Cookies

Hugo de Jonge stelde eerder verplichte anti-conceptie (de facto sterilisatie) voor

De angst dat er met de komende, mogelijk verplichte, vaccinatie heimelijk oneigenlijke doelen kunnen worden beoogd lijkt me ineens wat minder een te ver gaande uhhh complottheorie. Toen ik onderstaand filmpje bekeek dacht ik eerst nog dat het misschien wel een beetje uit context was of zo.

anderhalvemeterkop

Toen bedacht ik me dat dit een beetje vergelijkbaar was met verplichte sterilisatie uhh voortdurende anti-conceptie (o.a voor mensen in een moeilijke leefsituatie) die in 2016 in Rotterdam werd voorgesteld. Toen ik mijn blog daarover opzocht schrok ik nogal want het was Hugo de Jonge, toen nog wethouder van Rotterdam, die dit samen met Hoogleraar annex rechter Paul Vlaardingerbroek voorstelde. Deze Hugo de Jonge is nu minister van Volksgezondheid en vicepremier en dus verantwoordelijk voor iets anders wat er, mogelijk ook verplicht, aankomt, vaccinatie. Iemand die zichzelf waarschijnlijk tot de übermenschen rekent moet je dit soort touwtjes niet in handen geven. Maar dat is al gebeurd. Dus daarom zullen we heel erg moeten opletten en op tijd in actie moeten komen. Dit vooral omdat ook deze zelfde minister het volk heeft opgeroepen zijn beleid niet meer zo goed te volgen. We moeten volgens hem niet meer zo erg op de cijfertjes van Corona letten. Oh ja en WOB-verzoeken kunnen ook niet meer. Let op mensen!!!!

Minister de Jonge heeft het wel met allerlei verplichtingen die hij de burger oplegt. In het kader van de wet Wwvgz kun je ook al verplicht medicijnen toegediend krijgen en andere dwangzorg die op de eerste plaats is gericht op het handhaven van de openbare orde.

Geen vaderdagtrofee m/v?

Onderstaande blog is ter verantwoording en verduidelijking aan allen die betrokken zijn geweest bij de instelling van de vaderdagtrofee m/v
(en zelf ga ik op vaderdag een liedje spelen voor de bijeenkomst van monument van de onvervulde kinderwens in Apeldoorn)

De Vaderdagtrofee m/v werd in 2007 ingesteld door een aantal ouderorganisaties. Het Vader Kennis Centrum nam het op zich de uitreiking te organiseren. Er zijn diverse conflicten over geweest. Zie hiervoor. Na een conflict in 2014 werd het volgende afgesproken:
“Vader Kennis Centrum zal vanaf 2015 jaarlijks rondom Vaderdag, de Vaderdagtrofee m/v uitreiken. In dit verband is de benoeming van een hoogleraar op een deeltijd leerstoel aan de universiteit van Amsterdam afgewacht. Vanaf dat moment zal het door Zander ontworpen beeld als wisseltrofee worden uitgereikt (dat tot op heden werd geschonken om te behouden) en er zal een nieuw ontwerp van een andere kunstenaar worden geschonken om als beeldje te behouden.”      

Tekst uit de formele vaststellingovereenkomst 2014 tussen Joep Zander en het Vader Kennis Centrum waarbij door het Vader Kennis Centrum een advocaat namens hun werd betrokken, totale kosten voor hun volgens hun zelf destijds 5.500 Euro.  Aardige bijkomstigheid was dat het VKC uitdrukkelijk over het beeldje sprak als zijnde de oscar van de vaderbeweging een term die ook in de vaststellingsovereenkomst werd gebruikt.

Het beeldje is vervolgens in 2015 volgens bestuursleden B en W in het geheel niet uitgereikt.

