Cookies

neologismen om elkaar te begrijpen

Ouderverstotingssyndroom, loyaliteitsmisbruik, vaderschapsdiscriminatie, statusquo-ouders……….
Ik heb wel wat met het zoeken van woorden die zo precies mogelijk omschrijven wat er te zeggen valt. Soms vind ik die woorden in andere talen. Maar het is uiteraard van belang om zoveel mogelijk belangrijke verschijnselen ook in het Nederlands te benoemen. Een van de eerste neologismen die ik in het kader van familierecht en vaderschap bedacht was het woord vaderschapsdiscriminatie. Ik vind het al terug in een versie van mijn bundel “Dit zijn geen broodjes aap, officiële documenten geven een doorkijkje op loyaliteitsmisbruik en vaderschapsdiscriminatie ” uit 1997. Waarschijnlijk stond het woord ook al op de kaft van eerdere versies. Ik ben niet altijd consequent geweest. Zo heb ik ooit een plaatje gemaakt wat lijkt op dat hieronder, maar dan met het woord vaderdiscriminatie. Dit gebeurde onder invloed van kritiek die beweerde dat discriminatie naar persoonsaanduidingen moeten verwijzen. Vader is een persoon, vaderschap niet, al verwijst het wel naar het bestaan van twee personen; vader en kind. Overigens zag ik deze week op Wikipedia dat ook de term zwangerschapsdiscriminatie inmiddels zijn weg heeft gevonden. Wellicht ben ik dus ook voor de helft verantwoordelijk voor dát neologisme.
vaderschapsdiscriminatie
22 jaar vaderschapsdiscriminatie benoemd, het heeft niet veel geholpen maar het woord is wel  al enigszins ingeburgerd zag ik vandaag toen ik het googelde. Op wikipedia werd het lemma vaderschapsdiscriminatie verwijderd, niet alleen omdat het een neologisme is, dat was meer een smoes, maar vanwege de etterige houding van deze encyclopedie naar mannen en vaders. Gisteren heb ik het lemma toegevoegd aan een aardigere variant van een internet-encyclopedie, Wikisage,  en voor mijn eigen sites heb ik de letteranimatie hierboven gemaakt.
Oh ja even for the record. de woorden in de eerste regel van dit blok heb ik allemaal zelf in de wereld gezet, en ook zelf bedacht met uitzondering van het woord loyaliteitsmisbruik dat door wijlen Leo Weerdenburg is bedacht.
 

Programmeren ouderverstoting (loyaliteitsmisbruik) strafbaar?

R4 detail hokjesHet platform scheiden zonder schade onder leiding van Andre Rouvoet stelt vandaag voor om ouderverstoting in het wetboek van strafrecht op te nemen.
Toen Rob van Altena voor het eerste boek over Ouderverstotingssyndroom in Nederland in 1999  voorstelde het verschijnsel te benoemen als vaderverstotingssyndroom heb ik hem daar als eindredacteur toch maar van weerhouden. En onder die titel was het vast ook nooit zover gekomen dat Rouvoet cs nu met het voorstel zou zijn gekomen dit verschijnsel in het wetboek van strafrecht op te nemen. De andere kant van de medaille is dat een beetje uit zicht is geraakt dat ouderverstoting wel heel erg vaak vaderverstoting is.
Voor het zover is dat de wetgever dit advies over gaat nemen zal er nog heel wat water door de IJssel stromen. Onder andere zal moeten worden bekeken wat de concrete gedragingen zijn die strafbaar worden gesteld. Wat mij, en ook een bevriende strafrechtadvocaat die ik net sprak, voor ogen staat is dat het dan toch vooral zal moeten gaan om het niet naleven van een omgangsregeling. Anders wordt het allemaal te vaag en onduidelijk.  In Brazilië zijn al ervaringen opgedaan met het strafbaar maken van Parental Alienation Syndrome, zoals dat in het Engels heet. Van die ervaringen kunnen we leren.
Verder zal er een vervolgingsbeleid moeten worden vastgesteld, dat is althans gebruikelijk bij dit soort strafrecht. Belangrijk, want in landen als België is het niet uitvoeren van een omgangsregeling ook in principe strafbaar, maar kijk wat er van komt… En onder de noemer geestelijke mishandeling en onttrekking aan de ouderlijke macht was er natuurlijk al sprake van strafbaarheid met gebrek aan vervolging.
De grootste overwinning is nu waarschijnlijk weer een morele. Ik hoor nog zo die, verder heel aardige, psychologe van de NVP (Nederlandse Vereniging Psychotherapeuten) een paar maanden geleden tegen mij zeggen dat Ouderverstoting weer zo een randbegrip is uit de popi psycho literatuur. Kijk dat kan dan nu niet meer.
Verder moeten we dus in de gaten blijven houden dat vaderdiscriminatie steeds weer goed benoemd moet worden. Ik ga daar later nog wel een keer op in. Op zondag 8 april is er van 10.30 tot ongeveer 14 uur een miniconferentie over vaderdiscriminatie en de geschiedenis van vaderschap in het Etty Hillesum Centrum in Deventer waar ook mijn expositie hangt over hetzelfde onderwerp.
Als het rapport van Rouvoet verder tot mij is doorgedrongen is zal ik ook op de rest van dat rapport ingaan. En ook daarover zal waarschijnlijk in Deventer een conferentie worden gehouden. U hoort van mij.
 

Heeft de Raad voor Kinderbescherming nog een noodrem?

“Dit is mij als kind overkomen, ik heb mijn vader verstoten. Nu zijn mijn kinderen hetzelfde lot beschoren lijkt het. Maar dat laat ik niet nog een keer gebeuren”  “Mijn vader spatte bijna uitelkaar toen ik vroeg wat de kinderbescherming had gedaan voor onze relatie” “Mijn moeder had er spijt van dat ze me tegen mijn vader had opgezet. ‘Maar iedereen, rechters, kinderbeschermers en andere omstanders lieten me in de waan dat het goed was’ zei ze ”
Twee van de vier leden van onze delegatie in het overleg met de directie van de Raad voor de Kinderbescherming en Corine de Ruiter hadden zelf ervaren hoe het is om slachtoffer te zijn van loyaliteitsmisbruik, het programmeren van ouderverstoting. Hoe langer hoe duidelijker tekent zich af hoe waanzinnig de rol is van de Raad voor de Kinderbescherming bij het veroorzaken van ouderverstoting. Je kunt er zelfs de vinger op leggen dat ze zelf veelvuldig manipulaties verrichten die onder dezelfde categorieën vallen als de manipulaties van de programmerende ouder. Ik roep dat al lang. Maar ik heb het nooit zo indringend verwoord zien worden als gisteren.
De Raad beloofde weer van alles op te pakken maar dat heb ik al vaker vernomen. Bijna twintig jaar geleden onderhandelden we ook met de landelijke directie. We dachten toen punten binnen te halen. Ik denk dat een punt echt is binnengehaald toen. Geen naamswijziging na scheiding meer voor kinderen onder de 12. Maar onderzoek naar ouderverstoting, ook een toezegging, pakte uit als het beruchte corrupte onderzoek van Ed Spruijt.

Eigenlijk werd er gisteren door een aantal mensen keihard aan de noodrem getrokken. Maar is de hendel van de noodrem nog wel echt verbonden met de rem zelf? We zullen het zien.
Onze delegatie komt nog met een uitgebreid verslag, maar omdat dat nog wel een paar dagen kan duren alvast dit eerste berichtje. We hebben besloten om iedereen mee te laten kijken wat er gebeurt.

ingrijpen; maar hoe?

Gisteren verscheen er een viral filmpje op you tube van een moeder die haar kind uit huis gehaald zag worden zodat het begeleid omgang met de vader kon hebben. De laatste maanden worden we bijna ondergesneeuwd door zielige verhalen van moeders die zich beklagen dat vaders het er niet bij laten zitten dat ze hun kinderen niet mee kunnen verzorgen en opvoeden. Een van de voorbeelden heb ik onlangs besproken in mijn blog.

Daarvoor voerde ik een discussie met het AD over Verstoten moeders.

Er is alle reden om sceptisch te zijn over dit geval. De moeder produceert wel heel erg veel, niet altijd consistente, modder over de vader van dit joch. Het gaat hier notabene om een begeleide omgang. Veel mis kan er daar ook niet gaan. Zelfs al zou de vader een bruut zijn dan is het nog maar de vraag of begeleide omgang moet worden onthouden. Belangrijk is het om op te merken dat werkelijk mishandelde kinderen helaas juist vaak wel heel erg naar hun mishandelende ouder tanen. Dit is verwarrend voor buitenstaanders maar een belangrijke realiteit.

Verder is weerstand bij verplaatsing van de ene naar de andere ouder onder condities van loyaliteitsconflicten vaak dramatisch. Als het joch bij de vader zou zijn gefilmd zou je gegarandeerd het omgekeerde te zien krijgen (nou ja als die vader ongeveer net zo bezig is, anders misschien iets minder dramatisch). Al die mensen die op allerlei fora kort door de binnenbocht reageren mogen zich daar wel eens bewust van zijn. Kortom houd er ernstig rekening mee dat in dit geval het kind juist tegen de vader is opgezet. Juist dat kan het gedrag verklaren.

Nog belangrijker opmerking: Op grond van zo’n filmpje alléén is het moeilijk om een oordeel te vellen over de werkelijke situatie. Direct afgaan op de opvatting van rechters of jeugdzorgers is óók niet aan te raden. Zo’n vader of moeder kan nog zo beroerd zijn, jeugdzorg en consorten is vaak nog erger.

Wat je wel redelijk helder over zo’n gebeurtenis kunt opmerken is dat jeugdzorg c.s weinig moeite lijkt te hebben gedaan om dit probleem tactisch aan te pakken. Ik heb als deskundige in Ouderverstotingssyndroom al enige keren mooie procedures ontwikkeld om dit soort zaken goed aan te pakken. Helaas ben ik de laatste waarvan de rechterlijke Macht in Nederland wat aanneemt (hoewel, …) en laten we eerlijk zijn; dat is vice versa.

Per saldo zou het zo maar kunnen zijn dat dit soort dramatische aanpak van ouderverstoting door jeugdzorg juist bedoeld is om weerstand te kweken onder naïeve burgers tegen het oplossen van deze gijzelingsproblematiek, vooral niet te kijken naar hun eigen falen in het voortraject, laat staan naar preventieve oplossingen zoals al zo vaak door mij en anderen voorgesteld.

Mensen die nog wel eens willen zien waar goede voorstellen staan om familierechtproblemen op te lossen kan ik om te beginnen verwijzen naar De verklaring van Langeac. Maar in mijn publicaties is ook veel terug te vinden.

De wereld ontbeert hechting

plaatje van Jacob Vos
plaatje van Jacob Vos

Psychiater Dirk De Wachter vindt dat de hele wereld aan borderline lijdt. Leegte en relatieinstabiliteit alom. Het is meer een kwaal van de wereld dan van het individu. De Wachter blijkt een nieuwe adept van de anti-psychiatrie waar ooit Szasz en Foudraine groot in werden. Vooral de breuk tussen kinderen en vaders, de symbiotische verhouding met hun opvoeders (het moederlijke?) draagt bij tot een dol draaiende wereld. Meer identiteit, meer hechting, meer traditie, meer hiërarchie en vooral meer zingeving zullen ons verder moeten helpen. Borderline schiet naar tien procent prevalentie in de bevolking, ADHD mag er ook wezen en lijkt een ziekte die samenhangt met vaderloosheid. Nu voegen we steeds nieuwe psychiatrische ziektes toe aan de lijst. DSM 5 komt in mei uit met een weer langere lijst, ondanks dat ouderverstotingssyndroom er niet aan is toegevoegd. Juist erkenning van dat laatste was voor een deel een antwoord geweest binnen De Wachters vakgebied op de misdaad loyaliteitsmisbruik die op voet van oorlog staat met een veilige hechting. Ik ben benieuwd of De Wachter voor opname van PAS/PAD in DSM-V is Toch ervaar ik het ook zelf als een spanningsveld om in een lobby actief te zijn voor het opnemen van PAS/PAD (ouderverstoting) in DSM-5 terwijl ik tegen psychiatrisering ben. Ik probeer in de discussie dan ook steeds de maatschappelijke component te benadrukken. Het is de maatschappij die ouderverstoting genereert. Eergisteren sprak ik er nog over met antropoloog Dirck van Bekkum die op diezelfde lijn zit. We moeten weer met de familie optrekken en de staat binnen de lijnen manen. Nog een opgaaf voor de volgers van dit blog die graag wijzen op borderlinesymptomen bij moeders die hun kinderen opeigenen. Leg het niet alleen bij ouders neer, maar kijk met Dirk de Wachter naar de maatschappelijke component. Vaders en moeders hebben in deze maatschappij hechtingsproblemen opgelopen. We zullen die dwaze structuren erachter in de kraag moeten grijpen. Niet de mensen die er de dupe van zijn. Moeder-Kind-Vader.

Vrij Nederland interviewt Dirk de Wachter
Mijn Engelse artikel over de maatschappelijke kant van Ouderverstotingssyndroom

Waar zijn de mannen

Ik wist dat het er zeer slecht voor staat met het aantal mannen in pedagogische en zorgende beroepen. Maar zo erg als gisteren had ik het nog niet meegemaakt. Als inleider voor een workshop over ouderverstotingssyndroom was ik aanwezig op een congres in Den Bosch. Al bij de ingang schrok ik; allemaal vrouwen! Je laat je ogen door de zaal dwalen. Jawel daarachter op rij 15 zowaar een man. Tussen de ongeveer 80 vrouwelijke jeugdzorgers, maatschappelijk werkenden en kinderbeschermers zat dus 1 (een) man.

Er is volgens mij geen klassiek mannelijk beroep meer te bedenken waar mínder vrouwen zijn doorgedrongen. Je kunt aan een nieuwgebouwde woning overigens meestal niet zien dat er een vrouw aan gemetseld heeft. Maar als het gaat om de producten van jeugdzorg kun je een soortgelijke vraag niet zondermeer terzijde schuiven. Zeker als het gaat om de benadering van jongens en vaders in de jeugdzorg denk ik dat er wel wat kansen blijven liggen. Als het gaat om grenzen stellen, en daar pleit ik voor in de aanpak van scheidingsproblemen, kan het wel eens een slok op een borrel schelen.

We hebben de vervrouwelijking van onderwijs en zorg eerder hier aan de kaak gesteld. Maar ik had me niet gerealiseerd hoe erg dat is en hoe schokkend zo iets kan zijn als je het live voor je ziet.

Opvoeden is ook een mannentaak. In huis en buitenshuis.

Verder waren het twee geslaagde workshops met veel interactie van mijn publiek en tekort tijd om alles te behandelen. Den Bosch heeft voor mij nog een speciale smaak. In Den Bosch staat de enige rechtbank waar ooit een vervolging wegens geestelijke mishandeling heeft plaatsgevonden (of ik moet recentelijk iets gemist hebben). ook ouderverstoting is bij het Hof in Den Bosch regelmatig aan de orde geweest. Een mooie gelegenheid om de aandacht te vestigen op de vervolgbaarheid van loyaliteitsmisbruik; het aanzetten van een kind tot verstoting van de andere ouder.

audio:waar zijn de mannen

Parentificatie

Kinderen moeten moeder troosten en bijstaan na het scheidingsproces waarbij bovendien van ze wordt gevraagd om ook maar tegelijkertijd solidair te zijn. Solidair tegen vader. Ze moeten ouder zijn. Ah.. parentificatie zei ik wijsneuzerig. Want je bent expert of je bent het niet nietwaar? Moeilijk woord, vakjargon zeker, vroeg de vader die even mijn gesprekspartner was. Ach ja, houd ik ook niet van maar af en toe vat zo’n woord toch beter samen wat er precies aan de hand is.

Jaja zei ik later tegen mezelf. Is het misschien niet beter om eerst te proberen verder te navigeren met de woorden die een gesprekspartner gebruikt voordat je er wat overheenplakt. Zeker gezien het feit dat het hier geen discussie tussen professionals betrof? En dus terugkijkend; hoe beeldend is de zin: “Ze moeten ouder zijn” Behalve dat het de verwisseling of verschuiving weergeeft waarmee een kind ouderlijke verantwoordelijkheden op zich neemt zit in die zinsnede ook de notie van het ouder moeten zijn dan je bent, gedrag vertonen dat niet passend is voor je leeftijd, dat hoort bij iemand die meer jaren erop heeft zitten. Mooi trouwens het subtiele verschil tussen: “Een kind moet ouder worden” en “Een kind moet ouder zijn”.  Het eerste is een doel van de opvoeding, het tweede helemaal niet. Goed onderscheidend en verhelderend taalgebruik dus.

Ook  dat dit verschijnsel een onderdeel kan zijn van het ouderverstotingssyndroom was deze vader volkomen duidelijk. Het valse misbruik van de loyaliteit van de kinderen om ze tegen de andere ouder te richten; loyaliteitsmisbruik.  Deze moeilijke woorden hebben in de praktijk wél een functie overigens omdat ze niet beter kort gebekt kunnen worden.

Een belangrijke vorm van parentificatie is het overnemen van de rol van de partner van de ouder waar het kind verblijft. Het optreden als plaatsvervanger van de verdwenen ouder. De glorie van die rol maakt verstoting van de verdwenen ouder nog eens extra “noodzakelijk” Het kind is grootaandeelhouder geworden, medeverantwoordelijk voor de verstoting van degene die het vervangt.

Als je dieper ingaat op het begrip parentificatie zie je dat er door verschillende wetenschappers andere definities aan zijn gegeven die gelukkig wel allemaal vallen onder de hier eerder genoemde omschrijving ouder moeten zijn. En inderdaad de ene definitie legt meer de nadruk op het vervroegd volwassen zijn en de andere meer op  verdraaide rolpatronen. Een van de eerste ontwikkelaars van het begrip is Nagy, een Amerikaans-Hongaarse psychotherapeut die ook van belang is voor het gebruik van het begrip loyaliteit en dus ook loyaliteitsmisbruik. Kinderen zijn loyaal, die loyaliteit mag niet doorbroken worden maar ook niet misbruikt. Bij ouderverstoting gebeurt beide wel.

Nagy onderscheidt functionele en destructieve parentificatie. Parentificatie kan ook bijvoorbeeld een erg tijdelijke leerrol zijn. Of een korte noodzakelijkheid die in de beste opvoedingssituatie wel voorkomt en misschien daarmee ook wel bijdraagt aan het kennismaken met de volwassen rol. Toen ik het begrip gebruikte in de bovengenoemde conversatie bedoelde ik slechts het destructieve mechanisme. Gemeten aan Nagy versimpelde ik dus eerder dan dat ik er diepte aan gaf. Hopelijk heb ik dat nu weer een beetje rechtgezet.

Een mooie inleiding op het begrip parentificatie
dossier ouderverstoting (Parental Alienation Syndrome)

De dubbele bodem van de dubbele moraal

engel met een verbrande vleugel

De sfeer waar in je proeft dat mensen wat anders doen dan ze pretenderen hoog te houden. Priesters en andere vertrouwensfiguren, die kinderen misbruiken, slaan. Niet alleen dat soort daden van fysiek misbruik zelf, maar de sfeer en houding dat het er natúúrlijk helemaal niet om ging om te doen wat je zegt. Dat je maar een slemiel bent als je dat wel probeert. Dat is de onderliggende kloe van deze viezigheid.

Die meester die door de juf in de tweede klas als het dreigbeeld werd voorgehouden, want wee je gebeente werd je met zijn rietje op je blote kont geslagen in het schoonmaakhok van de school. Dat hok was een duister kamertje naast het heilighartbeeld. Een keer moest ik mee. Ik geloof dat er mij toen niets gebeurd is. Maar het beeld zit er goed in. En voordat dit een erg manonvriendelijk stukje dreigt te worden wijs ik er nog maar eens op dat de voor mij meest vertrouwde persoon de juf van klas 2 was. Juist díe leverde mij uit aan een sadist.

Erg pregnant werd die dubbele moraal bij de verkennerij (scouting) waar je ook nog een belofte moest afleggen op een moraal die als dubbele moraal bedoeld was. Zelf richtte ik toen maar een eigen klub op die daardoor wel wat rigide was in de uitvoering van de regels. Dat krijg je dan.

Ooit werkte ik als groepsopvoeder in een internaat waar ik de bedompte sfeer van de dubbele moraal voelde rondzweven. Waar kinderen volgens een structuurmodel werden opgevoed, dus vrij autoritair, door een instituut dat de regeltjes helemaal niet zo nauw neemt. Uiteraard liepen die jongens in die groep voortdurend weg. En zelf ben ik daar ook snel weer weggegaan. Toen een jaar of tien geleden allerlei verhalen de ronde gingen over seksueel misbruik door paters in tehuizen moest ik vaak aan dat internaat denken, waar ik maar een klein half jaar had gewerkt. Zou…… Ik praatte er met een vroegere collega over, die ik in Deventer nog wel eens tegenkom. Of hij wel ooit iets had gemerkt. Er waren toch jongetjes die op vrij vreemde momenten bij de pater-directeur moesten komen. Hij kon er niets van bevestigen. Dus het bleef bij een vage indruk.
Vandaag lees ik in de NRC dat er uit die periode bij het Wezeveld in Twello wél een melding is van misbruik.

De dubbele moraal heeft echter ook nog een dubbele bodem. Nu zijn geestelijken bloot komen liggen. Die geestelijken fungeerden vaak als kinderbeschermers. In die hoek zullen we nog veel verder moeten zoeken. Niet alleen seksuéél misbruik door kinderbeschermers, maar allerhande kindermishandeling door kinderbeschermers en andere justitiebonzen. De ergste dingen komen niet het eerst, maar het laatst, aan het licht. Goed dat we nu die paters flink aanpakken, maar daar moet het niet bij blijven. Nog steeds willen we niet echt zien wat er in het hier en nu nog steeds gebeurt. Door de mensen die, misschien nog wel meer dan religieuzen pretenderen de moraal hoog te hebben, maar in feite de broek laag laten zakken.

Je kunt proberen daar aangifte van te doen. Maar niemand zal het interesseren. Net zo min als het dertig jaar geleden iemand had geïnteresseerd als je aangifte had gedaan van alles, dat nu wel ineens de vraag oproept waarom toen niemand aangifte deed. Als geen ander weet ik uit ervaring dat aangifte in dit soort gevallen leidt tot vervolging van degene die aangifte doet.

Wij worden gedwongen loyaal te zijn aan idioten die geen vertrouwen en zeker geen loyaliteit waard zijn.

Dit blog zou iets met vaderschap te maken moeten hebben? Pater omnipotentum? Eigenlijk het tegenovergestelde van vaderschap dat juist een duiding zou moeten zijn van gezag. En gezag is juist gebaseerd op een samenstel van integriteit en overtuigingskracht.

persoonlijk en politiek verhaal van Peter Tromp
misbruikkaart van NRC
poging tot aangifte, leidend tot vervolging van de aangever
later toegevoegd: dit was vlak voordat ik daar kwam werken

Zwart gemaakt

inquisitie
inquisitie

“Ik heb zwart nodig”.  Met een fikse veeg en voor het oog van de camera van het programma Dichtbij Nederland poot ik een jurist met een zwarte toga naast een herrie-makend ouderpaar. Je kunt het ook uitleggen als een uitdrukking van grote zwarte gaten in mijzelf dan wel elders.

