Cookies

rust roest nog steeds

roest (wikipedia GNU-licensie door FIR 0002)

Rust roest. Ik hoor het voormalig beleidsmedewerker van de Raad voor de Kinderbescherming Ton Veldkamp nog zo zeggen. Niet gisteren, niet vorig jaar, maar pakweg 13 jaar geleden, na een uitzending bij de VPRO-radio waar we met elkaar en een rechter en Mieke v.d.Burg (PvdA) in discussie gingen.

Ik was blij dat er nog raadsmedewerkers zijn die snappen dat het meestal niet helpt om even rust in te bouwen als een moeder bezig is de kinderen bij een vader weg te houden. Ergo, dat is precies wat ervoor zorgt dat die situatie blijft voortbestaan en de kinderen in de problemen komen. Bij voorbeeld de ernstige afwijking ouderverstotingssyndroom er aan overhouden.

Maar ook na 13 jaar blijkt Ton een roepende in de woestijn te zijn geweest. Nog steeds schrijven Kinderbeschermers en rechters het op. “Even rust voor mevrouwtje”. Vanmiddag las ik het weer in een besluit van een rechter van een paar maanden geleden, waarvoor nu een hoger beroep loopt. Notabene had de moeder in kwestie eerst jarenlang gezeurd dat vaderlief te weinig van zich zou laten horen. Maar toen hij dat wel deed was het natuurlijk ook niet goed.
Je moet ergens ruzie over hebben, nietwaar, als je de pest erin hebt. Ach misschien nog wel een menselijk trekje. Maar die rechters die blind en doof blijven; is dat nou een menselijk trekje of een standsdeformatie? Snappen die dan niet dat daar geen kind gelukkiger van wordt, en de vader ook niet en … die moeder wordt daar ook niet beter van.
“Ik zou graag op mijn kop gaan staan als het zou helpen om mijn kinderen te zien. Maar echt, ik weet niet wat die rechters van me willen. Wat ik doe is gewoon fout, wat ik zeg deugt niet, wát ik ook zeg of doe. En als ik zeg dat ik het vanzelfsprekend vind dat ik mijn kinderen zie dan ben ik volgens de raad voor kinderbe..ing  een herrieschopper.”
Het is niet minder dan geestelijke marteling.

De VPRO-uitzending op het binnenhof onder leiding van Michal Citron

Mutter

mijn moeder tweede van links op de eerste staande rij

Een moeder die zich op sleeptouw laat nemen door de revolutie die haar zoon predikt. Het thema van het Brecht-stuk Die Mutter dat we gisteren oefenden voor het Brecht-festival. En ook een thema van mijn moeder, die afgelopen donderdag overleed. Ze ging in 2000 mee naar het Europese Hof in Straatsburg om te zien hoe ik mijn zaak bepleitte voor een paarsig arsenaal aan rechters en een publiek dat om een heel andere rede paars zag. Ook mijn moeder miste het contact met haar oudste kleinkind.

dossier Straatsburg

Het Brecht-koor vorig jaar

gaza

NOS: “Meer dan 40 procent van de Palestijnse slachtoffers zijn vrouwen en kinderen (bron: VN-comité voor de rechten van het kind) .”
60 procent van de slachtoffers zijn dus mannen.
En hoeveel procent zijn mannen en kinderen?
En, zijn mannen ook soms kinderen (dat kun je op twee manieren uitleggen, ik bedoel het letterlijk)?
Is de suggestie dat vrouwen geen raketten kunnen afschieten??

schaatsen

het begin een kleine week geleden
het begin een kleine week geleden

Vorige week donderdag stond hij nog wankel en schuifelend op zijn schaatsjes en gisteren was hij in staat om bijna 20 kilometers te verslinden op de Overijsselse Wieden. In veel sporten heeft mijn zoon me al ingehaald. Ach en ik laat me graag inhalen, hoewel elke keer weer met verbazing.