“Het symposium van 2017 is pas 15 juni 2018 gehouden en Vera Bergkamp heeft de vaderdag trofee gewonnen, daar is genoeg over gepubliceerd geweest;” Bestuurslid B aan mij 28-03-19

“Ik staak deze discussie aangezien het tot niets leidt en heb geen zin in dit soort geneuzel.” Bestuurslid B aan mij 29-3-19

Ik kan alleen vaststellen dat de Stichting zich aan deze afspraken houdt, dus ik snap de het hele mail verkeer niet van Zander als van u en het verwijt dat de Stichting nalatig zou zijn geweest. (Bestuurslid B aan bemiddelaar 7-4-19)

In 2017 is er dus geen beeldje uitgereikt. In 2015 is het beeldje vaderdagtrofee m/v ook al niet uitgereikt en in 2019 zijn ze dat bij het VKC ook niet van plan lees ik. Of ze het de in 2018 wel hebben gedaan (gaat het hier echt om het beeldje en onder de correcte naam?) is niet met een foto o.i.d. aangetoond.

Mijn korte commentaar: Het gaat er niet speciaal om dat het een door mij gemaakt beeldje is, maar een trofee (eerder schilderij) die het VKC namens een hele beweging, die daar ook geld voor opbracht, mocht uitreiken.

Zie op 4:35 over de afschaffing van acties

Hoe zit dat ook alweer met samenwerken in de vaderbeweging?

Waarom meerouderschap zes maal zoveel conflictstof oplevert als tweeouderschap


Een van de voorstellen van de Staatscommissie Herijking Ouderschap is om de mogelijkheid in te voeren dat een kind 4 ouders heeft. Dit voorstel ligt in het verlengde van een trend waarbij al langer sprake is van meemoeders en dergelijke die allerlei vormen van wettelijke status krijgen. Dit keer krijgt u geen lange politiek/ideologische verhandeling van mij maar een overzichtelijk wiskundige. In een tweeoudergezin is er een interouderlijke relatie, met het kind erbij een driehoek. Dat levert tegenwoordig al vaak heel wat conflictstof op. Bij drie ouders zijn er niet twee maar drie interouderlijke relaties. Ga er maar aanstaan. Bij vier ouders springen we ineens naar…..




Kortom , volop werk voor mediators (een mediator per ouder die weer met elkaar moeten overleggen), kinderbeschermers, kindbehartigers, kindcuratoren en rechters.. En dan hebben we het nog niet eens over de onmetelijke complexiteit van een samengesteld gezin waarin elk kind misschien wel vier verschillende vierouderstellen heeft.

Er is er maar één die hier garen bij spint en dat is de overheid en in zijn kielzog de bedrijfstak familierecht. Door sommigen ook misdaadgroep genoemd. Uiteindelijk wordt door dit soort manoeuvres de verantwoordelijkheid bij de ouders weggehaald. Telkenmale zal de staat, onder het mom dat al die rare ouders zoveel ruzie maken, de kinderen aan zich binden. Ze zullen zich via wet en rechtspraak steeds meer met kinderen bemoeien door juist steeds langzamer knopen door te hakken.

Eenvoudige wiskunde kan soms wel eens dienstig zijn in de sociale wetenschappen, hoewel het duidelijk zal zijn dat het nog maar een vereenvoudigd plaatje is wat ik hier weergeef. De werkelijkheid is nog veel complexer, maar zelden eenvoudiger lijkt me.

Het ons door de natuur gegeven model van tweeouderschap is eigenlijk de enige manier om te voorkomen dat kinderen in steeds ingewikkeldere loyaliteitssituaties komen met de staatsloyaliteit op de horizon. Hiermee stellen we het natuurrecht boven de door de staat gecreëerde doolhoven. De autoriteit van de schepping is voor sommigen de autoriteit van God. Als bron van schepping valt dat misschien samen. Hierover het stukje van Kees van de Staaij van de SGP

SGP-er Van der Staaij over meerouderschap

Of ( geen registratie nodig)

Zelf pleitte ik al 20 jaar geleden in het kader van de voorstellen homohuwelijk voor natuurlijk ouderschap als basis zonder overigens homoouderschap te verwerpen.

