Cookies

In de gevangenis omdat je je kinderen niet wenst te ontkennen

Een poster met daarop een verhaal met mooie afbeeldingen over een programma om de band tussen ouders en kinderen goed te houden ook als die ouders in de gevangenis zitten. Met erop een opvallend gele pop-up : “Vader-Kind” Maar ik kom in deze gevangenis juist een vader bezoeken die dat juist zelfs buiten de gevangenis niet mag. Nou dan moet je wel een ernstige misdadiger zijn toch? Nee hoor Vader Ivo zit in de bajes omdat hij het op social media over zijn kinderen heeft en met zijn kinderen op zijn profielfoto staat.

Misschien was hij beter af geweest als hij iemand had vermoord, dan had hij met dit project nog wel zij kinderen mogen zien zei een andere vader vandaag tegen mij. Welke categorie lijken hij erbij fantaseerde zal ik hier maar niet vertellen. Dat volk kan bij een cynische grap nogal van slag raken.

Afin doet u mij nog maar zo’n projectje…..

Vandaag op de penitentiaire inrichting, gevangenis, Grave. Ik had me gisteren al erg vervelend gevoeld toen ik er eens in was gedoken wat je allemaal mag en moet en niet mag als je daar op bezoek gaat. En het bleek vandaag nog veel erger te kunnen. Was er op de site van justitie nog sprake van een lijst van spullen die je wel mee mocht nemen, bij de ingang kreeg ik na aanvankelijke toestemming voor een boek pen en schrijfblokje plus nog een doorzichtig flesje drinken toen het erop aankwam toch weer een verbod om wat dan ook naar binnen te brengen. Nou ja mijn kleren mocht ik ook aanhouden, nou ja niet allemaal want mijn trui moest uit. Dat laatste was erg prettig gezien de extreme winderige (extreme ventilatie op mijn door fietsen bezwete rug) kou in de bezoekruimte. Ga me nou niet vertellen dat de overheid die er geen been in ziet om op haar ministeries hier en daar de kachel tot 22 graden op te stoken hier ineens aan energiezuinigheid is gaan doen. Het is gewoon pesten lijkt me. Ooit …. ach ik houd even op. Dinsdag komt Ivo weer even vrij… wat heet vrij trouwens?

The prayer of the fathers

“Hear the prayer of the mothers” En nu voor de vaders! Ik had alle macht in mijn handen als gitaarbegeleider van een van de vier windrichtingen van de Deventer walk of peace. Maar die had ik niet nodig want gelukkig liepen er ook een paar vrouwen mee die uit zichzelf al begonnen over fathers. Het was de tweede keer dat ik meeliep (eerste keer)

Heel eerlijk gezegd vond ik het nog wel allemaal erg veel vrouwendinges uitstralen. Maar ik mag niet klagen met mijn krachtig mannelijke schilderij op de achtergrond aan de grote of Lebuinuskerk van Deventer. Gisteren had ik daar in het kader van het door mij geïnitieerde vrede-dichtbij-kunstproject nog een uitleg en discussie geleid.

“De man die als vrouw geboren had willen worden” Op de Deventer Lebuinuskerk aan het Grote Kerkhof vlak naast het verzetsmonument. En ik bedenk nu hoe speciaal het is dat een schilderij wat zijn aanleiding vond in een lied over de eerste wereldoorlog aan het grote kerkhof is verschenen. Erg wrang toepasselijk. vrede op het grote kerkhof. “The green Fields of France” is de Engelse titel van het lied. Zie ook de video in mijn eervorige blog.

Op het terras nog nagepraat met de vrouwen van de Enschedese zanggroep de Sistas waarvan er een nog in het strijdkoor Kanaillerood had gezeten, voor mij bekend vanwege mijn organisatorische bemoeienis met de landelijke strijdmuziekdagen. Ik vroeg me naar huis fietsend af of ik nog links was of inmiddels rechts. Soms lijkt het stuivertje wisselen. Veel van wat vroeger links was en beslist ook wel eens over complotten nadacht (kapitalisme enzo) heet nu vaak rechts omdat er over het mogelijke bestaan van samenzweringen wordt nagedacht. Ik voel me eigenlijk nergens thuis, maar vandaag en gisteren op het Grote kerkhof in Deventer wel.

