Cookies

Radicalisering en hechtscheiding

oliev langpoot2 alias...
Anti-radicalist: geen rook geen vuur, het is niks en het wordt niks

Af en toe heb ik van die momenten dat ik van gekkigheid niet meer weet welke tekst ik het eerst af moet maken. Welk blog me het meest voor op mijn tong ligt.
Ik popel om de oproep tot gedwongen deradicaliseren van Ronald van Raak (SP) nog eens goed te counteren vooral in samenhang met een artikel in het AD waaruit blijkt dat ik radicaliseer. Ik geloof namelijk in allerlei ‘complottheorieën’ (waaronder die ene, nee die andere over 9/11)………….Maar weer niet in die van van Raak en UvA (foutje AD) VU-wetenschapper van Prooijen in het AD. Wie moet er straks allemaal deradicaliseren? Marx? Marijnissen, Jezus? of doen we Opstelten nog even?  Ik heb me alvast vrijwillig aangemeld bij Ronald. Dit nadat ik me gedwongen voelde me af te melden als SP-lid.
Afin zie mijn eigen reacties onder mijn vorige blog.
Maar eigenlijk wilde ik het graag met u hebben over het gevaarlijke woord vechtscheiding en mijn alternatief hechtscheiding. Wordt dat de complottheorie over de moedermaffia?, de Zwarte togen? de communicatiedeskundigen? de jeugdzorgontzorging? Ach weet u, ik geef liever mechanismes aan, mij zult u het niet zo snel een complot horen noemen. In sommige gevallen kom je daar echter niet meer omheen. Zoals dat complotteren van de presidenten van de Nederlandse rechtbanken tegen de grondwettelijke openbaarheid van uitspraken op een vergadering in 1997.
Volgende keer meer over hechtscheiding dus als er niet iets anders tussen komt.
Oh ja nog even. In het AD-artikel komt ook de stichting Skepsis voor die vindt (zie mijn blog over complottheorien) dat de theorieen van de USA-regering over het 9/11 complot wel kloppen omdat de voorzitter van de belangrijkste opponenten daarvan een theoloog is (Er zijn duizenden architecten en ingenieurs lid van die club).
ps1: ah ik zie dat het woord hechtscheiding al door anderen is gebruikt. Maar in een andere betekenis dan ik van plan was. Ik zag het als probleemduiding (verduisteren;  van de hechting, scheiden van ouder en kind) Enkele advocaten gebruiken het als duiding voor een mooie vorm van scheiden. Aj dat wordt dus nog even moeilijk met mijn zogenaamde neologisme.

Allah on our side

Elke oorlogsverklaring van het westen begint met een ‘God on our side’ Dat is niet anders dan de Allahoe akbar van de andere kant. En met God of met Allah heeft het beide niet zoveel te maken. Geloof ik.

Ik koos deze mooie en geïllustreerde versie van het lied van Dylan. Heeft u zich al eens gerealiseerd hoeveel vaders we aan deze oorlogen verloren?  Misschien wel veel meer nog dan aan de hechtscheidingsoorlog. ( Over dit woord zeer binnenkort meer).
PS1 Ik heb, onder andere in verband met hun omgang met jihadterrorisme, mijn lidmaatschap van de SP opgezegd. Zie mijn eigen reactie hieronder.

terug van weggeweest

Peter Brons bij Knevel en van de Brink, met op de achtergrond de vaderdagtrofee m/v
Peter Brons bij Knevel en van de Brink, met op de achtergrond de vaderdagtrofee m/v

Vandaag werd in het kerkje van Jorwert in Fryslân het schilderij vaderdagtrofee m/v aan mij terug overgedragen. Een mooie plek op een mooi moment met een schraal zonnetje op de achtergrond. Het schilderij diende 6 jaar lang als wisseltrofee. Achterop het schilderij staan de namen van de volgende winnaars:
2007 SP-fractie Tweede Kamer: vanwege amendement gelijkwaardig ouderschap.