St Joseph (St Joep)

Ik geef de narcismevorsers onder jullie weer een mooie kans om een schot voor de open doel te scoren. Na mij weg te zetten als Grote Joep en de Grote Pedogoog (I.W twee blogs geleden) kan ik nu misschien definitief vanwege zelfheiligverklaring in het goede diagnostische hokje worden opgesloten.

Maar nee ik heb het gewoon over de heilige van vandaag, de vader van Jezus die Joseph heet en niet alleen naamheilige van mij maar ook patroonheilige van vaders in het algemeen. En die Joseph heet in Limburg gewoon Joep. In Sittard vind je dan ook vandaag de grootste Nederlandse jaarmarkt; de St Joepmert

In 2004 tijdens, en naar aanleiding van, de Fathers4Justice hype beklaagde de anglicaanse bisschop Stephan Lowe zich over de religieuze marginalisatie van Joseph en de exclusieve aandacht voor Maria in de diverse religies. Uiteraard zag hij een maatschappelijk verband.

Aardig in dit verband: Georges Moustaki over Joseph:

Perverse coalities en verstotingsprogrammering op maatschappelijke schaal

Laatst bijgewerkt op 28 maart 2019 in verband met correspondentie VKC

Vijfentwintig jaar geleden voerde de moeder van mijn dochter een reeks verklaringen op van vrienden van haar over mijn gedrag. Met die verklaringen moest een negatief beeld van mij geschetst worden. Ik had kunnen proberen te reageren met een reeks verklaringen die negatief zouden zijn voor haar. Maar ik besloot uiteraard om te reageren met verklaringen die positief waren over mijn opvoedingspraktijk voor mijn dochter. Dat is het verschil tussen terugpakken en uitpakken. En uiteraard bestreed ik op een praktische manier de negatieve framing van bijvoorbeeld mensen die dachten te constateren dat ik me niet aan afspraken hield, omdat ik me niet hield aan wat volgens de moeder van mijn kind zou zijn afgesproken. Ondanks deze milde aanpak was de wereld te klein in de rechtbank. Hoe ik het in mijn hoofd haalde om met verklaringen te durven komen daarbij als vanzelfsprekend haar ingediende verklaringen totaal over het hoofd ziend.

In de commentaren op mijn voorlaatste blog breekt de pleuris uit over mijn kritiek op het aan het woord laten van, de herhaalde malen met succes van integriteitsfalen beschuldigde, Corine de Ruiter in een congres over ouderverstoting. Deze discussie wordt gevoerd door onder andere twee organisatrices (oid) van het congres. Je kunt in deze discussie iets herkennen van wat ik 25 jaar geleden op de rechtbank meemaakte. Naar binnen zeilen met allerlei nogal tergend en overdreven persoonlijk geformuleerde kritiek en dan zeer verontwaardigd worden als ik dat netjes probeer te weerleggen, wat overigens geen sinecure is als mensen als een machinegeweer de ene fantasie dan wel leugen na de andere op tafel leggen.

Hoe is het mogelijk dat moeders dat zo makkelijk voor elkaar krijgen? Dat kan eigenlijk alleen omdat ze dat gedrag voortdurend om zich heen zien van kinder’beschermers’, rechters en wetenschappers en vooral natuurlijk hun eigen advocaat. Ook omdat ze er bij herhaling succes mee hebben en ach vaders een trap nageven, wie maalt erom? Ik wil niet zeggen dat vaders nooit dit gedrag vertonen, maar die komen daar zelden mee weg.