Kan vaccinatie mannelijkheid aantasten?

afbeelding met dank aan stichting Vaccin vrij

Ik wil een ander oud blog van mij opnieuw onder de aandacht brengen. Hier bespreek ik de vele manieren waarop mannelijkheid ook op chemisch/biologische weg het zwaar te verduren heeft. Het gaat dan om vrouwelijke hormonen in het drinkwater, weekmakers, magnetron die bijvoorbeeld de spermaproductie bedreigen. Na de poging van christelijk politicus Blokhuis om Bol.com te dwingen om niet bestaande pro-vaccinatieboeken hoog in de zoekresultaten te brengen en anti-vaccinatie boeken uit het zicht te werken ben ik weer geïnteresseerd in de discussie over het voor en nadeel van vaccins. Ik vond op de site van de stichting Vaccin-vrij een verhaal waaruit zonneklaar blijkt dat menselijk vrouwelijk geaborteerd weefsel gebruikt wordt om vaccins aan te maken. Ménselijk weefsel om het risico uit te sluiten van o.a DNA-overdracht van díeren. Daarmee lopen dus jongetjes kans op inspuiten met resten vrouwelijk DNA. De schrijfster van het blog vraagt zich even af of dat tot ontmannelijking kan leiden. Ik kan die vraag zeker niet beantwoorden, maar het hele verhaal vind ik sowieso nogal opzienbarend. Dus vandaar dat ik het hier even memoreer.

Nadenken voordat je je kinderen of jezelf laat inspuiten kan sowieso geen kwaad. Laatst kwam ik een apotheker tegen die zich nogal kwaad maakte over anti-vaxxers maar zelf de griepspuit die voor zijn leeftijd is aanbevolen ook niet wenste te nemen. Zelf neem ik die ook voorlopig niet. En mijn zoon heb ik ook niet tegen alles in laten inenten.

Ingehouden tik op de vingers voor Corine de Ruiter, Universiteit Maastricht laf?

sorops

 WOMENS OLD NETWORK

‘Wel adviseert de commissie om bij eventueel toekomstig onderzoek dat gelijksoortig van opzet is, maatregelen te nemen om om eventuele response bias te corrigeren om op deze manier de inhoudelijke discussie over de uitkomsten van het onderzoek niet te vertroebelen.’
‘De onderbouwing met eerder empirisch onderzoek en theoretische onderbouwing is beperkt. Empirisch onderzoek is vaak gedateerd ( d.w.z: In veel gevallen vaak tien of meer jaar oud). Mij komt voor dat in dat opzicht meer en meer recente literatuur gebruikt had kunnen worden)’
Deze standpunten (van de klachtencommissie en een extern deskundige) die ik, met fout, letterlijk heb geciteerd neemt het College van Bestuur van de Maastricht University over, maar desalniettemin verklaart ze de klacht van Ivo Vrijkotte over precies deze punten ongegrond.
Bijzonder dat het vertroebelen van de discussie het argument moet zijn om een non-response-analyse te maken alsof het niet zou gaan om een methodologische kwestie.
Het angstzweet moet van de bestuurders afgedropen zijn als je dit zo leest. Hoe komt het dat ze zo bang zijn om de Ruiter echt aan te pakken?  Ivo en ik weten dat wel. De Ruiter is gespecialiseerd in een bijzonder soort geweld, coercief geweld (coersive controlling violence) . Niet in de zin dat ze er zo goed over kan theoretiseren maar omdat ze dat graag zelf met verve inzet. Zo bedreigde ze Ivo met smaad en lasterprocedures met de Universiteit als slaghout. De universiteit werd door deze bedreiging over te nemen gecorrumpeerd aan het geweld van  de Ruiter.
Inmiddels sprak ik met verschillende wetenschappers die doodsbang zijn voor de Ruiter. Mijns inziens komt dat ook door haar truc om alles wat man is weg te zetten als gevaarlijk tuig tenzij ze het met haar eens zijn. Anders zijn het  allemaal gevaarlijke vadergroepjes en old-boys-networks. En als mannen ergens bang voor zijn dan is het wel om van vrouwonvriendelijkheid beschuldigd te worden.
Wetenschappers die uit angst hun opmerkingen inslikken dat is de dood in de pot voor de wetenschap. Het sluit mooi aan bij de angstcultuur op justitie en de besmettelijke overdracht daarvan op sommige vaderorganisaties. Want Corine mag dan de impact van vaderclubs groots weergeven in feite stelt het allemaal weinig voor en zitten de echte vaders buiten deze organisaties zich radeloos af te vragen hoe ze zich nog kunnen organiseren als justitie elke keer weer met succes de verdeeldheid organiseert.
Ivo gaat nu voor de volgende fase, de klacht doorzetten naar het landelijke niveau: het Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit. En we zouden het zeer op prijs stellen als de de wetenschappers die hun kritiek anoniem ventileerden eens een keer hun nek uitsteken. We staan er als klokkenluiders nogal eenzaam voor.
Beslissing CvB_Maastricht University Klacht De Ruiter
De oorspronkelijke klacht
Alle blogs over deze kwestie
Over de integriteit van de ‘vaderorganisaties’
PS: het gebruik van de uitdrukking ‘Tik op de vingers’ is uiteraard overdrachtelijk bedoeld.

