Cookies

mannen slachtoffer

Met allcare, Claire

Dag u spreekt met Hans, ik wordt mishandeld door mijn vrouw. Kan ik daar met iemand over praten?

“Nou ik doe de intake voor alle soorten hulpverlening hier, dan kijken we wel even verder”

Maar u bent toch dat speciale blijf-huis voor mannen?

Dat zit ook ergens bij ons ja…

Ik heb heel veel moeite moeten doen om überhaupt een telefoonnummer van u te vinden. Het liefst zou ik nu een man willen spreken.

Oh u doet mee aan de proef? Heeft u last van eerwraak dan.

Nee nee het is mijn… Maar ja ik wil gewoon iemand spreken waarmee ik erover praten kan.

Nou dat moeten we nog even bekijken, u zult het toch eerst met mij moeten doen.

Kunt u me nou niet gewoon doorverbinden met het blijf-huis voor mannen, met een hulpverlener…

Nee dat heb ik u al gezegd..

Maar de staatssecretaris..

Wat heb ik te maken met die staatssecr…

Nou die heeft…

tuut tuut tuut

Ook mannen kunnen nu terecht in blijf-van-mijn lijf-huizen. Dat is althans het verhaal waar staats Jet Bussemaker mooie sier mee probeert te maken. Ook de buitenlandse media zijn benieuwd naar het nieuwe fenomeen. Vorige week gaf ik een interview erover met de australische vaderradio dads on the air die tot nu toe vergeefse pogingen doet om ook Jet Bussemaker te pakken te krijgen. Zo gauw het interview op internet staat zal ik een link plaatsen.
dossier huiselijk geweld

Het bovenstaande verhaal is gebaseerd op een daadwerkelijke ervaring.

Postbus 52

zorgelijke jeugdzorger
zorgelijke jeugdzorger

Een adreslijst van de klachtencommissies jeugdzorg hebben ze niet bij postbus 51. Volgens hun site zijn er zelfs nog provinciale klachtindienmogelijkheden. Daar zou ik eigenlijk het liefst de adressen van willen hebben. Het enige waar de site naar verwijst is het AKJ (advies- en klachtbureau jeugdzorg).

Iemand die eerder belde met postbus 51 met de vraag waar je een klacht tegen jeugdzorg in kunt dienen werd ook zonder omhaal naar de AKJ doorverwezen. Dit terwijl het AKJ gewoon een instelling is die door de overheid wordt betaald om klachten af te vangen en weg te stoppen zoals ik in ons boek Gemist Vaderschap heb mogen uitleggen.  Van dat boek heeft het AKJ inmiddels een stapeltje gekocht zodat je ook van deze instelling inmiddels mag zeggen dat ze kunnen weten wat er scheelt.

Ook al zou je de AKJ als een onafhankelijke klub zien, dan nog moet je mensen in eerste instantie in ieder geval het adres van de klachtencommissies geven als ze daarom vragen. Waar moet ik dan die lijst van klachtencommissies dan vandaan halen vraag ik de voorverlichtingsmedewerker van PB51, van postbus 52 misschien? Dat vindt ie wel een leuke grap, maar een beetje je schamen dat je zoiets niet hebt, ho maar. Maar ik mag wel het AKJ bellen natuurlijk.

Afin dat maar proberen dan. Om een ook erg lang verhaal kort te maken; ook geen lijst. Dienen die wel eens een klacht in, vraag je je dan af.  Op de site van Bureau Jeugdzorg Limburg wordt je naar een, niet meer bestaande, externe provinciale klachtencommissie verwezen, erkennen ze later zelf. Tegenwoordig heet de interne commissie namelijk gewoon extern ook al is ie intern. Ja het briefpapier moet nog worden aangepast. Maar echt waar hoor helemaal “onafhankelijke klachtencommissieleden”. Jaja. En zo door tot postbus 1291289893489340340978232098238203

een corrupte AKJ-directeur
cliënten zijn lastig volgens het AKJ
Meer in het hoofdstuk geschiedenis van het boek Gemist Vaderschap

een stukje ouderschap

Bundesarchiv Bild 183-W0409-300, Bertolt BrechtGeen stúkje brood maar het héle brood. Brechts lied Der zerrissene Rock beschrijft de manier waarop de arbeidersstrijd werd opgescheept met halve oplossingen en marginale tegemoetkomingen. Een stukje brood. Maar van wie is het brood?

Lang geleden die arbeidersstrijd, mwah… of ver weg… of zijn de onderwerpen veranderd. Werkend aan een stuk tekst bestemd voor een rechter ergens in het zuiden van het land en een manifest voor de hele wereld; zingend in het Festivalkoor van het Brechtfestival lagen er nog wat dwarsverbanden open.

Moeten wij als ouders er genoegen mee nemen dat we onze kinderen even in een omgangshuis mogen zien onder het wakende domme oog van een of andere jeugdzorger die het nu eenmaal helemaal niet vanzelfsprekend vind dat een vader zijn kinderen mee opvoedt. Wat overigens nog niet inhoudt dat een moeder wel veilig is voor zijn/haar ontheemdende bedenksels.het hele ouderschap

Een klein béetje ouderschap, wat is dat eigenlijk. Nog minder dan dat kleine stukje brood of rots van Brecht, eigenlijk nog minder dan niets; een ontzieling.

De totale verwerping van dit familierechtssysteem, het links laten liggen van de rechters en advocaten. Wir brauchen nicht nur den Arbeitsplatz, wir brauchen die ganze Fabriek. We willen niet alleen af en toe onze kinderen “zien”, we willen ze opvoeden.  We willen ze niet alleen af en toe een luier omdoen omdat de moeder daar even geen tijd voor heeft wel willen de samengedeelde verantwoordelijkheid. Das ist was wir brauchen, aber was bietet ihr uns an? eindigt Brecht.

 

Brons

Had ik het de vorige post nog over roest. Deze keer is het eerder gepatineerd brons dat de aandacht trekt. Patina is zeg maar de kunstige naam voor een dun roestlaagje dat de huid van een metaal kleur en karakter geeft.

Zo kleuren zich mijn gevoelens bij het zien van Peter Brons in NOVA gisterenavond. Vader Brons heeft het voor elkaar gekregen dat de moeder van zijn zoon een taakstraf krijgt  vanwege het niet nakomen van een omgangsregeling.  Formeel heeft het Openbaar ministerie dat voor elkaar gekregen, maar als je het goed bekijkt heeft Peter daar veel voor moeten verzetten.

Zijn ervaringen zullen door veel vaders herkend worden. Hij onderscheidt zich door een portie doorzettingsvermogen, inzicht en wellicht een dosis geluk. Want niet iedere rechter is bereid zover te gaan. En dit is dus de eerste.

Schrijnend om te horen dat dit nog niet betekent dat het contact met zijn kinderen wordt hersteld.  Daar zijn nog verdergaande maatregelen voor nodig zoals daadwerkelijk paradoxale toewijzing (moeder uit het gezag). Maar de werking van het vonnis van Peter zal vooral bij anderen wel te merken zijn.

Ik hoop dat Peter door gaat voor de zilveren onderscheiding; herstel contact met zijn kinderen) en de gouden medaille; herstel van een goede opvoedingssituatie waarin vader en moeder een plek hebben.

meer info op de site van het vaderkenniscentrum
de blog van Peter Brons zelf
heel mooi stukje van Elma Drayer in Trouw