Cookies

Universiteit Maastricht: intimidaties in plaats van argumenten


(update kleine aanpassingen 300717 tot 11:34 uur. Let op: kleine aanpassing definitieve brief 16:34)
Een paar dagen geleden diende Ivo Vrijkotte een klacht wetenschappelijke integriteit in over Corine de Ruiter bij het klachtpunt van de Universiteit van Maastricht.
Inmiddels heeft de Universiteit gereageerd:  ‘In uw klachtschrijven gebruikt u bepaalde kwalificerende bewoordingen in de richting van prof. De Ruiter die in samenhang met de door u aangekondigde openbaarmaking de vertrouwelijke behandeling mogelijk in de weg staan. Daarenboven zijn deze bewoordingen ook smadelijk en lasterlijk en derhalve onrechtmatig. We dringen er met klem op aan dat u zich in het openbaar van hiervan onthoudt en waar u al met uw klachtschrijven de openbaarheid heeft gezocht o.a. https://joepzander.files.wordpress.com/2017/07/brief-aan-mevrouw-de-ruiter_zonder-ondertekening-1.pdf dit per direct ongedaan te maken.’
Ze weten dus nu al de uitkomst van de klachtbehandeling zou je kunnen zeggen. Lasterlijk en smadelijk zijn verenigt zich niet met de mogelijke kwalificatie ‘gegrond’. En ze willen die klachten ook allemaal in de geheime Maastrichtse achterkamertjes kunnen afwerken. Als er al iets te klagen zou zijn over eventuele smaad en laster dan had de Ruiter dat zelf moeten doen en niet het klachtpunt cq de decaan van de faculteit. Maar verstandiger was geweest eerst maar eens onderzoek te doen naar de zeer goed onderbouwde klacht en ondertussen alvast Ivo bedanken dat hij zoveel moeite heeft willen doen. Niets van dat alles dus.
Er is dus ook volstrekt niet duidelijk welke woorden door de Universiteit dan wel Corine (????) als lasterlijk of smadelijk worden ervaren. Hun reactie heeft niets inhoudelijks. Het is intimidatie in zijn puurste vorm.
Het gaat hier wel om klachten over onderzoek met een zeer grote impact op de samenleving. Het idee dat je het daarover in achterkamertjes zou moeten hebben is absurd. Of dat conform hun regels is?
Ivo laat zich natuurlijk niet intimideren. Maar zo kan er natuurlijk niet op verantwoorde wijze een klacht worden behandeld. Ivo richt zich nu naar het College van Bestuur. Brief aan College van Bestuur
Vorige blog met alle relevante links
PS! Inmiddels is duidelijk wat de geldende integriteitscode is omdat de universiteit die inmiddels naar Ivo heeft opgestuurd. Maar blijkbaar hebben ze bij het klachtpunt op de universiteit van Maastricht nog niet helemaal door wat er in hun eigen papieren staat. Zo staat er dat een klager nooit enig nadeel mag ondervinden van het indienen van een klacht. De hierboven beschreven intimidatie duidt echter op een, daarmee bepaald strijdige, handelswijze van het klachtpunt.
Lees ook de volgende blogs

Quis custodiet ipsos custodes? Misvattingen over openbaarheid van uitspraken

quichotte
Of het gevecht voor een transparante eerlijke rechtspraak voor kinderen iets met Don Quichotte en winndmolens te maken heeft heb ik me vaak afgevraagd. Maar als het er om gaat om voor kinderen op te komen is dan ben ik zelfs nog wel bereid een zwaard door de wieken van die molens te steken. Misschien is het niet eens zo moeilijk als we elkaar maar niet ervan weerhouden om het te doen.

Gezien de, terecht, enorme belangstelling voor het onderwerp openbaarheid van uitspraken sinds het persbericht in de vorige blog wil ik een aantal veel gehoorde misvattingen bestrijden.