Pedagoochstelaars

SC20121108-120015-1
Zo had ik ooit een mannelijke pedagoochelaar afgebeeld. Dit kan dus worden beschouwd als een opsoringsbericht.

‘Tsja het zijn allemaal vrouwen die bij ons lesgeven’ was het antwoord van een docente van de afdeling pedagogiek van de Hogeschool van Amsterdam. ‘Er zijn namelijk geen mannen te vinden’ vervolgde ze. ‘Hoe heeft u dat geprobeerd’ vroeg ik haar. Nou we doen er echt van alles aan. Ok, mij is nooit een vacature gemeld terwijl ik toch eerste graads bevoegd ben om les te geven. Wat doen jullie dan wel , hoe werven jullie eigenlijk? Spreken jullie gericht mannen aan? Nou nee, we werven vooral mond op mond. Zo…… Ja dus de meeste docenten zijn vrouwen en die zitten vooral natuurlijk in vrouwennetwerken waarin ze geheel toevallig alleen vrouwen vinden? Old womans network? Je zou mogen hopen dat vrouwen wat geleerd hebben van de manier waarop ze zelf buiten de deur werden gehouden voor allerlei functies, maar nee hoor, ze pedagoochelen net zo vreemd als mannen (of erger…) als ze de kans krijgen.
Ik was u nog een verslagje verschuldigd van een aangename en leuke meeting van het vakblad Pedagogiek in de Praktijk. Dit ter gelegenheid van hun honderdste nummer en de presentatie van een boekje met pedagogische ervaringsverhalen waarvan ik er ook een had geschreven. De bijeenkomst was al in december, maar ik was er nog niet zo aan toegekomen het op te schrijven.
Een andere blooper is ook zeer vermeldenswaardig. Een wetenschappelijk medewerker van de Universiteit van Amsterdam meende dat er geen mannelijke kandidaten waren geweest (2013) voor de post van hoogleraar vaderstudies. Toevallig ken ik een Amerikaans universitair docent van de duidelijk mannelijke kunne die wel had gesolliciteerd. (Zie dit blog). De man(!) die ik sprak was naar eigen zeggen van dichtbij betrokken bij de procedure. Dus als je dan solliciteert als mannelijke (ped)agoog dan is er nog een kans dat dat niet eens door iedereen wordt opgemerkt. Zo iemand, Stephen Baskerville, blijft verstrikt in iets wat Warren Farrell het kanten gordijn zou noemen.
Verder nog meer leuke gesprekjes die ik helaas voor een deel al weer vergeten ben. Oh ja wat over het smeulende feminisme van Anja Meulenbelt versus van Gennep. Of zoiets.
En dan hebt u nu nog een blogje tegoed over de uitkomsten van ‘Scheiden zonder schade’ van Rouvoet. Ik kan alvast verklappen dat ik van dat verhaal, ondanks positieve elementen, alweer buikpijn krijg. vrijdagavond 16 maart 19.30 gaan we het behandelen in Deventer op een miniconferentie met onder andere Cees van Leuven en Abdel Ytsma. Zet het alvast in je agenda! Geeft het door. Toegang gratis door samenwerking met de gemeentelijke CU-fractie.
 
