Cookies

Cassatie tegen strafveroordeling vader omdat hij vader is

Ivo Vrijkotte werd strafrechtelijk veroordeeld voor het bezoeken van een voetbalveld waar zijn kinderen voetbalden. Ik schreef daarover al het een en ander. Zie bijvoorbeeld: https://blog.joepzander.nl/2020/08/02/vaderdader-framing-ivo-vrijkotte/

Zelf werd ik in deze zaak als deskundige gevraagd, maar dat werd door rechter Taalman afgewezen onder andere omdat ik teveel kritiek heb op de rechterlijke macht. Ook bij wraking en in hoger beroep hield die onzin stand. Merkwaardigerwijs hoorde ik later van een van de rechters die verantwoordelijk waren, dat deze uitspraak zeer voor cassatie vatbaar is. En ja dat is nu dus ook gebeurd. De zaak ligt nu bij de Hoge Raad en Ivo’s advocaat heeft er flink werk van gemaakt.

Een van de hoofdlijnen van de cassatie is dat juist de besluiten van de rechters in eerste en tweede instantie laten zien dat het over zaken ging waar een deskundige zeker wel zijn licht op had kunnen laten schijnen, wat de uitspraak had kunnen beinvloeden. Echter beweerden de lagere rechters dat het ook niet veel had kunnen uitmaken. Het feit dat ik mijn mond dicht zou moeten houden over de situatie van de rechterlijke macht lijkt niet meer erg de aandacht te hebben.

Een belangrijk punt is de spagaat waarin een vader in casu Ivo zit als er enerzijds wettelijk van hem wordt verlangs voor zijn kinderen te zorgen en anderzijds hem dit strafrechterlijk wordt verweten. Het strafrechtartikel waar het over gaat heet belaging. Al bij de behandeling van deze wet maakte de initiatiefnemer van deze wet, Boris Ditrich (D66) onder druk van ondere andere mij zelf (zie televisieoptreden) duidelijk dat de wet niet bedoeld is om vaders die naar hun kinderen omkijken te bestraffen. Van kennis van dit stuk wetsgeschiedenis hebben de rechters tot nu toe geen blijk gegeven. Het lijkt me dat van een overtreding van het strafrecht dan ook geen enkele sprake is.

Op bovengenoemd punt, en ook bijvoorbeeld het gebrek aan weging van mensenrechtenverdragen schiet het verder uitstekende cassatieverzoek mijns inziens tekort. Maar ik moet zeggen, ik ben geen cassatieadvocaat.

Vaders die meer zorgen blijven aan de bak?

Nou nee, is mijn korte antwoord. Het risico dat je als vader na een partnerscheiding buiten spel wordt gezet is waarschijnlijk groter als je meer zorg hebt gegeven. Doe je een enkel papa-dagje dan gaat het nog wel goed.  Maar als je als vader meer tijd en energie in zorg steekt dan kom je alras in het klassiek moederlijk domein/territorium terecht en dan geldt niet de klassiek theoretisch feministische wens dat vaders meer zouden kunnen zorgen, maar de veel dringender praktische drang om wensen van vrouwen in vervulling te laten gaan hoe die er ook uit mogen zien. Nou ja ik omschrijf het misschien wat in grove lijnen, maar dat is nodig om in een blog helder te opponeren naar wetenschappers als Duindam en Kalmijn die iets anders beweren. Laat ik voorop stellen dat zowel Vincent Duindam als Matthijs Kalmijn zich in ieder geval van veel andere wetenschappers onderscheiden doordat ze reageren op mijn vragen. En beiden hebben mij ook enigszins in hun publicaties aan het woord gelaten in het verleden. Dat is dus heel anders dan hoogleraar Corine de Ruiter die direct van zich af begon te slaan en via haar universiteit met procedures dreigde als reactie op klachten. Maar wel is het dan weer zo dat zogenaamde, niet handelend volgens een navolgbaar wetenschappelijke methode, wetenschappers als Corine de Ruiter niet te beroerd zijn om de conclusies van anderen te gebruiken om uit te leggen dat het allemaal aan vaders zelf ligt, dat ze eerst maar eens wat meer moeten zorgen terwijl vrouwen dat zelf vaak blokkeren. En over dat laatste is trouwens ook onderzoek beschikbaar.