  1. ‘Maar er is helemaal geen beschikking over de openbaarheid van uitspraken van het hof Den Bosch.’  Inderdaad er is alleen correspondentie. Net als met de Rechtbank Limburg die al eerder een uitspraak vrijgaf. Wel is er bij beide gerechtelijke instanties lang over gediscussieerd. Nee jurisprudentie dat hoeft ook helemaal niet, of beter het zou niet eens moeten mogen. De wet dient in dit geval gewoon een op een te worden toegepast. Allerlei rechterlijke colleges op alle niveaus hebben in het verleden allerlei uitspraken gedaan over de openbaarheid van uitspraken (Bijv Pretto-arrest van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens). Daarin is ontzettend heen en weer gezwalkt. Openbaarheid dient ter controle. En dan moet je niet de opzet van die controle aan de te controleren instanties overlaten. Die controle is een taak van de burger in een systeem van checks and balances in de Trias Politica. En de wetgever heeft daaraan dan ook een absolute norm gesteld.
  2. ‘Maar dat al die miljoenen uitspraken uit het verleden dan nietig zijn dan meen je toch niet.’ Jawel dat meen ik wel. Dit is nogmaals de absolute werking van de de wet die namens de burgers is vastgelegd. En niet voor niets hebben al die rechters decennia lang gewoon valsheid in geschrifte gepleegd door onder al hun uitspraken te zetten dat ze openbaar zijn uitgesproken. Ze wilden daarmee nietigheid voorkomen. Wat natuurlijk per saldo een onzinnige figuur is. Maar ja dat zien we wel meer in deze wereld. Nietigheid treedt van rechtswege in en daar hoeft in feite geen uitspraak van een rechter meer overheen.
  3. ‘Ja maar wat jij beweert wordt door allerlei juristen tegengesproken.’ Nou er zijn er gelukkig ook wel een paar die het geheel met me eens zijn tot het Europese hof aan toe. Het is natuurlijk niet voor niets dat we het op argumenten voor elkaar kregen bij de rechtbank Limburg en het Hof Den Bosch. Maar juristen die iets lager in de pikorde staan houden vaak hun mond, bang als ze zijn voor …. diezelfde rechterlijke macht. Het is dan ook niet voor niets dat de openbaarheid van uitspraken ook door burgers is aangekaart zonder veel hulp van juristen. Er zijn er wel die nu ineens meeliften. Dat zie je bij ouderverstotingssyndroom ook. Nu er ego en geld te verdienen valt is iedereen er als de kippen bij.
  4. Wat hebben we nou aan openbaarheid van uitspraken, de hele procedure moet openbaar!’ Dat punt daar zit wat in. Misschien is het doorbreken van de zelfingenomen arrogantie van de Rechtelijke macht wel het belangrijkste winstpunt van dit moment. In het persbericht gaven we al aan dat er ook andere dingen moeten gebeuren. Burgergebaseerd klachtrecht, burgergebaseerd benoemingsrecht en openbare zittingen net als in Slowakije.
  5. ‘Waarheidsvinding in het familierecht is niet perse hetzelfde als strafrechtelijke waarheidsvinding’. Nee inderdaad. Maar als het gaat om smadelijke leugens, vaak geponeerd door rechters en kinderbeschermers dan is het beslist wel strafrechtelijk. Zo ook de valsheid in geschrifte die al die duizenden rechters onder die miljoenen uitspraken hebben gepleegd door te schrijven dat ze openbaar zouden zijn uitgesproken. Dit had in het persbericht inderdaad wel wat scherper verwoord mogen worden.

En dan zijn er ook nog mensen (zoals voormalig advocaat en strijder voor waarheidsvinding Peter Prinsen) die deze overwinning geboekt door effectieve samenwerking, een gevecht tegen windmolens durven noemen en beweren dat de uiotspraken al op rechtspraak.nl staan (een heel klein percentage uitspraken staat nu op rechtspraak.nl; ergens rond de 1 procent, maar dat kan nu natuurlijk snel stijgen) . Hoe noem je zo’n houding? Zullen we het Cervantes vragen?
Ik zou mijn lezers willen aanbevelen alles wat ik erover heb geschreven nog eens goed door te nemen en zelf zaken te onderzoeken, anders blijf ik maar dingen herhalen.
Quis custodiet ipsos custodes? Wij, de burgers bewaken de bewakers.
TV-oost journaliste Jauke Boerdam had zich die oproep van mij om zelf onderzoek te doen ter harte genomen.

