Cookies

Mensenrechten

“Mensenrechten? Daar gaan we weer. Denk eens aan het belang van je kind.”
“Maar mijn kind is toch ook een mens?”

De crux uit een discussie zo’n dertien jaar geleden tussen mij, Viola Holt en Else-Marie van den Eerenbeemt in het programma “Ik mis je zo”.
De moeder van onze dochter gebruikte “haar” kind als wapen om mij in de hoek te drukken. Ik weigerde terug te vechten, maar moest op een gegeven moment staande houden. De moeder schreef letterlijk dat mijn dochter nooit meer mijn achternaam tegen mocht komen, ze schakelde zij de rechters en de kinderbescherming in om mij verder in de hoek te drukken. Die accepteerden een achternaamswijziging. Ik weigerde hun als tegenstander te zien, maar moest me staande houden.

Uiteindelijk deed ik dat onder andere door een hongerstaking te beginnen midden op de Brink in Deventer. Voor de deur van het plaatselijke gerechtsgebouw waar een deel van de vertoning zich afspeelde.
Maar dat had ik niet moeten doen volgens Else Marie. Ik had een kaartje moeten sturen. Dat deed ik ook al, maar dat soort dingen werden door de moeder tegengehouden. En als je daarmee doorgaat kun je daarvoor van de rechter een boete opgelegd krijgen.
Elke uiting dat je nog leeft, dat je nog verzet pleegt tegen deze mishandeling van de ouder-kind-relatie wordt je, nog steeds, kwalijk genomen.
Een verwijt onder het mom van het belang van het kind, want als jij je als ouder niet gauw onzichtbaar maakt blijf je degene waartegen je kind te pletter wordt gedrukt.

Ik kom op dit verhaal omdat ik net de filmpjes van dertien jaar geleden uit de kast heb gehaald om te digitaliseren. Daar zit ook een filmpje bij waarin ik met Wouter deze traumatische ervaring met Else-Marie en Viola probeer te verwerken.
Het was mede aangrijpend doordat ik veel respect heb voor een aantal opvattingen van Else-Marie en haar ook graag citeer met een van haar uitspraken.
Ik kom er hier nog op terug, hopelijk met méér beeldmateriaal.

Geen lucht; een kernuitspraak van Else-Marie
Vervolgblog hierover

tussen de generaties

Vanochtend was Deventer een van de plaatsen waar de acties van de FNV, CNV en SP tegen de verhoging van de AOW-leeftijd plaatsvonden . Een moment van intergenerationele solidariteit, dat ik met dit plaatje van mijn zoon even heb vastgelegd.

besnijden

Er is een verschil tussen de benadering van mannelijke en vrouwelijke kinderen als het gaat om mishandeling. Dat was de korte samenvatting van een van de artsen in de NOVA-uitzending van woensdag.

Meisjesbesnijdenis mag niet en wordt in Nederland te vuur en te zwaard bestreden. Jongensbesnijdenis wordt de facto geaccepteerd. Een rede om met twee maten te meten zou kunnen zijn dat meisjesbesnijdenis zo’n veel ernstiger ingreep is. Dit blijkt echter lang niet altijd waar. Jongensbesnijdenissen zijn een fikse ingreep met mogelijke complicaties. Er zijn veel meisjesbesnijdenissen die minder erg zijn. Ook die erger zijn, ja. Jongensbesnijdenis is soms ingrijpender maar wordt als vanzelfsprekend afgedaan.

Het is in Nederland en de westerse beschaving meer in het algemeen gebruik en vaak wet, dat kinderen onder de twaalf jaar niet zomaar dit soort ingrepen mogen ondergaan als daar geen strikt medische noodzaak voor is.

Jongensbesnijdenis is een ongevraagd brandmerk . Zoals koeien vroeger een brandmerk kregen om aan te duiden bij welke eigenaar ze hoorden krijgen kinderen een brandmerk om te kunnen zien bij welk geloofsgenootschap ze zijn aangesloten.  Bij koeien doen we het niet meer…..

De uitzending is nog terug te zien op de site van NOVA
Michael Schaap maakte een paar jaar geleden een kritische film over zijn eigen besnijdenis

uit wikipedia (onder licentie BY-SA):
Jongensbesnijdenis is in een aantal niet-strafrechtelijke rechtszaken aan de orde gekomen. In arrest van 23 mei 2007 heeft de Hoge Raad in feite geoordeeld dat jongensbesnijdenis een ernstige vorm is van mishandeling of aantasting van het menselijk lichaam (LJN: BA6061). De rechtbank Zutphen zag in een uitspraak van 31 juli 2007 dat jongensbesnijdenis een ingreep is, die medisch gezien niet noodzakelijk is en bovendien onomkeerbaar (LJN: BB0833).
De Nederlandse regering stelt zich op het standpunt dat besnijdenis van jongens niet strafbaar is. Naar aanleiding van kamervragen van Ayaan Hirsi Ali antwoordde toenmalig Minister van Justitie Donner dat verwijdering van de voorhuid geen lichamelijk letsel oplevert, omdat het besnijden van jongens vooral zou gebeuren uit religieuze en hygiënische overwegingen.

In de buurt

2 kinderplattegronden uit Heerhugowaard

11111 stappen was wel het minste dat mijn zoon wilde halen op zijn stappenteller. Op school doen ze een project Bewegen Gisteren avond laat met mijn zoon dus aan de wandel door de buurt in een recordpoging voor zijn klas.

Het bijzondere aan zo’n wandeling is dat het een hele bijzondere manier is om door een wijk te lopen waar ik toch al weer bijna 20 jaar woon. Je weet niet wat je ziet. Je ziet het namelijk door de ogen van een jongen.