2008 Jan Steen: Vadermilitairen zelfde verlofrecht als Moedermilitairen.

2009 Peter Brons: Strafvervolging en veroordeling moeder voor niet nakomen omgangsregeling.

2010 Glen Helberg en Orville Breeveld: opkomen voor Caribisch vaderschap.
trofee achterkant

2011 Ken Thomson en Benjamin Wondergem: Samen opkomen voor kind van Ken.

2012 Perihan Utlu: ontwikkelen vaderschapscursus

Voor mij vormt deze terugkomst weer een markering van een einde van een tijdperk

De rechtvaardige rechters en de vaderdagtrofee

Over de verdwijning van betekenisvolle schilderijen

paneel rechtvaardige rechters ( ©  wikipedia)

Waarom is juist het paneel van de rechtvaardige rechters uit het polyptiek Lam Gods 80 jaar geleden uit de kathedraal van Gent verdwenen? Het is vast wel eens ergens aan de orde gekomen in de vele literatuur die over deze verdwijning bestaat. Maar als het paneel er al niet uit wás, zou het wellicht een goed idee zijn om het er alsnog uit te halen totdat het begrip “rechtvaardige rechters” niet meer een soort contradictio in terminis zou zijn.

Zou er ook zoiets aan de hand zijn met het schilderij vaderdagtrofee m/v dat ik ergens in 2007 schilderde voor een conglomeraat van vaderorganisaties waaronder Fathers for Justice, en jarenlang dienst deed als vaderdagtrofee m/v totdat het Vaderkenniscentrum de, door haar met gretigheid opgenomen verplichtingen, in deze niet meer nakwam en het hele idee vaderdagtrofee overboord gooide. Dat is althans alles wat ik er als verantwoordelijk kunstenaar van heb meegekregen.

In 2012 werd het schilderij voor het laatst uitgereikt aan Perihan Utlu, die daarmee werd beloond voor het feit dat ze een cursus voor vaders had opgezet. Inmiddels stonden er achter op het schilderij de namen van maar liefst 7 andere winnaars van de trofee. Dat waren achtereenvolgend de Tweede Kamer fractie van de SP, Militair vlieger Jan Steen, Vader Peter Brons, Glenn Helbergen samen met Orville Breeveld, Benjamin Wondergem samen met Ken Thompson. In 2013 weigerde het Vaderkenniscentrum, een toch flink door de Bernhard van Leerfoundation gefinancierde organisatie, om de vaderdagtrofee m/v uit te reiken.

Het verdwijnen van het schilderij zou natuurlijk ook een inhoudelijke betekenis kunnen hebben, misschien dat iemand het uit het archief van het Vaderkenniscentrum gejat heeft omdat ze daar misschien volgens hem helemaal niet meer de bedoeling hebben om iets speciaal voor vaders te doen?

laatste uitreiking

In hun korte doelstelling is het woord vaderschap immers helemaal verdwenen. Zeker is dat het schilderij mijn eigendom is en in bruikleen bij het Vaderkenniscentrum berust voor zo lang er jaarlijks een trofee wordt uitgereikt. Dat is dus niet meer het geval. Het bestuur van het vaderkenniscentrum lijkt inmiddels niet meer te weten waar het schilderij zich bevindt. Het spookt inmiddels van de verhalen. Waarom houdt het bestuur van het Vaderkenniscentrum haar kaken op elkaar, waarom wordt het schilderij niet opgespoord?

De vaderdagtrofee m/v

Zou de bekende vaderactivist A.V de trofee in veiligheid hebben gebracht omdat als het Vaderkenniscentrum haar zin krijgt (preferentiële overlegpartner van de overheid) hij (en ik) verder wel onze mond kunnen houden? Heeft een van de voormalige winnaars het schilderij thuis hangen wegens doorslaand succes? Ligt het misschien naast het paneel van de Rechtvaardige rechters in een of andere kluis in België omdat de thematiek met elkaar te doen heeft? Voor mij iets om misschien vooralsnog vooral trots op te zijn. Soms toont een diefstal meer de waarde van een schilderij dan een verkoop. Maar hij moet wel boven water komen! Misschien hangt hij wel stiekem in een museum zoals ik wel eerder meemaakte met een schilderij van mij. Wie zal het zeggen? Nou u misschien? Graag uw reacties vermoedens, sporen, getuigenissen!