Omdat onderzoek van Kalmijn opdook in het rapport van de expertgroep Ouderverstoting, en de expertgroep ook met de bewering (oa blz 137) komt dat het na scheiding beter gaat als je het als vader voor scheiding beter doet, ben ik er maar eens in gedoken. Positief aan het onderzoek van Kalmijn is dat het per kind probeert te kijken wat er aan de hand is. Daarmee kun je, als je zoals in dit geval kinderen in de klas bevraagt dicht bij een 100% respons komen. Of die antwoorden dan betrouwbaar zijn is een vraag die ik nog wel eens nader wil bekijken als ik de vragenlijst heb gezien die me is aangeboden.
Echter al in de vraagstelling van het onderzoek zie ik een vooronderstelling opduiken die voor de hypothese uit al veronderstelt dat als er een verband is, dat lineair zal zijn. En dat is nog maar zeer de vraag. Mijn hypothese is dus al jaren dat er meer sprake is van een  kromme met een maximum/optimum op de enkele papadag en een lage waarde bij heel weinig en heel veel zorg. Heel bijzonder, en in principe ten onrechte bevestigend voor de hypothese met valse vooronderstelling, is dat waar Kalmijn dan de kwaliteit van de relatie na scheiding onderzoekt de vaders die geen contact hebben worden uitgesloten. Mondeling licht Matthijs Kalmijn dat toe met “er is dan geen sprake van een meetbare kwaliteit”. Op die manier raakt nog meer uit zicht dat het hier zou kunnen gaan om een meer parabolische verdeling. Een lineair verband is helemaal niet zo normaal als sommige mensen denken en wetenschappers moeten daar natuurlijk rekening mee houden als ze onderzoek doen.  Mijn hypothese die ook door enige onderzoeken wel een beetje wordt gesteund is wel gebaseerd op een  niet-lineaire verdeling. Ja, en nul kwaliteit is ook een punt op de lijn van kwaliteit lijkt me. Ik passeer hier even voor dit blog een discussie over kwantiteit versus kwaliteit besef ik me. Maar anders wordt dit blog te lang. Vragen zijn hieronder welkom.

Uiteraard had het geholpen als ik als expert niet alleen door de expertgroep ouderverstoting was gehoord maar ook erin had kunnen plaatsnemen, dan was de misser van Kalmijn denk ik wel tijdig opgemerkt.  het definitieve verslag van de hoorzitting met mij is overigens nergens, zelfs niet met heel veel moeite, terug te vinden.

Professor Kalmijn beloofde me dat hij nog met het een en ander komt over gemist vaderschap, dus ik wacht dat dan weer met spanning af.
Lees ook mijn artikelen over wetenschap en vaderschap en het vaderseenzorgdossier over vaderschap en wetenschap: dossier wetenschap

 

noten:

De handelwijze van Prof. Kalmijn is een voorbeeld van vaderdiscriminatie ondanks het te markeren feit dat hij wel benoemd dat vaders er slecht afkomen. Tsja…  Meer over vaderdiscriminatie in het artikel van mij voor het tijdschrift “Pedagogiek”.

Ouderverstoting en de vergeten vaderlijke opvoedingsverantwoordelijkheid. In een vaderthemanummer van het wetenschappelijk tijdschrift Pedagogiek van mei 2011 verschenen artikel gevolgd door repliek en dupliek.

Over wetenschap en vaders heb ik in de afgelopen 30 jaar wel meer geschreven. Ik zou bijna durven te beweren dat er geen onderzoek op dit gebied plaatsvind zonder grondige fouten, vreemde belangenverstrengeling, of erger:  wetenschap en vaderschap

 

In de gevangenis omdat je je kinderen niet wenst te ontkennen

Een poster met daarop een verhaal met mooie afbeeldingen over een programma om de band tussen ouders en kinderen goed te houden ook als die ouders in de gevangenis zitten. Met erop een opvallend gele pop-up : “Vader-Kind” Maar ik kom in deze gevangenis juist een vader bezoeken die dat juist zelfs buiten de gevangenis niet mag. Nou dan moet je wel een ernstige misdadiger zijn toch? Nee hoor Vader Ivo zit in de bajes omdat hij het op social media over zijn kinderen heeft en met zijn kinderen op zijn profielfoto staat.

Misschien was hij beter af geweest als hij iemand had vermoord, dan had hij met dit project nog wel zij kinderen mogen zien zei een andere vader vandaag tegen mij. Welke categorie lijken hij erbij fantaseerde zal ik hier maar niet vertellen. Dat volk kan bij een cynische grap nogal van slag raken.

Afin doet u mij nog maar zo’n projectje…..