 

maak van je woede gerichte toorn

toorn
Toorn. Allereerst moeten we vaststellen dat er een toorn bestaat die biologische betekenis heeft. Toorn is vaak een beveiliging tegen kwaad. De ziel staat op en weerstaat het kwaad met diepe verontwaardiging. Waarschijnlijk had Nietzsche gelijk toen hij zei: “Uw deugd heeft weinig te betekenen als ze zich niet laat opzwepen tot woede” Als we niet meer in staat waren woedend te zijn dan zouden we worden tot “morele koeien, in onze plompe onbehaaglijkheid” Jezus kon vol toorn zijn. “Hij keek toornig om zich heen, bedroefd zijnde over de verharding hunner harten” Maar let wel: het was toorn vermengd met smart. Hij was ‘bedroefd’. Dat is het onderscheid tussen gewettigde en ongewettigde toorn. Als er een ondergrond is van zedelijke gekwetstheid, zedelijke smart en niet van persoonlijke wrok in onze toorn dan is die toorn goed en waardevol en gezond. Het Werk, Etty Hillesum blz 417, Hier citeert Etty Stanley JonesEen bijschrift invoeren

‘Als je te veel aanschurkt bij het tuig dat onze kinderen en gezinnen kapot maakt door zich consequent niet aan de wet te houden dan slaat de agressie die dat tuig oproept naar binnen toe. Dan raak je zelf zwaar gewond en ben je geneigd je medestanders jouw wrevel op hun schouders te laden’
Dat was vandaag mijn stelling over de manier waarop mensen in deze beweging elkaar weer eens zo erg het leven zuur maken dat het tot uit elkaar vallen leidt. En ik markeerde ook vandaag, het punt waarop deze verwrongen manier om niet vooruit te komen mijn energie niet weer eens zal opslorpen. Want voordat je het weet is er weer eens iemand, een persoon of een organisatie die juist de onderlinge samenwerking bij je grootste vijand voor de voeten wil gooien, de rechterlijke macht. Het zou niet de eerste keer zijn dat een ‘prominente’ doch geperverteerde vaderorganisatie (en dergelijke) liever mij dan de rechterlijke macht bestrijdt en rechterlijke procedures om niets probeert op te zetten. En ik ben ook zeker niet de eerste die dit overkomt. Zover laat ik het dus niet komen. En ik vind het ook geen gezeur om het daarover te hebben.
Het moet dus allemaal precies omgekeerd. We moeten de macht recht in de ogen kijken en onze pijlen richten naar waar ze op gericht moeten worden. Toorn heet dat. Dat kijken naar de macht lukt niet zo erg en dat richten dus al helemaal niet. Deze drive laten we ons elke keer weer ontnemen, met alle gevolgen van dien. De woede richt zich op medestanders, en die medestanders zitten op hun beurt in dezelfde positie. Het is een pressurecooker met een wanddikte van enkele meters.
Een van de aspecten waar ik het tot nu toe zelden over heb is dat je je kunt afvragen of de vaderbeweging en contreien zich terecht de kritiek van vrouwenorganisaties op de hals heeft gehaald die wezen op de ego-patriarchale aspecten (zie bijvoorbeeld Tonelotto). Zoals ook in algemenere zin maakt de vrouwenbeweging dan echter te weinig onderscheid tussen de, inderdaad vaak uit mannen bestaande toppen van organisaties en de gemiddelde man die zelf ook te leiden heeft onder dat patriarchaal ego-gedrag. Ego-mannetjesmakers waar vaak dezelfde vrouwen zich weer graag tegen aan schurken.
Bovenstaande analyse van mij is al oud en ik herhaal hem, in varianten, elke keer weer, maar blijkbaar zijn er weinig mensen die dit tot zich door willen laten dringen.
Zie voor oudere analyses:
tegen de wind in (2001)
verraden in plaats van de macht in de ogen kijken (2012-2014) met verwijzingen naar artikelen uit 2006 en 2000
En volg op die plekken ook de links onder deze artikelen!