Waar het nu om gaat is de vraag of er een verband is tussen het gebeuren op microschaal in de rechtszaal en het gedrag van allerlei actoren op meso en macro niveau. Kun je gewoon zeggen dat ouderverstotingsprogrammeringsgedrag terug te vinden is in reacties als die onder mijn blog. Lopen deze reacties, die niet direct over individuele kinderen gaan maar over het maatschappelijk debat daarover, congruent met de uit de van de ouderverstotingsliteratuur bekende programmeringsreacties en treedt daartussen kruisbestuiving op? Ik denk van wel. En daarover had ik graag meer verteld op het congres over ouderverstoting dat zich morgen afspeelt. Ik had dan graag een Nederlandstalige variant voorgedragen van mijn Bratislava-lezing (zie hieronder) van anderhalf jaar geleden over de ‘multi level understanding’ van ouderverstoting. Opmerkelijk genoeg vonden de organisatoren van dit congres het zelfs niet nodig om mij op de hoogte te stellen van het congres, ik moest het van anderen horen. Daarbij is het van belang te weten dat ik met enkele boeken, wetenschappelijke artikelen, workshops acties en lobby’s het begrip ouderverstoting in Nederland heb geïntroduceerd. Mede daardoor komt het nu voor in de jurisprudentie en de literatuur. De laatste zinnen zullen zeker tegen mij gebruikt worden als zijnde egoboosting. Maar iedereen kan terugvinden dat ik slechts de geschiedenis probeer weer te geven. Dit op deze manier in herinnering brengen is noodzakelijk omdat er een groot belang is om mijn persoon, invloed en leiderschap (ooit) af te breken, ook door venijnige beschuldigingen van ego-boosting. Dat belang rust vooral bij Justitie. Het afbreken van de kop van iedere veranderingsbeweging is, samen met verdeel en heers, een cruciaal onderdeel van de overheidsrepressie die uiteindelijk vooral tegen kinderen is gericht en zeer extreem is. Om mij heen heb ik veel andere ideële veranderaars afgebroken zien worden. Dit mechanisme moet aan de orde worden gesteld. Maar de organisatoren van dit congres nemen liever een voorbeeld aan de neppige-hoogleraar Corine de Ruiter die nog onlangs door het college van bestuur van haar universiteit (niet voor het eerst) op de vingers werd getikt in casu haar wetenschappelijke integriteit. Een hoogleraar die zich er juist niet voor schaamt al die framingsmechanismes van ouderverstoting op macronivo tegen diverse vaders waaronder Ivo Vrijkotte en mij in te zetten. Haar optreden op het congres wordt ook nog eens verzorgd in samenwerking met het Vader kennis Centrum die juist is opgericht om voor vaderschap op te komen (in naam althans). Overignes zegt het Vader Kennis Centrum zelf daarvan dat ze niet bij de organisatie is betrokken en die alleen maar faciliteert. Dat lijkt in tegenspraak met de aanduidingen op de aankondiging waarop (zie hierbij) staat dat de conferentie samen met VKC wordt georganiseerd.

Kortom dit is wat ik bedoel met de perverse coalitie rond dit congres over ouderverstoting, dat dus voor een deel juist ouderverstoting propageert door middel van het geven van het slechte voorbeeld. Slecht gedrag dat elkaar aantrekt. Een goed/slecht voorbeeld is de minstens de helft van de dynamiek achter veranderingsprocessen. In plaats van dit soort mechanismen ook op macroschaal en als mechanismes van hulpverleners en rechters aan de orde te stellen, gebruiken de organisatoren van dit congres dit soort mechanismes om fundamentele kritiek af te weren en ouderverstoting af te schilderen als vooral een probleem tussen ouders. Die ouders kunnen elkaar dan te lijf gaan met duurbetaalde dikke rapporten die moeten aantonen dat de een of de ander fout en gestoord is maar die zelden de vinger leggen op de zere plek zelf. Ach ja hier en daar nog wat marginale opmerkingen over achterstanden bij opleidingen enzo maar niet fundamenteel. Het zijn rechters en wetenschappers die ouderverstoting actief en op grote schaal beoefenen. Ook persoonlijk falen als verstotende ouder, frustratie als kind of ouderslachtoffer kan goed worden verstopt door op zo’n manier wat te organiseren. Falen is menselijk, verstoppen gevaarlijk. Dit is ook een mechanisme dat we ons steeds moeten voorhouden als we het gedrag van sommige wetenschappers rechters en journalisten enz beoordelen.

De organisatie van het congres probeert zich met censuur en blokkades af te dekken tegen elke vorm van kritiek op facebook. Zelf zit ik niet op facebook, maar ik krijg daar berichten over door. Het bestuur van medeorganisatie Kinderen Ouders Grootouders die ik altijd al zeer hoog achtte qua integriteit, heeft besloten verstek te laten gaan op het congres.

