Cookies

opvoeders opvoeden

“Voor alles heb je tegenwoordig een cursus nodig, behalve om kinderen op te voeden.” En dan volgt een verhaal over de vele gebreken van ouders en wat professionals daar allemaal wel niet aan denken te kunnen verbeteren. Het verhaal heb ik al heel vaak gehoord. Men is vervolgens zeer verbaasd als er tegenspraak komt. De vanzelfsprekendheid van de geciteerde dooddoener zelf moet uiteraard volgens de benoemdoener als een levenbrengend mantra werken.

Hoogleraar orthopedagogiek Susan Bögels vindt dat opvoedcursussen in het basispakket gezondheidszorg moeten komen. Nou ja liever dat, dan de verplichting die velen via consultatiebureau’s en kinddossiers over ons uit willen storten om ons over te geven aan de sopo’s (sociale politie). Maar we hadden toch al die centra voor jeugd en gezin van Rouvoet in de wijk? Mischien moeten we maar eens beginnen met het opvoeden van de opvoeders die de opvoeders willen opvoeden. Cursusje voor mevrouw Bögels?

p.s. Het woord SOPO heb ik, in deze betekenis, overgenomen van ene Frank die ooit in Alkmaar vrijgestelde was van de KWJ (Katholieke Werkende Jongeren).

verkrachting

“Ik kan niet beschrijven hoe het voelt om kleine meisjes met verminkte vagina’s uit te leggen dat zij nooit kinderen kunnen krijgen.” Hier is een Congolese arts aan het woord over verkrachte vrouwen, meisjes.

Soms moet ik mezelf even ergens flink knijpen. Wil ik wel man zijn? Want hier zijn mannen echt toch meestal de dader. Maar in dit soort gevallen zijn er ook mannen die vader zijn van die meisjes. Die het moeten aanzien en soms zelf levend begraven worden nadat moeder en kind verkracht en toegetakeld zijn.

Veel mannen hebben hun gevoel en positie van vaderschap verloren. Ze zijn erger geworden dan beesten. Om te voorkomen dat mannen beesten worden en erger is het wel nodig om ze niet bij voorbaat als beesten af te schilderen. Vaderschap is een mooie invalshoek om de goede zorg en verantwoordelijkheid te voelen.

Vanuit die verantwoordelijkheid schreef ik dit blogje. Als vader, met zorg om de voortdurende verzieking van kinderen en de kwetsbare kinderkern van ieder mens.

Opzij

Opzij, opzij, opzij, maak plaats, maak plaats, maak plaats………..

Het damesblad Op-zij moet een beetje op-schuiven. En wij maken graag plaats voor positief nieuws op dit weblog. Ik hoorde een paar weken geleden van het televisieprogramma “De leugen regeert” van de principiële klacht van een mannelijke sollicitant over het feit dat het, naar eigen zeggen feministische, maandblad geen mannen wil aannemen. Ik had niet de indruk dat hij daarmee bij de Commissie gelijke behandeling (CGB) voet aan de grond kon krijgen. Ook gelijke voeten worden bij de CGB immers nogal eens ongelijk behandeld.

Maar de CGB heeft deze klager gelijk gegeven!! Immers ook mannen kunnen feministisch zijn! Misschien wel meer dan vrouwen… ah! Of Opzij daarmee kritiek van mannen binnen dit vrouwenbolwerk toelaat is nog maar de vraag. Opzij liet wel eens eerder mannen dingen schrijven. Zo werd ooit een rubriekje met mannennieuws in opzij gevuld door Transact-beleidsmedewerker Nico van Oosten.

Als Opzij nu aan de slag moet met mannen zullen ze misschien weer niet de stevigste uitzoeken. Mij zullen ze zeker niet uitzoeken lijkt me. Ook al ben ik bepaald feministisch. Maar afin.

Een blokkade is geruimd; Opzij,maak plaats, we komen eraan!

artikel Commissie_Gelijke_Behandeling: Opzij discrimineert in Trouw
dossier emancipatie en mannen

gelijk

“Mannen kunnen niet gaan zitten toekijken hoe vrouwen emanciperen” Alsof we dat deden. Vaders nemen al jaren trendmatig meer deel aan de zorg. Dit had tot gevolg dat hun totale gecombineerde urenbelasting alsmaar toenam. Die is al langer meer dan die van vrouwen. En het Sociaal en cultureel planbureau stelt dat sinds 1998 ook vast.

Vrouwenclubs keren terug op het oude vakbondspad van de dertigurige werkweek. Na allerlei ingewikkeld gedoe over levensloopregeling zijn we nu weer terug bij de betrekkelijke eenvoud. Op zich zo slecht nog niet.

Jammer dat er geen vaderorganisaties deelnamen aan de club van vakbondspiefs en vrouwenhotemetoten. Als het om zorgtaakverdeling op micro en macro-niveau gaat moeten mannen vooral hun mond houden lijkt het.

