Cookies

Zinloos draaien en schieten

meta tinguelyWat moet een kunstenaar die allemaal draaiende dingen maakt met raceauto’s? Een goede vraag van mijn zoon Joshua. Hij raakt direct hét punt waar het om draait bij Jean Tinguely; de zinloos lijkende beweging, of misschien beter gezegd de doelloze beweging. De obsessie van Tinguely voor autosport refereert aan de doelloos draaiende beweging.

Mijn tocht met mijn zoon door Rotterdam eergisteren was ook misschien zo’n doelloze maar zeker niet ledige zwerftocht langs een paar mooie dingen van onze nationale havenstad. Van de kunsthal met Tinguely via euromast en duistere haventerreinen in striemende sneeuwkou tot een pannekoekenhuis in…jawel de pannekoekestraat (het aantal nnn zij mij vergeven). Zo’n tocht met mijn zoon is meer een ervaring (voor hem en voor mij) dan dat het een doel dient hoewel het ondertussen natuurlijk grote opvoedende waarde heeft. Op zo’n manier komt de kunst van Tinguely dicht bij opvoeden.

Met mijn zoon vuurwerk afsteken komt al weer wat dichter bij het randje van zinloos+doelloos, maar toch mooi. Zelfs bij een zicht van 1,5 meter. En er zit ook iets opvoedbaars aan vast. Bijvoorbeeld dat hij nooit bij de kinderen gaat horen die hun eigen ouders met geweld tegemoet treden ( volgens de media vooral zoons) of die een basisschool in brand steken (22 maar liefst dit oud en nieuw). Soms lijkt het of de jeugd zijn opvoeders pakt of daar terugpakt wat ze elders aan waardigheid hebben moeten inleveren. Of is het het voorbeeld van een overheid die zelf zoveel kapot maakt? Of is het vermeende doel te weinig een beleving geworden (het vertechnocratiseerde, en niet op jongens gerichte, onderwijs)

Alles van waarde is weerloos (Lucebert) lazen we onderweg weer ergens op een gebouw in Rotterdam. Zou alles van waarde ook doelloos zij?

kunst en vaderschap
tinguely en de genderverhoudingen

hier ook nog maar een filmpje van iemand anders ingebed. Had zelf ook een aardige film, maar waarom dubbel werk?
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=kaS9QoR3C8U&hl=en&fs=1]

Nieuw

Nieuw dat is een boel overboord werpen

Nieuw dat is iets goeds vasthouden

Nieuw dat is een schot in de roos

Nieuw dat is iets anders

Nieuw is zonder de uitroeptekens van de reclame

Nieuw is vanzelfsprekend nieuw

Nieuw is authentiek

Authentiek, autonoom, vanzelfsprekend vaderschap

Een oud verhaal

Een nieuwe kans

jozef als bijrol

jozef
Over Jozef hebben we het weer niet. Maria en God de vader. En in plaats dat Jozef de wacht houdt, of althans zijn geest wordt de toegang tot de kerk bewaakt door een meneer die centjes vraagt om een verdere blik te werpen en aan de mis mee te doen. Fijn als je dan toch heilig hart-kerk heet, maar op welke plaats zit het hart van die tent dan vraag je je af?

En hierboven mijn zoon Joshua die op zijn school de hoofdrol Jozef speelt. Ook een bijrol kan een hoofdrol zijn. Daar kan ik verschillende dingen mee bedoelen. En met dat vraagstuk wilde ik jullie deze kerst dan ook maar opzadelen.

meer over Jozef

Staat straft onschuldige kinderen

kindDe ouders doen het allemaal niet goed, daarom moet de staat meer mogelijkheden krijgen om in te grijpen. Sneller OTS, belang van het kind gelijk stellen met dat van de staat (want niet dat van de ouders …….), verplichte meldingen bij AMK’s door huisartsen. Het kan niet op. En wat gebeurt er dan met die kinderen die nu veilig in handen van de staat komen? Worden ze geholpen? Wordt de door de huisarts doorgegeven melding serieus genomen, of werkt dat meer als een afmelding (de huisarts hoeft nou zelf niets meer te doen)?

Wel 1294 kinderen worden in jeugdgevangenissen gegooid zonder veroordeling. Alleen maar omdat ze hulp nodig hebben. Niet omdat ze iets misdaan hebben. Want in de echte jeugdhulpverlening is geen plaats voor ze , net zomin als er voor het kindje Jezus ergens plaats is dezer dagen zou je kunnen zeggen.

Die jeugdgevangenissen; daar komen ze dikwijls slechter uit dan ze er ingingen. Net zoals ze overigens ook dikwijls slecht uit de rest van de zogenaamd echte hulpverlening rollen. Maar bij de jeugdgevangenissen leren ze dan dikwijls nog veel slechts bij.

Volgens een of andere directeur van zo’n instelling maakt dat allemaal niet zoveel uit. ze worden in beide gevallen gewoon opgevoed meent hij. Cynischer kan ik het niet bedenken. Waarom bestaan er dan jeugdstraffen? Al zou ik super in de watten worden gelegd dan zou ik nog niet in een gevangenis willen komen als ik niets misdaan heb. En dit allemaal toch weer onder het mom van het belang van het kind natuurlijk……….

Als kind zou ik geloof ik liever mijn ouders willen, in veel gevallen zullen deze kinderen hun vaders gemist hebben. Daar valt wat aan te doen.

artikel in trouw over misplaatste kinderen
over het belang van het kind

God straft Gore

josh-en-rosalie-op-de-schaa.jpgHad ik nog bijna een belangrijke vaderzaak moet missen. Mijn zoon leren schaatsen. Gelukkig dat Gore’s gelijk nog even duurt, maar het kan ook zijn dat God’s gelijk nog even duurt. Of dat ze het toch met elkaar eens zijn. Wie weet. IJs! Schaatsen nu maar.

zorgen

hartsconflictDe zorgkosten voor gescheiden mensen zijn 48% hoger dan voor de gemiddelde Nederlander. Dat baart zorgen. Maar misschien dat er vooral zorgen worden gebaard. Ik bedoel daarmee; is het de kwestie dat het scheiden tot last leidt of zijn het de problemen over de contacten met de in het huwelijk e.d. gebaarde kinderen die voor zorgen zorgen.

De meeste instellingen maken weinig onderscheid tussen die twee. Voor de WAO is de bestaande probleemcategorie bijvoorbeeld scheiding. Problemen opgelopen door het missen en moeten vechten voor je kinderen bestaan statistisch daardoor eigenlijk niet.

Ondertussen is er dus een behoorlijke zorgconsumptie die desalniettemin niet kan voorkomen dat er ook een lagere levensverwachting is voor mannen in het algemeen , voor gescheiden mensen in het bijzonder, en voor gescheiden mannen nog extra. Waarschijnlijk dus vooral problemen die te maken hebben met contacten met de kinderen.

In het rapport hierover wordt gerept over overconsumptie van zorg. Ook overconsumptie van suïcide en automutilatie misschien, merkte Peter Tromp net op toen we er een kort gesprekje over hadden. Voor een uitgebreide analyse van het rapport moet je trouwens ook bij hem zijn.

analyse van Peter Tromp (Vaderkenniscentrum)

dag van de mensenrechten

Of het is geen dag gewoon vandaag, of er zijn geen rechten, of ik ben geen mens.

Ik weet niet of het daartoe helpt als ik toch weer eens in de fakkeloptocht ga meelopen vanavond. Misschien zie ik er wel mensen. Dat wel?

apekool

apekoolGenoeg zware kost voor even. Even verteren. En mijn belofte dat dit weblog ook over praktische vaderzaken gaat waarmaken.

Met mijn zoon Joshua heb ik een prima methode ontwikkeld om zware kost te verteren. Groene kool is van die zware kost. Omdat we deelnemer zijn op een biologische boerderij hebben we niet helemaal zelf in de hand wat we wekelijks voor groenten krijgen. Best gevarieerd, dat wel, maar in de winter zit er dikwijls groene, witte kool bij. Dat vindt Joshua niet erg lekker. Vónd, moet ik zeggen.

Hakken malen, koken braden. Wat rozijnen en kokos erdoor. En op het eind zijn het een soort koeken. Apekoolkoeken. Aap omdat ik en mijn broers al onze kinderen apen noemen (wat natuurlijk pure projectie is). Aap omdat het verwijst naar mijn oude bundel “Dit zijn geen broodjes aap”. En omdat apekool zo’n mooi woord is voor flauwekul. We verwerken en vereteren flauwekul. En het is nog heel gezond ook. En naast ( zelfgemaakte) pizzadag, visdag en pannekoekendag hebben we dus nu op maandag de vaste apekoolkoekdag. Ik verheug me er al weer op.

het recept
dit zijn geen broodjes aap; een bundel met vaderdiscriminerende documenten

Nederland een rechtersdictatuur

Rechtspraak is een vergeten onderdeel van de democratie. En dat is wel zo gemakkelijk…. voor de rechters. Rechters dulden geen tegenspraak. Nou ja… een beetje dan. Maar als iemand door heeft dat er in die rechtbanken dikwijls niet openbaar maar geheim wordt rechtgesproken, er ook geen publieke uitspraak is ( wat volgens art 6.1 Europees verdrag voor de rechten van de mens absoluut moet) dan krijg je gewoon het woord niet in Nederland, want iedereen is bang voor rechters. En niet voor niets. Rechters kunnen je namelijk terugpakken. Dat klinkt zwaar, maar het is waar. Dat heeft ook Jan Hop nu weer voor de zoveelste keer ondervonden. Hij mag twee jaar lang niet meer als procesvertegenwoordiger optreden in de rechtbank Zutphen. Omdat hij heeft gezegd dat er bij de jeugdzorg allerlei onfrisse praktijken zijn. Iets wat hij volstrekt heeft aangetoond. Onder andere in de zitting waarin het ging over de vraag of hij de deur kon worden gewezen.

Voor dat aantonen moet je dan overigens niet in de uitspraak zelf kijken (het mocht eens iemand op een idee brengen) maar in de weergave van de mensen die op de publieke tribune zaten.

Kinderrechter Quik-Schuijt kan rustig op de radio beweren dat slechts een kleine minderheid van vaders problemen met kontakt met hun kinderen heeft. En die paar zijn dan ook een beetje gek. Volgens Quik-Schuit dan. Daar bedoelt ze mij onder andere mee. Een leugen en een infame beschuldiging zonder enige grond.

Ik maak me zo kwaad dat ik nu besluit morgen dit verhaal af te maken (in deze post of in een vervolgpost). Nu de goedheilig man. Misschien kan zwarte Piet de Zutphense rechters effe in de zak stoppen voor een enkele reis Spanje.

dossier Nederland een rechtersdictatuur
vorige post: de rechtbank zutphen wil haar kritikaster kwijt
de vervolgpost: moergrobben (rechtersdictatuur 2)
verslag zitting Hop
uitspraak Jan Hop
Over de openbaarheid van uitspraken

femAnisme en eMANcipatie

soroptimisten ook een old-womans-networkHet Women Inc festival was blijkbaar een inspirerende bijeenkomst voor Dagblad de Pers. Gunt ze de ene vrouw een glansrol pent ze een ander genadeloos neer.

“Bespeuren wij een verlangen naar een vriendje bij de topvrouw Sharon Stone?” De vermanende verwijzingen van Stone naar het old-boys-network, smoezelen weg bij dit begrip voor de diepere drijfveren van deze rechts-feministe.

Nee dan Roos Wouters die het tijd vind voor het feMANisme en juist het old-womens-network afzeikt. Opzij met hoofdtrut Dresselhuis en haar Opzij, opweg met Roos dus.

mooi citaat: “Nu is het zo: ‘De vrouw krijgt het kind en mag het houden’. De man moet na twee dagen weer aan het werk. En vervolgens roepen we heel hard dat die man maar niet kan zorgen. ” Emancipatie van het ouderschap wil Roos dus.

eMANcipatie, femanisme, in de titels van de grote plannen komt het woord man hoe langer hoe meer voor. Met de inhoud is het soms wat matiger gesteld. Ik ben geen lid van het old-boys-network. Net zomin als de meeste mannen overigens. Maar als Old-boy-father sta ik natuurlijk helemaal achter Roos.

Wat wel jammer is, is dat mannen met dit soort ideeën haast niet aan het woord komen in de media. En dan is het wel stuitend om in de Volkskrant ( Malou van Hintum; Hebben vrouwen wel tanden?) van dit weekend te moeten lezen dat mannen maar niet over zorg en zichzelf willen schrijven.

interview met Roos Wouters in De Pers
soroptimisten; ook een old-womans-network