Ik vind natuurlijk dat dit congres moet doorgaan, wel zou er door de voorzitter afstand kunnen worden genomen van de organisatie en Corine de Ruiter kunnen worden medegedeeld dat bij nader onderzoek naar haar integriteit is komen vast te staan dat daar nog teveel vraagtekens (understatement want het staat in alle redelijkheid vast) omheen zijn om haar optreden te kunnen laten doorgaan. En dan iemand anders aan het woord laten met wat andere opvattingen. Zelf heb ik morgen een mooie zonnige wandeling op het programma staan. Ik vrees dat de organisatie van het congres geen belang heeft bij mijn (of andermans) fundamentele kritiek en visie op het verband tussen micro en macro vormen van programmering omdat ze daarmee haar eigen gedrag aan de orde zou stellen. Dat blijkt duidelijk uit haar gedrag nu. Linken naar dit blog is verboden op hun facebookgroep. En als je dat ergens anders doet wordt je uit de groep gegooid.

 


Deze video over mijn lezing in Bratislava mei 2017. Technisch niet volmaakt maar interessant.

Oh ja en dit verhaal beoogt niet om aan te tonen dat ik niets fout doe, ik ben gewond . Maar ik vind wel dat er gedrag is dat begrensd moet worden als anderen daar schade van ondervinden. Dat is in dit geval aan de orde.

Zie ook het blog van Tom Janssen die naar eigen zeggen door de organisatie van dit congres met geweld wordt bedreigd als hij het waagt daar op te komen dagen. Hoe contrasterend met de eerdere visie van de organisatie dat Ivo Vrijkotte en ik te beroerd zouden zijn om de discussie aan te gaan en de insinuatie van organisatrice A M van M dat ik haar bijdrage zou willen censureren.

Rechters teveel aangevallen?

befgajes in de bajesAch jee, rechter Wabeke klaagt in Trouw erover dat zijn soort teveel wordt aangevallen. Zelf is hij ervan beschuldigd verdachte te zijn geweest in een kinderpornonetwerk. Dat was die bekende zaak waarin het verdere onderzoek van hoger hand werd verlinkt en kapot gemaakt volgens getuigen die dat onder ede voor weer een andere rechter hebben verklaard.
Nog onlangs kwam de Nederlandse Vereniging van Rechters en officieren van justitie (NVvR) tot de conclusie dat de dubbelfunctie rechter-volksvertegenwoordiger misschien niet zo ’n goed idee is. Met enige vertraging wordt hun advies opgevolgd door al die dubbelepettendragers. Maar ondertussen hebben de afgelopen decennia die dubbelpetters op een genante wijze de volksvertegenwoordiging en de burgers totaal op het verkeerde spoor gezet. Hebben ze om kort te gaan de scheiding der machten rücksichtslos doorbroken. Een van de meest opvallende gevolgen daarvan was het verkwanselen van de belangen van kinderen door het afschieten van het wetsvoorstel Luchtenveld (volgens Luchtenveld zelf d.m.v. een lobby van rechters en advocaten) en het diffameren van vaderschap door mensen als Quik-Schuijt.
En ja hoor, geheel onbeschaamd beweert Wabeke dan weer in Trouw dat de politiek teveel invloed heeft op de rechterlijke macht. Zijn soort wil geheel onbelemmerd kunnen liegen en bedriegen (bijvoorbeeld over het zogenaamd openbaar uitspreken van rechterlijke vonnissen)
Nog maar een paar dagen geleden sprak de Hoge Raad zich uit tegen de manier waarop de Raad voor de Rechtspraak de opposanten van liegende rechter Westenberg tegemoet durfde te treden (diffameren , Ik heb het woord uit die uitspraak vandaan). En dan toch weer meer macht durven eisen voor dat soort organen, je moet het lef maar hebben.
Erwin Kreulen die het stuk schreef voor dagblad Trouw heeft, zoals ik van hem gewend ben niet veel moeite gedaan om mensen die wat anders denken aan het woord te laten. Die mensen die wat anders denken, zoals Ruijs, ondergetekende, de vroegere groep van het rapport Integriteit van de Rechterlijke Macht, Nico van den Ham, misschien wel …….. hebben vaak genoeg gelijk gekregen. Zelf heb ik al jaren geleden in dagblad de Pers tegen die dubbele-petten-rechters gepleit bijvoorbeeld. Maar dat willen we nu natuurlijk niet meer weten. Joep Zander is een van die gevaarlijke types die de rechtstaat ondermijnt door de vinger op de zere plek te leggen. Klokkenluiders tot het uiterste tergen en buiten de wet plaatsen, wie wordt er eigenlijk in dit land teveel aangevallen? is getekend Out-law Joep Zander
 

