Hoe kan het dat dit misbruik nog niet met wortel en tak is uitgeroeid? Journalist veronderstelt even dat kleine organisaties als Taize niet zulk institutioneel geweld gebruiken als de Katholieke Kerk, en het gedrag van de communauteit van Taize voorbeeldig is. Ik noem nog even allerlei andere kerken en instituten zoals Protestante kerken en kerkjes, Boedhistische groepen, justitie, jeugdzorg. Erkent hij maar komt niet terug op zijn argument. Ik voel me per saldo lelijk afgeserveerd door een journalist die overigens in het gesprek hoog opgeeft over zijn inzet. Hoewel ik ook rationele argumenten gebruikte werd ik ook nog een keer afgeserveerd op mijn mededeling dat ik ook persoonlijk aardig heb ervaren hoe kloosters kunnen omgaan met kritiek. Dat vond hij al helemaal niet serieus want te persoonlijk.
>>> Ik concludeer nogmaals dat journalisten tegenwoordig veel moeite hebben om om te gaan met structurele doorkijkjes. Deze journalist vond, ondanks slecht lezen van mijn blog, dat ik al een voorgevormde mening had waar ik niet van af te brengen was. Ik vroeg hem nog of hij niet zichzelf bedoelde. Daarbij wil ik overigens nogmaals memoreren dat mijn ideeën over Luminata persoonlijk een hypothese zijn. Ik heb haar persoonlijk nooit gekend.
Bovenstaande journalist refereerde nog naar een link die ik eerlijkheidshalve hier zal weergeven. https://www.letemps.ch/suisse/parcours-chaotique-luminita-meurtriere-illuminee-frere-roger?
Het artikel waar de journalist mee bezig was is inmiddels verschenen: https://www.nd.nl/geloof/geloof/1233500/voormalige-broeder-van-taize-veroordeeld-wegens-bezit-van-gro
In tegenstelling tot deze journalist was de houding van degene die bij het ND aanvankelijk de telefoon opnam zeer vriendelijk: “wat goed dat lezers reageren op artikelen”
Facades van rechtbanken, zelfs of juist als de hekken potdicht zitten, roepen bij mij altijd traumaervaringen op. Fysiek en psychies geweld van rechters, gerechtspolizisten en hun aanhang. Gisteren heb ik mijn trauma’s weer flink opgeroerd want we demonstreerden met 5 mensen bij de rechtbank Almelo waar Ivo Vrijkotte volgens onze berekening zou worden voorgeleid om een oordeel te krijgen over eventuele verdere hechtenis. (zie vorige blog)
Het was niet eenvoudig om er achter te komen waar Ivo zich op welk moment bevond. Eerst stonden we voor de poorten van de arrestantenlocatie Borne. Gelukkig was daar een erg vriendelijke agent, ook vader, bereid ons te vertellen dat Ivo daar al weer een uurtje geleden was afgevoerd naar de rechtbank Almelo. Daar hebben we ons geïnstalleerd, de pers te woord gestaan en zo tegen een uur of half twee kwam daar de advocaat van Ivo aangelopen zodat we nu dus wisten dat Ivo nog binnen was.
Tegen half 4 kwam de advocaat weer naar buiten en kon ons mededelen dat Ivo vrij kwam omdat de rechtercommissaris de hele arrestatie en hechtenis onrechtmatig achtte omdat het een veel te zwaar middel zou zijn. Het OM had 2 weken verlenging van de hechtenis bepleit vanwege recidivegevaar. Aanvankelijk interpreteerden wij het een beetje verkeerd en dachten we dat Ivo hiermee vrijgesproken was, maar dat is natuurlijk niet zo. Hij moet op 12 juni (let op wordt mogelijk uitgesteld) voorkomen.
Even later kwam ook Ivo naar buiten, blij maar ook aangeslagen. Inmiddels was ook het artikel van Tubantia op internet verschenen. Mooi stuk met wel een paar foutjes. We waren met 5 mensen en niet van de stichting Dwaze Vaders die dit soort acties al lang niet meer ondersteunt omdat ze liever vriendjes willen zijn met de andere kant van de lijn). Juist met dit soort acties echter kun je je traumatische ervaringen overwinnen en laten merken dat we dit soort mishandeling door het corrupte Nederlandse, stijl ondoorzichtige justitiesysteem niet accepteren.
