Cookies

Handhaven en voorkomen. verslag hoorzitting deel 3

( met stukje aangepast deel 2)

Rechters en de uitvoerende macht maken zich bovendien schuldig aan minachting voor de grondwet en het parlement. Ik noem daarbij als voorbeelden de openbaarheid van uitspraken en het negeren van besluiten van het parlement. Ik breng daarbij Prof Hoefnagels in herinnering die Staatssecretaris Kosto tot vergaande uitspraken kon brengen over het handhaven van omgang. Cees van Leuven merkt op dat ik al eens had verteld dat er excuses zouden moeten komen voor het onheil dat de laatste decennia door met name rechters is aangericht. Ik voeg daar aan toe dat rechters zelfs voorgedrukte formulieren hanteerden om vaders buiten spel te zetten. Hierop reageert Jurjen met de vraag of ik die dan eens wil opsturen dan kunnen ze misschien in de rapportage terecht komen. Dat vind ik dan weer een meedenkende reactie, ik hoop dat dat door de rest van het expertteam wordt overgenomen.

Ik merk op dat laagdrempelig gratis toegankelijke hulpverlening, zoals buurthuismediation een goed idee is om iets preventiefs te doen. Maar verder zal wat mij betreft bijna alles uit vroegtijdige afspraken en teruggeven van eigen verantwoordelijkheid aan de samenleving (vergelijk eigen kracht) moeten komen, gecombineerd dus inderdaad met excuses voor wat er in het verleden is aangericht. En als ultimum remedium de programmerende ouder strafrechtelijk ter verantwoording roepen door haar even op het politiebureau te ontbieden wegens verdenking van geestelijke mishandeling (artikel 300 lid 4 wetboek van strafrecht) en ondertussen de andere ouder toegang te verlenen. De dader het huis uit en niet de slachtoffers. Dus niet door bussen vol politieagenten aan te rukken, wat jeugdzorg wel eens doet om handhaving in een kwaad daglicht te zetten. De orthopedagoge-ervaringsdeskundige bepleit uitbreiding van de omgangsregeling als ie niet word nagekomen. Daar is iedereen ineens erg enthousiast over. Ik beaam dat paradoxale toewijzing al sinds Hoefnagels het daarover had een goed idee is maar dat je dat dan wel moet doortrekken naar wisseling van hoofdverblijf of gezag anders heb je nog steeds een theoretische omgangsregeling.

Teamleden vragen naar de zin van systeembenadering. Ik ben daar voor. Enigszins verbaasde reactie van Jurjen Tak. Ik antwoord dat ik niet van complotdenken wil worden beschuldigd als ik systemische fouten duid. Dat ik hierover een lezing heb gehouden waarin ik de verbanden uitleg tussen wat op micro (gezin), meso (instituten) en macro (politiek en discours) zich afspeelt op dit vlak. Dit ontlokt een reactie aan Louis Tavecchio. Die zal ik weergeven zoals hij hem in een lateremailwisseling uitlegt. Ene Bronfenbrenner heeft eerder onderzoek gedaan naar de verbanden op de diverse niveaus. Mijn lezing en het daarop gebaseerde niet gepubliceerde artikel zouden een mooie aanvulling kunnen zijn gespecificeerd voor ouderverstoting. Hij wil er aan werken dit artikel meer publiek te maken.

deel 4 van dit verslag

Brandend onrecht

Vader steekt zichzelf een brand

De regering en aanverwante gremia vergeten de geschiedenis van omgangsonrecht en vaderdiscriminatie. De verantwoordelijkheid  om de geschiedenis boven water te houden rust op de veteranen van de vaderstrijd.  De geschiedenis moet duidelijk te maken dat een stap terug naar zogenaamd omgangsrecht, omgangsonrecht in de praktijk, geen oplossing is in tegendeel. Onderstaande video was van het internet verdwenen door het verdwijnen van de site van Fathers for Justice. Bijgaand plaatje van de brandende Roemeense vader, Vasilica Grosu, op de voorpagina van een Roemeense krant stond nog steeds op vaderseenzorg.nl. Deze vader had vergeefs hulp gezocht in Nederland (video).
Overigens zijn dit soort dingen ook in Nederland gebeurd. In 1978 stak de Italiaanse vader NN* (op verzoek geanonimiseerd) zichzelf in brand voor de rechtbank in Almelo.

meer info op vaderseenzorg.nl

Ongehoorzaam

[youtube=http://youtu.be/0JVKC7ItmAs]

Overwegen om een val te zetten
En ze denken: ach, wie zal het zien?
Ongehoorzaam aan gebod en wetten
Lijkt hun plan onschuldig bovendien