neologismen om elkaar te begrijpen

Ouderverstotingssyndroom, loyaliteitsmisbruik, vaderschapsdiscriminatie, statusquo-ouders……….
Ik heb wel wat met het zoeken van woorden die zo precies mogelijk omschrijven wat er te zeggen valt. Soms vind ik die woorden in andere talen. Maar het is uiteraard van belang om zoveel mogelijk belangrijke verschijnselen ook in het Nederlands te benoemen. Een van de eerste neologismen die ik in het kader van familierecht en vaderschap bedacht was het woord vaderschapsdiscriminatie. Ik vind het al terug in een versie van mijn bundel “Dit zijn geen broodjes aap, officiële documenten geven een doorkijkje op loyaliteitsmisbruik en vaderschapsdiscriminatie ” uit 1997. Waarschijnlijk stond het woord ook al op de kaft van eerdere versies. Ik ben niet altijd consequent geweest. Zo heb ik ooit een plaatje gemaakt wat lijkt op dat hieronder, maar dan met het woord vaderdiscriminatie. Dit gebeurde onder invloed van kritiek die beweerde dat discriminatie naar persoonsaanduidingen moeten verwijzen. Vader is een persoon, vaderschap niet, al verwijst het wel naar het bestaan van twee personen; vader en kind. Overigens zag ik deze week op Wikipedia dat ook de term zwangerschapsdiscriminatie inmiddels zijn weg heeft gevonden. Wellicht ben ik dus ook voor de helft verantwoordelijk voor dát neologisme.
vaderschapsdiscriminatie
22 jaar vaderschapsdiscriminatie benoemd, het heeft niet veel geholpen maar het woord is wel  al enigszins ingeburgerd zag ik vandaag toen ik het googelde. Op wikipedia werd het lemma vaderschapsdiscriminatie verwijderd, niet alleen omdat het een neologisme is, dat was meer een smoes, maar vanwege de etterige houding van deze encyclopedie naar mannen en vaders. Gisteren heb ik het lemma toegevoegd aan een aardigere variant van een internet-encyclopedie, Wikisage,  en voor mijn eigen sites heb ik de letteranimatie hierboven gemaakt.
Oh ja even for the record. de woorden in de eerste regel van dit blok heb ik allemaal zelf in de wereld gezet, en ook zelf bedacht met uitzondering van het woord loyaliteitsmisbruik dat door wijlen Leo Weerdenburg is bedacht.
 

