In een huiselijke sfeer geposeerd en verbeeld geweld; huiselijk geweld?
Is dit de gemankeerde dochter voor God de Vader?
Een gemankeerde dochter voor andere vaders?
Een werk van mannelijke kunstenaarshand die het vrouwenlichaam goddelijk vind?
Een lichte SM fantasie of een uitdaging om dat er niet in te zien?
Is het een oproep om niet te lijden maar te genieten?
“Jesu Mina!!” was de uitroep van de eerste aanschouwer van dit kunstwerk van Emiel Smulders. Dat begrijp ik.
Welke feminist gaat deze erg dolle mina bevrijden?
Vrouwen kregen voor de bezetting van het Maagdenhuis een lagere boete dan mannen. Dat vonden de mannen uit het oogpunt van vrouwenemancipatie erg ongewenst. En dat was eigenlijk het startpunt van de beweging Dolle Mina.
De veertigste verjaardag van het ontstaan van de emancipatiebeweging Dolle Mina wordt in de media nog steeds gevierd. In de aflevering van afgelopen vrijdag van Andere tijden werd de belangrijke , zo niet funderende rol van mannen bij het ontstaan van de beweging belicht.
Het aardige aan het maagdenhuisfeitje vind ik dat het hier ging om het afschaffen van een soort positieve discriminatie. In de huidige vrouwenbeweging gebeurt meestal het omgekeerde. Vergelijk het gelijktrekken van de boetes met de boetes die mannen betalen eens met het juist weer instellen van een lagere straf voor vrouwen die thuis geweld gebruiken in Spanje. Iets wat hier in Nederland defacto ook ongeveer gebeurt, maar dan implicieter.
Een andere belangrijke les die we uit die geschiedenis kunnen leren is dat de rol van de verlichte personen uit de onderdrukkende groep altijd cruciaal is bij het opheffen van discriminatie. Friedrich Engels was een van de eerste mannelijke voorvechters van vrouwenbevrijding. In de tijd van de apartheid waren een aantal blanken actief in de anti-apartheidsstrijd. Een vergelijkbare rol hadden mensen als Marx in de klassenstrijd. Het is wel moeilijk met dat punt om te gaan. De tweede-golf vrouwen losten dat op door na een tijdje mannen uit de beweging te werken; “we kunnen het toch beter zelf doen”. Ik vraag me af of ze daar goed mee hebben gedaan.
De vaderbeweging heeft ook, gelukkig, te maken met steun uit de vrouwenhoek. Anders dan bij de vrouwenbeweging is het hier gebleven bij steun van een aantal individuele vrouwen. Alle organisaties van vrouwen keren zich nog steeds met veel bombari tegen alles wat mannen beweegt. Soms kunnen we leren van de geschiedenis.
het roemruchte haardotje in het doucheputje, elders uit het internetputje gevist
Dolle Mina is al weer 40 jaar oud. Dat vernam ik gisterenochtend van het onvolprezen radioprogramma Onvoltooid Verleden Tijd.
“Wij waren de slaaf van de man en moesten daarom de haardotjes uit het doucheputje halen.” zo beweerde een hooggeleerde historica Petra de Vries die zelf nog bij de club had gezeten. In die tijd was de laatste kolenmijn nog niet gesloten. Mijnen waar honderden mannen de hele daglichtdag onder de grond vieze zwarte kolen moesten winnen voor hun geliefde vrouw en kindertjes die, doucheputje of niet, dan toch in ieder geval van de zon konden genieten.
Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik mezelf feminist acht, in 1970 al helemaal. Maar af en toe vraag ik me wel af welke verblinding mij destijds begeesterde. Het moet iets te maken hebben met mijn moeder, die overigens niet speciaal goed was in het verwijderen van haardotjes uit doucheputjes. Ik kan me mijn vader een keer herinneren met een klacht over de haardotjes van mijn moeder die híj juist uit het doucheputje haalde.
Ik heb zelf in diverse woongroepachtige situaties gewoond, waaronder een studentenflat met alleen heren. Kan me niet herinneren dat de douche ooit overstroomde. In gemengde situaties waren het inderdaad iets vaker de dames die de nood hoog achtten om er wat aan te doen. Maar het gezeur wilden we er dan eigenlijk weer niet bij.
Zelf vond ik het wel iets van even snel grip-grijp weg. Om er nou zo’n onfris punt van te maken… Kijk die mijnwerkers vonden het ook moeilijk onder de grond. maar ze waren trots op wat ze moesten doen voor hun gezin en bakten er wat van. Zo werden ze een beetje de helden. Zouden die schoonmakende en zorgende vrouwen dat gemist hebben? Volgens mij werden ze door de mannen op handen gedragen.
Afin, er waren ook zeker punten waarin de Mina’s gelijk hadden. Er was inderdaad geen volledige wettelijke gelijkstelling in het gezin en ik zie ook de achterstelling wel in de zelfstandige economische mogelijkheden. Volgens de Mina’s was het huwelijk de bezegeling van de vrouwenslavernij.
Verder waren er nog problemen over abortus en de afwezigheid van vrouwenpiesbakken. Durf er trouwens om te wedden dat die dan wel net als de herenurinoirs, door mannen zouden moeten worden schoongemaakt. Inclusief de haardotjes.