Dat betekent dat de wijk ineens een ontdekkingsgebied is waar allemaal duistere doorgangetjes inzitten en bijzondere objecten. Snelle wegen van het een naar het ander. herinneringen aan eerdere ontdekkings- en speurtochten.

Het principe is mij uiteraard niet geheel onbekend. zelf ben ik ook jongetje geweest en ontdekte telkens een nieuwe schil om mijn ouderlijk huis. Ook schillen met gevaren. Andere jongetjes of jongens, mogelijke pedofielen soms door bezorgde moeders verbeeld in een lading Spaanse gastarbeiders.

Als kinderwerker in een buurthuis maakte ik er een keer een project van. Kinderen hun eigen plattegrond laten tekenen met alles erop en er aan. Een van mijn leukste projecten in buurthuis de Ezel in de Heerhugowaardse schilderswijk.

Jeugdzorg weekje in de week

Het is deze week de week van de jeugdzorg. Gewoon jeugdzorg is het motto dit jaar.
Deze week komt net op een moment dat de jeugdzorg ongewoon bevlekt is.
In die zin zou het goed zijn als de jeugdzorg doet wat meer mensen doen met hun bevlekte kleren; leg ze in de week.

Doet de jeugdzorg dat ook? Ze gooien de vuile kleren waarin ze gehuld gaan even uit en vragen aandacht voor de gewone mens in de jeugdzorg. De kinderen, de werkers. Ze doen dus even of er geen zieke organisatie ís. Misschien wil ik daar dan wel even in meegaan. Ik hoop alleen dat de vieze kleren wel ondertussen deze week in de wéék gaan. En het resultaat daarvan wil ik straks even zien.

Voortaan worden goedwillende werkers niet weggetreiterd en worden niet onnodig kinderen bij hun ouders weggehaald waardoor andere kinderen in plaats van zorg te krijgen de gevangenis ingegooid worden (omdat er te weinig plek is in de jeugdzorg zelf). En medewerkers die toch wel aan die onzin meewerken mogen straks, als het tegen 5 december nog niet is opgelost, met de zak van Sinterklaas mee naar Spanje. Want dat is gewoon géén Jeugdzorg.

Alles over jeugdzorg op dit blog

Ma(na)ger

“Onze Jan is manager geworden” is een liedje van mijn favoriete zanger Joop Visser. Het beschrijft heel goed de leegte die, met leegte gevuld, toch geld oplevert voor de zakkenvuller.

Vooral in de jeugdzorg is de managerscultuur een plaag die méér dan zómaar vervelend, desastreus is voor kinderen en ouders. Dat punt dringt ook langzamerhand door in de hoofden van Rouvoet en (vandaag) de NVG.  In plaats van de slappe oplossingen en vaag gemopper van partijen van links tot rechts heeft tweede kamerlid Fleur Agema daar een goede oplossing voor. Laat een tijdje de werkvloer managen en zet wat managers met de handen aan het bed, vertelt ze vandaag in Trouw. Dit gaat niet specifiek over de jeugdzorg, maar daar gaat Fleur ook wel over. Zó ziet drastische verandering er inderdaad uit. Ik moet er wél direct bij zeggen dat Fleur heel wat anders is dan Geert.  Ik vind Geert Wilders gevaarlijk (zie linken hieronder). Het is dan ook duidelijk dat Fleur worstelt met een paar PVV-standpunten. Eigenlijk zijn we geen elite-partij zegt ze; maar de PVV wil toch ook geen verhoging van belastingen voor meer zorg.  Ze is er nog niet uit zegt ze.

Een tijd geleden viel Fleur al op door haar uitspraak dat het negeren van omgangsrecht (beetje verouderde term voor het recht op gezamenlijke zorg door de ouders) natuurlijk gewoon, niet lullen, tot een boete zou moeten leiden.

Misschien kan de PVV ook s zo’n managementshift doen en Fleur aan de top zetten. Of misschien moet Fleur wel naar de SP.  Daar zal ze wel eerst haar krijtstreeppakje moeten inruilen voor een strijdkreetpak.

mijn visie op Wilders in het Engels
het artikel in trouw over Fleur en de zorgen over de zorg ( het krijtstreeppakje is helaas alleen in de papíeren Trouw te bewonderen)

God is een moeder

In de voorbije tijden was de vader het hoofd van het gezin en in die hoedanigheid ook de familiale plaatsvervanger van God. In veel gevallen mocht hij in nood uit dien hoofde optreden.

Het is duidelijk dat dat nogal wat onvrede kon brengen. Vooral omdat het goddelijke van God’s vertegenwoordigers wel eens ver te zoeken was. Dat geld overigens ook voor de hogere vertegenwoordigers die daartoe zelfs een ambt hebben aanvaard. Onlangs nog slechte berichten over een dominee die zijn kinderen bij de moeder weghoudt.

Inmiddels zijn echter de rollen in het algemeen flink omgedraaid. Ook vrouwen kunnen God zijn, menen veel kinderen. Dat heeft echter minder te maken met de directe invloed van feministische theologen alswel met het probleem dat kinderen in eenoudergezinnen (in de regel met moeder aan het hoofd) zich geen vader meer kunnen voorstellen dus ook de verbeelding van God alleen nog maar op een moeder kunnen plakken, zo blijkt uit onderzoek van Annegret Böhmer. God heeft er dus niet zozeer een genderkant bij, maar er een af. Dat zal hard aankomen in de hemel.
Of de goddelijke moeder beter zal vallen dan de vaderlijke pendant valt te betwijfelen. De vaderlijke was in ieder geval minder op uitsluiting gebaseerd.

In het boek Gemist vaderschap is meer te vinden over de genderaspecten van God
Meer lezen: Kerknet