Vaderschapsdiscriminatie; lezing

Dik twintig  jaar geleden schreef ik voor de eerste opzet van het boek Gemist Vaderschap een hoofdstuk over vaderschapsdiscriminatie. Ja dus toen vond ik die term al uit. De term leidde een tijd lang een trots bestaan op de Nederlandse Wikipedia totdat hij werd verwijderd omdat ik een eigengemaakte term zou promoten. Per saldo werd het hele artikel inclusief het beruchte discriminerende formulier van de rechtbank Arnhem van de hele Wikipedia verwijderd. Mij werd verweten dat ik vaderactivist ben. Moederactivisme werd uiteraard juist gestimuleerd met gesubsidieerde projecten waarvoor de censor van het lemma vaderschapsdiscriminatie werd aangesteld als betaalde medewerker.
Screenshot_wikipedia lemma discriminatie
Maandag aanstaande geef ik in de bibliotheek Enschede een lezing over vaderschapsdiscriminatie waarbij niet alleen de discriminatie van de discriminatie van vaderschap aan de orde komt maar ook praktische voorbeelden en bovenal een aanzet om het probleem aan te pakken. Ik zit nu nog druk in de voorbereiding maar het belooft een interessante lezing te worden.
vaderdiscriminatie mindertekst
Het is de bedoeling dat we in de komende tijd meer discriminatiezaken gaan melden bij de anti-discriminatiecentra. We hopen daarmee niet alleen een aantal zaken te winnen bij het College voor de Rechten van de Mens maar ook om via een zwartboek structureel aandacht te geven aan het probleem.
Zelf ga ik ook een kwestie aanbrengen. Ja welke van de vele? Zelf leef ik al 25 jaar, ach wat zeg ik, misschien al heel mijn leven, onder een regime van vaderschapsdiscriminatie. Niet alleen op persoonlijk vlak, maar vooral als activist, schrijver en kunstenaar. Een punt daaruit ben  ik druk aan het aanpakken samen met het anti-discriminatiemeldpunt Deventer. Het gaat om de manier waarop de instelling voor geestelijke gezondheidszorg Pro Persona het voor elkaar kreeg om mijn dochter na weer een lange tijd goed contact, weer tegen mij op te zetten. Het toppunt was dat de klacht daarover werd behandeld door een gecommitteerd lid van een vrouwenbelangenvereniging (Soroptimisten) waar ik zowel persoonlijk als maatschappelijk eerder herhaaldelijk mee in aanvaring kwam. Deze mevrouw vond samen met twee andere vrouwelijke klachtencommissieleden dat het de therapeuten in kwestie de facto vrij stond om te doen wat ze deden omdat alles onder de noemer therapie gebeurt in die instelling niet vatbaar is voor een klacht van een deelnemer aan die therapie. De directie van Pro Persona vond dat ze aan een mineure klacht die wel gegrond was verklaard ook niets hoefden te doen omdat systeemtherapeuten zich alleen begeleidend opstellen en dus, trek ik de lijn door, eigenlijk niet gedaan konden hebben wat ze wel deden. Ja ik  vat het (te kort) samen.
Afin over dat laatste zal ik u aanstaande maandag niet zoveel meer vertellen wel over andere voorbeelden en algemeen maatschappelijke aanvaringen. Komt!!
Maandag 15 oktober 19 uur rondgang langs mijn expositie en aansluitend 20 uur lezing in de openbare bibliotheek Enschede. Meer…..
Voor de aardigheid nog mijn opzetje van het artikel van meer dan 20 jaar geleden.
Beluister mij maandag aanstaande op RCM-Twente https://1twente.nl/radio/luister/

Hoe een clubje van rechtbankpresidenten in 1997 de onafhankelijkheid van de Nederlandse rechter ophief