Ouderverstoting, een praktisch filosofisch gesprek


Er valt een hoop te bloggen dezer dagen. Ik heb te weinig tijd om hier tekst bij te maken maar dat had interviewer Leo al gedaan. op: https://denk-wijzer.nu/wat-is-ons-grootste-probleem/. let op de tekst daar oa gaat over zijn case, niet over mij en het zijn zijn gedachten die overigens op veel punten de mijne raken.
In het gesprek hebben we onder andere verkend welke impact ouderverstoting heeft vanuit de vier basisemoties; bang, bedroefd, boos en blij. Al onderzoekende bleken er nog meer emoties een rol van betekenis te spelen. Niet alleen een leuk, maar vooral ook een zinvol gesprek.
Leo schreef het artikel Wat is ons grootste probleem? dat op praktische filosofische wijze onderzoekt hoe het speelveld van mens en overheid in elkaar zit. Toegespitst op de mens die zijn kind liefheeft. Leo waagt zich eraan het monster in de ogen te kijken door zijn emoties te beschouwen die hijzelf bij het gemis van zijn kinderen ervaart. Zie: op: https://denk-wijzer.nu/wat-is-ons-grootste-probleem/.
Ik ben Leo erg dankbaar voor dit mooie gesprek en de mooie manier waarop hij dit gesprek heeft gemonteerd (dit is maar een heel klein deel van het hele gesprek) . Misschien hebben jullie er ook wat aan. Misschien is het de moeite waard om dit breed te delen?
 

Vaderexpositie in anti-discriminatiecentrum Etty Hillesum

Etty Hillesum
Een pleister op elke wonde

Soms moet het goede nieuws er even gelijk uit. Omdat er al genoeg moeilijk nieuws op mijn blog staat en omdat het ook een beetje haast heeft. In het eerste kwartaal van 2018 ga ik met  mijn kunst exposeren in het Etty Hillesum Centrum Deventer. En dat is voor mij een heel belangrijke plek. Voor een kunstenaar lijkt het ultieme om in een museum te hangen. Voor mij als kunstenaar en pedagoog is het belangrijk dat zoveel mogelijk dingen op hun plaats vallen.
Toen ik twintig jaar geleden mijn persoonlijke website opbouwde was een van de dingen die daar het eerst opkwamen een citaat van Etty Hillesum.  Deze spreuk staat nu op  de belangrijkste muur in de voormalige synagoge, nu het Etty Hillesum Centrum.
spreuk
Wat mij vooral aansprak in de spreuk was de mooie verbinding tussen jezelf aanspreken en de wereld aanspreken. Deze zin is voor mij ook een nuancering van het gemak van een andere spreuk. God, schenk mij de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen; de moed om te veranderen wat ik kan veranderen; en de wijsheid om het verschil hiertussen te zien.  Een spreuk die bij de meeste mensen er toe zet in slaap te vallen.  De spreuk van Etty lijkt ook wat vrijblijvend maar zet daardoor juist aan tot het nemen van eigen verantwoordelijkheid. Het zal duidelijk zijn dat Etty heeft gepleit voor verbeteren en veranderen. Een mooie bijbelse sreuk die dit aanvult en eigenlijk nog revolutionairder is is de volgende: Alles is mogelijk voor wie gelooft. (Marcus 9:23)
nieuw verband 3-
voorlopig ontwerp affiche

De aanleiding voor het organiseren van deze tentoonstelling lag in een ander citaat van Etty. Mijn betrokkenheid bij Etty houdt verband met Deventer.
Dus nu ga ik bedenken welke schilderijen het goed gaan doen onder die 7 meter lange muur recht onder die spreuk.  Bijzonder is dus ook dat het Etty Hillesum Centrum ook de functie vervult van anti-discriminatiecentrum. En mijn tentoonstelling komt dan ook in het licht te staan van discriminatie, vaderschapsdiscriminatie. vaderdiscriminatie mindertekst
Vaders worden zo ernstig gediscrimineerd dat je vaak niet eens mag zeggen dat ze worden gediscrimineerd.  Dat gaan we nu weer een beetje doorbreken.