Vandaag op de penitentiaire inrichting, gevangenis, Grave. Ik had me gisteren al erg vervelend gevoeld toen ik er eens in was gedoken wat je allemaal mag en moet en niet mag als je daar op bezoek gaat. En het bleek vandaag nog veel erger te kunnen. Was er op de site van justitie nog sprake van een lijst van spullen die je wel mee mocht nemen, bij de ingang kreeg ik na aanvankelijke toestemming voor een boek pen en schrijfblokje plus nog een doorzichtig flesje drinken toen het erop aankwam toch weer een verbod om wat dan ook naar binnen te brengen. Nou ja mijn kleren mocht ik ook aanhouden, nou ja niet allemaal want mijn trui moest uit. Dat laatste was erg prettig gezien de extreme winderige (extreme ventilatie op mijn door fietsen bezwete rug) kou in de bezoekruimte. Ga me nou niet vertellen dat de overheid die er geen been in ziet om op haar ministeries hier en daar de kachel tot 22 graden op te stoken hier ineens aan energiezuinigheid is gaan doen. Het is gewoon pesten lijkt me. Ooit …. ach ik houd even op. Dinsdag komt Ivo weer even vrij… wat heet vrij trouwens?

The prayer of the fathers

“Hear the prayer of the mothers” En nu voor de vaders! Ik had alle macht in mijn handen als gitaarbegeleider van een van de vier windrichtingen van de Deventer walk of peace. Maar die had ik niet nodig want gelukkig liepen er ook een paar vrouwen mee die uit zichzelf al begonnen over fathers. Het was de tweede keer dat ik meeliep (eerste keer)

Heel eerlijk gezegd vond ik het nog wel allemaal erg veel vrouwendinges uitstralen. Maar ik mag niet klagen met mijn krachtig mannelijke schilderij op de achtergrond aan de grote of Lebuinuskerk van Deventer. Gisteren had ik daar in het kader van het door mij geïnitieerde vrede-dichtbij-kunstproject nog een uitleg en discussie geleid.

“De man die als vrouw geboren had willen worden” Op de Deventer Lebuinuskerk aan het Grote Kerkhof vlak naast het verzetsmonument. En ik bedenk nu hoe speciaal het is dat een schilderij wat zijn aanleiding vond in een lied over de eerste wereldoorlog aan het grote kerkhof is verschenen. Erg wrang toepasselijk. vrede op het grote kerkhof. “The green Fields of France” is de Engelse titel van het lied. Zie ook de video in mijn eervorige blog.

Op het terras nog nagepraat met de vrouwen van de Enschedese zanggroep de Sistas waarvan er een nog in het strijdkoor Kanaillerood had gezeten, voor mij bekend vanwege mijn organisatorische bemoeienis met de landelijke strijdmuziekdagen. Ik vroeg me naar huis fietsend af of ik nog links was of inmiddels rechts. Soms lijkt het stuivertje wisselen. Veel van wat vroeger links was en beslist ook wel eens over complotten nadacht (kapitalisme enzo) heet nu vaak rechts omdat er over het mogelijke bestaan van samenzweringen wordt nagedacht. Ik voel me eigenlijk nergens thuis, maar vandaag en gisteren op het Grote kerkhof in Deventer wel.

Overijssels twitterende rechter Taalman bevestigt Nederlandse rechtersdictatuur

Let op: De status van de wrakingszitting is mij onduidelijk. Of het nog fysiek plaatsvind vraag ik me af. Dus zelf naar de wrakingszitting komen is misschien weinig zinvol. Ik hoop later nog gegevens te publiceren over de skype-toegankelijkheid van de zitting. De advocaat van Ivo moet wegens klachten thuis blijven en zal dus zeker niet live aanwezig zijn maar wel op skype. Corona tsja.

Morgen is de wrakingszitting over de onafhankelijkheid van de Overijsselse rechter Taalman. Zie ook mijn vorige blog. Het wordt toch een fysieke zitting en wel in mijn “geliefde” rechtbank Zwolle. Om 11 uur. Deze zitting is openbaar.

De wraking gaat voor het grootste deel over de argumenten waarmee Taalman mij afwees als onafhankelijk deskundige. In haar eigen verweer in deze wraking herhaalt ze grotendeels opnieuw wat ze ook in de zitting beweerde. Ik zou te kritisch zijn naar de rechterlijke macht. Ze noemt daarbij de volgende dingen die ze uit mijn blogs bij elkaar heeft gescharreld:

“In het beleid van justitie is zorgend vaderschap een afwijking” ‘façades van rechtbanken roepen bij mij (…) traumaervaringen op”
‘fysiek en psychisch geweld van rechters, gerechtspolizisten en hun aanhang”
‘de corrupte rechterlijke macht en het zieke justitiële systeem”
“de rechterlijke macht heeft zich (.) tot een dictatuur verheven waar je u tegen zegt”
“Ik noem die huidige staat van de rechtsstaat een rechtersdictatuur. een onrechtsstaat dus. En dat leidt uiteraard tot allerlei onrecht in de concrete rechtspraktijk.”