Met schaatsen haalt Joshua me nog niet echt in, maar zelf had hij aan de rit Giethoorn-Zwartsluis met een ommetje, nog wel 5 kilometer toe kunnen voegen geloof ik, terwijl ik zwaar begon te wankelen.

“Nou vooruit even pauzeren, maar wel kort hoor”. Het lijkt of ik mezelf hoor praten op een van onze fietstochten.

En eindelijk iets positiefs over ambtenaren in dit weblog. Tussen Zwartsluis en Belt-Schutsloot stonden ze namens de gemeente (Zwartewaterland?) daar gratis chocolademelk uit te delen. Kijk zo mag ik het zien.

alternatief

Vandaag is de opmaak van het boek VerPASseerd Ouderschap begonnen. Zo heet nu het boek met de werktitel Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom. De laatste twee woorden zijn trouwens behouden in de ondertitel. Het is een heel loslaatproces. Tot het laatst als alles al eigenlijk af is ga je toch nog weer verbeteringen aanbrengen.

En juist die laatste paar verbeteringen lijken altijd nog noodzakelijker dan elke verbetering daarvoor. En toch gaat het om een oneindig proces dat je ergens moet beëindigen. Je kunt niet bezig blijven.

Mijn laatste verbeteringen waren wat relativeringen in ernstige opmerkingen over ouderschap in de jaren zeventig. In die tijd kwam de alternatieve hulpverlening van de grond. Het kreeg namen als JAC, Release en niet te vergeten de Soosjale Joenit in Den Haag. Bij de laatste kwam ik in die tijd zelf nogal eens binnenlopen. Men was daar altijd erg staat “ondermijnend” bezig. Zo kan ik me nog iets vaags herinneren van iemand die ernstige misstanden had ontdekt bij Justitie en dat wel even boven water ging tillen. Nooit meer iets van gehoord dus. Tegenwoordig blijft Justitie nog steeds ver onder water, tenzij u mijn weblog leest natuurlijk.

Eigenlijk zou je dus verwachten dat ik me nog steeds goed kan vinden in het werk dat toen bij die clubs werd verricht. Maar nu de andere kant. Men hield zich daar bezig met jongerenhulpverlening. Dit was ook maatschappijkritisch. Maar vooral ook ouderkritisch om niet te zeggen ouderondermijnend.

En die maatschappelijke kritiek? Ach, zoals u weet is de alternatieve hulpverleningsgeneratie uiteindelijk lekker ingekaderd in de genormeerde hulpverlening. Een ding zijn ze echter niet kwijtgeraakt; het afserveren van ouders. En dat afserveren is nu juist de kern geworden van die extreme staatsinmenging in het privéleven waar we nu mee te maken hebben, en die voor ouders en kinderen niets goeds oplevert.

Nou lijkt het me een mooie opgave voor u om uit te zoeken of ik het nu beter heb uitgelegd dan in mijn boek, andersom, of dat het elkaar aanvult.

Daartoe hebt u nu nog steeds de unieke mogelijkheid dat boek met een voorintekenkorting en zonder verzendkosten aan te schaffen. En die voorintekenprijs hebben we zelfs net nog iets verlaagd tot 12 euro. Dit vanwege het feit dat er wat minder afbeeldingen in verwerkt zijn dan eerst in de planning zat en ik graag van het begin af aan flinke voorraadbeheersing wens te doen. Overigens is het aantal pagina´s flink uitgebreid. Dus over informatie niets te klagen. Als u drie boeken tegelijk aanschaft krijgt u nog meer korting. U mag daarvoor ook andere boeken van Rela nemen. Maar let op deze aanbieding geldt tot aan de presentatie van het boek, waarvan overigens de datum nog niet bekend is.

meer informatie over het (bestellen van) boek Verpasseerd Ouderschap. over loyaliteitsmisbruik en ouderverstotingssyndroom