Cookies

Dank je Anja

Schema uit " de ziekte bestrijden, niet de patiënt". oorspronkelijk Stichting Ombudsvrouw

Mijn échte volgers weten het. Ik kanker wel veel op het historische en reëel bestaande feminisme, maar vaak ben ik het ook dankbaar. Er valt zoveel van te leren. Dat geldt natuurlijk ook voor Anja Meulenbelt. Ik snap niet waar ze zich in verstopt, mannenangst, mannenhaat….? Maar haar boeken lees ik af en toe graag. In een van die boeken kwam ik vandaag bijgaand schema tegen. Stof tot nadenken voor veel mannen. Voor de eerste drie fases maakt het eigenlijk niet uit of je links of rechts begint te lezen. Daarna zul je moeten beslissen of het doorlopen van deze drie fases nou juist heeft geleerd tot welke groep je behoort; onderdrukker of onderdrukte. Succes ermee. Ook verderop lijken enkele fases op elkaar. Cruciaal is de woede. Die komt maar aan een kant voor. Daarom vindt Anja kwade vaders ook zo’n verwerpelijk verschijnsel denk ik.

En solidariteit he, jongens denk daar nou eens aan. Als iets ons vooruit helpt is het dat wel!!

slaagverwekkend m/v

…… is het ego goed gekwetst dan dient
er op de wang gepetst
de tweede klap die is echt raak
midden op de onderkaak
ach wat dreunt het nu toch lekker
op de kin van je verwekker……….

Zeer terecht heet het boekje, waar ik dit gedicht met de titel “vaderdag” uithaalde, “mannenhaatverzen”. Het verscheen in 1992. Dat is dus ruim na de tachtiger jaren waar we zo nodig een discussie aan moeten wijden. Ik ben niet van de soort die vindt dat het nu maar weer eens tijd wordt om terug te slaan. Nee, het wordt hoog tijd om als seksen vredig naast elkaar te leven, en elkaar níet op de bek te slaan. En zeker zouden wij niet moeten accepteren dat váders en móeders elkaar verrot slaan.

Hoewel het boekje enigszins cynisch therapeutisch aandoet, zegt het iets belangrijks over die tijd en nog over de tegenwoordige tijd óok. Vaderhaat ís namelijk een maatschappelijk verschijnsel, mede vorm gegeven door die Femke van de romantiseringen (sic). En dit soort haat is met deze woorden ook in de praktijk gebracht. En wat mij persoonlijk betreft met een hoogtepunt in, alweer, 1992.

MANNENHAATVERZEN, Amsterdam 1992, De Bonte was geschreven door Marijke Ekelschot