Meer over de trofee

De voormalige wikipediapagina van de vaderdagtrofee m/v (verwijderd door de wikipediacensuur)

Het Wikipedialemma over de rechtvaardige rechters

Aanvankelijk vond ik het niet goed voor de vaderbewegingen om onderling teveel kritiek te geven. Met dit blog nam ik flink afstand van dat standpunt omdat het allemaal te erg was geworden. Daarna kwam ik in de volgende fase; ze zoeken het ook maar allemaal uit. Ik heb geen zin om nog te investeren in een beweging met zoveel malversaties. (zie mijn volgende blogs) En ja ik ga alles ooit uitgebreid verantwoorden.

Inmiddels is het schilderij gelocaliseerd en is afgesproken dat het schilderij terug komt naar mij. (Zie later blog) Ik ben nog steeds in voor een goede bruikleenbestemming ervoor Bij voorkeur uiteraard een nog op te richten vadermuseum.

Beperk het jeugdzorgbudget!

kwaad met een hart

Gaat Deventer het jeugdzorgbudget beperken? Als het aan de SP ligt wel! In december kwam de staatssecretaris met Jeugdzorg Nederland overeen om een garantie af te geven voor een budget van minimaal 80% van het huidige. Daarmee zouden ze relatief gunstig uitsteken boven de bezuinigingen tot 70-75% van de overige sectoren die naar de gemeentes overgaan. Bovendien werd op deze manier een poging gedaan om de beleidsruimte van de gemeentes toch weer te beperken. Niet de lusten, wel de lasten. Ook krijgen de gemeentes extra geld om de transitie van jeugdzorg voor te bereiden.

Ik had aan de SP-afdeling voorgesteld het budget zo laag mogelijk te houden en in ieder geval onder de 70% te houden van het huidige. De programmacommissie vond het in eerste instantie geen voorstel om over te nemen. Het zou om landelijke zaken gaan, het structureel falen van jeugdzorg zou niet zijn aangetoond, de percentages ongewis.
Maar ik had gelukkig besloten om al mijn moed nog een keer bijelkaar te rapen,. Ik nam geen blad voor de mond, noemde jeugdzorg een repressieve organisatie, vermeldde met zoveel woorden de vuile handen van Nine Kooiman (Tweede Kamer SP) en Quik Schuijt (Eerste Kamer SP), ik haalde professor Clarijs aan met betrekking tot de slechte resultaten van jeugdzorg en de decennialange inerte opstelling van ze. “Een slechte leercurve” voegde ik er aan toe. En natuurlijk de opmerkingen van de kinderombudsman over “perverse prikkels” bij uithuisplaatsing (zie vorige blogs)
Er waren leden die vonden dat ik beter had kunnen voorstellen dat er meer en beter inhoudelijk gewaakt moet worden. Aan dat soort zachte uitspraken zijn ze wel gewend bij jeugdzorg; dat helpt niets, is mijn opvatting.

Leve de democratie. In de tweede ronde bleek de programmacommissie alleen nog bezwaar te maken tegen het exacte percentage. Op voorstel van een van de aanwezigen werd deze passage vervangen door “jeugdzorg niet minder te bezuinigen dan de andere sectoren” Met deze verandering werd de strekking van mijn voorstel met algemene stemmen aangenomen door de ledenvergadering.

Behalve blij met de uitkomst was ik ook tevreden met mijn optreden op zich. Ik had geen blad voor de mond hoeven te nemen. Kwaadheid hoeft begrip bepaald niet in de weg hoeft te staan.
Ik moest denken aan de keer dat ik als voorzitter van de commissie familierecht van het Platform Samenwerkende organisaties in Jeugdzorg en Familierecht werd teruggefloten omdat ik in een reactie in het kinderbeschermingsblad Perspectief de zinsnede “daar lusten de honden geen brood van” had durven te gebruiken.
Ik moest ook denken aan de keer dat ik door een actiegroepgenoot werd gestimuleerd om mijn kwaadheid er wel gewoon te laten zijn. Dat werkte toen prima, met goede resultaten. Samen verantwoordelijkheid nemen voor je kwaadheid. Daarover valt nog veel te leren in de vaderbeweging. Niet inhouden als je kwaad bent maar er verantwoordelijkheid voor nemen. Wees de baas over je kwaadheid.