Ze heeft zich dus in het geheel niet verdiept in door mij geschreven wetenschappelijke artikelen en andere publicaties waarin ik dat alles uitvoerig onderbouw. Die uitspraak over rechtersdictatuur voegt ze pas in haar verweer toe maar geeft wel heel mooi de clou aan waar dit om draait. Ik beweer dat Nederland een rechtersdictatuur is, en Taalman bevestigt dat door te doen waarmee dictaturen zich altijd bij uitstek onderscheiden, namelijk kritische geluiden tot zwijgen brengen. En Taalman doet dat met de zelfde vanzelfsprekendheid waarmee elke dictatuur dat doet, alsof het heel normaal is. In een democratie daarentegen laat je dergelijke geluiden dus juist wel aan het woord komen.

Taalman is zelf overigens niet te beroerd om haar meningen in de pers te ventileren. Ze mag haar eigen opvattingen wel eens op zichzelf toepassen. En dat geld voor meer opvattingen in bijvoorbeeld dit stuk van haar: https://www.mr-online.nl/mr-van-de-week-sylvia-taalman-over-de-enkelband/ . Wat zou haar vader hier van denken, vroeg ik me na het lezen van haar stuk af.

mijn schilderij inquisitie

In de zaak van Ivo Vrijkotte waarin de wraking is gedaan was het van groot belang om duidelijk te maken dat de besluiten van de familierechters juist veel leed veroorzaken voor de betrokken kinderen. die kritiek moet mogelijk zijn maar is het dus niet. Dat wist ik al, maar het heeft nog nooit zo duidelijk op tafel gelegen.

Overigens repeteert Taalman in haar verweer ook beweringen van anderen (ik zou in opdracht van Ivo een verjaardagskaartje aan een kind hebben gestuurd) die niet juist zijn, wat haar gebrek aan onafhankelijkheid nogmaals bevestigt.

Mijn uitgebreidere visie op deze wraking

Meer over de Nederlandse rechtersdictatuur ( nee niet de Poolse): https://blog.joepzander.nl/2007/12/05/nederland-een-rechtersdictatuur/

Nog meer, met verwijzingen: Hoe een clubje van rechtbankpresidenten in 1997 de onafhankelijkheid van de Nederlandse rechter ophief

En laat ik ook een wetenschappelijk artikel van mijn hand noemen: Ouderverstoting en de vergeten vaderlijke opvoedingsverantwoordelijkheid

Almelose rechters (wrakingskamer) gaan binnenkort beoordelen of je als deskundige iets over het gedrag van rechters mag opmerken

Vanmiddag is rechter Taalman door advocaat Abdel Ytsma gewraakt omdat Taalman mij niet als getuige deskundige aan het woord wilde laten in de zaak van Ivo Vrijkotte. Een van de redenen was dat ik niet onafhankelijk sta tegenover de rechterlijke macht want ik zou vinden dat vaders worden gediscrimineerd door rechters. Het bijzondere is dat ik dat niet alleen vínd en ook niet alléén vind. Ik heb wel persoonlijk in artikelen op grond van feiten zoals voorgedrukte rechtbankformulieren aangetoond dat vaders worden gediscrimineerd.

judge unravelled

Heel bijzonder is dat nu een groepje Almelose rechters in een raadskamer moet gaan beoordelen of je als deskundige wel kritiek mag hebben op rechters. Ze gaan dus eigenlijk beoordelen of iemand kritiek mag hebben op hunzelf. Ze zouden zich eigenlijk moeten verschonen. En dan…. tsja. Moeten we de Poolse politiek gaan vragen hoe ze dat aanpakken??. Als ik als deskundige in Polen voor de rechtbank zou moeten getuigen zou dit soort kritiek vast ook niet goed vallen, maar ik zou van de Nederlandse en Europese raden van rechtspraak een geweldig applaus krijgen.