Hoor hen altijd weer misleidend spreken
Onrecht huist voortdurend in hun hart
Hun keel is vaak een open graf gebleken
Met een stem die steeds de waarheid tart
……
Als er een god bestond zou ik hem smeken:
Toon uw gramschap en verhef uw hand
Maar er is geen god om zich te wreken
’t Ligt aan onszelf dat wij hier zijn beland

Ineens weg uit mijn Linkedin verzameling. Dan zal hij wel zijn heengegaan. Ja alweer anderhalve maand geleden blijkt. Peter Koene was al een tijd ziek. Ik beklaag me niet dat ik geen overlijdensbericht heb ontvangen. Zo dichtbij was ik nu ook weer niet. Maar eigenlijk zou ik zo’n linkedinverdwijning graag anders zien gaan. Maar afin Peter; ooit waren we samen aktief in de strijdmuziek onder andere zaten we samen in de redactie van het muziekblad Soliedair. Protestliederen kenden we in allerlei soorten en maten. Nieuw was de soort vaderprotest. Het “Wiegelied der omgangsgerechtigde vaders”, geschreven door mij en van muziek voorzien door Frans van Meel was de eerste in die soort die evenzogoed gewoon werd gepubliceerd in dat linkse liedjesmagazine. Geen feministe horen klagen. Maar, ik moet zeggen, het was wel een beetje een braaf protestliedje nog.

Een van Peter’s laatste liedjes heet psalm 151. We delen nog steeds dat verzet tegen en ongehoorzaamheid aan, het banale kapitalisme (luister naar het lied). Jeugdzorg van tegenwoordig vind ik persoonlijk het meest banale kapitalisme ooit vertoond. Ook kinderen zijn niet ontkomen aan de kapitalisering van alles wat ons lief is.

Dit laatste inzicht deelden we mogelijk niet. Ik heb het niet meer aan durven kaarten in Peter’s laatste maanden. Peter, ik wil je graag gedenken en aan je denken met een van je laatste liedjes. Als er misschien toch een God bestond dan vind hij dit lied vast geen belemmering om je in de hemel toe te laten.

Peter Koene website (waar ook de complete versie van deze psalm 151 is te vinden; gaat over kapitalisten)
Het wiegelied der omgangsgerechtigde vaders
Het IISG registratie wiegelied der omgangsgerechtigde vaders

Dilemma

De taakstraf voor de moeder die haar kind onttrok aan contact met zijn vader is door het hof in Leeuwarden bevestigd.

Alsof de straf nog niet laag genoeg was kreeg de moeder van de zoon van Peter Brons toch nog wel een vermindering van haar taakstrafje van 100 tot 60 uur, en nu alleen nog maar voorwaardelijk. Dit vanwege het geweldige dilemma waarin ze zat. Het dilemma dat het moest maar dat de kinderen niet wilden.  Dat dilemma daar werkt ze nog dagelijks aan door de kinderen ook ten fundamentele de omgang met de vader te ontzeggen en het gezamenlijk gezag te bestrijden. Ze voert nog steeds procedures hierover. Niets dilemma, gewoon verkeerde keuze. Dat het zo wel nooit zal lukken laat zich raden. Trouw citeert Prof Vlaardingerbroek die dat nog eens benadrukt zonder de zere plek ook maar in de verste verte te raken.

Het enige werkelijke dilemma ligt bij Peter. Moet je doorvechten in rechtsprocedures onder dit soort omstandigheden tegen een rechterlijke macht die de problemen op zo’n manier alleen maar erger maakt door dit begrip voor de moeder. Ik wens Peter wederom weer veel moed en wijsheid toe en ondanks alles toch ook gefeliciteerd met het feit dat toch duidelijk is dat het weghouden van je kinderen bij de andere ouder strafbaar is en blijft.

De uitspraak van het hof volledige tekst
De eerdere uitspraak van de rechtbank

relatie

(Eerste verslag van het rustpuntenkunstproject)

Er zouden niet alleen mensenrechten moeten zijn, maar ook relatierechten. Peter Prinsen schrijft regelmatig over de integriteit van het ouderschap. Ouderschap is een van de eerste soort relaties waar rechten aan verleend zouden moeten worden. Je komt daarmee enigszins af van de begrippen recht en het belang van het kind dat dan mogelijk weer tegenover dat van de ouder zou staan. Ooit zei de wetgever het aardig. Ouder en kind hebben een wederzijds recht op omgang. Natuurlijk is omgang een beperkte term, maar deze juridische invulling heb ik altijd bijzonder gevonden. Niet dat er in de praktijk ook maar iets van terecht kwam. Quik Schuijt was de eerste om te roepen dat zij dat , rechter notabene, niet zou uitvoeren.