PS:SP Ik dank ook de aanwezige SP-ers voor hun welwillende oor. Met name gemeenteraadslid en lid van de programmacommissie Kitty Schmidt. Zij is een goed voorbeeld. Ze heeft de SP-instelling die ik ook ken van mensen als Renske Leijten en Krista van Velzen (waar is ze?), en wat je ook wel eens buiten de SP tegenkomt bijvoorbeeld bij de partij gemeentebelangen in Deventer (heel iets anders dan Deventer Belang van geldverkwister de Jager)

het artikel van Clarijs <link hersteld! sorry>
mijn originele voorstel SP

Perverse prikkels

kinderbeschermer met neus in een richting

Dat was snel. In mijn blog van 2 dagen geleden legde ik nog mijn hypothese uit dat Jeugdzorg niet naar oplossingen streeft omdat dat geen geld oplevert.  Gisteren kwam kinderombudsman Marc Dullaert in Een Vandaag al met zijn opmerking dat Jeugdzorg teveel perverse prikkels heeft, bijvoorbeeld om uit huis te plaatsen omdat dat meer geld oplevert dan preventie of minder destructieve oplossingen.

De woordengroep “Perverse prikkels” is een mooie manier om aan te geven dat niet altijd alles wat fout gaat ook een complot is. Het is niet zo dat dagelijks jeugdzorgbestuurders om de tafel gaan zitten om te overleggen welke kinderen we nu weer eens uit huis gaan plaatsen om de kas te spekken. Perverse prikkel duidt op een geheel van interacties tussen stimuli en responses. De neuzen gaan als het ware maar al te makkelijk richting het geld staan.  Maar als je daar de vinger op wilt leggen dan wordt je wel vaak op een georganiseerde manier buiten de deur gewerkt. Dat heeft weer veel meer een complotkarakter vaak.

In het parlement (ik was gisteren nog even in de Eerste Kamer) maken velen zich zorgen over de korting op jeugdzorg. Ik lees nu zelfs dat er mensen zijn die vinden dat jeugdzorg meer geld moet krijgen zodat ze die extra inkomsten van uithuisplaatsingen niet meer nodig hebben.  Nee nee Minder uithuisplaatsingen kost gewoon minder geld. Preventie is goedkoper. Jeugdzorg kan makkelijk met de helft toe.

Ik wacht nog steeds op antwoord over mijn heel goedkope preventieve plannen. Zie mijn vorige blog.

En nog even dit; nu we het al hebben over perverse prikkels in het bankwezen, de wetenschap en jeugdzorg moeten we dat dan niet eens allemaal op een hoopje gooien, samen met de opdrijvende werking van de wapenindustrie en dat gewoon weer banaal kapitalisme noemen? Of doe ik nu weer een beetje teveel SP-achtig? Nou nee want de SP is voor meer jeugdzorg.

PS over SP:
De insiders weten het. Ik ben zelf lid van de SP en breng zelfs nog af en toe een huis-aan-huisblad voor ze rond in een paar straten in Deventer.
De SP heeft een paar mooie dingen gedaan in het familierecht. Bijvoorbeeld het aangenomen amendement van Jan de Wit over gelijkwaardig ouderschap.

