Cookies

Dank je Anja

Schema uit " de ziekte bestrijden, niet de patiënt". oorspronkelijk Stichting Ombudsvrouw

Mijn échte volgers weten het. Ik kanker wel veel op het historische en reëel bestaande feminisme, maar vaak ben ik het ook dankbaar. Er valt zoveel van te leren. Dat geldt natuurlijk ook voor Anja Meulenbelt. Ik snap niet waar ze zich in verstopt, mannenangst, mannenhaat….? Maar haar boeken lees ik af en toe graag. In een van die boeken kwam ik vandaag bijgaand schema tegen. Stof tot nadenken voor veel mannen. Voor de eerste drie fases maakt het eigenlijk niet uit of je links of rechts begint te lezen. Daarna zul je moeten beslissen of het doorlopen van deze drie fases nou juist heeft geleerd tot welke groep je behoort; onderdrukker of onderdrukte. Succes ermee. Ook verderop lijken enkele fases op elkaar. Cruciaal is de woede. Die komt maar aan een kant voor. Daarom vindt Anja kwade vaders ook zo’n verwerpelijk verschijnsel denk ik.

En solidariteit he, jongens denk daar nou eens aan. Als iets ons vooruit helpt is het dat wel!!

Gevangen is?

moeder in de bak?

Het lijkt wat op een moeder in een gevangenis. Het plaatje rechts stond eerst bij mijn vorige blog over vaders die misschien wel liever in de gevangenis zouden zitten dan hun kind te missen. Maar op een of andere manier zag ik er een moeder in. Ik schreef daar al over in een commentaar bij die blog, waar je nu een ander plaatje kunt aantreffen. Ik ontdekte dat ik ergens in een overheidsforum ervan “verdacht” werd de moeder van mijn dochter in de gevangenis te hebben gekregen vanwege onttrekken van vader aan kind vice versa? Moet ik nou zeggen “was het maar waar”? Nee ook niet echt. Zover zou het niet mogen komen. Uiteindelijk is er misschien geen andere oplossing….

Maar eigenlijk moeten die rechters in de bak. Nóg een ander plaatje dus…. Rechters misbruiken hun macht als ambtenaar. Dat is strafbaar. Ze doen dat in sommige gevallen als organisatie (de illegitieme ASZM en later de Raad voor de Rechtspraak, werkgroep kinderrechters) en dat terwijl ze juist als rechter expliciet ook individueel onafhankelijk dienen te zijn. Ze overtreden wetten in samenwerking, een samenwerking gericht op wetsovertreding. Ze zetten de politiek onder druk. Die samenwerking strekt ook tot buiten de rechterlijke macht.

juridiculous
Dat heet dan de onderlinge afhankelijkheid in de familierechtketen. Quik Schuijt speelt in een en ander, als senator, vooraanstaand en leidend kinderrechter, een belangrijke rol. Maar iets meer achter de schermen zitten waarschijnlijk de grote poppenspelers. Zoals dat ook in criminele organisaties vaak het geval is.
Dat woord “ook” in de laatste zin. Durf ik dat ook weg te halen. Ik laat het aan de lezer over.


What the hell is ASZM en meer over de vorming van de rechtersdictatuur afdeling Nederland


hoe zit dat met de openbaarheid van uitspraken?

vorige blog inclusief o.a de uitgebreide reactie van Wouter

gevangenis

“Het doet pijn als ik op de televisie kinderen zie die hun vader in de gevangenis opzoeken. Zelfs als de kinderen zelf slachtoffer van vaders misdaden waren. Wat ze ook in hun leven misdeden, zij werden niet door hun kinderen afgewezen. ‘Het blijft toch je vader’, hoor je ze vaak zeggen.
Ik was in de ogen van mijn kinderen kennelijk slechter dan die vaders. Mijn kinderen wilden niet meer bij mij horen, als was ik een monster.
Als zij, net als de rest van de familie, geen contact meer met mij willen, zonder dat mij het recht wordt gegund te weten wat ik gedaan heb, dan moet ik misschien ook maar een monster worden. Dan zou het verhaal weer kloppen.”

(uit: Raphael S Creemers; Lone Wolf of stille held 2012)

Een van de pijnlijkste kanten aan het ontzeggen van de opvoedings- en verzorgingsverantwoordelijkheid is dat het je ontzegd wordt slechts omdat de andere ouder tegenwerkt. In de gevangenis zitten is een minder groot probleem bij contact tussen vaders en kinderen. Bezoek in de gevangenis wordt weer wel en met veel zorg en soms met aparte programma’s geregeld. Soms zelfs als ze veroordeeld zijn voor mishandeling van hun kind. Dat gebeurt soms zelfs in een omgangshuis vernam ik van de schrijfster van het boek Ratgevallen: “Veroordeelde mishandelaars die zelf drugs gebruiken en daar ook voor veroordeeld zijn, die de moeder mishandeld hebben voor de ogen van de kinderen en daarvoor ook strafrechtelijk veroordeeld zijn hebben recht op omgang met hun kind(eren). Dat gebeurt dan in een zogenaamd ‘omgangshuis’. Zij moeten die man ‘papa’ noemen.”

Ik ben zo genuanceerd om dan nog te willen nadenken over de vraag of die vader wel dan niet hun kinderen moeten/mogen ontmoeten. Dit terwijl ikzelf mijn dochter niet mocht opvoeden omdat ik me teveel als progressieve vader zou profileren en nog wat van die onzin. “Tsja we moeten wel een reden bedenken als omgang door de moeder onmogelijk wordt gemaakt zei de directeur van de Raad voor de Kinderbescherming tegen me.” Kortom je voelt jezelf erger behandeld dan een mishandelende gevangene; en dat gevoel is objectief te plaatsen. Ook in de laatste zin van Raphael kan ik meegaan; misschien moet ik dan maar een monster worden. Dat laatste zou ook handig zijn om mijn dochter een escape te bieden om wel contact met me op te nemen. Dan kan ze tegen haar moeder zeggen. “Tsja mijn vader is misschien wel slecht, maar het is wel mijn vader. Dat is makkelijker dan de moeder de kast op te jagen door te veronderstellen dat haar vader ook nog iets voorstelt wat de moeite waard is.”

En dat alles wordt er dan nog eens extra ingewreven door vreselijke krengen die bereid zijn te veronderstellen dat “er met jou dan wel iets mis zal zijn.” Het valselijk poneren van huiselijk geweld als verondersteld feit. Alleen al het feit dat je je kind niet mag zien doet een vermoeden van iets vreselijks aan je kleven. Walgelijk.

ratgevallen
Raphael Creemers

Bewaren