update 31-5 18.10 : Ivo loopt in afwachting van het proces nu vrij rond. artikel Tubantia ( nee we zijn dus niet van de stichting Dwaze Vaders) meer in het volgende blog
———————-
Zo’n 25 jaar geleden noteerde een raadsrapport over een liefdevolle Friese vader die omkeek naar zijn kinderen (bij het voetbalveld onder andere) het volgende:
“De heer X weet dat hij zijn ex-vrouw het beste kan raken door contact te zoeken met zijn kinderen. Het lijkt erop dat hij niets ervaart van de ellende die hij daarmee aanricht. Het lijkt ook alsof zijn kinderen niet meer van belang zijn. De heer X is een man met normale verstandelijke vermogens, die in staat geacht moet worden om de gevolgen van zijn daden te overzien. “( jeugdbescherming Friesland geciteerd in het boek Gemist vaderschap van Joep Zander en Emiel Smulders)
Gisteren belde Ivo Vrijkotte mij vanuit de politiecel in Oldenzaal met de mededeling dat hij door de politie was opgepakt omdat hij naar het voetballen van zijn kinderen aan het kijken was. Want er is nog maar weinig veranderd de laatste tientallen jaren. Het is misschien wel erger geworden. Genoemde Friese actieve Dwaze Vader (ook bekend van diverse acties bij rechtbanken) is nooit strafrechtelijk vervolgd. Hij werd “alleen maar” als gek weggezet, nu wordt Ivo als crimineel weggezet. De wetten over stalking hebben dit inmiddels veel gemakkelijker gemaakt.
Vorige week sprak ik Ivo hier nog over omdat de politie hem een soort aanwijzing (contactverbod?) had gegeven. Ik stuurde hem onder andere onderstaand filmpje over het invoeren van de Anti-stalkingswet.
zie ook: dossier vaders/daders-stalking
Ivo ken ik als een integer en persoon die je bovendien niet zomaar opzij zet. Ik verwacht dat hij de vraag of hij het weer zou doen wel eens met ja zou kunnen beantwoorden. Alles bij elkaar vraag ik me af of hij snel vrijkomt. Daarom heb ik met Patrick Damhuis samen het initiatief genomen om morgen, vrijdag 31 mei een kleine vreedzame demonstratie te houden op een nader aan te duiden plaats en tijdstip. Graag aanmelden bij mij (06-29073291 of bij Patrick (zie facebook).
Laat Ivo niet alleen ZITTEN!!!
Het passeren van het gerechtshol Arnhem kan ik niet in stilte voorbij laten gaan. De plek waar ik herhaaldelijk als vader werd beledigd, geschoffeerd, waar we met een stuk of dertig vaders ons binnen in de hal vastketenden, waar het beruchte discriminerende formulier werd geproduceerd waarop vaders al bij voorbaat voorgedrukt de voogdij (gezag) werd ontzegd. De rechtbank waar ik met toestemming van de dienstdoende rechter optrad als raadsman voor vader Peter (zeer tegen de zin van de advocate van tegenpartij). De rechtbank die toestemming gaf tot inzage in een groot aantal uitspraken maar zich daarin liet overrulen door een clubje illegitiem georganiseerde rechtbankpresidenten. De rechtbank waar, tegen de zin van de kunstenaar een salomonsbeeld meters hoog buiten zicht werd gehouden maar die het beeld na de kritiek in mijn (ons) boek ‘Het ouderverstotingssyndroom in de Nederlandse context” op een veel zichtbaardere plek zette.
De rechtbank waar ik met Fathers4Justice mee deed aan een decontaminatie-unit. De rechtbank met rechter van Son, die mij inschakelde als deskundige , maar daar halverwege het proces ineens mee stopte en toen valselijk beweerde dat ik was gestopt. Een brief van een medewerkster van de familieunit die mij volledig gelijk gaf in mijn irritatie hierover. Die rechtbank, dat gerechtshof wil je niet onbecommentarieerd passeren , zeker niet als onderdeel van een grote groep gele hesjes. Dus ik riep wat kwade kreten in die richting. Kreten die geen nuance toonden en dat kan ook niet in die context. Maar als je goed op een rijtje zet wat mijn ervaringen zijn in dit gerechtsgebouw dat kan ik niet ontkennen dat daar ook goede tussen zitten. Er is iets merkwaardigs aan de hand. Het lijkt wel of er 2 heftig elkaar bestrijdende bewegingen zijn binnen dat gebouw, dat er ook nog mensen zijn die zich met tegenzin laten inperken door de dwang van bovenaf. De vice-president Hooft Graafland die ooit aanvankelijk inzage toeliet (“anders is het nietig”) in rechterlijke uitspraken is op dramatische wijze (ik citeer hier rechter van Son) van het toneel verdwenen. “Ook omgekomen bij een roei-ongeluk? vraag je je dan stiekem af, want oh ja er was ook nog iets met die Demmink-zaak en het Arnhemse gerecht.