Doordenkend over dit blog kun je zeggen dat de opstelling van de SP een overall perverse prikkel is voor Jeugdzorg. Je trekt werk aan, zegt dat je het niet aankunt en je krijgt meer geld, als het aan de SP ligt. Bob legt in de tweede reactie hieronder terecht de vinger op een van de zere plekken. SP-kamerlid Nine Kooiman. Haar houding en die van enkele andere volksvertegenwoordigers met dit dossier tegenover het volk dat kreunt onder de lasten van jeugdzorg en rechtspraak (in twee betekenissen) is arrogant te noemen. Zij komt als veel SP-ers uit deze sector. In zekere zin zou je kunnen zeggen dat deze sector ook nog een perverse prikkel voor de SP is. Ledenbehoud.

Ik heb besloten in ieder geval mijn werkzaamheidjes voor de SP op te schorten. Ik weet helaas nog geen betere andere partij met enige aanhang. De SP heeft over een aantal andere zaken goede standpunten. Maar het moet niet zo doorgaan. Jeugd is het belangrijkste wat we hebben. Inmiddels heb ik ook besloten de plaatselijke ledenvergadering nog maar eens aan te spreken.Inmiddels actie ondernomen ivm jeugdzorg en de SP: wijzigingsvoorstel

zie ook jeugdzorg darkhorse
Uitzending Een Vandaag
afspraken over afspraken (vroegtijdige afspraken)
monopoliebedrijfstak familierecht

praat-je over jeugdzorg en socialisme?

De Russiche Jonge Pionier Morozov die volgens de (mytische?) overlevering zijn vader zou hebben verraden aan de communistische staat. bron wikipedia

Zucht. Precies dertien minuten communicatie met een communicatiemedewerker van de SP-kamerfractie. Mijn eigen partij. Het was best een zinvol gesprek, maar ik moet moeite doen het onderwerp te beperken tot de communicatie an sich. En me niet kwaad maken als ik na kamerlid Kooiman en ex-kamerlid Langkamp ook nog  Quik-Schuijt en Meulenbelt te berde breng. Met deze laatsten kan ik zelf ook niet communiceren. Eigenlijk vooral omdat ze de bui al voelen aankomen en ook niet meer met mij willen communiceren, omdat ik in hun ogen kwaad ben. Ja en?

Nu ging het over de communicatie van iemand anders met de SP-fractie. Niet netjes genoeg en dan wordt de toegang geblokkeerd. Geen communicatie. Ik snap het en ik snap het niet. Een gedachte blijft overeind. Er is eigenlijk geen communicatie meer mogelijk tussen de mensen die zich hard maken tegen de misstanden in de jeugdzorg en rechtstaat enerzijds en volksvertegenwoordigers anderzijds.. De frustratie is te hoog opgelopen. Zelf trek ik me ook liever op mijn weblog terug dan om te proberen de diverse SP-dames iets duidelijk te maken. Tsja en er komt veel terecht en langs op mijn weblog maar Kooiman en Langkamp komen hier dus nu terecht, maar vast niet langs.

Met de SP is het soms makkelijker, maar ook moeilijker communiceren. Ze zijn gevoelig voor misstanden maar ook gevoelig voor meer staat voor kinderen. Meer geld in de jeugdzorg. “Ja maar we moeten de nodige zorg toch niet beknotten omdat er ook misstanden zijn” Dat zo de hengelbereidheid naar  kinderen waar wellicht nog wat jeugdzorg aan kan worden toegevoegd groter wordt dringt niet door.. Dat meer jeugdzorg de afgelopen jaren gewoon heeft geleid tot minder welzijn voor kinderen is voor de SP blijkbaar nog steeds niet doorgedrongen. Ondanks de toch verontrustende signalen van de commissie Samson, extra risico op seksueel misbruik. Alsof het niets is.

Sommige mensen wijzen op de oude leninistische gedachtengoederen die de SP mogelijk parten zouden kunnen spelen. En inderdaad de gelijkenissen met het verhaal van de Russische jonge pionier Pavlik Morozov borrelen wel eens bij mij boven. Er zijn denk ik wel een paar verbanden. Maar ook een paar verbanden niet.

Verder zou de SP zich kunnen realiseren dat goede banden met het veld soms aardig kunnen zijn (Kooiman en Langkamp komen uit de jeugdzorg, waarschijnlijk zijn veel SP-leden werkzaam in de jeugdzorg) maar ook een kritisch oordeel in de weg kunnen staan.