De verslaggeving van Tubantia en TV oost getuigt niet erg van een onafhankelijke oplettende journalistiek. Zowel Ivo als ondergetekende wordt bepaald geen recht gedaan. Maar hier dan toch de links:

https://www.tubantia.nl/oldenzaal/advocaat-dwaze-vader-oldenzaal-wraakt-rechter-die-weigert-onpartijdige-deskundige-als-getuige-te-horen

https://www.rtvoost.nl/nieuws/331490/Advocaat-wraakt-rechter-Almelo-zaak-over-stalking-kinderen-ligt-voorlopig-stil

Rechtbank Arnhem formulier griffie waaruit blijkt dat vaders alleen in aanmerking komen voor toeziend voogdij omgang en alimentatie, niet voor voogdij. Al een tijd geleden, maar de praktijken zijn nog niet veranderd. Zie ook: https://blog.joepzander.nl/alles-over-vaderdiscriminerende-formulieren/

vervolgblog

De onvervulde vaderwens

Ik heb gisteren mijn vaderdag thuis met mijn zoon en in Apeldoorn gevierd bij het monument Onvervulde Kinderwens. Voor het tweede opeenvolgende jaar was ik gevraagd om met de gitaar een liedje te begeleiden. Dit jaar in het kader van het thema eenzaamheid.
onvervulde kinderwens 2019 liedje.jpg
Nadat de voorzitter va de bijeenkomst had gememoreerd dat een onvervulde kinderwens een belangrijke maar totaal niet erkende, bron van eenzaamheid vormt, somde de inleidster een lange lijst van omstandigheden op die tot eenzaamheid aanleiding konden zijn. Daarbij werd het leed van het niet kunnen zien van je wel bestaande kind even vergeten. Gelukkig werd dit op mijn verzoek weer ruimschoots gecompenseerd, maar even leidde het dus tot een gevoel van grote eenzaamheid in een groep die het over eenzaamheid en kinderen had. Opmerkelijk en tekenend vooral omdat ik niet helemaal toevallig de gastmusicus was.
Toen we het liedje “Mag ik dan bij je komen” bij het monument zelf nog een keer herhaalden zong de hele groep het refrein mee. Ik was ook onder de indruk van een gedicht van Eline Visser. Het raakte me omdat dit gedicht de hele breedte van het gemist vaderschap zou kunnen beschrijven. Het raakte mij juist ook door de bescheiden eenvoud ervan:

Niet-geworden-papa-dag
Wanneer ik jou zo zie zitten
daar met een kindje aan je zij
Zou ik je dolgraag wensen
dat het was van jouw en mij
Want wat kan je het goed, echt
geboren voor het vaderschap
Zo heel natuurlijk en zo met gemak
wat is dat toch ontzettend knap
Ik zie je enorm genieten van
die kleine ukken om je heen
Samen spelletjes doen, kleuren of
koppeltje duikelen via je been
Niets is je te gek, alles is leuk
toch doen deze aanblikken soms pijn
Niet omdat we het niet goed hebben
maar omdat je een superpapa zou zijn
Een vaderfiguur uit duizenden,
eentje die je niet zomaar ziet
Zo met andermans kinderen omgaan
omdat je eigen leven dat niet biedt
Dat je geen papa bent, betekend niet
dat je niet in het zonnetje staan mag
Want jij hoort er ook zeker bij
op deze speciale vader-?-dag

© made by Eline 15-06-2016

Een ander mooi gedicht kwam van de Apeldoornse stadsdichter waarmee ik het plan heb opgevat voor de bijeenkomst van 2020 een speciaal lied te schrijven. Thuis had mijn zoon bij wijze van vaderdag-cadeau het eten voor mij klaarstaan. onvervulde kinderwens 2019 stadsdichter.jpg

Geen vaderdagtrofee m/v?

Onderstaande blog is ter verantwoording en verduidelijking aan allen die betrokken zijn geweest bij de instelling van de vaderdagtrofee m/v
(en zelf ga ik op vaderdag een liedje spelen voor de bijeenkomst van monument van de onvervulde kinderwens in Apeldoorn)

De Vaderdagtrofee m/v werd in 2007 ingesteld door een aantal ouderorganisaties. Het Vader Kennis Centrum nam het op zich de uitreiking te organiseren. Er zijn diverse conflicten over geweest. Zie hiervoor. Na een conflict in 2014 werd het volgende afgesproken:
“Vader Kennis Centrum zal vanaf 2015 jaarlijks rondom Vaderdag, de Vaderdagtrofee m/v uitreiken. In dit verband is de benoeming van een hoogleraar op een deeltijd leerstoel aan de universiteit van Amsterdam afgewacht. Vanaf dat moment zal het door Zander ontworpen beeld als wisseltrofee worden uitgereikt (dat tot op heden werd geschonken om te behouden) en er zal een nieuw ontwerp van een andere kunstenaar worden geschonken om als beeldje te behouden.”      

Tekst uit de formele vaststellingovereenkomst 2014 tussen Joep Zander en het Vader Kennis Centrum waarbij door het Vader Kennis Centrum een advocaat namens hun werd betrokken, totale kosten voor hun volgens hun zelf destijds 5.500 Euro.  Aardige bijkomstigheid was dat het VKC uitdrukkelijk over het beeldje sprak als zijnde de oscar van de vaderbeweging een term die ook in de vaststellingsovereenkomst werd gebruikt.