De Gele Hesjes zijn de enige grote sociale beweging die fundamentele önderbouwde kritiek op het functioneren van de rechtstaat toelaat. Ten bewijze daarvan hieronder de toespraak van volhardend rechtzoekend vader Erik Groenendijk bij de demonstratie van afgelopen zondag, bevrijdingsdag in Arnhem. Geel tegen de zwarte togacriminaliteit. Een brug verder.
https://www.youtube.com/watch?v=K8uXrMWYoAo&feature=youtu.be
In deze mooie kerk sprak Richard Gardner 20 jaar geleden………Gisteren had ik een afspraak met Petra v.d. Hoeck die in België actief is op het gebied van ouderverstoting. Omdat Breda ergens in ons midden ligt spraken we daar af en tsja de Grote kerk is een mooi markant ontmoetingspunt. Pas op het laatste moment drong tot mij door dat dat precies de plek was waar ook weer bijna precies 20 jaar geleden Richard Gardner een toespraak hield voor een paar honderd justitieambtenaren, hulpverleners en ouders.
In 1998 stelde ik als adviseur van de Stichting Kind en Omgangsrecht voor om bij omgangsproblematiek meer te focussen op de positie van kinderen en om in het licht daarvan onze aandacht te richten op Parental Alienation Syndrome. (zie notulen). Dit leidde ertoe dat we samen met het Platform SCJF en het Ministerie van justitie Gardner naar Nederland lieten komen. waar hij op 24 juni 1999 een toespraak hield in de Grote Kerk van Breda.
De avond ervoor mocht ik Richard Gardner nog persoonlijk spreken. Ik stelde hem wat vragen over de gendergerichtheid in zijn woord “Grootmoederswijsheid” wat hij in zijn grondleggende boek over PAS gebruikte.
We zijn nu twintig jaar later en in een uitgebreide ontmoeting passeert veel van de geschiedenis van de herkenning van ouderverstoting de revue. Van het eerste boek dat ik in 1999 samen met Rob van Altena uitbracht tot de onverkwikkelijke herrie waar we als beweging elke keer, als ware het onvermijdelijk, in verzeilen. Hoewel het makkelijk is om te verifiëren wat voor onwaarheden clubs als Vader Kennis Centrum ( notabene de opvolger van de eerder genoemde stichting Kind en Omgangsrecht) produceren moet ik toegeven vooralsnog in gebreke te blijven bij een aantal andere verhalen die ook overigens wat minder eenvoudig zijn te traceren al was het maar omdat ik in de afgelopen jaren heb geleerd dat je zelfs, of moet ik zeggen juist, rechterlijke uitspraken en schrijfsels niet kunt vertrouwen.
Voor dit gedoe heb ik een andere oplossing voor ogen dan Petra. Petra wil zich exclusiever blijven richten op voorlichting en getraumatiseerde ouders enigszins mijden.
Mijn doel is om juist getraumatiseerde ouders te leren dat als je je energie niet richt naar degenen die deze ongein aanrichten je inderdaad onvermijdelijk je energie op elkaar bot gaat vieren. Natuurlijk is er niets mis met voorlichting, en dat heb ik met 3 boeken en vele artikelen en lezingen over ouderverstoting ook gedaan sinds 1999. Maar daar kan het niet bij blijven. Petra en ik delen de weerzin tegen het plegen van karaktermoorden met de bekende narcisme en borderlinestempeltjes. Onze passie voor het horen van volwassen geworden kinderen van ouderverstoting delen we. Ik heb dat onder andere gedaan in mijn boek Moeder-Kind-Vader, een drieluik over ouderverstoting uit 2004. Petra is haar boek momenteel aan het schrijven.
Onze ontmoeting stond in het teken van het gebruik van kunst als een van de wegen naar herkenning. Voor de uitvoering van de plannen van Petra daarover is nog even tijd nodig. Het was een waardevolle ontmoeting met veel open eindjes en wellicht ook veel ( al dan niet) open wonden, mijn eigen verwondingen niet te na gesproken.
Ik heb nog wat pagina’s met historische achtergronden bijgewerkt: