Cookies

Smothering

Kinderen teveel verwennen, naar de mond praten is eigenlijk verwaarlozing en dus kindermishandeling. Soms met ODD (een variant op ADHD) als ziek resultaat. Een fenomeen dat door vaderschapspublicisten al vaak is aangekaart. Ook door mij. De laatste week is het ook weer opvallend, en alsof het iets nieuws is, in de publiciteit naar aanleiding van een onderzoek van Willem de Jong.

Wat in de huidige publiciteitsgolf vaak wordt vergeten is dat het probleem meer dan gemiddeld aan moederlijk opvoedingsgedrag is gekoppeld. Warren Farell gebruikte daarvoor de Engelse term Smothering. Dit is niet alleen een versmering van het woord moederschap. Het betekent als woord ook iets. Verstikking. De eigen gevoelens, capaciteiten en energie van kinderen wordt gesmoord en verstikt. Farell en ondergetekende zien het probleem dan ook voor een groot deel als een probleem dat is ontstaan met de absurde uitbreiding en alleenheerschappij van het moederschap. Vaders zijn ondergeschikt, hebben niets in te brengen op straffe van totale parentectomie. Vaders zijn dus vaak letterlijk of figuurlijk buitengesloten. Veel vaders zijn aangepast geraakt en gaan soms zelf dit smothering permissieve opvoedingsgedrag vertonen.

Zelf ken ik dit soort opvoedingsgedrag van dichtbij. Ik heb het mijn eigen moeder zien doen, ik heb het de moeders van mijn kinderen in meerdere of mindere mate zien doen. Veel facetten staan in mijn lijf en leden gegrift. En ook al doe je zo je best je kunt het een stukje uitbannen in je eigen leven, maar er blijft steeds die druk om er in terug te vallen. Terugval is namelijk, voor een deel, aangepast gedrag. Opkomen voor autonoom vaderschap ( letterlijk en figuurlijk) is riskant. Maar met deze situatie genoegen nemen is nog riskanter.

Zelf neem ik er geen genoegen mee. Zowel mijn innerlijke als uiterlijke smother bestrijd ik met hart en ziel. Dat is ook een beetje wat ik met mijn nieuwjaarsanimatie wilde zeggen. De binnen en buitenbal blijven rollen.

een mooie blog met verdere verwijzingen naar het onderzoek

hakken

Er moet nog steeds een grafsteen komen voor het graf van mijn moeder. Dat had meer voeten in de aarde dan ik dacht. Even zus en even zo. Maar per saldo is het een proces dat de door mijn geest ploegt. Dat ploegen is soms door steen heen. Het ís hakken in steen. Joshua levert hier een kleine maar betekenisvolle bijdrage.

Ik heb veel van mijn moeder geleerd. Maar ze was ook de sterke vrouw die mannen in haar omgeving van hun voetstuk probeerde te krijgen. Daar zat soms wat in, vooral ook een uitdaging. Eerder vergeleek ik de verhouding met haar met die van  Pelagea Wlassowa (van Brechts Mutter)  tot haar zoon. Afin, nu een voetstukje voor haar. Bijna klaar…..

Over Die Mutter

 

Moeders pappot

Dikke kinderen worden een plaag. Op het journaal kon je ze in alle maten en soorten bekijken. En de theorieen en achtergronden. Een van de minder bekende achtergronden is dat dikke kinderen relatief veel te vinden zijn bij eenoudergezinnen. Bij moeders dus in de regel.

Het kan de permissieve verwencultuur van moeders zijn waarmee ze hun kinderen op primitieve manier te vriend denken te houden. Misschien kijken deze moeders op tegen de puberteit van hun kinderen. Want daar blijkt dikwijls dat het gebrek aan een aanwezige vader zuur opbreekt. En dan is het natuurlijk handig als zoon of dochter alvast als een blok verstilde pap tegen de vloer blijft plakken. Kan ie niets kwaads meer ondernemen.

Vaders ondernemen vaak meer met hun kinderen die daardoor actiever blijven en juist niet aan de vloer blijven vastplakken. Permissief ( snoeptoeleverend) gedrag staat ook vaak verder van ze af.

Vaders zijn gezond voor kinderen.