mailwisseling Prinsen-Zander via van Kralingen (begin van onder naar boven)
Prinsen: “Openbaarheid van uitspraken? Kijk op Rechtspraak.nl; daar staan ze, openbaar. Activisten kunnen met hun eigen uitspraak in de hand naar de pers lopen. Laten we niet tegen windmolens vechten.”
En mijn antwoord:
“Er is systematisch machtsmisbruik door de rechterlijke macht zowel naar de procedurele kant alswel de inhoudelijke (niet handhaven omgang, gezag, gelijkwaardig ouderschap en de rest).. Daar is een eerste deuk in geslagen.
Dat is een punt dat gevierd dient te worden ipv te verzanden in onderling gekibbel. Ik denk dus dat ik hier nu even genoeg over heb gezegd.”
 

Hoe prof. Corine de Ruiter ook wetenschappelijk onderzoek selectief bij elkaar shopt

Corine de Ruiter is tuchtrechtelijk twee maal veroordeeld voor het selectief bij elkaar shoppen van case-onderzoek in opdracht van een cliënt. Ook op macro niveau probeert ze nu volgens Ivo Vrijkotte dezelfde truc toe te passen. In haar onderzoek ‘Mythen over conflictscheidingen: de kennis van juridische en sociale professionals’ haalt ze onderzoek aan wat haar uitkomt aan zonder te kijken naar ander onderzoek wat geheel iets anders beweert. In haar caseonderzoek legde ze haar oor te luister bij een ouder zonder naar de eventuele strijdige informatie van de andere ouder op zoek te gaan. Ik vertel het even kort. Voor de precieze uitleg verwijs ik naar de klacht die Ivo Vrijkotte over haar naar de universiteit Maastricht, waar zij doceert, heeft gestuurd. Overigens pas nadat ze eerst de kans had gehad om zich te verweren tegen deze beweringen. Op een bijeenkomst met de landelijke directie van de Raad voor Kinderbescherming legde Sipke Baarsma haar het verwijt van de twee gegrond verklaarde klachten voor. Haar enige antwoord was: ‘Kent u het dossier?’ Daarop viel ik zelf in met de opmerking dat ik  het dossier heel goed ken. Ik heb het uitvoerig bestudeerd. Een inhoudelijk verweer heb ik niet langs zien komen. Ook niet toen ik dat haar nogmaals voorlegde in een discussie op linkedin. Kijk ik pik ook niet zondermeer alles wat klachtencommissies zeggen, maar kom dan met een verhaal of een verwijzing naar een verhaal. (Hier in de Volkskrant wel enig niet-inhoudelijk verweer)
Helemaal bijzonder is dat zij volgens Ivo ook inhoudelijk op macro-niveau hetzelfde deed als op micro-niveau. In het caseonderzoek voor cliënte vormen van mishandeling bij tegenpartij suggereren en daarover zelfs bij de media aan de bel hangen en in het macro wetenschappelijk onderzoek de aanwezigheid van dat soort misbruik uitvergroten. Ze dekt zichzelf in als het ware. Ze heeft niet het lef om aan te geven dat ze mogelijk door haar persoonlijke verleden bevooroordeeld zou kunnen zijn. dat hoor je wel te doen als wetenschapper.
Corine heeft goede connecties met de Raad voor de Kinderbescherming die zich niet bepaalt geneert voor het inhuren van wetenschappers die zich niet aan de wetenschappelijke mores houden. Wordt Corine de opvolgster van Ed Spruijt?
Lees de klacht van Ivo en verspreid hem. Brief aan mevrouw De Ruiter_(hier zonder ondertekening)
In de hierboven genoemde discussie op linkedin heeft Corine inmiddels op een aantal beweringen gereageerd.
ps 29-7-17: De Universiteit Maastricht heeft geantwoord met een poging tot intimidatie. Ze willen de klacht behandelen maar weten blijkbaar nu al dat de klacht smadelijk en lasterlijk is. Ze willen de klacht ook uit de openbaarheid hebben. Nieuw blog hierover met de reactie van Ivo Vrijkotte.

