Cookies

relatie

(Eerste verslag van het rustpuntenkunstproject)

Er zouden niet alleen mensenrechten moeten zijn, maar ook relatierechten. Peter Prinsen schrijft regelmatig over de integriteit van het ouderschap. Ouderschap is een van de eerste soort relaties waar rechten aan verleend zouden moeten worden. Je komt daarmee enigszins af van de begrippen recht en het belang van het kind dat dan mogelijk weer tegenover dat van de ouder zou staan. Ooit zei de wetgever het aardig. Ouder en kind hebben een wederzijds recht op omgang. Natuurlijk is omgang een beperkte term, maar deze juridische invulling heb ik altijd bijzonder gevonden. Niet dat er in de praktijk ook maar iets van terecht kwam. Quik Schuijt was de eerste om te roepen dat zij dat , rechter notabene, niet zou uitvoeren.

Zo zie ik het ook met andere familierechten, vriendschapsrechten en ook met dierenrechten. Dat kun je ridiculiseren. Ik moet daarbij denken aan de dwaze hondenbezitter die een aan dwaze vader analoge positie verworf jaren geleden.
Afin ongeveer dit allemaal ging er door me heen toen ik vanmorgen een bezoek bracht aan zuivelbedrijf ” ’n aanvang” van de familie Grijsen. Als je koeien met aandacht verzorgt dan doen ze het beter vertelde Liesbeth Grijsen. Is dat nou een economisch principe of een dierwelzijnsprincipe, vroeg ik een beetje gemeen. Nee het is goed voor mezelf zei ze. Je voelt je er prettig bij. Op dezelfde manier ervaart ze de relatie tussen stad en platteland die in Deventer altijd een speciale betekenis heeft.

Nu zult u zich afvragen wat doet onze Joep nou weer daar tussen de koeien. Joep gaat daar kunst maken in opdracht van de Sallandse rustpunten. Een deel van wat ik hier boven vertelde zal daarin terugkomen. Maar ook belangrijk is de politieke strijd tegen de ontdieping van de plaatselijke plas van plattelandspolitica Liesbeth. Afin, komende maand dus vooral veel kunst en wellicht wat indirectere verbanden met vaderschap op dit blog. Ik zal mijn werkzaamheden en gedachten op dit blog bijhouden.

kinderprostitutie

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=RBbmVzd9-cU]

Kinderprostitutie is een wanstaltig monsterlijke vorm van kindermisbruik, van (vaak) kolonialisme van het ergste soort.
Mijn favoriete Duitse vader&zoon hebben hier een schreeuwende aanklacht over gemaakt. Vraag aan mijn lezers; is dit een misdaad die vooral bij mannen voorkomt? Zelfs mijn intuïtie zegt van wel. Overigens zijn mannen, jongens ook vaak slachtoffer. En zo is een cirkel rond.

als er iets met de embedding fout gaat; kijk anders op: you tube

meer Nederlandse informatie
Duitse site die in de video genoemd is

Vaderzijn een kunst

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=XJw8cgtcM3A]Marco Piono vertelt hoe hij, door zich opnieuw op zijn kunst te werpen en deze in het zicht te brengen van de problemen waarmee hij geconfronteerd wordt als vader, herstelt. Zou zijn dochter ooit een vergelijkbaar proces meemaken?
In het kader van mijn lezing aanstaande zondag 13 uur in de kunsthal KADE in Amersfoort bekeek ik opnieuw de film die ik een paar jaar geleden van Marco maakte. Een kort fragment heb ik opnieuw naar YouTube geüpload. De rest van de film kunt u zo ook terugvinden.

Hieronder mijn uiteindelijke optreden in Amersfoort.
[archiveorg id=VaderschapEnKunstJoepZander250410 width=520 height=390]

gereformeerd ongelijk

Het gelijkheidsprincipe is ons wat waard. Zelfs de godsdienstvrijheid kan er niet tegenop. Dat bleek deze week in de uitspraak over het passieve kiesrecht van vrouwen in de SGP. Met passief kiesrecht kun je de facto erg actief zijn, het gaat hier om een taalkundige aanduiding. Het “worden verkozen” is een passieve bewoording.

Zoals hier wel eens meer opgemerkt is er echter iets bijzonder ongelijks aan de toepassing van het gelijkheidsprincipe. Het passieve recht om vader genoemd te mogen worden bijvoorbeeld is in hoge mate wettelijk afhankelijk van de toestemming van de moeder. Het actieve recht om vaderschap uit te mogen oefenen is er nog een stuk beroerder aan toe. De facto moet je in deze maatschappij maar aantonen dat je een toegevoegde waarde hebt anders vergt het “belang van het kind” dat je als vader oprot. Deze invulling van het begrip belang van het kind is niet alleen van geen enkel nut voor kinderen, maar is ook een principieel ongelijkwaardige. Als moeder hoef je defacto namelijk nooit iets aan te tonen.