Maar voor mij is het een ultieme poging de verstopte daders van loyaliteitsmisbruik en ouderverstoting boven water te schilderen. Mooi dat moeders veroordeeld worden maar de collaborateurs van de misdaad, de civiele rechters die moeders in de waan brengen dat ze het allemaal goed doen blijven buiten schot. En het is moeilijk om ze in het schootsveld terug te brengen.

Afin vanavond kunt u vanaf half zes op Nederland 1 naar het programma kijken.

Voor de mensen die het gemist hebben; zet de tijd op 3min58

dossier rechterlijke macht

alternatief

Vandaag is de opmaak van het boek VerPASseerd Ouderschap begonnen. Zo heet nu het boek met de werktitel Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom. De laatste twee woorden zijn trouwens behouden in de ondertitel. Het is een heel loslaatproces. Tot het laatst als alles al eigenlijk af is ga je toch nog weer verbeteringen aanbrengen.

En juist die laatste paar verbeteringen lijken altijd nog noodzakelijker dan elke verbetering daarvoor. En toch gaat het om een oneindig proces dat je ergens moet beëindigen. Je kunt niet bezig blijven.

Mijn laatste verbeteringen waren wat relativeringen in ernstige opmerkingen over ouderschap in de jaren zeventig. In die tijd kwam de alternatieve hulpverlening van de grond. Het kreeg namen als JAC, Release en niet te vergeten de Soosjale Joenit in Den Haag. Bij de laatste kwam ik in die tijd zelf nogal eens binnenlopen. Men was daar altijd erg staat “ondermijnend” bezig. Zo kan ik me nog iets vaags herinneren van iemand die ernstige misstanden had ontdekt bij Justitie en dat wel even boven water ging tillen. Nooit meer iets van gehoord dus. Tegenwoordig blijft Justitie nog steeds ver onder water, tenzij u mijn weblog leest natuurlijk.

Eigenlijk zou je dus verwachten dat ik me nog steeds goed kan vinden in het werk dat toen bij die clubs werd verricht. Maar nu de andere kant. Men hield zich daar bezig met jongerenhulpverlening. Dit was ook maatschappijkritisch. Maar vooral ook ouderkritisch om niet te zeggen ouderondermijnend.

En die maatschappelijke kritiek? Ach, zoals u weet is de alternatieve hulpverleningsgeneratie uiteindelijk lekker ingekaderd in de genormeerde hulpverlening. Een ding zijn ze echter niet kwijtgeraakt; het afserveren van ouders. En dat afserveren is nu juist de kern geworden van die extreme staatsinmenging in het privéleven waar we nu mee te maken hebben, en die voor ouders en kinderen niets goeds oplevert.

Nou lijkt het me een mooie opgave voor u om uit te zoeken of ik het nu beter heb uitgelegd dan in mijn boek, andersom, of dat het elkaar aanvult.

Daartoe hebt u nu nog steeds de unieke mogelijkheid dat boek met een voorintekenkorting en zonder verzendkosten aan te schaffen. En die voorintekenprijs hebben we zelfs net nog iets verlaagd tot 12 euro. Dit vanwege het feit dat er wat minder afbeeldingen in verwerkt zijn dan eerst in de planning zat en ik graag van het begin af aan flinke voorraadbeheersing wens te doen. Overigens is het aantal pagina´s flink uitgebreid. Dus over informatie niets te klagen. Als u drie boeken tegelijk aanschaft krijgt u nog meer korting. U mag daarvoor ook andere boeken van Rela nemen. Maar let op deze aanbieding geldt tot aan de presentatie van het boek, waarvan overigens de datum nog niet bekend is.

meer informatie over het (bestellen van) boek Verpasseerd Ouderschap. over loyaliteitsmisbruik en ouderverstotingssyndroom