Nooit meer Nulde

Een paar jaar geleden ontdekte ik dat een aantal artikelen van mij over het Meisje van Nulde ( Rowena) een loze verwijzing hadden naar een heel dossier dat een voor mij onbekende persoon ooit had geschreven. Ik heb dat verhaal toen van archive.org gered en op mijn blog gezet met verwijzingen naar mijn eigen commentaar op de zaak Nulde. Later nam ik nog wat primitief een filmpje op van een tv optreden van vader Martin Huisman. Aan het aantal bezoekers van dat dossier te zien, voorziet deze pagina in een behoefte.
De moord op Rowena had niet kunnen plaatsvinden als de Raad voor de Kinderbesch… er niet zoveel energie in had gestoken om de vader van dat meisje bij haar weg te houden. Vaders zijn meestal, dat blijkt uit onderzoek, een veiligheidsgarantie extra voor kinderen. Maar bij de Raad voor de kinderbesch is dat nog niet doorgedrongen, nog steeds niet. Juist ouders met het meest idiote gedrag wordt de zorg voor kinderen toebedeeld. Ik ga dat niet allemaal in dit blog nog een keer uitleggen. Maar als u de links volgt komt u er allemaal wel (dat zouden lezers van mijn blog sowieso meer kunnen doen vind ik de statistieken bekijkend).
Inmiddels dreigt de moordenaar, stief vader(?) van Rowena vrij te komen. Dat is een flinke bedreiging voor Rochelle, het zusje van Rowena en haar vader. Na de moord op haar zusje moest Rochelle het ook al een tijdje zonder vader doen. Want de Kinderbesch wilde natuurlijk kost wat kost volhouden dat er ook heel veel met de vader mis zou zijn. Inmiddels is Rochelle groot genoeg om zelf het woord te voeren:

Rochelle heeft inmiddels gelukkig (weer?) de achternaam van haar vader Huisman.
Ik denk dat het haar veel zou helpen als de Kinderbesch eens haar fouten ruimhartig zou erkennen. Idem de betrokken rechters, advocaten enzovoorts. Zij waren gewoon medeschuldig. Rowena was niet de eerste en niet de laatste die door de inzet van de Kinderbescherming om goed functionerende ouders, vaders met name, weg te houden bij hun kinderen. Zo was de dood van het meisje Savanna cynisch genoeg niet de aanleiding om eens goed opruiming te houden bij de jeugdzo en kinderbesch bende maar juist om nog meer jeugdzorgers in te gaan zetten om zo vaders effectief bij kinderen weg te kunnen houden. En het gebeurt nu nog steeds en nog steeds…….
Het moet afgelopen zijn. Nooit meer Nulde, Zero tolerance voor jeugdzo.. fouten erkennen en ervan leren!!
dossier Nulde met heel veel verwijzingen. Klik door naar artikelen van mij, blogs over andere kinderen die de dood vonden, filmpjes
Er is nog iets wat mij hieromtrent dwarszit. Ik weet dat mensen uit de sfeer van de vaderbeweging door(de echte) vader Martin Huisman op een gegeven moment te hulp zijn gevraagd. Ik heb sterk de indruk dat die hulpvraag zo gretig werd opgevangen dat de hulp niet in harmonie is verlopen. Dat het een voorbeeld is geworden van het narcistische disfunctioneren van een aantal topmannen uit de vaderbeweging,  een verschijnsel dat ook bij de begrafenis van vadernestor Rob van Altena sterk naar voren trad. Ooit in deze wil ik hier nog het fijne over te weten komen. De vaderbeweging dient een voorbeeld te geven.

Dag van de (vader)arbeid

repr1 mei is sinds de industriële revolutie bekend als  de Dag van de arbeid. Vooral de invoering van de 8-urige werkdag was van het begin af aan een strijd die met deze dag samenhing. Vaders zorgden vanaf de industriële revolutie hoe langer hoe meer op afstand, in de fabriek, voor het gezinsinkomen. Daardoor werd het moeilijker het vanzelfsprekende dichtbije contact met hun kinderen te onderhouden. Liefde op afstand. Vrouw en kinderen werden vrijgesteld van arbeid buitenshuis. Vaders werden de helden van hun gezin, maar vaak afwezig. Later werden ze om dezelfde omstandigheden door de derde golf feministen als een soort antihelden weggezet.  En dan druk ik me zacht uit.
De achturige werkdag was een manier om werk, privé en rust meer in balans te brengen. Daar werd door de arbeidersbeweging voor gevochten.  Laten we dit vandaag gedenken.