Het beeldje is vervolgens in 2015 volgens bestuursleden B en W in het geheel niet uitgereikt.

“Het symposium van 2017 is pas 15 juni 2018 gehouden en Vera Bergkamp heeft de vaderdag trofee gewonnen, daar is genoeg over gepubliceerd geweest;” Bestuurslid B aan mij 28-03-19

“Ik staak deze discussie aangezien het tot niets leidt en heb geen zin in dit soort geneuzel.” Bestuurslid B aan mij 29-3-19

Ik kan alleen vaststellen dat de Stichting zich aan deze afspraken houdt, dus ik snap de het hele mail verkeer niet van Zander als van u en het verwijt dat de Stichting nalatig zou zijn geweest. (Bestuurslid B aan bemiddelaar 7-4-19)

In 2017 is er dus geen beeldje uitgereikt. In 2015 is het beeldje vaderdagtrofee m/v ook al niet uitgereikt en in 2019 zijn ze dat bij het VKC ook niet van plan lees ik. Of ze het de in 2018 wel hebben gedaan (gaat het hier echt om het beeldje en onder de correcte naam?) is niet met een foto o.i.d. aangetoond.

Mijn korte commentaar: Het gaat er niet speciaal om dat het een door mij gemaakt beeldje is, maar een trofee (eerder schilderij) die het VKC namens een hele beweging, die daar ook geld voor opbracht, mocht uitreiken.

Zie op 4:35 over de afschaffing van acties

Hoe zit dat ook alweer met samenwerken in de vaderbeweging?

Hebben de Taizebroeders wel alles verteld over seksueel misbruik?

Alle gasten die aankomen moeten worden ontvangen als Christus zelf, want Hij zal eens zeggen: “Ik kwam als gast en gij hebt Mij opgenomen”. (kloosterregel van Benedictus gebaseerd op Matheus 25)

updates: (alles onderaan)
6-6-2019 verschijningsdatum persbericht AFP zie onderaan.
11-6 onderaan:  Karl Zero 2014, tekstuele toevoeging
15-6: extra commentaar december 2019
februari 2020 update de Ark en Jean Vanier
2024 gesprek met ND journalist

Vandaag werd bekend dat enkele broeders van Taizé in het verleden jongeren hebben misbruikt. Dat heeft de communauteit van Taizé zelf in een bericht de wereld in doen gaan. In dat bericht schrijven ze onder andere dat ze pas in 2010 de eerste berichten over misbruik kregen. Dit lijkt me niet waar. Immers in 2007 bracht het Franse nationale persbureau AFP naar buiten dat de vermoede moordenares van de leider van het Taizeklooster frére Roger aangaf dat ze frére Roger met een mes bedreigde omdat ze op geen andere manier blijkbaar onder de aandacht kon brengen dat er seksueel misbruik plaatsvond door de broeders. Dit werd overigens opgetekend uit de mond van haar advocaat.

Hoe je ook over de betreffende Roemeense vrouw Luminita Solcan denkt, en haar daad ( ze is overigens nooit veroordeeld) valt niet goed te keuren, dit signaal had zeker ook serieus moeten worden genomen (ze heeft eigenlijk vergeefs aan de kloosterdeur geklopt. zie citaat boven aan deze blog). De Taize-broeders pleegden haar te vergeven”met de woorden van Jezus-Cristus “Vergeef hen ze weten niet wat ze doen”, wat dus nu als een projectie kan worden beschouwd. Het staat immers inmiddels dus vast dat ze zelf niet wisten of wilden weten wat ze deden. Luminita werd echter voor paranoïde en schizofreen versleten en opgeborgen in de psychiatrie, de moord werd verder niet meer onderzocht en de waarheid wordt dus nog steeds onder de mat geveegd. Om met de kop van het Taize-bericht te spreken: er zal nog heel hard aan de waarheid moeten worden gewerkt! Vergeef iedereen maar vergeet niet.

Het bericht op de website van de Taize kloostergemeenschap
Het ND-bericht van 5 juni
Het AFP-bericht uit 2007 op archive .org  met als verschijningsdatum 14 december 2017
Idem eigen cache
Op 15 december 2007 verwerkte het Belgische blog van de vrij-metselaars het bericht van AFP,  

taize 3 Karl Zero
Disparues: Que sont-elles devenues ? Karl Zero 2014. Ook Karl Zero pseudoniem voor auteur en presentator Marc Tellenne liet zijn gedachten over deze zaak in dezelfde richting dwalen voordat hij van de recente ontboezemingen wist.

Nog even wat persoonlijk commentaar: Ik vind het heel begrijpelijk dat slachtoffers kiezen voor het niet naar buiten brengen van hun eigen case (zie het bericht van de broeders) . Dit mag niet gebeuren vanwege angst voor smaad en lasterklachten, het is van belang de gang van zaken zelf wel naar buiten te brengen. Dát er misbruik heeft plaatsgevonden en hoe ernstig dat was. De structuren van. Daardoor hebben andere slachtoffers aanknopingspunten. Slachtoffers binden aan zwijgcontracten of intimidatie is ook erg fout. En overigens is het seksueel machtsmisbruik waarschijnlijk juist erg (geweest?) binnen het justitiesysteem en vooral de top. Daarom vindt ik de oplossing om standaard als communauteit overal maar aangifte van te doen niet altijd verstandig. En het voor gek houden van de boodschapster dat kan echt niet.

update december 2019. Inmiddels is er nog een nieuw geval van mogelijk seksueel misbruik door de communauteit van Taizé naar buiten gebracht. Omdat ik zelf vaak aanwezig ben bij het Oecumenisch Avondgebed Deventer die zich baseert op de tradities van Taizé en daar ook loyaliteit naar toont heb ik mij het afgelopen half jaar nogal ingespannen om daar duidelijk te krijgen dat het helemaal niet de goede kant op gaat in de communauteit van Taizé. Dit baseerde ik mede op het gebrek aan antwoord op een mailtje van mij aan de communauteit (terwijl ze wel op een link in die mail hebben geklikt naar dit blog). Uiteindelijk heeft de Deventer groep naar buiten gebracht dat ze tegen seksueel misbruik is en verdrietig is om wat er gebeurt. Dit lijkt me zo vanzelfsprekend (toch?) dat het een open deur is. Een duidelijk standpunt naar de communauteit blijft uit. Pogingen om de kwestie verder aan de orde te stellen lokten nogal wat vreemde groepsreacties uit. Als boodschapper voelde ik mij misschien wel net zo onbegrepen als Luminata zonder overigens ook maar de minste behoefte te hebben geweld te gebruiken. Voor mij is dit dan ook momenteel geen omgeving om te bidden en te mediteren.

update februari 2020: Ook in de kringen van de ARK-gemeenschap is nogal wat aan de orde over misbruik. Al heel lang geleden werd oprichter van de grondslag Philippe gekapitteld, sinds deze week ook zijn opvolger Jean Vanier. Maar de aanpak daar verschilt wel hemelsbreed met de aanpak in de Taizé-communauteit. Er is in de Ark serieus onafhankelijk onderzoek gedaan. zie: https://www.larche.org/documents/10181/2539004/Inquiry-Summary_Report-Final-2020_02_22-EN.pdf/ Hier zouden de Taizébroeders van kunnen leren.

Update juli 2024
Naar aanleiding van een bericht over weer wat religieuzen die schuldig bleken aan seksueel misbruik had ik een journalist (naam even in het midden) aan de mail en de telefoon over bovengenoemd blog. Deze vond dat Luminata al gek was voordat ze frêre Roger neerstak. Dat is natuurlijk precies wat ik ook in mijn blog beweer. Dat ze wellicht van het niet horen van haar klachten gek is geworden. De opmerking via haar advocaat over misbruik vond deze journalist niet serieus te nemen. Dan had ze dat ook in de rechtzaal moeten verklaren beweert hij. Ah begrijp ik dat u de rechtbankverslagen heeft? Nee dat heeft hij niet, zegt hij, maar dan had de pers er toch wel over bericht? Ik denk dat het proces achter gesloten deuren plaatsvond zeg ik. (en waarom zou de pers haar daar wel serieus nemen eigenlijk). Journalist zegt dat hij geen tijd heeft verder want hij moet werken aan een artikel over een Taizebroeder die wel is aangepakt, en breekt het gesprek af. Er kwam overigens in het gesprek hiervoor nog wel meer aan de orde. Zoals de vraag of je een verdachte wel als moordenaar kunt betitelen. Omdat ik zelf wel denk dat het steken heeft plaatsgevonden, liet ik dit even zitten. Maar een feit blijft dat er geen veroordeling is en dat het bijvoorbeeld ook doodslag of dergelijke (overmacht?) kan zijn geweest.
Ik merkte op dat we misschien even naar het grote plaatje kunnen kijken. Hoe kan het dat dit misbruik nog niet met wortel en tak is uitgeroeid? Journalist veronderstelt even dat kleine organisaties als Taize niet zulk institutioneel geweld gebruiken als de Katholieke Kerk, en het gedrag van de communauteit van Taize voorbeeldig is. Ik noem nog even allerlei andere kerken en instituten zoals Protestante kerken en kerkjes, Boedhistische groepen, justitie, jeugdzorg. Erkent hij maar komt niet terug op zijn argument. Ik voel me per saldo lelijk afgeserveerd door een journalist die overigens in het gesprek hoog opgeeft over zijn inzet. Hoewel ik ook rationele argumenten gebruikte werd ik ook nog een keer afgeserveerd op mijn mededeling dat ik ook persoonlijk aardig heb ervaren hoe kloosters kunnen omgaan met kritiek. Dat vond hij al helemaal niet serieus want te persoonlijk.