Gelijk zijn en doen komt moet vaak van twee kanten komen.

artikel in Trouw
meer over de gecombineerde zorgtaken

ver trouwen

t(e)reurVertrouwen komt te voet en gaat te paard. Als je dan het vertrouwen op, voor jezelf moverende gronden, hebt opgezegd, zal de eerste stap van de andere kant moeten komen. Toen ik dus onlangs het vertrouwen opzegde in de klachtencommissie van de VBS ( Vereniging Bijzondere Scholen) lag het voor de hand dat ze een stap zouden zetten. Die stap bleek een trap. Ik werd gesommeerd binnen een paar dagen mijn vetrouwen uit te spreken anders zouden ze geen klacht meer behandelen van mij. Nu had ik al geschreven (sic) dat ik vanwege dit wantrouwen die klacht zou intrekken.

Het is niet ongebruikelijk dat dit soort instituten het begrip “vertrouwen afdwingen” nogal letterlijk opvatten. Zo was het probleem jaren geleden bij de rechtbank Zutphen dat we geen inzage kregen in openbare rechterlijke uitspraken. Volgens de griffier lag het probleem geheel bij ons. Wij zouden immers geen vertrouwen hebben in de rechtstaat. Door tenenenmale geen inzage te geven werden wij natuurlijk niet geheeld van onze merkwaardig afwijking. In tegendeel ons vertrouwen werd alleen nog maar kleiner.

In mijn boek Gemist Vaderschap beschrijf ik het geval van een vader die zich gedwongen voelde om voortdurend met instanties die hij niet vertrouwde om te moeten gaan. Je wordt als het ware gedwongen om ze te vertrouwen. Net te doen alsof natuurlijk. Het creëren van dit soort fake is een corebussiness van onze politieke en sociale instituten. Zo ook moeten wij Hirsch Ballin, die al meerdere malen gelogen heeft (en hij is toch echt niet de eerste liegende politicus) gewoon geloven. Anders horen wij bij de mensen die denken dat we een bananrepubliek zijn ( en die bananenrepubliek willen bestrijden). Misschien is iedereen die politici verdenkt van liegen wel een potentiële terrorist.

Trouwen doe je ook uit een soort van vertrouwen. Beetje gedegradeerd in deze maatschappij. Vandaar dat veel allochtonen ver(weg)trouwen. Dat nu mag echter niet meer van Verdonk.

terrorist; sluit hem op (veulpoepers)
boek gemist vaderschap

het gendertourniquet

“Er zijn wel weinig vrouwen hé”, merkte mijn buurvrouw op. Het klonk enigszins beschuldigend; alsof het aan de mannen lag die wél gekomen waren. Maar feitelijk gelijk had ze wel. Er waren duidelijk minder vrouwen dan mannen op deze afdelingsvergadering van de SP. Tsja, zei ik, misschien moeten we ze voortaan eerlijker toelaten. Dan zetten we hier een tourniquet neer die alleen maar een man doorlaat als er ook een vrouw gepasseerd is. Hoe dat praktisch uit te voeren wist ik nog niet direct, maar voor mijn gevoel moet Femke Halsema (die van “minder testosteron in de discussie“) toch wel een apparaatje hebben laten ontwikkelen dat het testosterongehalte van passanten kan snuffelen.

Ach nee zover wilde ze niet gaan, zei mijn buurvrouw vergoelijkend. Maar het was nu eenmaal zo, dat vrouwen bepaalde kwaliteiten hebben om consensus te bereiken en beter naar de diepte achter de kwesties te kijken, vond ze. Achter die consensus worden dikwijls kwesties met een dikke moederdeken bedekt zonder dat ze echt worden opgelost meende ik juist. Dat was tegen het zere been want nu bedacht mijn buurvrouw toch dat ze ergens een principe had dat stelt dat in alle bestuurlijke organen de geslachten gelijkelijk verdeeld dienen te zijn. En… een ledenvergadering is een bestuurlijk orgaan!!

Verderop in de ledenvergadering bleek overigens zulke vrouwelijke consensusmeerderheid niet nodig om de mannen al vroegtijdig tot gepast zwijgen te brengen als er even een plots opwellinkje van feminismekritiek de kop op dreigde te steken. In het kader van de SP integratienota zei een mannelijk lid van de vergadering ( aj een lid, nu snap ik dat vrouwen weg blijven), dat huishoudelijke taakverdeling in het kader van het lijstje, van door de voorzitter opgemaakte definities, eerder paste onder het begrip participatie. En ja die emancipatie zelf, we zijn nu onder de knoet hé. Hij wist niet hoe snel hij er lekker dik om moest lachen. Ik vond het eigenlijk een hele goede opmerking over die participatie. Ook over besnijdenissen ( mannetjes mag je best besnijden) werd de mannelijke nuance al snel ingeslikt.

Afin, de ledin aan mijn zijde was niet te beroerd om verder een zeer kameraadschappelijke discussie te voeren waar we het verder over veel eens waren.

Opmerkelijk punt op de ze vergadering trouwens de vrijheid van meningsuiting die in het kader van de wildersretoriek wordt opgehemeld tot westerse verworvenheid, terwijl het hier ondertussen aardig tegenvalt met die vrijheid. Ik ben benieuwd hoe deze Deventer eenstemmigheid zich landelijk gaat vertalen. En wat mij betreft vooral over de vrijheid van mannen om achter het kanten gordijn vandaan te komen.

vaders en vrijheid van meningsuiting