Conclusie? Moederschapsideologie heeft in deze de ontwikkelde landen een hogere status dan godsdienst, ergo staat boven de wet. Gelijke behandeling hoeft niet in het licht van moederschap. En die conclusie reikt zowel naar de uitvoering van wetenschappelijk onderzoek (denk aan het beruchte onderzoek van Tamar Fischer in 2004) als naar het praktische functioneren van de justitiële instanties. Het woord “ontwikkeld” hierboven slaat dan ook niet op enige morele status maar is eerder in verband te brengen met het woord ontwikkeld in de zin: Hij heeft een ernstige ziekte ontwikkeld. En een ontwikkelingsland is dan dus een land waar die ziekte nog ontwikkeld moet worden. En ontwikkelingshulp is dan de hulp die ik nodig heb om van een en ander weer te bekomen.

zie ook dossier emancipatie
Ook Ger Groot veegt, overigens deze keer om andere redenen, de vloer aan met deze actie van het Clara Wichmaninstituut
De juridische toelichtingen van de Hoge Raad

prenataal

Vaders die vroegtijdig, prenataal, bij hun kind betrokken zijn, dragen meer bij aan het welzijn van hun kind. Dit heeft Mevrouw Cabrera onderzocht. Mooi dat we dat weten. Het werpt ook een wrang licht op de manier waarop het feminisme enerzijds wel en anderzijds helemaal niet de vader als medeouder erkent tijdens de zwangerschap. Onder het feministische motto “baas in eigen buik”  zijn vaders buiten de deur gehouden als het gaat over meebeslissen over abortus, om nog maar te zwijgen over het erkennen van hun onvoorwaardelijke opvoedingsverantwoordelijkheid. Deze begint natuurlijk bij de conceptie.

Mannen die betrokken willen zijn bij hun ongeboren kind doen dat dus niet  uit een soort machtsgeilheid (wat sommige quasi-feministes wel eens beweren). Voor zover we dat al niet wisten wordt dat nu ook door wetenschappelijk onderzoek bevestigd.

honger

interview met mij tijdens mijn hongerstaking 1995; klik hier

Lange strijd maakt soms hard. Aardigheid en genuanceerdheid delven vaak het onderspit. In veel discussies op dit blog  is het moeilijk om duidelijk te maken dat het rond kinderen niet gaat om macht en winnen. Als ik hier vertel dat je als vader niet moet opgeven en ervoor moet gaan dan lijkt het soms net of ik van niets anders weet.
Ik denk dat het in veel maatschappelijke strijd zo gaat. Het is moeilijk om kwetsbaar en genuanceerd over te blijven komen.
Toen ik in een digitaliseringsactie een filmpje onderhanden had over mijn hongerstaking viel me op hoe relaxed ik me tegenover de studentes van de Hogeschool van Amsterdam wist uit te drukken. Dat lukt me niet altijd, ook al zijn mijn opvattingen opvallend onveranderd.

En de kans om een dik half uur je ideeën te mogen uitleggen aan een geduldig gehoor heb je ook niet zo vaak.

Afin vanuit dit oogpunt vond ik het dus toch een goed idee om dit filmpje op het net te zetten. Het lukte me niet dit te embedden. U moet dus op de fotoanimatie hiernaast klikken om hem te zien.

Een enigszins voldaan gevoel dus. Ook al ging het hier om een serieuze hongerstaking met weinig directe resultaten.

De onderwerpen die in dit interview aan de orde kwamen kunt u mede traceren aan de hand van de tags hieronder.

Meer over deze actie kunt u nog nalezen

Lila

update 14-07-16: Volledige naam van Henk R verwijderd op zijn verzoek ( zie reacties hieronder)

De vaderboeken van Patrick van Rhijn waren hier nog niet aan de orde geweest. Patrick schreef twee autodocumentaire boeken over zijn bedreigde relatie met zijn dochter. Ik had de twee imposante delen niet over het hoofd gezien, maar het was er nog niet van gekomen om ze te bespreken. Gelukkig heeft Rob van Altena zich er nu op gestort.

Zijn recensie bevat veel complimenten, vooral over de mooie stijl. Maar de afloop van het verhaal, te lezen in het tweede boek (Vaderstad) doet de wenkbrauwen fronsen. Het lijkt welhaast of Patrick een beetje teveel naar Henk R heeft geluisterd. Henk maakte voor IKvader een recensie over het eerste boek, Weg van Lila, waarin Patrick er nogal van langs kreeg en de vraag rees of zijn gevecht nou echt wel allemaal zo vanuit een goed vaderschap voortkwam.

Het tweede boek eindigt dan ook met een klassieke duik in het stof. Vecht maar níet als vader. Wat hij zich niet realiseert is dat dit dé boodschap is van de vaderverstotende maatschappij aan ons vaders. Deze boodschap werd het best verwoord door Ed Spruijt, zelfbenoemd scheidingshotemetoot. Spruijt liet noteren: “Daarom is mijn belangrijkste boodschap: doe je uiterste best om de communicatie met je ex-vrouw open te houden en ga desnoods door het stof.”

Tsja, dat heeft Patrick dus gedaan. Dit keer is het mijn  vraag (en van Rob): Deed je daar nou wel zo goed aan Patrick?

lees de recensie van Rob
recensie Henk R
Lila is trouwens ook de kleur van Gelijkwaardig Ouderschap en van de nieuwe opmaak van mijn homepage