Als rechtgeaard blogger over man-vrouw en vader-moederverhoudingen zou u nu een heel betoog kunnen verwachten over maagdelijke geboortes en Joseph-achtige vaders, maar dat doe ik toch maar weer een andere keer.
Ik ben ook UvA student, of nee eigenlijk medewerker. Promovendussen vallen onder medewerkers. Ik heb daarom erg veel belang bij het verdwijnen van het rigide rendementsdenken uit de wetenschap. Al was het alleen maar om voldoende ruimte te krijgen om mijn eigen promotie af te maken. Met gedoe als Kort-Gedingdreiging enzo van de laatste jaren, komt dat wel in de knel. Het belang van mijn onderzoek in deze lijkt me ook evident. En dat er wat mannen in de richting van pedagogiek wat ondernemen is ook een belangrijk punt, want nu bijna alleen maar vrouwen.
Kortom ik wil mij graag solidair verklaren met de Maagdenhuisbezetters. Ze moeten er binnenkort uit begreep ik net. Maar uit is soms in. Dit is het moment om je solidair te verklaren.
Het aardige van deze bezetting is natuurlijk ook dat het er een is met bijzondere historische diepte heeft. Parallel hieraan denk ik aan het succes in 2000 van de bezetting van de Raad voor de Kinderbescherming Zutphen en het PvdA-kantoor in Amsterdam door tientallen vaders. Ook iets dat nog eens hoognodig moet worden overgedaan. Deze bezettingen zijn niet zo goed bijgezet in de geschiedenisboeken als de eerste Maagdenhuisbezetting maar hadden veel succes al zal je dat van de Stichting Dwaze Vaders niet horen, want die wilden inmiddels niets meer van actie weten.
Mijn kritiek op de wetenschapsbeoefening in de context van vaderschap en familierecht is onder andere terug te vinden in mijn artikelen in het wetenschappelijke tijdschrift Pedagogiek van 2011 en het dossier wetenschap op vaderseenzorg.nl.
mannen van mina
Vrouwen kregen voor de bezetting van het Maagdenhuis een lagere boete dan mannen. Dat vonden de mannen uit het oogpunt van vrouwenemancipatie erg ongewenst. En dat was eigenlijk het startpunt van de beweging Dolle Mina.
De veertigste verjaardag van het ontstaan van de emancipatiebeweging Dolle Mina wordt in de media nog steeds gevierd. In de aflevering van afgelopen vrijdag van Andere tijden werd de belangrijke , zo niet funderende rol van mannen bij het ontstaan van de beweging belicht.
Het aardige aan het maagdenhuisfeitje vind ik dat het hier ging om het afschaffen van een soort positieve discriminatie. In de huidige vrouwenbeweging gebeurt meestal het omgekeerde. Vergelijk het gelijktrekken van de boetes met de boetes die mannen betalen eens met het juist weer instellen van een lagere straf voor vrouwen die thuis geweld gebruiken in Spanje. Iets wat hier in Nederland defacto ook ongeveer gebeurt, maar dan implicieter.
Een andere belangrijke les die we uit die geschiedenis kunnen leren is dat de rol van de verlichte personen uit de onderdrukkende groep altijd cruciaal is bij het opheffen van discriminatie. Friedrich Engels was een van de eerste mannelijke voorvechters van vrouwenbevrijding. In de tijd van de apartheid waren een aantal blanken actief in de anti-apartheidsstrijd. Een vergelijkbare rol hadden mensen als Marx in de klassenstrijd. Het is wel moeilijk met dat punt om te gaan. De tweede-golf vrouwen losten dat op door na een tijdje mannen uit de beweging te werken; “we kunnen het toch beter zelf doen”. Ik vraag me af of ze daar goed mee hebben gedaan.
De vaderbeweging heeft ook, gelukkig, te maken met steun uit de vrouwenhoek. Anders dan bij de vrouwenbeweging is het hier gebleven bij steun van een aantal individuele vrouwen. Alle organisaties van vrouwen keren zich nog steeds met veel bombari tegen alles wat mannen beweegt. Soms kunnen we leren van de geschiedenis.
De aflevering van andere tijden
Mijn vorige blog over de verjaardag van Dolle Mina
Meer over de geschiedenis van vrouwen en mannen en emancipatie in het boek Verpasseerd Ouderschap
bron maagdenhuis:
Hoe dol was Dolle Mina?: een geschiedenis van de Dolle Mina’s in Vlaanderen Door Katrijn De Smit blz 23
http://www.opzij.nl/WAD-Mediabank-pagina/De-mannen-van-Dolle-Mina.htm