Ik heb per saldo goede hoop dat dit korte gesprek zin heeft gehad.

Wikipedia over Morozov

Elke post op dit blog heeft een aantal Tags. Een daarvan is Anja Meulenbelt. Ter gelegenheid daarvan nam ik zelf nog eens al mijn blogjes door die iets te maken hebben met Anja. Ik vond daar zulke juweeltjes tussen zitten dat ik u die exercitie ook durf aan te bevelen. leest!

Anja eruit Nanny blijft

Het kostte even moeite om de definitieve kandidatenlijst voor de SP in de Eerste Kamer te vinden. Maar ik heb hem nu toch. Anja Meulenbelt is eruit, waarmee het boegbeeld van ongelijkwaardig ouderschap, wat ze immers in persona vertegenwoordigde, uit het politieke spectrum is verdwenen. Nanneke Quik-Schuijt staat echter op de 8ste plaats, waarmee nog veel ellende behouden blijft. Zij was het immers die dwars op het amendement van haar partijgenoot Jan de Wit ging staan, die het gelijkwaardig ouderschap in de wet introduceerde.

Aan haar wijdde Peter Prinsen nog een prachtig weblog over waarheidsvinding en jeugdzorg. In een discussie met Peter Prinsen begreep ik dat er mensen zijn die haar een geweldig charisma toeschrijven. Misschien, dacht ik zelf, heeft Nanneke het charisma van de Nanny. Een doordenkertje. Als ik meer tijd heb kom ik hier nog op een en ander terug. Maar dat jullie het nieuws maar alvast hebben.

weblog Peter Prinsen
dossier waarheidsvinding
dossier Quik-Schuijt

naschrift: Ik heb uiteindelijk wel SP gestemd. Gelukkig stond QS op de 9de en niet op de 8ste plaats (foutje in de lijst die ik van het partijbureau van de SP kreeg). Ze is er dus net niet ingekomen.

Ma(na)ger

“Onze Jan is manager geworden” is een liedje van mijn favoriete zanger Joop Visser. Het beschrijft heel goed de leegte die, met leegte gevuld, toch geld oplevert voor de zakkenvuller.

Vooral in de jeugdzorg is de managerscultuur een plaag die méér dan zómaar vervelend, desastreus is voor kinderen en ouders. Dat punt dringt ook langzamerhand door in de hoofden van Rouvoet en (vandaag) de NVG.  In plaats van de slappe oplossingen en vaag gemopper van partijen van links tot rechts heeft tweede kamerlid Fleur Agema daar een goede oplossing voor. Laat een tijdje de werkvloer managen en zet wat managers met de handen aan het bed, vertelt ze vandaag in Trouw. Dit gaat niet specifiek over de jeugdzorg, maar daar gaat Fleur ook wel over. Zó ziet drastische verandering er inderdaad uit. Ik moet er wél direct bij zeggen dat Fleur heel wat anders is dan Geert.  Ik vind Geert Wilders gevaarlijk (zie linken hieronder). Het is dan ook duidelijk dat Fleur worstelt met een paar PVV-standpunten. Eigenlijk zijn we geen elite-partij zegt ze; maar de PVV wil toch ook geen verhoging van belastingen voor meer zorg.  Ze is er nog niet uit zegt ze.

Een tijd geleden viel Fleur al op door haar uitspraak dat het negeren van omgangsrecht (beetje verouderde term voor het recht op gezamenlijke zorg door de ouders) natuurlijk gewoon, niet lullen, tot een boete zou moeten leiden.

Misschien kan de PVV ook s zo’n managementshift doen en Fleur aan de top zetten. Of misschien moet Fleur wel naar de SP.  Daar zal ze wel eerst haar krijtstreeppakje moeten inruilen voor een strijdkreetpak.

mijn visie op Wilders in het Engels
het artikel in trouw over Fleur en de zorgen over de zorg ( het krijtstreeppakje is helaas alleen in de papíeren Trouw te bewonderen)