Openbaarheid rechtszaken familierecht eindelijk afgedwongen

Mijn blog over het moment dat ik dit goede nieuws hoorde

(persbericht facebookgroep (h)erken ouderverstoting)

25 jaar lang gevecht tegen bureaucratie gewonnen

Onlangs heeft het Gerechtshof van Den Bosch – het rechtsgebied familierecht- besloten de uitspraken van een specifieke rechter over het hele jaar 2016 op verzoek van een burger vrij te geven. Dit is een unieke gebeurtenis want de afgelopen 25 jaar is een dergelijk verzoek altijd geweigerd door de rechtspraak. Ondanks dat de uitspraken binnen het familierecht volgens de wet in het openbaar dienen te zijn uitgesproken, bleek dit in de praktijk niet het geval. Men kreeg de uitspraken niet te zien, met als gevolg dat de uitspraken binnen het familierecht niet te controleren vielen. De uitspraken zullen nu conform de wet worden geanonimiseerd en vervolgens openbaar gemaakt. Momenteel worden deze uitspraken gepubliceerd via rechtspraak.nl.
Niet openbaar uitgesproken is nietig
De Nederlandse wet bepaalt dat uitspraken die niet in het openbaar zijn uitgesproken, nietig zijn. Rechters en griffiers schreven onder deze uitspraken dat ze openbaar waren zonder dat dit daadwerkelijk het geval was. Hierdoor zijn er miljoenen uitspraken in het familierecht van de afgelopen decennia nietig. Door deze praktijk  was er de facto geen controle en transparantie in het familierecht. Een staatsmacht zonder controle loopt uit de hand, de Trias Politica is nu eenmaal gebaseerd op checks and balances.
25 jaar werk
Joep Zander, die er samen met mensen als Jan Hop 25 jaar aan heeft getrokken zegt daarover “Het is ongehoord dat op een na alle juristen in Nederland niet hun vingers wilden branden aan dit principiële punt. Van de andere kant is het natuurlijk ook bij uitstek een taak van burgers. Maar het zou niet zo moeten zijn dat daar 25 jaar voor nodig is. Dit bewijst ook hoe star de rechterlijke macht zich heeft opgesteld.” Dankzij de inzet van een grote groep via facebook georganiseerde gedupeerde ouders (groep (her)ken ouderverstoting) is dit resultaat nu binnen gehaald.
Ook de overige uitspraken binnen het familierecht van het Hof in Den Bosch en de overige hoven, rechtbanken en de Hoge Raad zullen openbaar moeten worden gemaakt. De rechters met de meest bedenkelijke staat van dienst zullen mogelijk de meeste moeite hebben met het aan het daglicht brengen van hun praktijken. Er zal ook moeten worden bedacht wat er moet gebeuren met al die miljoenen uitspraken van de afgelopen decennia die dus nietig zijn.  Het gaat dan om zaken als geweigerde omgang, verbroken gezamenlijke voogdij of gezag, geweigerd gelijkwaardig ouderschap, ondertoezichtstellingen en uithuisplaatsingen.
Blij met deze opening
Marieke van Woerkom zegt daar namens de facebookgroep (H)erken Ouderverstoting het volgende over: “Onder al die miljoenen uitspraken waren er al zeer veel die onmenselijk waren. Nu blijken ze dus in principe ook nietig. De rechterlijke macht heeft in het geniep het leven van vele ouders en kinderen ernstig  in de problemen gebracht. We zullen de komende jaren verder onderzoek doen naar de nu openbaar gemaakte uitspraken. We zullen ook moeten vaststellen welke eventuele onwaarheden er in de uitspraken staan anders wordt aan veel burgers geen recht gedaan.”
Volgens de internetgroep bevatten veel vonnissen niet op waarheidsvinding gebaseerde veronderstellingen en mogelijk zelfs leugens. Binnen het familierecht wordt namelijk niet onder ede gehoord zoals binnen het strafrecht; men kan hier van diverse zaken beschuldigd worden zonder dat wordt nagegaan of deze beschuldigingen op waarheid berusten. Het zelfde geldt voor convenanten: afspraken kunnen niet worden afgedwongen omdat ze niet geborgd zijn in het strafrecht.
Joep Zander: ¨ Dit is nog maar het begin van het beëindigen van de eigenmachtigheid van de Rechterlijke Macht. Het beëindigen van het stelselmatig negeren van de wet op het recht op omgang, gezamenlijk gezag en gelijkwaardig ouderschap. Het komt nogal eens voor dat rechters en griffiers gewoon liegen. Aangifte daartegen moet makkelijker worden. Ook het klachtrecht moet verbeterd worden met de instelling van een burgerklachtjurering”.
Meer over openbaarheid van uitspraken:
https://joepzander.wordpress.com/juridische-beschouwing-openbaarheid-van-uitspraken/
Meer over klachtrecht rechterlijke macht ( Artikel Joep Zander in Katholiek Nieuwsblad
http://joepzander.nl/klagenrechters.htm
aanvullingen:
misverstanden over dit persbericht
Hoe ook TV-Oost bijdroeg aan de bewustwording en dit resultaat zie je in onderstaand filmpje