Zo zie ik het ook met andere familierechten, vriendschapsrechten en ook met dierenrechten. Dat kun je ridiculiseren. Ik moet daarbij denken aan de dwaze hondenbezitter die een aan dwaze vader analoge positie verworf jaren geleden.
Afin ongeveer dit allemaal ging er door me heen toen ik vanmorgen een bezoek bracht aan zuivelbedrijf ” ’n aanvang” van de familie Grijsen. Als je koeien met aandacht verzorgt dan doen ze het beter vertelde Liesbeth Grijsen. Is dat nou een economisch principe of een dierwelzijnsprincipe, vroeg ik een beetje gemeen. Nee het is goed voor mezelf zei ze. Je voelt je er prettig bij. Op dezelfde manier ervaart ze de relatie tussen stad en platteland die in Deventer altijd een speciale betekenis heeft.

Nu zult u zich afvragen wat doet onze Joep nou weer daar tussen de koeien. Joep gaat daar kunst maken in opdracht van de Sallandse rustpunten. Een deel van wat ik hier boven vertelde zal daarin terugkomen. Maar ook belangrijk is de politieke strijd tegen de ontdieping van de plaatselijke plas van plattelandspolitica Liesbeth. Afin, komende maand dus vooral veel kunst en wellicht wat indirectere verbanden met vaderschap op dit blog. Ik zal mijn werkzaamheden en gedachten op dit blog bijhouden.

Slavernij

Ik ken mijn zoon nauwelijks terug. Helemaal verstrakt en angstig.. Waarvoor is hij bang? Voor de moeder van zijn kind! Een oma-buurtgenote spreekt me aan over haar zoon en kleinkind. De moeder laat de vader wel af en toe toe,  als hij doet wat ze zegt, of ook weer juist niet.  Als het haar uitkomt verwijt ze de vader zelfs dat hij niet genoeg aanwezig is en zegt  dan weer over een eerdere weigering dat hij toch kon begrijpen dat zij dat zo niet bedoelde.  Eén grote willekeur en vooral veel machtsmisbruik dus. De vader wringt zich gedwongen in een harnas, waarvan de contouren onduidelijk zijn maar die onmiskenbaar naalden aan de binnenkant verbergt. Het doet me denken aan de robotachtige figuur op mijn pappa?-kaart.

Afin, eigenlijk een klassieke situatie. Die Rituale der Umgangsvereitelung zou Klenner, die ik al jaren geleden vast in de literatuurverwijzingen opnam, zeggen.

Als het zo in de buurt gebeurt valt eerder op dat het zich op een of andere manier nog als iets bijzonders presenteert.  Mensen kennen dit onrecht pas als ze er zelf mee worden geconfronteerd. En dan nog…..geloven ze dat het kind op den duur vanzelf wel weer bij de vader terechtkomt. Naast de rituelen van omgangsverijdeling dus ook de mythes van omgangsonrecht. Ik twijfel er dikwijls aan of ik de woorden onderdrukking en slavernij mag gebruiken, of om met Esther Vilar over dressuur te spreken.  Maar vandaag niet. Gezamenlijke opvoeding…. dat is daar nog een end vandaan.

Het artikel van Klenner (wie gaat het een keer vertalen?)

Brons

Had ik het de vorige post nog over roest. Deze keer is het eerder gepatineerd brons dat de aandacht trekt. Patina is zeg maar de kunstige naam voor een dun roestlaagje dat de huid van een metaal kleur en karakter geeft.

Zo kleuren zich mijn gevoelens bij het zien van Peter Brons in NOVA gisterenavond. Vader Brons heeft het voor elkaar gekregen dat de moeder van zijn zoon een taakstraf krijgt  vanwege het niet nakomen van een omgangsregeling.  Formeel heeft het Openbaar ministerie dat voor elkaar gekregen, maar als je het goed bekijkt heeft Peter daar veel voor moeten verzetten.

Zijn ervaringen zullen door veel vaders herkend worden. Hij onderscheidt zich door een portie doorzettingsvermogen, inzicht en wellicht een dosis geluk. Want niet iedere rechter is bereid zover te gaan. En dit is dus de eerste.

Schrijnend om te horen dat dit nog niet betekent dat het contact met zijn kinderen wordt hersteld.  Daar zijn nog verdergaande maatregelen voor nodig zoals daadwerkelijk paradoxale toewijzing (moeder uit het gezag). Maar de werking van het vonnis van Peter zal vooral bij anderen wel te merken zijn.

Ik hoop dat Peter door gaat voor de zilveren onderscheiding; herstel contact met zijn kinderen) en de gouden medaille; herstel van een goede opvoedingssituatie waarin vader en moeder een plek hebben.

meer info op de site van het vaderkenniscentrum
de blog van Peter Brons zelf
heel mooi stukje van Elma Drayer in Trouw