Nou nee, is mijn korte antwoord. Het risico dat je als vader na een partnerscheiding buiten spel wordt gezet is waarschijnlijk groter als je meer zorg hebt gegeven. Doe je een enkel papa-dagje dan gaat het nog wel goed.  Maar als je als vader meer tijd en energie in zorg steekt dan kom je alras in het klassiek moederlijk domein/territorium terecht en dan geldt niet de klassiek theoretisch feministische wens dat vaders meer zouden kunnen zorgen, maar de veel dringender praktische drang om wensen van vrouwen in vervulling te laten gaan hoe die er ook uit mogen zien. Nou ja ik omschrijf het misschien wat in grove lijnen, maar dat is nodig om in een blog helder te opponeren naar wetenschappers als Duindam en Kalmijn die iets anders beweren. Laat ik voorop stellen dat zowel Vincent Duindam als Matthijs Kalmijn zich in ieder geval van veel andere wetenschappers onderscheiden doordat ze reageren op mijn vragen. En beiden hebben mij ook enigszins in hun publicaties aan het woord gelaten in het verleden. Dat is dus heel anders dan hoogleraar Corine de Ruiter die direct van zich af begon te slaan en via haar universiteit met procedures dreigde als reactie op klachten. Maar wel is het dan weer zo dat zogenaamde, niet handelend volgens een navolgbaar wetenschappelijke methode, wetenschappers als Corine de Ruiter niet te beroerd zijn om de conclusies van anderen te gebruiken om uit te leggen dat het allemaal aan vaders zelf ligt, dat ze eerst maar eens wat meer moeten zorgen terwijl vrouwen dat zelf vaak blokkeren. En over dat laatste is trouwens ook onderzoek beschikbaar.

Omdat onderzoek van Kalmijn opdook in het rapport van de expertgroep Ouderverstoting, en de expertgroep ook met de bewering (oa blz 137) komt dat het na scheiding beter gaat als je het als vader voor scheiding beter doet, ben ik er maar eens in gedoken. Positief aan het onderzoek van Kalmijn is dat het per kind probeert te kijken wat er aan de hand is. Daarmee kun je, als je zoals in dit geval kinderen in de klas bevraagt dicht bij een 100% respons komen. Of die antwoorden dan betrouwbaar zijn is een vraag die ik nog wel eens nader wil bekijken als ik de vragenlijst heb gezien die me is aangeboden.
Echter al in de vraagstelling van het onderzoek zie ik een vooronderstelling opduiken die voor de hypothese uit al veronderstelt dat als er een verband is, dat lineair zal zijn. En dat is nog maar zeer de vraag. Mijn hypothese is dus al jaren dat er meer sprake is van een  kromme met een maximum/optimum op de enkele papadag en een lage waarde bij heel weinig en heel veel zorg. Heel bijzonder, en in principe ten onrechte bevestigend voor de hypothese met valse vooronderstelling, is dat waar Kalmijn dan de kwaliteit van de relatie na scheiding onderzoekt de vaders die geen contact hebben worden uitgesloten. Mondeling licht Matthijs Kalmijn dat toe met “er is dan geen sprake van een meetbare kwaliteit”. Op die manier raakt nog meer uit zicht dat het hier zou kunnen gaan om een meer parabolische verdeling. Een lineair verband is helemaal niet zo normaal als sommige mensen denken en wetenschappers moeten daar natuurlijk rekening mee houden als ze onderzoek doen.  Mijn hypothese die ook door enige onderzoeken wel een beetje wordt gesteund is wel gebaseerd op een  niet-lineaire verdeling. Ja, en nul kwaliteit is ook een punt op de lijn van kwaliteit lijkt me. Ik passeer hier even voor dit blog een discussie over kwantiteit versus kwaliteit besef ik me. Maar anders wordt dit blog te lang. Vragen zijn hieronder welkom.

Uiteraard had het geholpen als ik als expert niet alleen door de expertgroep ouderverstoting was gehoord maar ook erin had kunnen plaatsnemen, dan was de misser van Kalmijn denk ik wel tijdig opgemerkt.  het definitieve verslag van de hoorzitting met mij is overigens nergens, zelfs niet met heel veel moeite, terug te vinden.

Professor Kalmijn beloofde me dat hij nog met het een en ander komt over gemist vaderschap, dus ik wacht dat dan weer met spanning af.
Lees ook mijn artikelen over wetenschap en vaderschap en het vaderseenzorgdossier over vaderschap en wetenschap: dossier wetenschap

noten:

De handelwijze van Prof. Kalmijn is een voorbeeld van vaderdiscriminatie ondanks het te markeren feit dat hij wel benoemd dat vaders er slecht afkomen. Tsja…  Meer over vaderdiscriminatie in het artikel van mij voor het tijdschrift “Pedagogiek”.

Ouderverstoting en de vergeten vaderlijke opvoedingsverantwoordelijkheid. In een vaderthemanummer van het wetenschappelijk tijdschrift Pedagogiek van mei 2011 verschenen artikel gevolgd door repliek en dupliek.

Over wetenschap en vaders heb ik in de afgelopen 30 jaar wel meer geschreven. Ik zou bijna durven te beweren dat er geen onderzoek op dit gebied plaatsvind zonder grondige fouten, vreemde belangenverstrengeling, of erger:  wetenschap en vaderschap