Tv-oost serie Dwaze Vaders

update 180717; probleem openbaarheid wel benoemd; video
De meeste van mijn volgers zullen het niet gemist hebben. Maar zelf was ik tijdens de mooie serie uitzendingen die TV-Oost maakte over dwaze vaders, op vakantie. Ik geef de link naar de samenvattende tekst van tv Oost met de verwijzingen naar de 4 uitzendingen .    Kijk ook even terug naar de uitzending van 2 maanden geleden die eraan vooraf ging
In de film zeg ik onder andere dat problemen benoemd moeten worden. Natuurlijk moeten ze ook besproken worden, maar het probleem is dat allerlei onderdelen van het probleem ouderverstoting, vooral waar die te maken hebben met het functioneren van de rechtstaat niet worden benoemd. En nadat iets benoemd is kun je erover praten. Openbaarheid van uitspraken is niet benoemd in de uitzendingen zelf maar wel in de afkondiging en de disclaimer ( zie bijgaande video)
In de samenvatting die u vindt bij de link staat dat ik vind dat er gepraat moet worden. Maar praten heeft weinig zin als je het over sommige dingen niet mag hebben. Een goed voorbeeld is bijvoorbeeld ook deze discussie tussen Sietske Dijkstra, Karen Woodall, professor Corine de Ruiter en mij. Zowel Corine als Sietske hebben mijn vragen over de integriteit van wetenschappelijk onderzoek nog steeds niet beantwoord.
Ik kom op een en ander nog uitgebreid terug. Ik heb even tijd nodig om wat zaken op een rijtje te zetten. Misschien willen mijn volgers mij daarvoor verder even excuseren.

Als je maar gelooft

alles ist moglich+
Wat antigif tegen de zogenaamde wijsheid van het haalbare.

‘Alles is mogelijk als je maar gelooft’ zag ik toen ik omkeek op het kerkje in het Duitse dorp Mönkebude (Huis van de monniken) staan. Ik had net een prachtig bericht gekregen over een belangrijke stap voorwaarts in de praktijk van het familierecht waarover ik later deze week zal berichten. Een punt waarover ik dertig jaar lang tegen een muur heb staan bonken. Een punt waar vele tienduizenden Nederlandse juristen hun vingers niet aan wilden branden. Het deed denken aan de val van de Berlijnse muur.
Nog geen 3 meter verder bleek ik een lekke voorband te hebben en toen ik die had geplakt bleek de buitenband ook helemaal op. De achterband had ik al eerder moeten vervangen. Een passende metafoor voor mijn situatie. De fysieke banden van mijn fiets waren op door geboems op de Poolse keienweggetjes. Mijn eigen banden (zoek de metaforen maar bij elkaar) waren erg versleten door de capriolen in het waanzinnige circus van het Nederlandse familierechtbedrijf. Maar zoals u zult begrijpen heb ik een leuke vakantie gehad waarbij ik veel heel aardige gastvrije Duitse en Poolse mensen heb ontmoet.  Want daar ligt het niet aan. Mensen daar kun je in geloven, daar moet je in geloven. En dat is ook wat dingen mogelijk maakt. Aan de hand van het onbenoembare, ons aller bron.
Tot slot dus de Brandenburger Tor een symbool voor gevallen muren.
Zum Schluss Brandenburger Tor met een enorme waterplas die 10 dagen na het heftige onweer boven Berlijn nog niet weg was.