bandidos8 samengevoegddefIn 1997 besloot een vergadering van rechtbankpresidenten, dat zich ASZM noemde, dat eerdere toezeggingen van het presidium van de Rechtbank Arnhem om mij en Jan Hop inzage te geven in een groot aantal geanonimiseerde rechterljke uitspraken, van hoger hand te blokkeren. Daarmee maakten ze niet alleen een eind aan het in theorie nog steeds bestaande algemene wettelijke principe van openbaarheid van uitspraken maar ze doorbraken ook de zelfstandige verantwoordelijkheid van de onafhankelijke rechter voor hun handelen.
Een tijdje later besloot de minister van Justitie om het ASZM maar een legitieme status te geven. Kamerleden gingen daarmee akkoord hoewel een van hen (Uri Rosentahl)  nog wel opmerkte dat het wel een beetje leek of er al op de zaken vooruitgelopen was en het parlement voor een voldongen feit werd gesteld. Later werd dat ASZM omgezet naar de Raad voor de Rechtspraak die onlangs de staat met het voldongen feit van tekorten en gebrek aan daadkracht wist op te zadelen.
De rechterlijke macht heeft zich met bovengenoemde handelingen tot een soort dictatuur verheven waar je u tegen zegt. De checks and balances van democratisch functioneren zijn sindsdien buiten de orde. Het opheffen van de parlementaire controle, historisch altijd al een van de eerste stappen naar dictatuur, is er niets bij. Kortom ik noem die huidige staat van de “rechtstaat’ een rechtersdictatuur.  Een onrechtstaat dus.
En dat leidt uiteraard ook tot allerlei onrecht in de concrete rechtspraktijk. En er over berichten is , zoals bij elke dictatuur, ook zo goed als onmogelijk. Als je er meer over wilt weten kun je hier beginnen.
En er zijn nog enkele dappere rechters die zich tegen deze dictatuur weren! Dit met aanhoudende druk van mij op individuele rechters en de aandacht die TV-Oost er via mij aan besteedde leverde in 2017 een doorbraak op waarbij enkele rechters het dictaat doorbraken en ook de voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak erkende dat er ‘in principe’ openbaarheid van uitspraken zou moeten zijn.  Daadwerkelijke uitvoering is nog steeds verweg, en er mag met grond gevreesd worden dat er uitzonderingen zullen worden gemaakt. Een mea culpa is nog verder weg. En wat gebeurt er met de inmiddels miljoenen nietige uitspraken?
lijst presidenten 1997

Van vader tot gevaar- interview AD en Stentor

 

honger1
Mijn hongerstaking voor het kantongerecht Deventer 1995.

Mijn interview voor Stentor en AD over de kwestie James Shields
Het heeft iets ongemakkelijks om, weer,  aan het woord te komen over een familiedrama; een vader die dodelijk geweld heeft gebruikt tegen moeder, kind, partner en zichzelf.  Moeilijk om enerzijds duidelijk te maken in wat voor waanzinnige draaimolen vaders, moeders en kinderen vaak terechtkomen als ze zich begeven in het door de rechtelijke macht en zogenaamde jeugdzorgers opgemaakte en van wapens voorziene toernooiveld van hechtscheiding. In dit geval speelt er ook nog een extra dubbel. Het gaat niet alleen over overdrachtelijke wapens maar ook nog eens over de in de VS zo gemakkelijk verkrijgbare fysieke wapens die weer worden aangeleverd door een andere profijtdragende industrie. Rechterlijke macht en wapenhandel als dragers van de coalitie van het kwaad.
Anderzijds wil je dan nog graag duidelijk maken dat geweld geen oplossing kan zijn en wil je dan nog oprecht je verontrusting en je leedwezen met directe en indirecte slachtoffers uitspreken. Dat lukt maar moeizaam in een kort interviewtje. Maar ik moet zeggen dat de betreffend journalist ieder geval erg zijn best heeft gedaan om een en ander zo getrouw mogelijk over te brengen.
Wat ik er graag nog een keer aan zou willen toevoegen. Pak die rechters aan, stap de rechtbanken binnen sla daar de vuist op de balie bijvoorbeeld in de rechtbank Almelo bij Mr Olthof die (is dat toeval of zo) een achternaamgenoot van het moeder-slachtoffer is.
En zeg nou niet dat ik zelf de ballen nog niet had om dat te doen. Ik heb ooit met een paar vaders gedemonstreerd voor de rechtbank Zutphen, 12 dagen gehongerstaakt voor het (toen nog) kantongerecht Deventer. Met vaders de rechtbank Arnhem bezet en de rechtbank Zwolle ondergeplakt, met Fathers voor Justice grote schoonmaak gehouden bij de rechtbank Arnhem en met vader Erik (weer) voor de rechtbank Arnhem gedemonstreerd. Als je dan toch ten einde raad ben doe dan zo iets. Ook als je nog niet helemaal aan het einde van je raad zit. Neem mijn raad ter harte, richt je pijlen op de ware daders.
artikel Stentor/Algemeen Dagblad.
tekst Stentor en AD 4 aug