>>> Ik concludeer nogmaals dat journalisten tegenwoordig veel moeite hebben om om te gaan met structurele doorkijkjes. Deze journalist vond, ondanks slecht lezen van mijn blog, dat ik al een voorgevormde mening had waar ik niet van af te brengen was. Ik vroeg hem nog of hij niet zichzelf bedoelde. Daarbij wil ik overigens nogmaals memoreren dat mijn ideeën over Luminata persoonlijk een hypothese zijn. Ik heb haar persoonlijk nooit gekend.

Bovenstaande journalist refereerde nog naar een link die ik eerlijkheidshalve hier zal weergeven. https://www.letemps.ch/suisse/parcours-chaotique-luminita-meurtriere-illuminee-frere-roger?


Het artikel waar de journalist mee bezig was is inmiddels verschenen: https://www.nd.nl/geloof/geloof/1233500/voormalige-broeder-van-taize-veroordeeld-wegens-bezit-van-gro

In tegenstelling tot deze journalist was de houding van degene die bij het ND aanvankelijk de telefoon opnam zeer vriendelijk: “wat goed dat lezers reageren op artikelen”

De muren van justitie; Ivo uit de cel maar nog niet vrijgesproken

hek rechtbank almelo met spandoeken
Facades van rechtbanken, zelfs of juist als de hekken potdicht zitten, roepen bij mij altijd traumaervaringen op. Fysiek en psychies geweld van rechters, gerechtspolizisten en hun aanhang. Gisteren heb ik mijn trauma’s weer flink opgeroerd want we demonstreerden met 5 mensen bij de rechtbank Almelo waar Ivo Vrijkotte volgens onze berekening zou worden voorgeleid om een oordeel te krijgen over eventuele verdere hechtenis. (zie vorige blog)

Het was niet eenvoudig om er achter te komen waar Ivo zich op welk moment bevond. Eerst stonden we voor de poorten van de arrestantenlocatie Borne. Gelukkig was daar een erg vriendelijke agent, ook vader, bereid ons te vertellen dat Ivo daar al weer een uurtje geleden was afgevoerd naar de rechtbank Almelo. Daar hebben we ons geïnstalleerd, de pers te woord gestaan en zo tegen een uur of half twee kwam daar de advocaat van Ivo aangelopen zodat we nu dus wisten dat Ivo nog binnen was.
Tegen half 4 kwam de advocaat weer naar buiten en kon ons mededelen dat Ivo vrij kwam omdat de rechtercommissaris de hele arrestatie en hechtenis onrechtmatig achtte omdat het een veel te zwaar middel zou zijn. Het OM had 2 weken verlenging van de hechtenis bepleit vanwege recidivegevaar. Aanvankelijk interpreteerden wij het een beetje verkeerd en dachten we dat Ivo hiermee vrijgesproken was, maar dat is natuurlijk niet zo. Hij moet op 12 juni (let op wordt mogelijk uitgesteld)  voorkomen.
Even later kwam ook Ivo naar buiten, blij maar ook aangeslagen. Inmiddels was ook het artikel van Tubantia op internet verschenen. Mooi stuk met wel een paar foutjes. We waren met 5 mensen en niet van de stichting Dwaze Vaders die dit soort acties al lang niet meer ondersteunt omdat ze liever vriendjes willen zijn met de andere kant van de lijn). Juist met dit soort acties echter kun je je traumatische ervaringen overwinnen en laten merken dat we dit soort mishandeling door het corrupte Nederlandse, stijl ondoorzichtige justitiesysteem niet accepteren.

De corrupte rechterlijke macht en het zieke justitiële systeem
(let op de klikbare fragmenten in bovenstaande tekst vooral waarom ik uitdrukkelijk afstand neem van clubs als Stichting Dwaze Vaders, Vader Kennis Centrum en facebookgroep Herken Ouderverstoting)

Het kan zijn dat de zitting van 12 juni wordt uitgesteld.